Stefan Kowalski (żołnierz)
Stefan Kowalski (ur. 2 sierpnia 1915 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1979 tamże) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujSyn Władysława i Michaliny z domu Majewskiej[1].
Absolwent warszawskiego gimnazjum im. Władysława IV, działacz harcerski. Uczestnik kampanii wrześniowej, podczas której został ranny. Od początków okupacji działał w konspiracji. Początkowo w Szarych Szeregach, po ukończeniu Szkoły Podchorążych i uzyskaniu stopnia podporucznika służył w oddziale partyzanckim batalionu „Piechociniec” (Rejon „Helenów” w VII Obwodzie AK „Obroża”). W 1944 przeniesiony do oddziału osłonowego Szefostwa Służby Uzbrojenia KG AK „Leśnictwo”. Uczestnik powstania warszawskiego w składzie Zgrupowania „Leśnik” – jako zastępca dowódcy i (od 9 sierpnia 1944) dowódca 2 kompanii walczył na Woli, Muranowie, Nowym Mieście i Śródmieściu Południowym. Ranny w dniach 12 i 18 sierpnia. Za wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania jeniec oflagów, po uwolnieniu z których działał w harcerstwie na terenie Niemiec, uzyskując stopień harcmistrza RP[1].
Do Polski powrócił w 1945, aresztowany i więziony do 1956. Pracował na różnych stanowiskach administracyjnych. Po wojnie używał nazwiska Jaroń-Kowalski. Zmarł w Warszawie i pochowany został na cmentarzu parafii św. Kazimierza w Pruszkowie (sektor: IV, rząd: 2, grób: 18). Jego żoną była Danuta Eibich, z którą miał córkę Grażynę i syna Wojciecha[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Nr 13869[2]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 60.
- ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 60-61.
- ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 61.
Bibliografia
edytuj- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.