Wikipedia

Stein Gruben

norweski skoczek narciarski

Stein Gruben (ur. 8 lipca 1967) – norweski skoczek narciarski, uczestnik mistrzostw świata juniorów (1985), medalista mistrzostw Norwegii. Wystąpił w ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1994.

Stein Gruben
Data urodzenia

8 lipca 1967[1]

Klub

IL Mogutten[2]

Reprezentacja

 Norwegia

Debiut w PŚ

10 marca 1985 w Oslo (51. miejsce)[3]

Przebieg kariery

edytuj

Pochodzący z Nord-Odal[4] Gruben od dziecka jeździł na nartach[5]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS zadebiutował w styczniu 1985 w Planicy, zajmując 50. lokatę w zawodach Pucharu Europy. W lutym 1985 wystąpił w Täsch w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 37., a w konkursie drużynowym zajął z reprezentacją Norwegii szóstą lokatę[3].

10 marca 1985 w Oslo zadebiutował w Pucharze Świata, plasując się na 51. miejscu. W sumie w latach 1985–1993 wystąpił w 31 konkursach tego cyklu, jednak ani razu nie punktował, choć kilkukrotnie plasował się w czołowej trzydziestce[a], najlepszy wynik (22. lokata) notując 30 grudnia 1990 w Oberstdorfie. Lepsze wyniki osiągał w Pucharze Europy, gdzie dziewięciokrotnie zajmował pozycję w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stając na podium zawodów tej rangi – 12 stycznia 1990 w Ruhpolding był drugi, a 26 grudnia 1985 w Sankt Moritz zajął trzecią lokatę[3]. W 1986 doznał upadku podczas zawodów Pucharu Świata rozgrywanych w Chamonix[4].

W kwietniu 1993 w pożarze doszczętnie spłonął jego dom, a Gruben, wraz z synem i ciężarną wówczas żoną, uratował się wyskakując z okien na drugim piętrze budynku. Przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 1994 w Lillehammer nie zakwalifikował się do składu norweskiej reprezentacji na tę imprezę[4]. Jeszcze przed zakończeniem kwalifikacji olimpijskich, w sierpniu 1993, otrzymał zaproszenie do pełnienia roli rezerwowego dla Olego Gunnara Fidjestøla[6], który podczas ceremonii otwarcia igrzysk miał zakończyć karierę oddając skok z pochodnią olimpijską. Dwa dni przed tym wydarzeniem, podczas jednego ze skoków próbnych, Fidjestøl upadł przy lądowaniu i doznał lekkiego wstrząsu mózgu i skręcenia szyi; trafił wówczas do szpitala, w związku z czym jego rolę w Lillehammer przejął Gruben[5]. Podczas ceremonii otrzymał pochodnię olimpijską od Brit Pettersen[7], po czym, trzymając pochodnię w ręce, oddał skok na odległość około 70 metrów[8] (ze względu na źle przygotowane tory najazdowe i świeży śnieg był to zdecydowanie najkrótszy skok jaki oddał z pochodnią w ręku – podczas skoków próbnych osiągał odległość do 120 metrów[6]). Po wylądowaniu przekazał pochodnię Cathrine Nøttingnes, która następnie wręczyła ją księciu Haakonowi, który dokonał uroczystego rozpalenia znicza olimpijskiego[7]. Gruben za udział w ceremonii otwarcia igrzysk nie otrzymał żadnego wynagrodzenia i sam musiał pokryć koszty przyjazdu i pobytu w Oslo[8], jednak przez kilka kolejnych dni uczestniczył w igrzyskach w roli widza jako VIP. Po wydarzeniu tym zachował specjalnie przygotowany kombinezon, w którym oddał swój skok – jego strój, wspólnie z wykorzystanymi wówczas butami, kaskiem i nartami, został później przekazany do muzeum w Sand[4].

Po igrzyskach w Lillehammer wystąpił jeszcze w kilku konkursach międzynarodowych, a po raz ostatni w zawodach tej rangi wziął udział w marcu 1994[3]. We wrześniu 2003 po raz drugi doszczętnie spłonął jego dom (wspólnie ze wszystkimi nagrodami jakie zdobył w czasie swojej kariery), jednak były skoczek nie ucierpiał, pozostając w momencie wybuchu pożaru poza mieszkaniem[4].

Gruben jest medalistą mistrzostw Norwegii – w 1993 zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej[9]. Stawał również na podium zmagań drużynowych[10].

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1985   Täsch – 37. miejsce

Drużynowo

edytuj
1985   Täsch – 6. miejsce[b]

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[11]
Sezon 1984/1985
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 51 - - 0
Sezon 1985/1986
                                                  punkty
- - - - 40 - - - - 45 29 - - - - - - - - - - - 56 - - 0
Sezon 1986/1987
                                            punkty
- - - - 34 38 80 93 66 - - - 23 26 - - - - - - 27 44 0
Sezon 1987/1988
                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 75 26 - - 0
Sezon 1988/1989
                                        punkty
- - - - 35 24 - - - - - - - - - 31 - - - - 0
Sezon 1989/1990
                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 65 45 42 0
Sezon 1990/1991
                                            punkty
- - - - - - 22 34 43 48 - - - - - - - 41 44 - - - 0
Sezon 1991/1992
                                          punkty
- - - - - - - - - 31 43 - - - - - 54 37 69 - - 0
Sezon 1992/1993
                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - 52 58 - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
1986/1987 67. [12]
1990/1991 34. [13]

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
1991/1992 60.
1992/1993 57.
1993/1994 154.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[11]
Sezon 1991/1992
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 11 8 - - 13
Sezon 1992/1993
                                            punkty
- - - - - - - - - 9 9 18 22 - - - - - - - - - 14
Sezon 1993/1994
                                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 20 12 - - 33
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Do końca sezonu 1992/93 punkty Pucharu Świata w skokach narciarskich zdobywało tylko piętnastu najlepszych skoczków danych zawodów.
  2. ↑ Skład zespołu: Stein Gruben, Torbjørn Korsvold, Clas Brede Bråthen i Ivar Fiane Svein.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Stein Gruben. olympedia.org. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  2. ↑ Skilek for alle. glomdalen.no, 2009-03-02. [dostęp 2020-07-25]. (norw.).
  3. ↑ a b c d Adam Kwieciński: GRUBEN Stein 1967 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2020-07-25].
  4. ↑ a b c d e Morten Sand: Flammende glede og smerte. glomdalen.no, 2004-02-12. [dostęp 2020-07-25]. (norw.).
  5. ↑ a b Ira Berkow: WINTER OLYMPICS; Carrying the Torch Can Be a Real Downer. nytimes.com, 1994-02-12. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  6. ↑ a b Reidar Kjæstad: Fakkelhoppvikaren. nrk.no, 2009-02-09. [dostęp 2020-07-25]. (norw.).
  7. ↑ a b Åpnings- og avslutningssere m o n i e n e. farkiv.ol.no. s. 16. [dostęp 2020-07-25]. (norw.).
  8. ↑ a b 12 Feb: STEIN GRUBEN VAR IKKE NERVØS. oslo.net, 1994-02-12. [dostęp 2020-07-25].
  9. ↑ NM SKI NORDISKE GRENER. orklahopp.com. [dostęp 2020-07-25]. (norw.).
  10. ↑ Resultat NM 1988 Vang Hopp lagkonkurranse. orklahopp.com. [dostęp 2020-07-25]. (norw.).
  11. ↑ a b c Adam Kwieciński: GRUBEN Stein. [dostęp 2024-10-20].
  12. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1986/1987 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  13. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1990/1991 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stein_Gruben&oldid=75004909”