Cezary Gmyz
Cezary Franciszek Gmyz[1] (ur. 24 maja 1967 we Wrocławiu) – polski dziennikarz, publicysta, w latach 2007–2012 dziennikarz dziennika „Rzeczpospolita”, od 2013 do 2016 publicysta Telewizji Republika. Od 2013 dziennikarz tygodnika „Do Rzeczy”, od 2016 korespondent TVP w Niemczech.
 Cezary Gmyz (2017) | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1967 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
Życiorys edytuj
Jego ojciec był górnikiem. Od dzieciństwa mieszkał w Wałbrzychu, Lubinie i Wrocławiu, gdzie ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego[2]. Od 1986 studiował teatrologię na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując absolutorium[3][4]. Podczas studiów został wiceprzewodniczącym komisji uczelnianej Niezależnego Zrzeszenia Studentów na tej uczelni[5].
Po studiach był krótko pracownikiem Ministerstwa Kultury[6]. Od 1990 dziennikarz prasowy i telewizyjny. Pracował w „Życiu Warszawy”, „Życiu”, Redakcji Ekumenicznej TVP, programie informacyjnym Czasy, „Dzienniku Polska-Europa-Świat”. Od 2003 do 2007 był dziennikarzem tygodnika „Wprost” (od kwietnia 2006 do stycznia 2007 szef działu krajowego, później szef działu historia). Od czerwca 2007 do listopada 2012 był reporterem działu krajowego „Rzeczpospolitej”. Po opublikowaniu artykułu Trotyl na wraku tupolewa, który ukazał się w „Rzeczpospolitej” 30 października 2012, został dyscyplinarnie zwolniony przez Zarząd i Radę Nadzorczą spółki Presspublica[7]. W latach 2011–2012 był dziennikarzem tygodnika „Uważam Rze”. Został publicystą na portalach internetowych Niezalezna.pl, „Gazety Polskiej”. Od stycznia 2013 dziennikarz tygodnika „Do Rzeczy”[8].
Specjalizuje się w dziennikarstwie śledczym[9] oraz w tematyce religijnej, politycznej oraz historycznej. Publikował teksty śledcze dotyczące afery Art-B[10], afery hazardowej (jego artykuł ujawnił sprawę)[11][12], komunistycznych szpiegów w Watykanie[13] (w tym Tomasza Turowskiego[14][15]), powstania w getcie warszawskim[16], Ericha Kocha[17], w 2015 ujawnił jedną z rozmów z tzw. afery podsłuchowej[18][19][20].
W 2003 był stypendystą niemieckiej Fundacji Roberta Boscha w Berlinie[21]. Jest wiceprezesem fundacji Medientandem, zajmującej się polsko-niemiecką współpracą dziennikarską i programem stypendialnym dla dziennikarzy z krajów niemieckojęzycznych.
Był delegatem świeckim Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie na Synod diecezji warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i delegatem tejże diecezji na Synod Kościoła XIII kadencji[22] (członek Komisji ds. środków masowego przekazu i Komisji ds. prawnych[23])[24].
W styczniu 2013 zasiadł w składzie Rady Nadzorczej Telewizja Niezależna S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika. Został autorem programu kulinarnego Kuchnia Polska na antenie tej stacji[25], a od września audycji pt. Z filmoteki bezpieki prezentującej archiwalne materiały IPN dotyczące Służby Bezpieczeństwa[26][27]. Od 1 lipca 2013 zasiadł w składzie Rady Nadzorczej Telewizja Republika S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika[28].
1 marca 2013 Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok w przedmiocie powództwa Cezarego Gmyza przeciw obecnemu redaktorowi naczelnemu dziennika „Rzeczpospolita” Bogusławowi Chrabocie, w którym w całości uwzględnił powództwo oraz zobowiązał do opublikowania sprostowania w dzienniku „Rzeczpospolita”[29][30].
W kwietniu 2013 nakładem Wydawnictwa Fronda ukazała się książka pt. Zawód: dziennikarz śledczy – jest to wywiad rzeka z Cezarym Gmyzem, przeprowadzony przez Piotra Goćka[31][32].
W grudniu 2013 Sąd Okręgowy w Warszawie prawomocnie uniewinnił dziennikarza w sprawie karnej z oskarżenia byłego szefa ABW Krzysztofa Bondaryka z powodu artykułu „Szef ABW i kłopoty jego brata” opublikowanego w dzienniku „Rzeczpospolita”[33].
28 stycznia 2016 wspólnie z Anitą Gargas otrzymał honorowe wyróżnienie w ramach „Nagrody Watergate” za rok 2015, przyznane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za materiał Taśmy trzeciej władzy – sędziowskie układy, wyemitowany 10 grudnia 2014 w audycji „Zadanie specjalne” na antenie Telewizji Republika[34].
We wrześniu 2016 odszedł z Telewizji Republika, zostając korespondentem TVP w Niemczech[35][36]. Od 2024 jest stałym komentatorem w programie publicystycznym #Jedziemy. MIchał Rachoń, emitowanym w Telewizji Republika[37].
Życie prywatne edytuj
Ma siostrę bliźniaczkę Justynę[38]. Żonaty z Elżbietą Wrotnowską-Gmyz[39] p.o. dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego[40]. Mają syna Michała i córkę Karolinę. Jest członkiem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego[41].
Publikacje edytuj
- Zawód: dziennikarz śledczy. Warszawa: Fronda, 2013. ISBN 978-83-62268-27-6.
- Co nam Gmyz zgotował? – Przepisy ze szczyptą ... Warszawa: Editions Spotkania, 2016. ISBN 978-83-7965-132-0.
Przypisy edytuj
- ↑ Cezary Franciszek Gmyz [online], krs.serwisprawa.pl [dostęp 2013-05-22] (pol.).
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 35.
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 34.
- ↑ Wpis Cezarego Gmyza dotyczący wykształcenia opublikowany w serwisie Twitter.
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 38.
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 37.
- ↑ Cezary Gmyz zwolniony z „Rzeczpospolitej”. To efekt spotkania z Zarządem i Radą Nadzorczą wydawcy dziennika [online], wpolityce.pl [dostęp 2013-01-16] (pol.).
- ↑ Redakcja [online], dorzeczy.pl [dostęp 2013-02-04] (pol.).
- ↑ To podręcznik dziennikarstwa śledczego – Premiera książki Cezarego Gmyza „Zawód: dziennikarz śledczy” [online], blogpress.pl, 5 czerwca 2013 [dostęp 2013-06-11] (pol.).
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 42.
- ↑ Wpływowi politycy i afera hazardowa [online], rp.pl, 5 czerwca 2013 [dostęp 2013-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-11] (pol.).
- ↑ Kim jest Cezary Gmyz – dziennikarz, który poinformował o trotylu? [online], onet.pl, 31 października 2012 [dostęp 2013-06-11] (pol.).
- ↑ Cezary Gmyz opowie o aferze hazardowej i śledztwie smoleńskim [online], podlasie24.pl, 5 kwietnia 2013 [dostęp 2013-06-11] (pol.).
- ↑ Cezary Gmyz [online], dorzeczy.pl [dostęp 2013-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-09] (pol.).
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 229-259.
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 86.
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 91-95.
- ↑ Cezary Gmyz, Kulisy rządu Tuska na taśmie Wojtunika i Bieńkowskiej [online], Do Rzeczy, 18 maja 2015 [dostęp 2015-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-21].
- ↑ Cezary Gmyz, Cezary Gmyz upublicznia nagranie rozmowy szefa CBA i Elżbiety Bieńkowskiej [online], Do Rzeczy, 18 maja 2015 [dostęp 2015-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
- ↑ Cezary Gmyz, Całość nagranej rozmowy Wojtunika z Bieńkowską [online], Do Rzeczy, 19 maja 2015 [dostęp 2015-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-21].
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 45.
- ↑ Członkowie Synodu Kościoła XIII Kadencji [online], bik.luteranie.pl [dostęp 2012-11-13].
- ↑ Synod Kościoła – Skład Synodu Kościoła. Członkowie Synodu Kościoła XIII Kadencji [online], bik.luteranie.pl [dostęp 2013-04-05] (pol.).
- ↑ Cezary Gmyz. Ewangelicy polscy. ''Buzkowie to ród o długiej tradycji'' [online], mateusz.pl [dostęp 2013-01-16] (pol.).
- ↑ Cezary Gmyz – gospodarz programu Kuchnia Polska [online], telewizjarepublika.pl, 24 marca 2013 [dostęp 2013-05-22] (pol.).
- ↑ „Z filmoteki bezpieki” Cezarego Gmyza jesienią w TV Republika [online], wirtualnemedia.pl, 19 sierpnia 2014 [dostęp 2014-09-18].
- ↑ Startuje jesienna ramówka TV Republika. Darek Malejonek i Bartłomiej Maślankiewicz z programami [online], wirtualnemedia.pl, 12 września 2014 [dostęp 2014-09-18].
- ↑ Telewizja Republika S A (KRS: 0000446368) [online], krs-online.com.pl [dostęp 2014-12-26].
- ↑ Cezary Gmyz wygrał z wydawcą „Rzeczpospolitej” [online], interia.pl, 2 marca 2013 [dostęp 2013-03-02] (pol.).
- ↑ Cezary Gmyz wygrał proces z „Rzeczpospolitą” [online], polskieradio.pl, 1 marca 2013 [dostęp 2013-03-02].
- ↑ Książka Cezarego Gmyza „Zawód: dziennikarz śledczy” [online], niezalezna.pl [dostęp 2013-04-05] (pol.).
- ↑ W samo południe Cezarego Gmyza [online], fronda.pl [dostęp 2013-04-05] (pol.).
- ↑ Anna Małuch, Gmyz wygrał z Bondarykiem, teraz chce pozwać właściciela „Rzeczpospolitej” [online], press.pl, 20 grudnia 2013.
- ↑ Nagrody SDP przyznane – lista laureatów [online], sdp.pl, 28 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-28].
- ↑ Cezary Gmyz korespondentem TVP w Niemczech, wirtualnemedia.pl.
- ↑ Cezary Gmyz nowym korespondentem TVP w Niemczech. „Zdecydowałem się na zmianę”, wpolityce.pl.
- ↑ #Jedziemy | GPC: setki tysięcy imigrantów relokowanych do Polski. [dostęp 2024-02-19].
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 36.
- ↑ Zawód 2013 ↓, s. 9.
- ↑ Nowa fucha dla żony Gmyza, www.fakt.pl
- ↑ Miałem zostać pastorem, www.niedziela.pl
Bibliografia edytuj
- Cezary Gmyz: Zawód: dziennikarz śledczy. Warszawa: Fronda, 2013. ISBN 978-83-62268-27-6.
- Biogram na stronie tygodnika „Do Rzeczy”
Linki zewnętrzne edytuj
- Felietony Cezarego Gmyza w portalu GazetaPolska.pl
- Felietony Cezarego Gmyza w portalu Niezalezna.pl
- Gmyz, Cezary (1967-) [online], Biblioteka Narodowa (katalog) [dostęp 2016-01-28].