Antonina Gordon-Górecka

polska aktorka
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 8 lip 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Antonina Gordon-Górecka (ur. 6 czerwca 1914 w Krakowie, zm. 12 czerwca 1993 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i radiowa.

Antonina Gordon-Górecka
Ilustracja
Antonina Gordon-Górecka w latach 60.
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1914
Kraków

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1993
Warszawa

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1945–1993

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Antoniny Gordon-Góreckiej i jej męża Konstantego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

edytuj

Córka Andrzeja. W 1938 r. rozpoczęła studia aktorskie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Ukończyła je w czasie wojny, w warunkach konspiracyjnych (1941).

Debiutowała po wojnie rolą Kasi w Weselu, reż. Jacka Woszczerowicza na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi.

Była wykładowcą na łódzkiej PWSFTviT i warszawskiej PWST.

Jej mężem był Konstanty Gordon[1]. Oboje spoczywają na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-1-17)[2].

Filmografia

edytuj

Spektakle Teatru Tv

edytuj
  • 1960: Powrót o siódmej
  • 1961: Don Alvares albo niesforna w miłości kompanija
  • 1961: Hotel Astoria
  • 1961: Zatrzaśnij ostatnie drzwi
  • 1961: Zegarek – Pani
  • 1962: Krosienka – Spokojska
  • 1962: Szklanka wody
  • 1962: Świętoszek – Elmira
  • 1963: Lato w Nohant – George Sand
  • 1964: Mąż i żona – Elwira
  • 1965: Adwokat i róże - Dama
  • 1966: Ostatni
  • 1969: Niemcy - Pani Soerensen
  • 1969: W małym domku - Sędzina
  • 1971: Kwiaty dla matki - Elżbieta
  • 1971: Profesja pani Warren - Pani Warren
  • 1971: Wesele - Radczyni
  • 1972: Otworzyć serce - Docent
  • 1972: Złoty sznur - Pani Phelps
  • 1973: Akwarium 2 - Janina Ryba
  • 1974: Stworzenie świata - Nauczycielka
  • 1976: Goście
  • 1976: Rozbitki - Szambelanicowa
  • 1976: Sidła - Matka Bogdalskiej
  • 1976: Weteran i Pani - Teresa
  • 1977: Pierwsze ostrzeżenie - Baronowa
  • 1977: Zagmatwana sytuacja - Angelika Haczykowa
  • 1978: Osobne stoliki - Pani Railton-Bell
  • 1979: Tu zaszła zmiana
  • 1980: Zegarek - Pani
  • 1981: Wesele - Radczyni
  • 1993: Ładna historia - Pani de Trevillac

Źródło:[3].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody

edytuj
  • 1955: Wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za rolę Julii Pawłowny w sztuce Ostrowskiego Ostatnia ofiara (1955)[6]
  • 1956: Nagroda Polskiego Radia
  • 1959: Nagroda Radia i Tv za kreację aktorską w słuchowisku Gwiazdy na nitce
  • 1968: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za role w teatrze PR
  • 1969: Nagroda Polskiego Radia
  • 1977: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w teatrze TV
  • 1977: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie
  • 1980: Nagroda jury Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie za rolę w filmie Niewdzięczność i za rolę w spektaklu Zegarek
  • 1981: Nagroda na XXI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w Weselu w konkursie spektakli Teatru Tv

Przypisy

edytuj
  1. FilmPolski.pl – Konstanty Gordon [online], www.filmpolski.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  2. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
  3. Antonina Gordon-Górecka w bazie filmpolski.pl
  4. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  5. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  6. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-08]. 

Linki zewnętrzne

edytuj