Stanisław Dubisz

polski językoznawca

Stanisław Karol Dubisz (ur. 30 sierpnia 1949 w Kolbuszowej) – polski językoznawca.

Stanisław Dubisz
Ilustracja
Stanisław Dubisz (2006)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1949
Kolbuszowa

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo polonistyczne
Doktorat

1979

Habilitacja

19 listopada 1991
Uniwersytet Warszawski

Profesura

24 stycznia 1997

Profesor zwyczajny
Jednostka

Instytut Polonistyki Stosowanej Wydziału Polonistyki UW

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Kariera naukowa

edytuj

W 1972 ukończył studia. W 1979 uzyskał doktorat. Habilitował się w 1991 na podstawie pracy Archaizacja w XX-wiecznej polskiej powieści historycznej o średniowieczu. Od 1997 r. profesor nauk humanistycznych. Pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego (od 1990 r. kierownik Pracowni Językoznawstwa Stosowanego). Dziekan Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1996–2002 i 2005–2012.

Dubisz tworzy prace głównie z zakresu historii języka polskiego, stylistyki, współczesnej polszczyzny, gwar polskich. Wypromował dwadzieścioro doktorów, m.in. Halinę Karaś.

Członek Rady Języka Polskiego PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego oraz wiceprezes Towarzystwa Kultury Języka.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1999)[1].

Wybrane prace

edytuj
  • Stylizacja gwarowa w polskiej prozie trzydziestolecia powojennego (nurt ludowy w latach 1945–1975) (1986)
  • Archaizacja w XX-wiecznej polskiej powieści historycznej o średniowieczu (1991)
  • Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego (1992)
  • Gramatyka historyczna języka polskiego (1993, współautor; wspólnie z Krystyną Długosz-Kurczabową)
  • Uniwersalny słownik języka polskiego tom 1-6 (2003, Wydawnictwo Naukowe PWN)

Przypisy

edytuj
  1. Inauguracja roku akademickiego UW i AM [online], prezydent.pl, 1 października 1999 [dostęp 2019-06-15].

Bibliografia

edytuj