Odd Hassel
Odd Hassel (ur. 17 maja 1897 w Kristianii, zm. 11 maja 1981 w Oslo) – norweski chemik, krystalograf i fizykochemik, laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1969 za wkład w rozwój pojęcia konformacji i jego zastosowanie w chemii.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia fizyczna | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Nagrody | |
Życiorys edytuj
Po ukończeniu studiów chemicznych (1915–1920) na Uniwersytecie w Oslo, uzupełniał swą wiedzę w czasie stażu w Monachium (1922) w laboratorium polskiego fizykochemika Kazimierza Fajansa oraz w Berlinie-Dahlem, gdzie w Kaiser-Wilhelm-Institut zapoznał się z badaniami rentgenostrukturalnymi, za które to prace uzyskał w 1924 r. stopień doktora.
Następnie powrócił do Norwegii na Uniwersytet w Oslo, gdzie został w latach 1934–1964 pierwszym profesorem chemii fizycznej w Norwegii. Prowadził badania dotyczące budowy przestrzennej cząsteczek (głównie cykloheksanu i jego pochodnych) oraz budowy kryształów. Współtwórca metod analizy konformacyjnej. W 1969 otrzymał Nagrodę Nobla (wspólnie z D.H. Bartonem).
Bibliografia edytuj
- Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Beata Tarnowska (red.), Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7, OCLC 830213964.
Linki zewnętrzne edytuj
- Odd Hassel – Biografia (ang.)