Białokosz
Białokosz – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie[3].
| wieś | |
 Elewacja frontowa dworu we wsi Białokosz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (30.09.2002) |
174 |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-412[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PMI |
| SIMC |
0581161 |
Położenie na mapie gminy Chrzypsko Wielkie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego  | |
 52°34′30″N 16°14′12″E/52,575000 16,236667[1]
| |
Historia edytuj
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej[4]. Białokosz należał do okręgu kwileckiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Massenbach[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 181 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 20 dymów (domostw)[4].
W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Białokosz, po jej zniesieniu w gromadzie Chrzypsko Wielkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Położenie edytuj
Białokosz jest położona nad brzegiem jeziora Białokoskiego, w otoczeniu lasów i pól uprawnych, przy drodze znaczenia lokalnego Pniewy – Łężeczki.
Turystyka edytuj
W parku pałacowym nad jeziorem znajduje się kilka starych drzew, m.in. buk czerwonolistny. W parku dwór zbudowany w latach 1804-1805 – obecnie hotel "Pałac Białokosz".
Od początku lat 70. XX w. do 2005 funkcjonował we wsi ośrodek wczasowy „SUM” wybudowany przez KWK 1 Maja z Wodzisławia Śląskiego. W 2015, przejęty przez nowych właścicieli, wznowił działalność.
W pobliżu znajduje się „Dolina Górskiego Potoku” oraz średniowieczne grodzisko.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4838
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 26 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-02-12].
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowica, 1846, s. 255.
Bibliografia edytuj
- Włodzimierz Łęcki, Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie – przewodnik, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1975, s. 68.