Stanisław Fornal

polski dziennikarz radia i prasy, satyryk, reżyser radiowy, dokumentalista dziejów Polskiego Radia, literat

Stanisław Fornal (ur. 1 listopada 1933 w Częstochowie, zm. 24 października 2023 w Lublinie) – polski dziennikarz radia i prasy, satyryk, reżyser radiowy, dokumentalista dziejów Polskiego Radia, literat.

Stanisław Fornal
Stanisław Fornal (1933-2023)
Stanisław Fornal (1933-2023)
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1933
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

24 października 2023
Lublin

Zawód, zajęcie

dziennikarz, reżyser radiowy, satyryk, literat, dokumentalista dziejów Polskiego Radia

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Ukończył filologię polską (Uniwersytety we Wrocławiu i Łodzi, 1951-1956; praca magisterska: „Miesięcznik «Okolica Poetów». Zarys monograficzny”).

Dziennikarz i reżyser radiowy. W latach 1956-1975 w rozgłośni Polskiego Radia w Kielcach, od roku 1965 kierownik Redakcji Audycji Literackich[1]. Od 1975 do 1982 roku – zastępca redaktora naczelnego Rozgłośni Polskiego Radia i Telewizji w Lublinie[2]. Nadzorował prace Redakcji: Literackiej, Muzycznej i Młodzieżowej. Etatowym pracownikiem Polskiego Radia przestał być 31 grudnia 1982 roku, przechodząc na wcześniejszą, motywowaną zdrowotnie, emeryturę.

Autor słuchowisk, reportaży, magazynów, montaży dokumentalnych i felietonów – nadawanych we wszystkich programach krajowych Polskiego Radia.

Jeden z niewielu dokumentalistów historii Polskiego Radia – autor książek, artykułów, licznych audycji radiowych, prezentacji telewizyjnych. Wydane książki – m.in.: Anteny nad Bystrzycą (1997) dzieje radia w Lublinie[3]Harce na hercach w radiowych Kielcach (2002) – z dziejów Radia Kielce[4], Spod półwiecznego pióra (1956-2006), Epizody z życia jednego radiowca w dwóch miastach średniej wielkości (2006). Dokumentalista dziejów radia w Kielcach i Lublinie, m.in. w audycjach: Kiedy radiofon zdobywał świat, Gdy radio raczkowało, Antenatka naszych anten, Zawsze radio, wszędzie radio, Lubelskie radia niezwykłe (Radio planety Majdanek, Komu brzęczała Pszczółka, Radio Solidarność Świdnik).

Radiowo, prasowo i książkowo udokumentował – poprzez zapis relacji uczestniczek zdarzeń – historię unikatowego „Radia planety Majdanek”, działającego w hitlerowskim obozie śmierci w 1943 roku. Kopie audycji i rozdział książki byłe więźniarki Majdanka (Matylda Woliniewska, Danuta Brzosko-Mędryk, Wanda Grzegorzewska) rozpowszechniły, także w przekładach na języki obce, pośród koleżanek obozowych za granicą.

Zaproszony do współpracy z  Centrum Historii Polskiej Radiofonii, w latach 1981-1995 współdziałał z Maciejem J. Kwiatkowskim – pionierem radiowego dziejopisarstwa. Jest autorem kieleckich i lubelskich biogramów w „Leksykonie twórców Polskiego Radia”.

Uprawnienia reżyserskie Teatru Polskiego Radia otrzymał w roku 1967. W Teatrze Polskiego Radia w Warszawie współpracował z Antoniną Gordon-Górecką, Anną Seniuk, Henrykiem Bąkiem, Kazimierzem Opalińskim, Stanisławem Zaczykiem, Andrzejem Sewerynem i innymi wybitnymi aktorami scen warszawskich.

Zbieracz gadek ludowych, prezentowanych radiowo w cyklach: Roztropność wieśniacza, Chłopski rozum i Śladami Kolberga, a także drukowanych w pismach. Zbiory te stały się tworzywem obszernej książki pt. Roztropność wieśniacza, swojskie gadki czyli bajki, którą opracował i opublikował – jako stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – w roku 2008[5]. Książka, wzbogacona o płytę CD z antologią nagrań najlepszych gawędziarzy świętokrzyskich z lat 60. i 70. XX wieku, zyskała pochlebne oceny folklorystów i filologów – m.in. profesorów: Rocha Sulimy, Jana Miodka, Haliny Pelc i Jerzego Bartmińskiego, który włączył ją do źródeł  Słownika stereotypów i symboli ludowych, wydawanego przez UMCS.

Był redaktorem przedstawianych słuchaczom w całym kraju wieloodcinkowych przewodników po regionie: Z alfabetem po Kielecczyźnie – w Programach I i II, Kieleckie abecadło turystyczne i Kielecczyzna sercu bliska w Programie III. Redagował dla Programów I i II kolejne wydania Kieleckich rozmaitości literacko-muzycznych, magazynu Kultura pilnie poszukiwana, audycje poetyckie, odcinki prozy, rozmowy o kulturze; pisał felietony z cyklu Plamy na mapie.

W archiwum dźwiękowym Radia Kielce pozostawił ponad 350 pozycji własnych i około 50 współautorskich.

Laureat ogólnopolskich konkursów na reportaż radiowy (m.in. za Historię jednego marsza – 1973), słuchowisko Piesek cioci Tosi (1979) i magazyny satyryczne (1967,1969). Nagroda Prezesa PR i TV za Wieczór Literacko-Muzyczny List spod Łysej Góry (1967). Nominowany do „Złotego Mikrofonu” (1969) za radiowy reportaż literacki. Nagroda w konkursie wspomnień „Moja praca w PR i TV” (1981); finalista Międzynarodowego Konkursu „Prix Phonurgia Nova 1996” w Arles –  prezentując w kategorii „Radio ma 100 lat”, tryptyk dokumentalny pt. Zawsze radio, wszędzie radio, części: 1. Pudełka pełne dźwięku – epizody z dziejów radia w Polsce od początku do roku 1945, ukazywane zarówno od strony mikrofonów i nadajników, jak i anten odbiorczych;  2. Radio planety Majdanek  – światowy ewenement: radio bez jakiejkolwiek techniki, a jednak najprawdziwsze, działające jako wolny głos więźniarek w hitlerowskim obozie śmierci w roku 1943; 3. Radio Solidarność Świdnik  – robotnicza, antykomunistyczna dywersja w eterze (1983-1988). Laureat Konkursu SDP „Podziemne słowo” – za Jak kapral z generałem wojował (2001); nagroda specjalna I Ogólnopolskiego Konkursu Satyrycznego „Wąchock 2002” – za cykl limeryków.

Od 1955 roku współpracownik prasy regionalnej i krajowej (m.in. „Słowo Ludu”, „Kronika”, „Kamena”, „Kaktus”, „Przemiany”, „Tygodnik Kulturalny”, „Radio i Telewizja”, „Antena”, „Kurier Lubelski”, „Tygodnik Współczesny”, „Dziennik Lubelski”, „Gazeta Powszechna”, „Dzień”, „Relacje” „Express-Fakty”, „Wiadomości Kulturalne”, „Ikar”, „Bibuła”, „Forum Dziennikarzy”). Kielecki korespondent „Życia Literackiego” (1967-1971); stały felietonista miesięcznika Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich „Prasa Polska” – między lutym 1987 a marcem 1990 roku zamieścił tu 32 felietony o języku prasy, radia i telewizji w 2 cyklach: Usta mówią, ręce piszą i Język giętki czy łamany (1984-1990); autor rubryki Co słychać, co widać? w „Gazecie Lubelskiej”; twórca Słownika wyrazów obecnych – cyklu felietonów w Radiu Lublin.

Długoletni współpracownik Redakcji Humoru i Satyry Polskiego Radia. Samodzielnie przygotowywał audycje cykliczne Kto się z czego śmieje. Jego teksty, w tym Frachy na Lachy – fraszki na Laszki wykonywali w Radiovariete, Trzy po trzy, Podwieczorku przy mikrofonie Irena Kwiatkowska, Mieczysław Czechowicz, Edmund Fiedler, Joanna Jedlewska, Saturnin Żórawski i inni wybitni aktorzy. Był dwukrotnym laureatem głównych nagród audycji konkursowych letniego „Studia Wczasowego”. Stały współpracownik „Raturo” Programu III PR. Autor tekstów w kabaretach: „Żółtodziób” (Poznań) i „Kaczka” (Kielce).

Używane pseudonimy: Stanfor, Stanisław Lanroff, Jan Osetyński, Maciej Korytnik, Roman Rufusiński, Emerycjusz Chciejski.

Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1962) i Związku Literatów Polskich (od 2005). Działacz SDP – był m.in. wiceprezesem i sekretarzem Zarządu Oddziału lubelskiego. Współzałożyciel i działacz Stowarzyszenia Przyjaciół Radia Lublin (od 2010). Członek założyciel i działacz Stowarzyszenia „W Stronę Sztuki” (od 1995)[6].

Odznaczenia – m.in.: „Zasłużony Działacz Kultury” (1967), „Honorowa Odznaka Polskiego Radia i Telewizji” (1972), Medal „Za zasługi dla Kielecczyzny” (1972), Złoty Krzyż Zasługi (1980), „Zasłużonemu dla Lublina” (1982), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987), Medal Prezydenta Miasta Lublina (2006), Medal 700-lecia Miasta Lublin (2017).

Został pochowany 30 października 2023 roku w Lublinie na cmentarzu wojskowo-komunalnym przy ul. Białej, w Alei Zasłużonych (II Kolumbarium)[7].

Pamięci Stanisława Fornala poświęcona jest audycja Marii Brzezińskiej z Radia Lublin pt. „List do STANFORA”[8].

Wydane książki

edytuj

Teksty w antologiach i innych wydawnictwach zbiorowych

edytuj

Słuchowiska radiowe

edytuj
  • Proces przeciw wiośnie, 1957, PR Kielce
  • Inteligenckie misteria, 1957, PR Kielce
  • Błąd Biskupa Gedeona, 1958, PR Kielce
  • Raport wójta, 1961, PR Kielce
  • Żart na drucie, 1963, PR Kielce
  • Dyskurs o księżycu, 1964, PR Kielce
  • Jak się macie na sabacie, pp 1971, PR Warszawa, Program I
  • Kieleckie lata, 1972, PR Warszawa, Program I, 1972, Program II
  • Zielone pola, zielone lata, PR Warszawa, 1969, Program I, 1975, Program II
  • Gwiazda w żałobie, 1976, PR Warszawa
  • Jak pszczoły, jak ziarno…, 1977, PR Warszawa, Program I i II
  • Piesek cioci Tosi, 1980, PR Warszawa
  • Seans w kinie „Orion”,1980, PR Lublin
  • Eros o drogę pyta, 1982, PR Lublin
  • Nowa Babiniada, 1982, PR Lublin
  • Radiowa szopka kielecka, 1956-1967 (współautor: Ryszard Podlewski)

Ważniejsze publikacje prasowe

edytuj
  • U kresu drogi Leopolda Staffa, „Przemiany”
  • Oddech ziemi, „Przemiany”
  • Była jesienna Kielecczyzna…, „Przemiany”
  • Duma z Hetmana, „Przemiany”
  • Poeta wsi nie zawsze wesołej, „Przemiany”
  • Mefisto spod Lipska, „Magazyn Niedzielny”
  • W Tradycjowicach będzie lepiej…, „Słowo Ludu”
  • Pisarski rodowód Pawła Jasienicy, „Ikar”
  • Kim był Paweł Jasienica?, „Relacje”
  • Mędrsi od Ikara…, „Ikar”
  • Czapa za radio, „Gazeta Wyborcza”

Stałe rubryki w prasie:

edytuj
  • Listy z Kielc, „Życie Literackie”, 1967-1971
  • Usta mówią, ręce piszą..., „Prasa Polska”, 1983-1990
  • Język giętki czy łamany, „Prasa Polska”, 1983-1990
  • Co słychać, co widać?, „Gazeta Lubelska Dzień”, 1990-1992
  • Gdyby ode mnie zależało..., „Gazeta Powszechna”, 1992-1993

Ważniejsze literackie audycje radiowe, cykle

edytuj
  • Listy spod Łysej Góry – miesięcznik społeczno-kulturalny, 1961-1975
  • Wizyty literackie (I i II) magazyn literacki, PR Warszawa, Program I
  • Rzeźbią ślady istnienia – magazyn literacki, PR Warszawa, Program I
  • Nagłowic żywot poczciwy – reportaż literacki, PR Warszawa, Program I
  • Ożenek z Czarnolasem – reportaż literacki, PR Warszawa, Program I
  • Drogi do Czarnolasu – magazyn literacki, PR Warszawa, Program I
  • Tu także Warszawa – reportaż literacki, PR Warszawa, Program I
  • Domek w szczerym polu – reportaż literacki, PR Warszawa, Program I
  • To był ktoś czyli Kazimierz Edmunda Johna – montaż lit., PR Warszawa, Program I
  • Zawsze radio, wszędzie radio – tryptyk dokumentalny, PR Warszawa, Program I
  • Słownik wyrazów  o b e c n y c h – cykl felietonów o mowie potocznej.

Bibliografia

edytuj
  • Słownik dziennikarzy polskich (1945-1985), red. Wacław Zuchniewicz, Warszawa: „Prasa Polska”, 1985.
  • Wiesław Barański, Obok sedna, Warszawa: Wydawnictwo „Linia”, 2001, ISBN 8385151664
  • Adam Jachimczyk, Życie kulturalne Kielc 1945-1975, Kielce: Wydawnictwo KTN, 2002, ISBN 8386006641
  • Jolanta Kępa, Między misją a rzemiosłem. Kieleckie środowisko dziennikarskie, 1945-1989, Kielce: Wydawnictwo Antykwaryczne, 1999, ISBN 8390888858
  • Encyklopedia Teatru Polskiego – Teatr Polskiego Radia, [online:] https://encyklopediateatru.pl/teatr-polskiego-radia
  • Ośrodek Brama Grodzka – Teatr NN, [online:] https://teatrnn.pl/

Przypisy

edytuj
  1. Zmarł Stanisław Fornal, autor „Harców na hercach” [online], 25 października 2023 [dostęp 2024-01-07] (pol.).
  2. Zmarł Stanisław Fornal, były dziennikarz Radia Lublin [online], 24 października 2023 [dostęp 2024-01-23] (pol.).
  3. S. Fornal, Anteny nad Bystrzycą – fakty, sylwetki, anegdoty z dziejów radia w Lublinie, Lublin 1997, ISBN 8390348950.
  4. S. Fornal, Harce na hercach w radiowych Kielcach, Kielce 2002, ISBN 8391509605.
  5. S. Fornal, Roztropność wieśniacza. Swojskie gadki czyli bajki, Kielce [2008], ISBN 9788372733375.
  6. Facebook [online], pl-pl.facebook.com [dostęp 2024-01-23].
  7. Redaktor Stanisław Fornal spoczął na cmentarzu przy ul. Lipowej [online], 30 października 2023 [dostęp 2024-01-23] (pol.).
  8. 23.12.2023 Maria Brzezińska "List do STANFORA", "Witraż pamięci" [online], 23 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-07] (pol.).