Stanisław Czosnek
Stanisław Czosnek (ur. 1963 w Brzesku) – generał dywizji Wojska Polskiego, były dowódca 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej, od 2020 zastępca Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych.
 Stanisław Czosnek (w randze generała brygady, 2017) | |
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1982 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• WSOWZ, 5 BWOW, 5 psp |
| Stanowiska |
• d-ca pl, d-ca kp |
| Główne wojny i bitwy |
ISAF Afganistan |
| Odznaczenia | |
       
| |
Przebieg służby wojskowej edytuj
W 1982 rozpoczął studia jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Promowany na podporucznika w 1986. Zawodową służbę wojskową zaczął w 5 Brygadzie Wojsk Obrony Wewnętrznej w Krakowie, gdzie był na stanowiskach dowódcy plutonu i dowódcy kompanii[1].
W 1989 został skierowany do 5 pułku strzelców podhalańskich na stanowisko dowódcy kompanii, a następnie szefa sztabu batalionu piechoty zmotoryzowanej i dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej. W 1992 został skierowany na kurs przeszkolenia piechoty górskiej w Ośrodku Szkolenia Piechoty Górskiej Sił Zbrojnych we Francji. W latach 1993–1994 pełnił obowiązki szefa sztabu w 5 pułku dowodzenia. W 1996 ukończył studia w Akademii Obrony Narodowej i objął stanowisko starszego oficera w Dowództwie Krakowskiego Okręgu Wojskowego. Od 1999 pełnił obowiązki starszego oficera wydziału w Korpusie Powietrzno-Zmechanizowanym. W 2001 został wyznaczony na stanowisku szefa Wydziału oraz szefa Oddziału Operacyjnego w 2 Korpusie Zmechanizowanym w Krakowie. Ukończył studia podyplomowe w zakresie wiedzy o bezpieczeństwie narodowym na Uniwersytecie Jagiellońskim[1][2].
W 2007 został mianowany na stopień pułkownika[1]. W latach 2011–2013 studiował na podyplomowych studiach polityki obronnej, na Narodowym Uniwersytecie Obrony w Pekinie. 11 marca 2013 objął dowodzenie 1 Brygadą Pancerną w Wesołej[3]. W 2014 był w Afganistanie w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego, gdzie pełnił obowiązki zastępcy dowódcy – grupa zastępcy dowódcy regionu wschodniego ISAF. 28 lipca 2015 został awansowany na stopień generała brygady[4], a 1 sierpnia 2015 mianowanie zostało mu wręczone przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego[5]. 8 grudnia 2016 wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy dywizji – szefa sztabu 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu[6].
15 lutego 2017 objął stanowisko dowódcy 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej[7]. 1 marca 2018 awansowany na stopień generała dywizji. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w trakcie obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”[8][9]. 20 marca 2020 wyznaczony został na stanowisko zastępcy Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych[1][2].
Awanse edytuj
- podporucznik – 1986[2]
(...)
- pułkownik – 2007[1]
- generał brygady – 28 lipca 2015[1]
- generał dywizji – 2018[8]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[2]
- Gwiazda Afganistanu[2]
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”[2]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[2]
- Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1984
- Odznaka pamiątkowa 1 Brygady Pancernej – 2013 ex officio
- Odznaka pamiątkowa 11 Dywizji Pancernej – 2017 ex officio
- Odznaka „Za opiekę nad zabytkami” – 2018[10]
- Honorowy Medal Świętego Jerzego (przyznany przez United States Armor Association) – 2019[11]
- Medal „Pro Bono Poloniae” – 2019[12]
- Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie” – 2019[13]
- tytuł „Honorowy Podhalańczyk” – 2019[14].
i inne.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Czarna Dywizja z nowym dowódcą. defence24.pl, 2017-02-21. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ a b c d e f g Generał dywizji Stanisław Czosnek. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Nowy dowódca kościuszkowców. polska-zbrojna.pl, 2013-03-11. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 792
- ↑ Prezydent wręczył nominacje generalskie. defence24.pl, 2015-15-01. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Nowy zastępca dowódcy Czarnej Dywizji stanowisko objął "z dużą dozą nieśmiałości". zielonagora.wyborcza.pl, 2016-12-19. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Gałecki 2018 ↓, s. 42.
- ↑ a b Prezydent wręczył nominacje generalskie. prezydent.pl, 2018-03-01. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Jakuboszczak 2019 ↓, s. 39.
- ↑ Pierwsza odsłona pancerniackiego święta. polska-zbrojna.pl, 2018-09-21. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Spotkanie dowódców. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Holandia oddaje hołd gen. Maczkowi i jego żołnierzom. onet.pl, 2019-10-27. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Jakuboszczak 2020 ↓, s. 61.
- ↑ Podhalańczycy obchodzili swoje święto. rzeszow24.pl, 2019-05-25. [dostęp 2021-05-22].
Bibliografia edytuj
- dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2018. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 39. ISSN 1734-2317.
- dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2019. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 61. ISSN 1734-2317.
- Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2017. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 42. ISSN 1734-2317.
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2015, 2018.