Wikipedia

Tefroseris całolistny

(Przekierowano z Starzec polny)

Tefroseris całolistny[4], starzec polny[5] (Tephroseris integrifolia (L.) Holub) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae). Występuje w Europie (bez Skandynawii) i w Azji, od Francji na zachodzie po Japonię na wschodzie[6]. W Polsce rośnie na Wyżynie Małopolskiej, Lubelskiej, Roztoczu i w Pieninach. W tych ostatnich znane jest tylko jedno stanowisko na Podskalniej Górze. Liczniej występuje w słowackich Pieninach[7].

Tefroseris całolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

tefroseris

Gatunek

tefroseris całolistny

Nazwa systematyczna
Tephroseris integrifolia (L.) Holub
Folia Geobot. Phytotax. 8: 173 (1973)[3]
Synonimy
  • Cineraria integrifolia (L.) Vill. ex Steud.
  • Othonna integrifolia L.
  • Senecio integrifolius (L.) Clairv.[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Morfologia edytuj

 
Kwiatostany
Łodyga
Pojedyncza, wzniesiona, o wysokości 7–50 cm z krótkim kłączem. U młodych roślin jest pajęczynowato owłosiona, u starszych naga, ale zachowują się na niej krótkie, 3-komórkowe włoski, nieco tylko wystające[8].
Liście
Całobrzegie, długości 3–10 cm i szerokości 2,5–3,5 cm[7]. Liście dolne zebrane w różyczkę, zaokrąglone lub jajowate o nasadzie nagle ściągniętej w krótki ogonek. Liście środkowe podłużne, siedzące i nieco zbiegające po łodydze. Liście najwyższe lancetowate. Owłosienie podobnie jak na łodydze[8].
Kwiaty
Zebrane w 3–11 koszyczków, te z kolei zebrane w baldach złożony. Okrywa zielona. W koszyczku znajduje się 12–15 kwiatów języczkowych długości 10–20 mm i szerokości 1,5–2,5 mm[7].
Owoc
Żeberkowana, owłosiona długimi i miękkimi włoskami niełupka długości 2,5–3,5 mm z puchem kielichowym do 13 mm długości[7].

Biologia i ekologia edytuj

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych. Kwitnie w maju i czerwcu. Liczba chromosomów 2n = 48[7]. Gatunek charakterystyczny związku Cirsio-Brachypodion pinnati[9].

Systematyka i zmienność edytuj

W obrębie gatunku wyróżnia się 14 taksonów wewnątrzgatunkowych, w tym 13 podgatunków[3]:

  • Tephroseris integrifolia subsp. atropurpurea (Ledeb.) B.Nord.
  • Tephroseris integrifolia subsp. aucheri (DC.) B.Nord.
  • Tephroseris integrifolia subsp. aurantiaca (Hoppe) B.Nord. ex Greuter – tefroseris całolistny pomarańczowy[4], starzec pomarańczowy[5]
  • Tephroseris integrifolia subsp. capitata (Wahlenb.) B.Nord. – tefroseris całolistny główkowaty[4], starzec główkowaty[5]
  • Tephroseris integrifolia subsp. caucasigena (Schischk.) Greuter
  • Tephroseris integrifolia subsp. igoschinae (Schischk.) Sennikov
  • Tephroseris integrifolia subsp. integrifolia
  • Tephroseris integrifolia subsp. jailicola (Juz.) Greuter
  • Tephroseris integrifolia subsp. karsiana (V.A.Matthews) B.Nord.
  • Tephroseris integrifolia subsp. maritima (Syme) B.Nord.
  • Tephroseris integrifolia subsp. primulifolia (Cufod.) Greuter
  • Tephroseris integrifolia subsp. serpentini (Gáyer) B.Nord.
  • Tephroseris integrifolia var. spathulata (Miq.) H.Ohba
  • Tephroseris integrifolia subsp. tundricola (Tolm.) B.Nord.

Zagrożenia edytuj

Podgatunek typowy umieszczony jest na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016)[10][11] w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia: VU). Zagrożone są także oba podgatunki, na liście ujęte w randze osobnych gatunków[11].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. ↑ a b c Tephroseris integrifolia (L.) Holub, [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-02-15].
  4. ↑ a b c Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: officina botanica, 2008, s. 183. ISBN 978-83-925110-5-2.
  5. ↑ a b c Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 165, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. ↑ Senecio integrifolius (L.) Clairv. w bazie danych: GRIN (Germplasm Resources Information Network) na http://www.ars-grin.gov (ang.)
  7. ↑ a b c d e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  8. ↑ a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  9. ↑ Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  10. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  11. ↑ a b Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tefroseris_całolistny&oldid=69800694”