Henryk Hlebowicz
Henryk Hlebowicz (ur. 1 lipca 1904 w Grodnie, zamordowany 9 listopada 1941 w Borysowie pod Mińskiem) – polski błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik II wojny światowej, duszpasterz katolickich organizacji i stowarzyszeń akademickich.
| prezbiter męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
13 czerwca 1999 |
| Wspomnienie | |
| Szczególne miejsca kultu | |
Życiorys edytuj
Uczęszczał do szkoły w Orenburgu nad Uralem, gdzie zesłany był jego ojciec. W sierpniu 1921 wraz z rodziną powrócił z zesłania do rodzinnego Grodna. We wrześniu zgłosił się do Seminarium Duchownego w Wilnie. Ukończył je z wynikiem celującym w 1924, mając zaledwie 20 lat. Następnie studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Będąc na trzecim roku, w 1927, przyjął święcenia kapłańskie. W 1928 na KUL-u obronił doktorat z teologii, a rozprawa Jedność Kościoła Chrystusowego według św. Jana Chryzostoma napisana pod kierunkiem ks. prof. Piotra Kremera opublikowana została w Wilnie (1932). W 1929 obronił pracę doktorską z filozofii pt. De substantialitatae anime (O substancjalności duszy) na Angelicum w Rzymie. W latach 1930-1936 wykładał na Uniwersytecie Wileńskim i w seminarium duchownym w Wilnie. Był duszpasterzem organizacji i stowarzyszeń akademickich: moderatorem Sodalicji Mariańskiej Akademiczek, doradcą Juventus Christiana, współtwórcą Porozumienia Akademickich Katolickich Stowarzyszeń, cenzorem kościelnym miesięcznika Pax. Pełnił obowiązki duszpasterza w Trokach (1935-1938) i prefekta żeńskiego gimnazjum w Rabce, gdzie odbywał kurację z powodu gruźlicy w latach 1938-1939. W okresie II wojny światowej był kapelanem podziemia niepodległościowego w Wilnie (1939–1941) i przywódcą ideowym lewicowo-katolickiej organizacji Akcja Ludowa[1].
Od 22 września 1941 r. był administratorem parafii w Chotajewiczach, skąd dojeżdżał do parafii w Korzeniu i Okołowie. 6 listopada 1941 r. w jego mieszkaniu przeprowadzono rewizję[2], po czym został wezwany na posterunek w Pleszczenicach. 7 listopada został tam aresztowany przez policję białoruską współpracującą z Niemcami. Następnego dnia przewieziono go do aresztu w Borysowie. 9 listopada o godz. 17 wywieziono go stamtąd w nieznanym kierunku[3]. Został rozstrzelany przez niemiecką policję w lesie, w pobliżu Borysowa. Po egzekucji ciało zakopano w nieustalonym miejscu[4][5].
Jego symboliczny grób znajduje się w Laskach pod Warszawą, krzyż upamiętniający jego męczeńską śmierć stoi obok kościoła w Borysowie.
13 czerwca 1999 ogłoszony przez Jana Pawła II błogosławionym wraz z 107 błogosławionymi męczennikami II wojny światowej.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Piotr Niwiński, Okręg Wileński SZP-ZWZ w latach 1939–1941. Próba syntezy, Pamięć i Sprawiedliwość, 2002, nr 1, s. 86
- ↑ Bł. ks. Henryk Hlebowicz (1904-1941) [online], www.kul.pl [dostęp 2022-12-21] (pol.).
- ↑ Błogosławiony ksiądz Henryk Hlebowicz. W 80. rocznicę śmierci [online], Wilnoteka [dostęp 2022-12-21] (pol.).
- ↑ HENRYK HLEBOWICZ — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2022-12-21].
- ↑ Tomasz Kaczmarek, Wileński męczennik bł. ks. Henryk Hlebowicz (1904-1941), [w:] Studia Włocławskie, t. 20, 2018, s. 494-495.
Bibliografia edytuj
- Ks. Tadeusz Krachel: Chrześcijanie. Bp Bohdan Bejze (red.). T. 5. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej - Collectanea Theologica, 1980, s. 113/137.
Linki zewnętrzne edytuj
- Ks. Tadeusz Krahel – Sługa Boży Ks. Henryk Hlebowicz
- Beato Enrico (Henryk) Hlebowicz (wł.)
- Henryk Hlebowicz – publikacje w bibliotece Polona