Witold Rowicki

Witold Rowicki
Witold Kałka
	; Witold Rowicki (1983)
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1914 ; Taganrog
Data i miejsce śmierci	1 października 1989 ; Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie
Dziedzina sztuki	muzyka poważna
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Witold Rowicki, właśc. Witold Kałka (ur. 26 lutego 1914 w Taganrogu, zm. 1 października 1989 w Warszawie) – polski dyrygent, pedagog, organizator życia muzycznego, propagator muzyki.

ŻyciorysEdytuj

Witold Rowicki (przed 1952)

Do Polski przybył w roku 1923. Do szkół uczęszczał w Żywcu i Nowym Sączu.

Studiował od roku 1931 w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie skrzypce u Artura Malawskiego i teorię u dyrektora Michała Piotrowskiego.

Witold Rowicki był w grupie trzech najzdolniejszych studentów, którzy otrzymali stypendium państwowe (75 zł miesięcznie). Studenci wykonywali koncerty dla Polskiego Radia w Krakowie. Jako dyrygent zadebiutował w roku 1933. Studia ukończył w roku 1938. Po dyplomie otrzymał stanowisko profesora gry na skrzypcach w macierzystej uczelni. Okres okupacji spędził w Krakowie.

Po II wojnie światowej organizował i był kierownikiem artystycznym oraz I dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, po powrocie Grzegorza Fitelberga do kraju został jego zastępcą.

Od 1950 r. został dyrektorem artystycznym Orkiestry Filharmonii w Warszawie (obecnie Filharmonii Narodowej), z którą odbył liczne tournées zagraniczne. Prowadził wielokrotnie (do roku 1970) koncerty finałowe na Konkursach Pianistycznych im. Fryderyka Chopina^[1].

W latach 1952–1954 prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W roku 1966 otrzymał nagrodę państwową I stopnia. W roku 1984 na Jubileuszowym Koncercie z okazji 70-lecia urodzin dyrygował orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, która wykonała między innymi IX Symfonię Ludwiga van Beethovena z Odą do Radości. W latach 1983–1985 był dyrektorem artystycznym Bamberger Symphoniker.

Ze swoimi orkiestrami nagrał ponad 100 płyt. Przykładowe nagrania z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie pod dyrekcją Witolda Rowickiego:

Muza SX 1861 – Artur Rubinstein – Fryderyk Chopin Koncert fortepianowy f-moll,
Muza SXL 0101 – Felix Mendelssohn-Bartholdy Sen Nocy Letniej i Maurice Ravel Boléro,
Muza SX 0253 – Stanisław Moniuszko Straszny Dwór wybrane arie,
Muza SX 1367 – Nikołaj Rimski-Korsakow Szeherezada.

Jego nagrania zdobywają nagrody także już po śmierci artysty. Patrz: Fryderyki 1999, Fryderyki 2000.

W 1954 roku z okazji 10 rocznicy Polski Ludowej został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[2]^[3]. W 1947 roku Prezydent RP Bolesław Bierut odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4], a w 1950 r. nadał mu Order Sztandaru Pracy II klasy^[5]. W 1984 otrzymał Medal 40-lecia Polski Ludowej^[6].
Witold Rowicki skomponował też melodię do wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Maszeruje pluton”.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 2-2-9)^[7].

Grób Witolda Rowickiego na Cmentarzu Powązkowskim

UpamiętnienieEdytuj

Tablica upamiętniająca Witolda Rowickiego na ścianie kamienicy przy ul. Chocimskiej 35 w Warszawie

W styczniu 2005 ciągowi pieszemu w rejonie ulic Moniuszki i Świętokrzyskiej w Warszawie nadano nazwę pasaż Witolda Rowickiego^[8]
Tablica pamiątkowa na kamienicy przy ul. Chocimskiej 35 w Warszawie, w której w latach 1959–1989 mieszkał artysta.
W roku 2014 nadano Państwowej Szkole Muzycznej I st. w Żywcu imię Witolda Rowickiego.
W roku 2016 odbył się w Żywcu I Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy "Witold Rowicki in Memoriam" przeznaczony dla uczniów szkół muzycznych I i II stopnia.

PrzypisyEdytuj

↑ Jerzy Waldorf - „Diabły i Anioły”
↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 16 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych, M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1565.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1565
↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 14 listopada 1947 r. za wybitne zasługi na polu krzewienia kultury muzycznej, M.P. z 1947 r. nr 143, poz. 877.
↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 15 czerwca 1950 r. w sprawie nadania Orderu "Sztandar Pracy", M.P. z 1950 r. nr 75, poz. 864.
↑ Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2
↑ Cmentarz Stare Powązki: WITOLD ROWICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-03-07] .
↑ Uchwała Nr XLV/1115/2005 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 27 stycznia 2005 r. w sprawie nadania nazwy ciągowi pieszemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego Nr 55 poz. 1357”, 11 marca 2005.

Linki zewnętrzneEdytuj

[1] Jerzy Waldorf - „Diabły i Anioły”

[2] Uchwała Rady Państwa z dnia 16 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych, M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1565.

[3] M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1565

[4] Postanowienie o odznaczeniu z dnia 14 listopada 1947 r. za wybitne zasługi na polu krzewienia kultury muzycznej, M.P. z 1947 r. nr 143, poz. 877.

[5] Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 15 czerwca 1950 r. w sprawie nadania Orderu "Sztandar Pracy", M.P. z 1950 r. nr 75, poz. 864.

[6] Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2

[7] Cmentarz Stare Powązki: WITOLD ROWICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-03-07] .

[8] Uchwała Nr XLV/1115/2005 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 27 stycznia 2005 r. w sprawie nadania nazwy ciągowi pieszemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego Nr 55 poz. 1357”, 11 marca 2005.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]