Spotkania (film)

film

Spotkania – czarno-biały polski film obyczajowy z 1957 roku (76 minut), w reżyserii Stanisława Lenartowicza. Autorem scenariusza jest również Stanisław Lenartowicz. Film miał premierę 18 listopada 1957 roku.

Spotkania
Gatunek

obyczajowy

Rok produkcji

1957

Data premiery

18 listopada 1957

Kraj produkcji

Polska

Język

polski, angielski

Czas trwania

76 minut

Reżyseria

Stanisław Lenartowicz

Scenariusz

Stanisław Lenartowicz

Główne role

Ligia Borowczyk,
Adam Fiut,
Alicja Jankowska,
Mieczysław Gajda,
Barbara Modelska,
Kazimierz Orzechowski,
Urszula Modrzyńska,
Bogusz Bilewski

Produkcja

Zespół Realizatorów Filmowych Rytm

Charakterystyka edytuj

Na film składają się cztery historie ukazujące różne oblicza miłości.

W pierwszej części dwoje młodych ludzi, Wiktor i jego dziewczyna Maja wraz ze starszymi pracownikami archiwum filmowego oglądają stare, przedwojenne filmy. Gdy seans dobiega końca między Wiktorem a Mają dochodzi do kłótni. Dziewczyna jest w ciąży i chce od mężczyzny pieniędzy na aborcję. W pewnym momencie Wiktor uderza ją w twarz. Maja upadając przewraca kolumny starych taśm filmowych.

Druga część opowiada historię ładnej, młodej dziewczyny, Janki, która przyjeżdża odwiedzić swoją ciotkę. Gdy okazuje się, że ciotka po wyjściu za mąż odstąpiła swoje mieszkanie młodemu artyście, Jackowi, dziewczyna postanawia odzyskać je. Podstępem zmusza go do wyprowadzki. Jacek ma dodatkowy problem, coraz gorzej układają się jego kontakty z narzeczoną Irminą. Niespodziewanie, Jacek i Janka odkrywają, że stali się sobie bliscy.

W trzeciej części poznajemy historię młodego poety Janka, który od długiego czasu skrycie kocha swoją służącą Faustynę. Niezmiernie nieśmiały jednak, nie ma odwagi wyznać jej swoich uczuć. Pewnej nocy Janek gości w swoim domu znanego literata, Wacława Kisieleckiego. Janek, pod wpływem alkoholu zwierza mu się, ze swojego problemu. Jego gość również zdaje się być zafascynowany młodą służącą. Obaj mężczyźni, zajęci rozmową nie zauważają, że kobieta ulega szoferowi Kisieleckiego...

Akcja czwartej części rozgrywa się na terytorium Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej. Młody polski pilot Janusz jest zmuszony do przymusowego lądowania. Na pas lotniska bezpiecznie sprowadza go Jane, radiotelegrafistka polskiego pochodzenia. Młodzi Polacy spędzają ze sobą zaledwie godzinę w oczekiwaniu na naprawę samolotu. Początkowo banalny dialog przeradza się we wzajemną fascynację i uczucie. Wspólne chwile zostają przerwane – Janusz dostaje wezwanie do bazy i musi odlecieć. Tę scenę wyróżnia częściowe zastosowanie dialogów anglojęzycznych.

Obsada edytuj

Pierwowzory literackie edytuj

Linki zewnętrzne edytuj