Stanowisko archeologiczne nr 24 w Łubczu (kurhan)
Stanowisko archeologiczne nr 24 w Łubczu (kurhan) – stanowisko kultury ceramiki sznurowej (neolit).
 nr rej. C/111 LWKZ w Lublinie
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Liczba pochówków |
1? |
| Liczba grobów |
1 |
Położenie na mapie gminy Jarczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
 50°27′20″N 23°39′20″E/50,455556 23,655556
| |
Położone na lokalnej kulminacji południowego garbu Grzędy Sokalskiej (257 m n.p.m.) w Łubczu (woj. lubelskie), datowane na 2800–2600 r. p.n.e. W skład stanowiska wchodzą dwa kurhany oddalone od siebie ok. 50 m położone na linii SW-NE. Stanowisko objęto ochroną konserwatorską, podległą Lubelskiemu Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków i wpisano do rejestru zabytków archeologicznych województwa lubelskiego[1].
Kurhan nr 1 edytuj
Kurhan północno-wschodni nr 1 nie został przebadany przez archeologów.
Kurhan nr 2 edytuj
Podczas prac archeologicznych przebadano południowo-zachodni kurhan nr 2, w którym odkryto grób centralny umieszczony w środkowej części przestrzeni podnasypowej. Trapezowaty grób jamowy o wymiarach 1,1–2,2 × 3,1 m zorientowano wzdłuż linii E-W[2]. W jamie grobowej nie znaleziono szczątków zmarłego, co nasuwa przypuszczenie badaczy iż był to cenotaf[3].
Znaleziska w kurhanie nr 2 edytuj
Wyposażenie grobu stanowiła gliniana amfora o silnie wydętym brzuścu, kamienny topór z diorytu pochodzącego z rejonu Klesowa lub Korca na Wołyniu (Ukraina) oraz wyroby z krzemienia wołyńskiego: siekiera, grocik strzały do łuku, wióry retuszowane, odłupki, wióro-odłupki, wkładka paratylcowa[4]. Znaleziony jeden z fragmentów wióra krzemiennego pokryty z jednej strony retuszem powierzchniowym, a z drugiej płaskim łuskaniem nie znajduje analogii do tego typu znalezisk z zachodniej Małopolski, a przypomina bardziej niektóre smukłe ostrza wiórowate kultury środkowodnieprzańskiej[5]. Zabytki przechowywane są w Muzeum Regionalnym w Tomaszowie Lubelskim.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Załącznik nr 2 do Obwieszczenia Nr 1/2013 Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 22 stycznia 2013 roku: wykaz zabytków wpisanych do rejestru „C” zabytków archeologicznych województwa lubelskiego według stanu na dzień 31 grudnia 2012 r. (dostęp 2013-06-23).
- ↑ Jan Machnik, Jolanta Bagińska, Wiesław Koman: Neolityczne kurhany na Grzędzie Sokalskiej w świetle badań archeologicznych w latach 1988–2006. Kraków: Polska Akademia Nauk, Komisja Prehistorii Karpat PAU, Muzeum Regionalne im. Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, 2009. ISBN 978-83-7676-009-4, s. 54.
- ↑ Tamże, s. 243.
- ↑ Tamże, s. 54–58.
- ↑ Tamże, str 293.
Bibliografia edytuj
- Jolanta Bagińska. Cmentarzysko kurhanowe kultury ceramiki sznurowej w Łubczu stan.24, gm. Jarczów, woj. Zamość. „Sprawozdania z badań terenowych w województwie zamojskim w 1988 roku”, s. 5–6, 1988. Zamość.
- Jolanta Bagińska, Wiesław Koman. Badania nad kurhanami kultury ceramiki sznurowej na Grzędzie Sokalskiej. „Schyłek neolitu i wczesna epoka brązu w Polsce środkowowschodniej”, s. 74–79, 1991. Lublin.
- Jolanta Bagińska, Jan Machnik. Pasterze u schyłku neolitu i początku epoki brązu. „Pradzieje południowo-wschodniej lubelszczyzny”, s. 61–83, 2007. Lublin.
- Jan Machnik, Jolanta Bagińska, Wiesław Koman: Neolityczne kurhany na Grzędzie Sokalskiej w świetle badań archeologicznych w latach 1988–2006. Kraków: Polska Akademia Nauk, Komisja Prehistorii Karpat PAU, Muzeum Regionalne im. Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, 2009. ISBN 978-83-7676-009-4.