Stefan Kowalski (żołnierz)

Stefan Kowalski (ur. 2 sierpnia 1915 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1979 tamże) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Stefan Kowalski
Jarocki, Jaroń
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1915
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1979
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

Szare Szeregi
Obwód VII AK „Obroża”
Zgrupowanie „Leśnik”

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa
powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Życiorys

edytuj

Syn Władysława i Michaliny z domu Majewskiej[1].

Absolwent warszawskiego gimnazjum im. Władysława IV, działacz harcerski. Uczestnik kampanii wrześniowej, podczas której został ranny. Od początków okupacji działał w konspiracji. Początkowo w Szarych Szeregach, po ukończeniu Szkoły Podchorążych i uzyskaniu stopnia podporucznika służył w oddziale partyzanckim batalionu „Piechociniec” (Rejon „Helenów” w VII Obwodzie AK „Obroża”). W 1944 przeniesiony do oddziału osłonowego Szefostwa Służby Uzbrojenia KG AK „Leśnictwo”. Uczestnik powstania warszawskiego w składzie Zgrupowania „Leśnik” – jako zastępca dowódcy i (od 9 sierpnia 1944) dowódca 2 kompanii walczył na Woli, Muranowie, Nowym Mieście i Śródmieściu Południowym. Ranny w dniach 12 i 18 sierpnia. Za wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania jeniec oflagów, po uwolnieniu z których działał w harcerstwie na terenie Niemiec, uzyskując stopień harcmistrza RP[1].

Do Polski powrócił w 1945, aresztowany i więziony do 1956. Pracował na różnych stanowiskach administracyjnych. Po wojnie używał nazwiska Jaroń-Kowalski. Zmarł w Warszawie i pochowany został na cmentarzu parafii św. Kazimierza w Pruszkowie (sektor: IV, rząd: 2, grób: 18). Jego żoną była Danuta Eibich, z którą miał córkę Grażynę i syna Wojciecha[2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 60.
  2. a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 60-61.
  3. Polak (red.) 1999 ↓, s. 61.

Bibliografia

edytuj