Starzec popielny

gatunek rośliny

Starzec popielny, s. srebrzysty (Senecio cineraria DC.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego (Europa Południowa, Turcja, Algieria, Maroko, Tunezja). Rozprzestrzenił się również poza obszarem swojego rodzimego występowania i obecnie występuje również w Ameryce Północnej i innych krajach Europy. W Polsce nie występuje dziko, jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Starzec popielny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

starzec

Gatunek

starzec popielny

Nazwa systematyczna
Senecio cineraria DC.
Prodr. (DC.) 6: 355. 1838
Zasięg
Mapa zasięgu
Kwitnący starzec popielny

Nazewnictwo

edytuj
  • Nazwę Senecio cineraria podaje Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Jacobaea maritima (L.) Pelser & Meijden H. Heukels, Geill. schoolfl. Nederl. ed. 23:677. 2005[3].
  • Synonimy: Cineraria bicolor Willd., Othonna maritima L., Senecio bicolor (Willd.) Tod., Senecio bicolor subsp. cineraria (DC.) Chater, Senecio cineraria DC., Senecio cineraria subsp. bicolor (Willd.) Arcang[3].

Morfologia

edytuj
Pokrój
Półkrzew o wysokości do 80 cm. Łodyga i liście srebrzyście, gęsto filcowato owłosione.
Liście
Pierzastosieczne.
Kwiaty
Kwiatostan – niewielkie koszyczki zebrane w baldachogrona. Kwiaty żółte; brzeżne to kwiaty języczkowe, środkowe – kwiaty rurkowe[4].

Zastosowanie

edytuj

Roślina ozdobna często stosowana do obsadzania rabat. Swoje zalety dekoracyjne zawdzięcza srebrnym liściom i łodydze.

Uprawa

edytuj

Zwykle rozmnaża się go z nasion, które w marcu wysiewa się do ciepłego inspektu. Na rabaty wysadza się gotowe już sadzonki. Można też rozmnażać go z pędów; w tym celu należy roślinę mateczną przetrzymać przez zimę w zimnym pomieszczeniu i na początku lutego ukorzeniać pędy. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Pochodzi z cieplejszego klimatu (strefy mrozoodporności 8-10[5]) i w warunkach klimatycznych Polski często przemarza, dlatego zwykle uprawiany jest jako roślina jednoroczna. Wymaga stanowiska słonecznego. W zacienionych miejscach nie uzyska srebrnego koloru.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  4. Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  5. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.