Języki tupi
rodzina rdzennych języków Ameryki Południowej
Języki tupi – rodzina językowa występująca w Ameryce Południowej, zaliczana do tzw. fyli ekwatorialnej (równikowej). Dzieli się na szereg grup języków:
- języki ariquem (wszystkie wymarłe)
- języki monde (wszystkie wymarłe)
- języki ramarama (wszystkie wymarłe)
- języki yuruna (Brazylia)
- języki tupari (Brazylia)
- języki tupi-guarani wraz z językiem guarani w Paragwaju[1].
| Obszar | |
|---|---|
| Podział |
• języki ariquem |
| Kody rodziny językowej | |
| ISO 639-5 | tup |
| Glottolog | tupi1275 |
| Występowanie | |
 Aktualne rozmieszczenie geograficzne języków tupi-guarani (kolor różowy), pozostałych języków tupi (kolor fioletowy) oraz ich prawdopodobny zasięg w przeszłości (kolor szaro-różowy) | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
W okresie kolonialnym języki tupi wywarły znaczny wpływ na kształtowanie się słownictwa języka portugalskiego używanego w Brazylii[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Majewicz 1989 ↓, s. 165.
- ↑ Hlibowicka-Węglarz 2003 ↓, s. 51–59.
Bibliografia edytuj
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- Barbara Hlibowicka-Węglarz, Język portugalski w świecie wczoraj i dziś, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2003, ISBN 83-227-2066-1, OCLC 56321654.
- Atlas języków. Pochodzenie i rozwój języków świata, Bernard Comrie (red.) i inni, Poznań: Atena, 1998, ISBN 83-85414-31-2, OCLC 749229608.