Stanisław Bylina (oficer)
Stanisław Bylina (ur. 18 kwietnia 1898 w Kijowie, zm. 29 marca 1921) – żołnierz armii rosyjskiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Kijowie w rodzinie Jana i Janiny z Grodzieckich[1]. Absolwent gimnazjum w Kijowie. W 1914 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1917 walczył w szeregach 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji gen Józefa Dowbora-Muśnickiego. Po rozwiązaniu korpusu, w 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 1 pułku Ułanów Krechowieckich[1]. 11 listopada 1918 rozbrajał w Warszawie oddziały niemieckie, za co odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[1]. Od grudnia walczył na froncie polsko-ukraińskim w obronie Przemyśla, a następnie w składzie macierzystego pułku walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. We wrześniu 1919 mianowany podporucznikiem, a w listopadzie 1920 został awansowany na stopień porucznika i jednocześnie objął dowództwo 3 szwadronu 1 p.uł[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.