Rajdowe Mistrzostwa Świata 2018

Sezon Rajdowych Mistrzostw Świata 2018 był 46. sezonem Rajdowych Mistrzostw Świata (FIA World Rally Championship). Mistrzostwa składały się z trzynastu rajdów rozgrywanych na czterech kontynentach. To najwyższa klasa międzynarodowych rajdów, gdzie zawodnicy rywalizują w następujących konkurencjach: Rajdowe Mistrzostwa Świata FIA Kierowców i Producentów, WRC-2, WRC-3 i Junior WRC.

Sezon 2018
Rajdowych mistrzostw świata
Ilustracja
Liczba rajdów

13

Pierwsza runda

Monako Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Australia Rajd Australii

Liderzy
Kierowcy

Francja Sébastien Ogier

Konstruktorzy

Japonia Toyota GAZOO Racing WRT

Poprzedni sezonNastępny sezon
Wicemistrz sezonu 2018 WRCThierry Neuville podczas Rajdu Szwecji 2018
Drugi wicemistrz sezonu 2018 WRCOtt Tänak podczas Rajdu Niemiec 2018

Dostawcami opon w sezonie 2018 były firmy DMACK, Michelin oraz Pirelli. W WRC2 do końcowego wyniku było brane pod uwagę sześć najlepszych rund z siedmiu startów, przy czym nie wprowadzono obowiązkowych rund w tym sezonie[1].

W sezonie 2018 seria Junior WRC była rozgrywana w pięciu rundach rajdowych mistrzostw, na trzech rodzajach nawierzchni. Do kalendarza wybrano Szwecję, Korsykę, Portugalię, Finlandię i Turcję. Rajd w Turcji do klasyfikacji był liczony podwójnie. Do końcowego rezultatu były zaliczane cztery najlepsze wyniki. Główną nagrodą w rywalizacji juniorów był na własność samochód rajdowy Ford Fiesta R5. Oprócz tego, mistrz FIA Junior WRC miał pokryte koszty wpisowego do trzech rund WRC 2. Otrzymał również paliwo oraz pakiet opon na sezon WRC 2 2019[2]. W serii tej opony dostarczyła firma Pirelli[3].

Mistrzem świata w sezonie 2018 został Francuz Sebastien Ogier, który wygrał cztery rundy WRC i zdobył po raz szósty z rzędu mistrzostwo świata, drugi raz kierując samochodem Ford Fiesta WRC. Drugie miejsce i tytuł wicemistrza zdobył Belg Thierry Neuville jadący autem Hyundai i20 Coupe WRC, który wygrał trzy rundy, a trzecie Estończyk Ott Tänak kierujący Toyotą Yaris WRC. Tänak wygrał cztery rajdy w tym roku, wygrał najwięcej odcinków specjalnych i przez największą liczbę odcinków był liderem klasyfikacji generalnej tegorocznych rund. Wśród producentów tytuł mistrza świata zdobyła Toyota, dla której był to czwarty tytuł mistrza świata, pierwszy od roku 1999[4].

Kalendarz[5] edytuj

W porównaniu z poprzednim sezonem w roku 2018 zabrakło Rajdu Polski, który według opinii komisji WRC FIA nie spełniał wymogów bezpieczeństwa, na jego miejsce do kalendarza włączony został Rajd Turcji[6].

Runda Data Nazwa rajdu Baza rajdu Nawierzchnia Zwycięzca
1 25–28 stycznia   86. Rajd Monte Carlo Gap, Alpy Wysokie Mieszana   Sébastien Ogier
2 15–18 lutego   66. Rajd Szwecji Karlstad, Värmland Śnieg   Thierry Neuville
3 8–11 marca   15. Rajd Meksyku León, Guanajuato Szuter   Sébastien Ogier
4 5–8 kwietnia   61. Rajd Korsyki Bastia, Korsyka Południowa Asfalt   Sébastien Ogier
5 26–29 kwietnia   38. Rajd Argentyny Villa Carlos Paz, Córdoba Szuter   Ott Tänak
6 17–20 maja   52. Rajd Portugalii Matosinhos, Porto Szuter   Thierry Neuville
7 7–10 czerwca   15. Rajd Sardynii Alghero, Sardynia Szuter   Thierry Neuville
8 26–29 lipca   68. Rajd Finlandii Jyväskylä, Keski-Suomi Szuter   Ott Tänak
9 16–19 sierpnia   36. Rajd Niemiec Bostalsee, Saara Asfalt   Ott Tänak
10 13–16 września   11. Rajd Turcji Marmaris, Muğla Szuter   Ott Tänak
11 4–7 października   74. Rajd Wielkiej Brytanii Deeside, Flintshire Szuter   Sébastien Ogier
12 25–28 października   54. Rajd Hiszpanii Salou, Tarragona Mieszana   Sébastien Loeb
13 15–18 listopada   27. Rajd Australii Coffs Harbour, Nowa Południowa Walia Szuter   Jari-Matti Latvala

Zespoły i ich załogi edytuj

Załogi WRC zgłoszone do klasyfikacji zespołowej.
Konstruktor Zespół Samochód Opony Kierowca Pilot
M-Sport   M-Sport Ford World Rally Team Ford Fiesta WRC M   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia
  Elfyn Evans   Daniel Barritt
  Phil Mills
  Teemu Suninen   Mikko Markkula
  Bryan Bouffier   Jérôme Degout
  Xavier Panseri
Hyundai   Hyundai Shell Mobis World Rally Team Hyundai i20 Coupe WRC M   Hayden Paddon   Sebastian Marshall
  Andreas Mikkelsen   Anders Jæger
  Thierry Neuville   Nicolas Gilsoul
  Dani Sordo   Carlos del Barrio
Toyota   Toyota GAZOO Racing WRT Toyota Yaris WRC M   Jari-Matti Latvala   Miikka Anttila
  Ott Tänak   Martin Järveoja
  Esapekka Lappi   Janne Ferm
Citroën   Citroën Total Abu Dhabi WRT Citroën C3 WRC M   Kris Meeke   Paul Nagle
  Khalid Al Qassimi   Chris Patterson
  Sébastien Loeb   Daniel Elena
  Craig Breen   Scott Martin
  Mads Østberg   Torstein Eriksen
Załogi WRC nie zgłoszone do klasyfikacji zespołowej.
Konstruktor Zespół Samochód Opony Kierowca Pilot
Citroën   Mauro Miele Citroën DS3 WRC M   Mauro Miele   Luca Beltrame
  Cyrille Feraud D   Cyrille Feraud   Aymeric Duschemin
  Marijan Griebel M   Marijan Griebel   Alexander Rath
Ford   Manuel Villa Ford Fiesta RS WRC D   Manuel Villa   Daniele Michi
  Yazeed Racing M   Yazeed Al-Rajhi   Michael Orr
  Armando Pereira P   Armando Pereira   Rémi Tutélaire
  Alain Vauthier M   Alain Vauthier   Stevie Nollet
  MP-Sports D   Martin Prokop   Jan Tománek
  „Piano” D   „Piano”   Jean-François Pergola
  Henning Solberg Ford Fiesta WRC M   Henning Solberg   Cato Menkerud
  M-Sport Ford WRT M   Jourdan Serderidis   Frédéric Miclotte
  Hoonigan Racing M   Ken Block   Alex Gelsomino
Hyundai   Hyundai Shell Mobis World Rally Team Hyundai i20 Coupe WRC M   Dani Sordo   Carlos del Barrio

Wyniki edytuj

Runda Nazwa Rajdu Podium
Miejsce Kierowca Samochód Czas
1   Rajd Monte Carlo
(25–28 stycznia) – Wyniki
1   Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 4:18:55,5
2   Ott Tänak Toyota Yaris WRC +58,3
3   Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +1:52,0
2   Rajd Szwecji
(15–18 lutego) – Wyniki
1   Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 2:52:13,1
2   Craig Breen Citroën DS3 WRC +19,8
3   Andreas Mikkelsen Hyundai i20 Coupe WRC +28,3
3   Rajd Meksyku
(8–11 marca) – Wyniki
1   Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 3:53:58,0
2   Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +1:13,6
3   Kris Meeke Citroën C3 WRC +1:29,2
4   Rajd Korsyki
(5–8 kwietnia) – Wyniki
1   Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 3:26:52,7
2   Ott Tänak Toyota Yaris WRC +36,1
3   Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +1:07,5
5   Rajd Argentyny
(26–29 kwietnia) – Wyniki
1   Ott Tänak Toyota Yaris WRC 3:43:28,9
2   Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +37,7
3   Dani Sordo Hyundai i20 Coupe WRC +1:15,7
6   Rajd Portugalii
(17–20 maja) – Wyniki
1   Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 3:49:46,6
2   Elfyn Evans Ford Fiesta WRC +40,0
3   Teemu Suninen Ford Fiesta WRC +47,3
7   Rajd Sardynii
(7–10 czerwca) – Wyniki
1   Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC 3:29:18,7
2   Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC +0,7
3   Esapekka Lappi Toyota Yaris WRC +1:56,3
8   Rajd Finlandii
(26–29 lipca) – Wyniki
1   Ott Tänak Toyota Yaris WRC 2:35:18,1
2   Mads Østberg Citroën C3 WRC +32,7
3   Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +35,5
9   Rajd Niemiec
(16–19 sierpnia) – Wyniki
1   Ott Tänak Toyota Yaris WRC 3:03:36,9
2   Thierry Neuville Hyundai i20 Coupe WRC +39,2
3   Esapekka Lappi Toyota Yaris WRC +1:00,9
10   Rajd Turcji
(13–16 września) – Wyniki
1   Ott Tänak Toyota Yaris WRC 3:59:24,5
2   Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +22,3
3   Hayden Paddon Hyundai i20 Coupe WRC +1:46,3
11   Rajd Wielkiej Brytanii
(4–7 października) – Wyniki
1   Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC 3:06:12,5
2   Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC +10,6
3   Esapekka Lappi Toyota Yaris WRC +35,1
12   Rajd Hiszpanii
(25–28 października) – Wyniki
1   Sébastien Loeb Citroën C3 WRC 3:12:08,0
2   Sébastien Ogier Ford Fiesta WRC +2,9
3   Elfyn Evans Ford Fiesta WRC +16,5
13   Rajd Australii
(15–18 listopada) – Wyniki
1   Jari-Matti Latvala Toyota Yaris WRC 2:59:52,0
2   Hayden Paddon Hyundai i20 Coupe WRC +32,5
3   Mads Østberg Citroën C3 WRC +52,2

Klasyfikacja generalna RMŚ 2018 edytuj

Punkty otrzymuje 10 pierwszych zawodników, którzy ukończą wyścig według klucza:

Miejsce  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10 
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

W tabeli uwzględniono miejsce, które zajął zawodnik w poszczególnym rajdzie, a w indeksie górnym umieszczono miejsce uzyskane na ostatnim odcinku specjalnym tzw. Power Stage, w którym punkty przyznawane są według porządku:

Miejsce  1   2   3   4   5 
Punkty 5 4 3 2 1

Klasyfikacja kierowców edytuj

Klasyfikacja pilotów edytuj

Poz. Kierowca MON
 
SWE
 
MEX
 
FRA
 
ARG
 
POR
 
ITA
 
FIN
 
DEU
 
TUR
 
GBR
 
ESP
 
AUS
 
Suma punktów
1   Julien Ingrassia 15 102 1 13 42 NU 22 5 41 102 13 22 51 219
2   Nicolas Gilsoul 52 14 63 3 21 12 11 94 25 161 54 4 NU 201
3   Martin Järveoja 2 95 141 25 14 NU 93 11 12 13 192 61 NU 181
4   Miikka Anttila 34 7 82 NU NU 24 7 33 NU 24 21 8 15 128
5   Janne Ferm 7 41 11 61 8 51 3 NU 33 NU 35 7 42 126
6   Anders Jæger-Synnevaag 133 33 44 7 53 16 184 10 6 5 6 10 11 84
7   Sebastian Marshall 5 NU 4 4 3 7 2 73
8   Carlos del Barrio NU 2 4 3 43 NU 55 71
9   Torstein Eriksen 6 6 5 22 NU 23 8 33 70
10   Daniel Barritt 6 14 NU 6 25 145 7 25 125 20 34 64 70
11   Scott Martin 9 2 NU 7 6 85 74 NU 4 9 7 67
12   Mikko Markkula 18 8 12 9 34 10 6 5 4 NU 11 NU 54
13   Daniel Elena 55 142 13 43
14   Paul Nagle 41 NU 3 94 75 NU NW 43
15   Pavel Dresler 10 8 8 9 7 13 17
16   Jonas Andersson 12 7 10 8 NU 10 12
17   Phil Mills 5 10
18   Ilka Minor-Petrasko 6 17 8
19   Sergiu Itu 36 NU 36 20 8 15 22 4
20   Xavier Panseri 8 NU 4
21   José Diaz NU 8 4
22   Alexander Rath 8 4
23   Jonne Halttunen 11 15 NU 14 10 9 12 3
24   Craig Parry NU 9 13 12 18 13 2
25   Przemysław Mazur 38 15 9 16 NU 14 14 31 2
26   Ross Whittock 9 34 2
27   Andrew Sarandis 9 2
28   Pablo Olmos 10 15 20 13 NU 1
29   Benjamin Boulloud 15 10 26 1
30   Gabin Moreau NU 10 24 44 16 13 30 1
31   Lara Vanneste 10 1

Zespoły edytuj

Do klasyfikacji mistrza świata producentów w sezonie 2018 zaliczane było dziesięć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie przez nominowane załogi i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1
Msc. Zespół Nr MON
 
SWE
 
MEX
 
FRA
 
ARG
 
POR
 
ITA
 
FIN
 
DEU
 
TUR
 
GBR
 
ESP
 
AUS
 
Punkty
1   Toyota Gazoo Racing WRT 7 3 6 6 NU NU 8 7 3 NU 2 2 NK 1 368
8 2 NK NK 2 1 NU NK 1 1 1 NK 6 NU
9 NK 4 7 6 7 4 3 NU 3 NU 3 7 4
2   Hyundai Shell Mobis WRT 4 8 3 4 NK NK 7 NK NK 6 5 6 NK 8 341
5 5 1 NK 3 2 1 1 8 2 NK 5 4 NU
6 NU NK 2 4 3 NU 4 4 NU 3 NK 5 2
3   M-Sport Ford WRT 1 1 8 1 1 4 NU 2 5 4 6 1 2 5 324
2 6 NK NU 5 5 2 NK NK NK NK 8 3 6
3 NK 7 8 NU NK 3 8 6 5 4 NU NK NU
4   Citroën Total Abu Dhabi WRT 10 4 NU 3 7 6 NU NW 2 NU 8 7 1 3 237
11 7 2 5 8 NU 6 6 7 7 NU 4 8 7
12 5 8 5 5 NK 7 NK
Msc. Zespół Nr MON
 
SWE
 
MEX
 
FRA
 
ARG
 
POR
 
ITA
 
FIN
 
DEU
 
TUR
 
GBR
 
ESP
 
AUS
 
Punkty

WRC 2 edytuj

Kierowcy

Poz. Kierowca MON
 
SWE
 
MEX
 
FRA
 
ARG
 
POR
 
ITA
 
FIN
 
DEU
 
TUR
 
GBR
 
ESP
 
AUS
 
Suma pkt.
1   Jan Kopecký 1 1 1 1 1 2 143
2   Pontus Tidemand 2 1 1 1 NU 2 111
3   Kalle Rovanperä 5 NU 4 2 1 1 90
4   Gus Greensmith 2 2 8 3 NU NU 3 70
5   Łukasz Pieniążek 9 5 2 5 6 6 16 56
6   Fabio Andolfi 3 15 4 8 3 8 8 54
7   Ole Christian Veiby 3 4 2 NU 11 9 47
8   Jari Huttunen 6 6 12 2 12 4 11 46
9   Pedro Heller 3 3 10 5 NU 41
10   Kajetan Kajetanowicz 7 5 4 4 40
11   Pierre-Louis Loubet 6 4 NU 5 NU NU 7 36
12   Nil Solans 7 7 5 9 NU 13 5 34
13   Stéphane Lefebvre NU 3 8 13 8 5 15 33
14   Takamoto Katsuta 1 8 13 NU NU 12 29
15   Simone Tempestini 16 NU 9 10 2 7 10 28
16   Eerik Pietarinen 1 25
17   Alberto Heller NU 1 25
18   Hiroki Arai 7 9 5 NU 7 24
19   Benito Guerra NW 7 6 6 9 24
20   Nicolas Ciamin NU 3 NU 7 21
21   Yoann Bonato 2 11 18
22   Gianluca Linari 12 2 18
23   Eddie Sciessere 2 NW 18
24   Chris Ingram 3 12 15
25   Teemu Suninen 3 15
26   Petter Solberg 3 15
27   Marco Bulacia Wilkinson 4 NU 9 18 14
28   Guillaume de Mevius 4 NW 12
29   Mattias Adielsson 4 12
30   Diego Dominguez 4 12
31   Fabian Kreim 4 12
32   Janne Tuohino 5 10
33   Juuso Nordgren 6 8
34   Burak Cukurova 6 8
35   Henning Solberg 6 8
36   Diogo Salvi 7 6
37   Lars Stugemo 8 12 4
38   Bora Manyera 8 4
39   Erkan Güral 9 2
40   Murat Bostanci 11 10 NU 1
41   Eric Camilli NU NU 10 17 1
42   Jarmo Berg 10 1
43   Georgios Vassilakis 10 1

WRC 3 edytuj

Kierowcy

Poz. Kierowca MON
 
SWE
 
MEX
 
FRA
 
ARG
 
POR
 
ITA
 
FIN
 
DEU
 
TUR
 
GBR
 
ESP
 
AUS
 
Nieliczone pkt. Suma pkt.
1   Enrico Brazzoli 1 4 2 2 1 NU 0 98
2   Taisko Lario 3 (8) 2 7 1 3 2 4 97
3   Emil Bergkvist 2 3 5 2 1 0 86
4   Denis Rådström 1 4 1 NU 2 0 80
5   Jean-Baptiste Franceschi NU 4 1 9 1 3 NU 0 79
6   Louise Cook 3 NW 3 9 4 3 NW 0 59
7   Tom Williams 12 NU 11 7 6 6 1 0 47
8   Callum Devine 7 5 NU 5 4 0 38
9   Ken Torn 14 6 NU 1 NU 0 33
10   Julius Tannert 3 9 10 4 NU 0 30
11   Bugra Banaz 8 4 8 5 0 30
12   Terry Folb 5 2 NU 13 NW 0 28
13   Enrico Oldrati NU 12 2 9 8 0 24
14   David Holder 11 15 3 10 7 0 22
15   Amaury Molle 2 14 NW 0 18
16   Emilio Fernández 9 10 11 15 3 0 18
17   Luca Bottarelli 10 7 6 12 NW 0 15
18   Yuriy Protasov 6 0 8
19   Umberto Accornero 13 8 11 0 4

Junior WRC edytuj

Kierowcy

Poz. Kierowca SWE
 
FRA
 
POR
 
FIN
 
TUR
 
Nieliczone pkt. Suma pkt.
1   Emil Bergkvist 2+5 3 5+10 2+12 1 10 128
2   Dennis Rådström 1+9 4 1+3 NU 2 0 110
3   Jean-Baptiste Franceschi 4 1+8 9 3 NU+7 0 69
4   Callum Devine 6 5 NU 5 4+2 0 54
5   Ken Torn 12+4 6 NU+3 1+9 NU+3 0 52
6   Bugra Banaz 8 4 7 5 0 42
7   Emilio Fernández 7+1 10 11 13 3 0 38
8   Julius Tannert 3 9 10+1 4 NU+2 0 33
9   David Holder 9 14 3 9 7+2 0 33
10   Tom Williams 10 11 7 6 6 0 31
11   Terry Folb 5 2+2 0 30
12   Enrico Oldrati NU 2 8 8 0 30
13   Luca Bottarelli 8 7+1 6+1 0 20
14   Umberto Accornero 8 10 0 5
15   Henri Hokkala NU+2 0 2
16   Theo Chalal 11 0 0
17   Raul Badiu NU 0 0

Przypisy edytuj

  1. Rajd Polski w FIA ERC. autoklub.pl, 6 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-07]. (pol.).
  2. Do wygrania Fiesta R5. rajdy.autoklub.pl. [dostęp 2017-10-26]. (pol.).
  3. Pirelli dostarczy opony do JWRC. rajdy.autoklub.pl, 23 listopada 2017. [dostęp 2017-11-23]. (pol.).
  4. Kennards Hire Rally Australia 2018 – Ogier, Ingrassia i Toyota mistrzami świata. Australia dla Latvali. rajdy.autoklub.pl. [dostęp 2018-11-18]. (pol.).
  5. WRC Calendar 2018. wrc.com. [dostęp 2017-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)]. (ang.).
  6. Kalendarz WRC 2018 bez Rajdu Polski. rajdpolski.pl. [dostęp 2017-10-21]. (pol.).