Stefan Kuta-Kaliński
Stefan Paweł Kaliński[1] vel Stefan Kuta (ur. 1 lipca 1892 w Krakowie, zm. 8 października 1946 w Autun) – kapitan Wojska Polskiego, malarz pejzażysta, działacz harcerski.
kapitan piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1892 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 października 1946 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
oficer instrukcyjny |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 1 lipca 1892 roku w Krakowie, w rodzinie Jana Kuty i matki z domu Śliwa[2] . W 1922 roku zmienił nazwisko rodowe „Kuta” na „Kaliński”. Uczył się w krakowskich gimnazjach św. Jacka i św. Anny. Od 1910 roku działał w ruchu skautowskim, a następnie w Polskim Towarzystwie Sportowym „Sokół”. Po wybuchu działań wojennych w działał w polskiej drużynie Sokoła. Po 15 sierpnia 1914 roku wraz z innymi skautami wyjechał do Lwowa i wstąpił do Legionu Wschodniego. Po rozwiązaniu Legionu Wschodniego 21 września 1914 roku został wcielony do armii austriackiej. Po kilku miesiącach służby udało mu się „wyreklamować”, wstąpił do Legionów Polskich, służył w 2 lub 3 Pułku Piechoty[3] .
W latach 1918–1934 służył w Wojsku Polskim. W 1921 roku uzyskał eksternistycznie maturę, po czym studiował krótko na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1922–1924 pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Kraków Powiat na stanowisku oficera instrukcyjnego, pozostając oficerem nadetatowym 5 Dywizjonu Taborów w Krakowie[4][5][6]. Od września 1921 do stycznia 1923 roku obowiązki służbowe łączył z funkcją komendanta Krakowskiej Chorągwi Harcerzy. W 1925 roku pełnił służbę w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów w Poznaniu[7]. Później został przeniesiony z korpusu oficerów taborowych do korpusu oficerów piechoty. W 1928 roku służył w 2 Pułk Piechoty Legionów w Pińczowie[8], następnie w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie[9]. We wrześniu 1933 roku został przeniesiony do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu[10][11]. W 1936 roku mieszkał w Łowiczu, później w Warszawie, gdzie do wybuchu II wojny światowej pracował w Dyrekcji Kolei Państwowych.
W czasie powstania warszawskiego, w stopniu kapitana, pełnił służbę w 15 Pułku Piechoty AK. 5 października 1944 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Stalagu 344 Lamsdorf, a od 19 października 1944 roku w Oflagu VII A Murnau[2] .
Po uwolnieniu z niewoli pozostał na emigracji. Uprawiał malarstwo olejne i akwarelowe, malował pejzaże tatrzańskie, widoki okolic Wileńszczyzny i Kielecczyzny. W 1946 roku w Lozannie odbyła się najważniejsza wystawa jego prac malarskich.
Zmarł 8 października 1946 roku w Autun, we Francji. Pochowany na cmentarzu w Lyonie (kwatera D-5-11)[12].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[13][14]
Linki zewnętrzne
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 93, sprostowano imiona z „Stefan” na „Stefan Paweł”.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Korespondencje. Z Krakowa. „Polska Zbrojna”. 33, s. 3, 1922-02-03. Warszawa.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1032, 1041, 1468.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 942, 951, 1337.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 588.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 18, 239.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 82, 808.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 197.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 89, nadal w stopniu porucznika.
- ↑ Kalinski, Stefan Paweł - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-11-20] .
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 82.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-20].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-10)].