Jarema Stępowski

aktor i piosenkarz polski

Jarema Jan Junosza-Stępowski (ur. 15 stycznia 1925 w Warszawie, zm. 11 stycznia 2001 tamże) – polski aktor teatralny i telewizyjny, pedagog i piosenkarz.

Jarema Stępowski
Ilustracja
(1999)
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 2001
Warszawa

Zawód

aktor, piosenkarz, reżyser, pedagog

Życiorys

edytuj

Syn inżyniera Wacława Junoszy-Stępowskiego (1884–1956) i jego żony Marii (1897–1971)[1][2]. Miał brata Michała (1922–1995)[1]. Bratanek aktora Kazimierza Junoszy-Stępowskiego[3].

Podczas okupacji trudnił się drobnym handlem, prowadził też skład butelek i metalu na ulicy Wroniej. W 1947 roku, zachęcony przez Gustawa Holoubka, rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Teatralnej[4][5]. Przerwał je po dwóch latach i wyjechał do teatru miejskiego w Świdnicy, gdzie odbył sie jego debiut teatralny. W 1950 przeniósł się do Teatru im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. W latach 1954–1957 zatrudniony w łódzkim Teatrze Satyryków. Następnie powrócił do Warszawy, gdzie występował na deskach Teatru Komedia (1957–1964) i Teatru Dramatycznego (1964–1967). Związany był także z Estradą w Sopocie (1967–1969, 1970–1972). W 1969 roku otrzymał roczny angaż w Teatrze Syrena w Warszawie. Między 1972–1974 był związany z warszawskim Teatrem Ludowym. W latach 1974–1980 występował w Teatrze Kwadrat[6].

Zagrał w ponad 20 filmach. Występował w Kabarecie Starszych Panów, gdzie zaśpiewał m.in. piosenki Odrażający drab (z Jeremim Przyborą) i Zimy żal. Zagrał w serialu Wojna domowa, gdzie wcielił się w charakterystyczną postać mężczyzny zbierającego suchy chleb dla konia.

Znany jest z wykonań wielu piosenek nawiązujących tematycznie i językowo do gwary oraz folkloru warszawskiego[7].

 
Grób Jaremy Stępowskiego na Powązkach

W latach 60. i 70. był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa, która objęła go kontrolą operacyjną w ramach Kwestionariusza Ewidencyjnego o kryptonimie „Wiśniowiecki”[8].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 46-2-16/17)[1].

Piosenki

edytuj
  • A jak zjeść to i wypić
  • Bez Ciebie nie ma życia, Warszawo ma
  • Bo mój dziadzio miał kolejkę w lunaparku
  • Bomba w górę
  • Chłopak z Woli
  • Chodźmy Felek na kufelek
  • Cyrk na Ordynackiej
  • Cztery mile za Warszawą
  • Dlaczego nie chcesz spać
  • Dola jednego artysty fotografika
  • Feluś, kankana
  • Gdzie ta harmoszka
  • Gorąca miłość na Chłodnej
  • Herbowa zwierzyna
  • Jadziem na Bielany
  • Kłaniaj się Pradze
  • Księżyc frajer
  • Kto na Pragie!
  • Mariensztat polkę gra
  • Milionerzy
  • Na ludziach trzeba się znać
  • Na moim podwórku
  • Na wiślanym brzegu
  • O jednej Wiśniewskiej
  • Odrażający drab
  • Pan Walenty
  • Panno Warszawo
  • Po kieliszku
  • Przedziałek
  • Przy poleczce zgubisz smutki
  • Ruda Mańka
  • Statek do Młocin
  • Stąd do niepodległości
  • Strażak
  • Szemrane tango
  • Szlifierz warszawski
  • Taksówkarz warszawski
  • Tango andrusowskie
  • Walczyk Szwajcarskiej Doliny
  • Warszawska nasza straż
  • Zakochany złodziej
  • Zielona Warszawa
  • Złoty kciuk

Filmografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Cmentarz Stare Powązki: STĘPOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  2. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-05-27].
  3. Wietrzenie archiwum: Uczeń Zelwerowicza. purkrapek.blogspot.com. [dostęp 2012-01-18].
  4. 95 lat temu urodził się aktor Jarema Stępowski, zbieracz „suchego chleba dla konia” [online], dzieje.pl [dostęp 2024-05-12] (pol.).
  5. Jarema Stępowski. Promotor warszawskich piosenek ulicznych - Historia - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-05-12] (pol.).
  6. FilmPolski.pl - Jarema Stępowski [online], pl/fp/index.php?osoba=119432 [dostęp 2024-05-13] (pol.).
  7. dyskografia w pzn.org.pl. [dostęp 2008-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-08)].
  8. Aktorzy inwigilowani przez SB. IPN podał nazwiska [online], www.tvp.info [dostęp 2024-05-12] (pol.).
  9. Jak również wartownik w ministerstwie / włóczęga

Bibliografia

edytuj