Wikipedia

Turniej Czterech Skoczni

austriacko-niemiecki prestiżowy turniej skoków narciarskich rozgrywany od 1953 na przełomie grudnia i stycznia

Turniej Czterech Skoczni, w skrócie TCS (niem. Vierschanzentournee) – międzynarodowa impreza w skokach narciarskich mężczyzn, organizowana cyklicznie od 1953 na przełomie grudnia i stycznia każdego roku. Turniej odbywa się w czterech miastach: dwóch niemieckich (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i dwóch austriackich (Innsbruck, Bischofshofen). Zwycięzcą danej edycji TCS zostaje zawodnik, który łącznie zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach. Turniej bywa określany mianem narciarskiego Wielkiego Szlema[a] i dla wielu skoczków jest równie ważny co igrzyska olimpijskie czy mistrzostwa świata[1][2]. Od 28. edycji (sezon 1979/1980) Turniej Czterech Skoczni stanowi część Pucharu Świata.

Turniej Czterech Skoczni
Ilustracja
Rozgrywany od

1953

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej

Janne Ahonen
(5 razy)

Najwięcej zwycięstw z rzędu w klasyfikacji generalnej

Bjørn Wirkola
(3 razy)

Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS

Jens Weißflog
Bjørn Wirkola
(10 razy)

Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej

Janne Ahonen
(10 razy)

Najwięcej razy na podium w konkursach TCS

Janne Ahonen
(29 razy)

Najwięcej punktów w jednej edycji TCS

Daniel Tschofenig
(1194,4 pkt)

Zwycięzcy wszystkich konkursów TCS podczas jednej edycji

Sven Hannawald (2001/2002)
Kamil Stoch (2017/2018)
Ryōyū Kobayashi (2018/2019)

Ostatni zwycięzca TCS

Daniel Tschofenig (2024/2025)

Miejsca rozgrywania konkursów

Niemcy
Oberstdorf
Ga-Pa
Austria
Innsbruck
Bischofshofen

Od 45. edycji (sezon 1996/1997) wszystkie konkursy Turnieju rozgrywane są tzw. systemem KO. W każdym konkursie startuje 50 zawodników, którzy przeszli kwalifikacje. Skoczkowie dobierani są w pary – pierwszy z pięćdziesiątym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd. Wyłonione w ten sposób pary rywalizują w pierwszej serii zawodów. Do drugiej serii awans uzyskuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. „szczęśliwych przegranych” (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród wszystkich przegranych. Druga seria zawodów rozgrywana jest według tradycyjnych zasad Pucharu Świata.

Do 60. edycji (sezon 2011/2012) nagrodą za wygranie turnieju był wysokiej klasy samochód oraz nagroda pieniężna. Od 61. edycji (sezon 2012/2013) nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła[3][4] oraz nagroda pieniężna w wysokości 20 tysięcy franków szwajcarskich. Od 70. edycji sezon 2021/2022 nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła[3][4] oraz nagroda pieniężna w wysokości 100 tysięcy franków szwajcarskich. Statuetka ta była inspiracją dla stworzenia złotej sowy, nagrody w Turnieju Sylwestrowym dla kobiet, rozgrywanym równolegle do TCS, ale o połowę krótszym, od sezonu 2021/2022.

Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii TCS jest Janne Ahonen, który jako jedyny wygrał turniej pięciokrotnie (w 1999, 2003, 2005, 2006 i 2008). Bjørn Wirkola jako jedyny zwyciężył w trzech edycjach turnieju z rzędu (w 1967, 1968 i 1969). Najwięcej zwycięstw w poszczególnych konkursach odnieśli Bjørn Wirkola i Jens Weißflog, którzy na najwyższym stopniu podium stawali po 10 razy. Trzech skoczków wygrało wszystkie cztery konkursy podczas jednej edycji turnieju – Sven Hannawald (w 2002), Kamil Stoch (w 2018) i Ryōyū Kobayashi (w 2019).

Dotychczas trzech polskich skoczków triumfowało w klasyfikacji generalnej TCS – Adam Małysz (w 2001), Kamil Stoch (w 2017, 2018 i 2021) oraz Dawid Kubacki (w 2020). W polskim dorobku znajduje się również drugie miejsce Piotra Żyły (w 2017) i Dawida Kubackiego (w 2023) oraz trzecie miejsca Małysza (w 2003) i Kubackiego (w 2021).

Cztery skocznie

edytuj
 
Miejsca rozgrywania zawodów

Nazwa skoczni Miejscowość Punkt K HS[5] Rekord skoczni
  Schattenbergschanze   Oberstdorf K120 HS137 143,5 m   Sigurd Pettersen 29.12.2003
  Große Olympiaschanze   Garmisch
-Partenkirchen 		K125 HS142 145,0 m   Michael Hayböck 01.01.2025
  Bergisel   Innsbruck K120 HS128 138,0 m   Michael Hayböck 04.01.2015
  Paul-Ausserleitner-Schanze   Bischofshofen K125 HS142 145,0 m   Dawid Kubacki 06.01.2019

Organizator

edytuj

Turniej Czterech Skoczni organizowany jest przez cztery kluby narciarskie. Są to Skiclub 1906 Oberstdorf(inne języki), Skiclub Partenkirchen(inne języki) (SCP), Sport Club Bergisel(inne języki) (SC Bergisel) i Skiclub Bischofshofen(inne języki)[6].

Prezydentem (prezesem) Komitetu Organizacyjnego TCS jest od 2021 roku dr Peter Kruijer, szef klubu narciarskiego Skiclub 1906 Oberstdorf[7]. Wcześniej funkcję tę pełnili[8]:

  • Putzi Pepeunig (Innsbruck, 1952-1986);
  • Hans Ostler (Garmisch-Partenkirchen, 1986-2003);
  • Dietmar Hemerka (Innsbruck, 2003-2006);
  • Claus-Peter Horle (Oberstdorf, 2006-2010);
  • Alfons Schranz (Innsbruck, 2010-2015);
  • Michael Maurer (Garmisch-Partenkirchen, 2015-2018)
  • Johann Pichler (Bischofshofen, 2018-2021)
  • dr Peter Kruijer (Oberstdorf, od 2021)

Zgodnie z uzgodnieniami z 2003 roku, szefowie czterech klubów narciarskich z miast-gospodarzy turnieju zmieniają się na stanowisku prezesa całej imprezy co trzy-pięć lat[8].

Historia idei Turnieju Czterech Skoczni

edytuj
 
Kompleks skoczni w Garmisch-Partenkirchen (Bawaria), na stoku góry Gudiberg.

Pomysł zorganizowania noworocznego konkursu w skokach narciarskich (Neujahrsskispringen) pojawił się wśród członków klubu narciarskiego SC Partenkirchen w 1921 r. i miał związek z otwarciem nowej skoczni, w miejscu obecnej Große Olympiaschanze. Już pierwsze tego typu zawody – przeprowadzone 1 stycznia 1922 – miały charakter międzynarodowy, a ich zwycięzcą został Norweg Jakob Vaage, który uzyskał odległość 76 metrów. W kolejnych latach impreza odbywała się regularnie do 1941 r., gdy nastąpiła czteroletnia przerwa, spowodowana II wojną światową (1942–1945). Noworoczne zmagania przywrócono 1 stycznia 1946, lecz w związku z powojennymi sankcjami – nałożonymi przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS) na Deutscher Skiverband – były to jedynie lokalne zawody narciarskie, w których brali udział wyłącznie skoczkowie niemieccy.

Pod koniec 1948 r. FIS zniosła zakaz udziału Niemców w imprezach międzynarodowych oraz pozwoliła zawodnikom z innych państw na starty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a latem 1949 r. w domu „Maler” w Partenkirchen - wśród przebywających tam działaczy narciarskich z Garmisch-Partenkirchen oraz Innsbrucku - narodziła się idea turnieju, rozgrywanego na początku roku, przez kilka dni, w krótkich odstępach czasu, na czterech różnych skoczniach w Niemczech i Austrii. Do konkretów jednak nie doszło[9].

W styczniu 1951 r. władze klubu Skivereine Innsbruck postanowiły zorganizować w okresie ferii świątecznych konkurs „Skispringen am Bergisel”. Zainteresowanie z jakim się on spotkał przerosło najśmielsze oczekiwania, bowiem pod skocznią zjawiło się aż 25 tysięcy kibiców. Spowodowało to u Austriaków ponowną chęć nawiązania współpracy z niemieckimi klubami narciarskimi.

Ostatecznie, plan „niemiecko-austriackiego turnieju skoków” opracowano 17 maja 1952, podczas wieczornych zawodów na Seegrube koło Innsbrucku, a jego autorami byli: Toni Glos, Emmerich „Putzi” Pepeunig (Innsbruck), Beppi Hartl, Franz Rappenglück (Partenkirchen), Andi Mischitz, Fred Triebner (Bischofshofen) oraz Alfons Huber i Xaver Kaiser (Oberstdorf)[10]. Ostatni z obecnych wówczas pomysłodawców turnieju, a później jego honorowy prezydent – „Putzi” Pepeunig, zmarł w 1999 r. i został pochowany na cmentarzu nieopodal skoczni Bergisel[1].

Garmisch-Partenkirchen (z konkursem noworocznym), Innsbruck i Bischofshofen od początku zostały wskazane jako miejsca rozgrywania turnieju. Jako że Niemcy chcieli osiągnąć parytet organizacyjny, przedstawiciele SC Partenkirchen zostali upoważnieni do znalezienia drugiego miasta-partnera w swoim kraju. Pierwotnie skupili się na trzech kandydaturach: Berchtesgaden, Füssen i Oberammergau, bowiem te miejscowości posiadały już odpowiednie skocznie i miały doświadczenie w organizowaniu zawodów narciarskich. Ostatecznie jednak, ze względów finansowych, zdecydowali się wskazać Oberstdorf[11].

We wrześniu 1952 r. w Garmisch-Partenkirchen podpisano porozumienie o wspólnej organizacji imprezy o nazwie „Niemiecko-Austriacki Turniej Skoczków” (oryg. „Deutsch-Österreichische Springertournee“), odbywającej się corocznie na przełomie grudnia i stycznia[2], a ostateczną umowę w tej sprawie sygnowano 14 grudnia 1952 w Posthotelu w tym samym mieście[12].

Nowatorskie rozwiązania

edytuj
 
Kompleks skoczni w Oberstdorfie (Bawaria), na północno-zachodnim zboczu góry Schattenberg

Podczas Turnieju wprowadzane są nowatorskie rozwiązania techniczne, np. system chłodzący tory najazdowe na skoczni Schattenbergschanze w Oberstdorfie (zamrażający rozbieg w przypadku odwilży)[13], a od 61. edycji sztuczne tory najazdowe ze zintegrowanym układem chłodzenia (bez potrzeby wykorzystywania śniegu czy lodu z zewnątrz)[14].

W trakcie 62. edycji zastosowano ledowe podświetlanie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika. Kolejną innowacją podczas tego Turnieju była laserowa linia (widoczna na zeskoku zarówno dla kibiców, jak i skoczków), wyznaczająca przybliżoną odległość, jaką zawodnik musi pokonać, aby objąć prowadzenie[15].

W czasie 66. edycji wprowadzono szczegółowe analizy wyjścia skoczków z progu. Producenci sygnału telewizyjnego zamontowali w okolicach progu osiem specjalistycznych kamer, dzięki którym widzowie mogli zobaczyć o ile centymetrów zawodnicy byli oddaleni od wyznaczonego idealnego punktu odbicia (o ile je spóźnili lub przyspieszyli)[16].

Inną nowinką technologiczną, przypominającą pudełko z pastą do butów, był ważący 30,7 g zasobnik z chipem, montowany tuż za wiązaniami nart. Nowy sprzęt, zastosowany po raz pierwszy 29 grudnia 2017 podczas sesji kwalifikacyjnej w Oberstdorfie, był w stanie odnotować m.in. prędkość odbicia skoczka na progu – zarówno w pionie, jak i poziomie, rozkład prędkości w różnych etapach lotu oraz kąty ułożenia nart zawodnika w locie. Wcześniej z tak dokładnych danych mogli korzystać wyłącznie niemieccy skoczkowie w Instytucie Stosowanych Nauk Treningowych w Lipsku. Następnie w jej posiadanie weszły również inne drużyny narodowe, dzięki systemowi stworzonemu przez współpracującą z FIS firmą Swiss Timing[17].

Podium klasyfikacji generalnej TCS chronologicznie

edytuj
 
Kamil Stoch – trzykrotny triumfator TCS (2017, 2018, 2021), zwycięzca 5 pojedynczych konkursów z rzędu; na zdjęciu ze statuetką Złotego Orła na kryształowym cokole – nagrodą za triumf w klasyfikacji generalnej Turnieju
 
Janne Ahonen – jedyny skoczek w historii, który wygrał pięć edycji TCS (1999, 2003, 2005, 2006, 2008), zwycięzca 9 pojedynczych konkursów
Edycja Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1 1953   Josef Bradl   Halvor Næs   Asgeir Dølplads
2 1953/1954   Olaf B. Bjørnstad   Eino Kirjonen   Josef Bradl
3 1954/1955   Hemmo Silvennoinen   Eino Kirjonen   Aulis Kallakorpi
4 1955/1956   Nikołaj Kamienski   Josef Bradl   Nikołaj Szamow
5 1956/1957   Pentti Uotinen   Eino Kirjonen   Max Bolkart
6 1957/1958   Helmut Recknagel   Nikołaj Szamow   Nikołaj Kamienski
7 1958/1959   Helmut Recknagel   Walter Habersatter   Arne Hoel
8 1959/1960   Max Bolkart   Albin Plank   Otto Leodolter
9 1960/1961   Helmut Recknagel   Otto Leodolter   Kalevi Kärkinen
10 1961/1962   Eino Kirjonen   Willi Egger   Hemmo Silvennoinen
11 1962/1963   Toralf Engan   Torbjørn Yggeseth   Max Bolkart
12 1963/1964   Veikko Kankkonen   Torbjørn Yggeseth   Baldur Preiml
13 1964/1965   Torgeir Brandtzæg   Bjørn Wirkola   Dalibor Motejlek
14 1965/1966   Veikko Kankkonen   Dieter Neuendorf   Bjørn Wirkola
15 1966/1967   Bjørn Wirkola   Sepp Lichtenegger   Dieter Neuendorf
16 1967/1968   Bjørn Wirkola   Jiří Raška   Dieter Neuendorf
17 1968/1969   Bjørn Wirkola   Jiří Raška   Zbyněk Hubač
18 1969/1970   Horst Queck   Bjørn Wirkola   Garij Napałkow
19 1970/1971   Jiří Raška   Ingolf Mork   Zbyněk Hubač
20 1971/1972   Ingolf Mork   Henry Glaß   Tauno Käyhkö
21 1972/1973   Rainer Schmidt   Hans-Georg Aschenbach   Siergiej Boczkow
22 1973/1974   Hans-Georg Aschenbach   Walter Steiner   Bernd Eckstein
23 1974/1975   Willi Pürstl   Edi Federer   Karl Schnabl
24 1975/1976   Jochen Danneberg   Karl Schnabl   Reinhold Bachler
25 1976/1977   Jochen Danneberg   Walter Steiner   Henry Glaß
26 1977/1978   Kari Ylianttila   Matthias Buse   Martin Weber
27 1978/1979   Pentti Kokkonen   Hansjörg Sumi   Jochen Danneberg
28 1979/1980   Hubert Neuper   Henry Glaß   Martin Weber
29 1980/1981   Hubert Neuper   Armin Kogler   Jari Puikkonen
30 1981/1982   Manfred Deckert   Roger Ruud   Per Bergerud
31 1982/1983   Matti Nykänen   Jens Weißflog   Horst Bulau
32 1983/1984   Jens Weißflog   Klaus Ostwald   Matti Nykänen
33 1984/1985   Jens Weißflog   Matti Nykänen   Klaus Ostwald
34 1985/1986   Ernst Vettori   Franz Neuländtner   Jari Puikkonen
35 1986/1987   Ernst Vettori   Vegard Opaas   Ulf Findeisen
36 1987/1988   Matti Nykänen   Jens Weißflog   Jiří Parma
37 1988/1989   Risto Laakkonen   Matti Nykänen
  Jens Weißflog 		–
38 1989/1990   Dieter Thoma   František Jež   Jens Weißflog
39 1990/1991   Jens Weißflog   Andreas Felder   Dieter Thoma
40 1991/1992   Toni Nieminen   Martin Höllwarth   Werner Rathmayr
41 1992/1993   Andreas Goldberger   Noriaki Kasai   Jaroslav Sakala
42 1993/1994   Espen Bredesen   Jens Weißflog   Andreas Goldberger
43 1994/1995   Andreas Goldberger   Kazuyoshi Funaki   Janne Ahonen
44 1995/1996   Jens Weißflog   Ari-Pekka Nikkola   Reinhard Schwarzenberger
45 1996/1997   Primož Peterka   Andreas Goldberger   Dieter Thoma
46 1997/1998   Kazuyoshi Funaki   Sven Hannawald   Janne Ahonen
47 1998/1999   Janne Ahonen   Noriaki Kasai   Hideharu Miyahira
48 1999/2000   Andreas Widhölzl   Janne Ahonen   Martin Schmitt
49 2000/2001   Adam Małysz   Janne Ahonen   Martin Schmitt
50 2001/2002   Sven Hannawald   Matti Hautamäki   Martin Höllwarth
51 2002/2003   Janne Ahonen   Sven Hannawald   Adam Małysz
52 2003/2004   Sigurd Pettersen   Martin Höllwarth   Peter Žonta
53 2004/2005   Janne Ahonen   Martin Höllwarth   Thomas Morgenstern
54 2005/2006   Janne Ahonen[b]
  Jakub Janda 		–   Roar Ljøkelsøy
55 2006/2007   Anders Jacobsen   Gregor Schlierenzauer   Simon Ammann
56 2007/2008   Janne Ahonen   Thomas Morgenstern   Michael Neumayer
57 2008/2009   Wolfgang Loitzl   Simon Ammann   Gregor Schlierenzauer
58 2009/2010   Andreas Kofler   Janne Ahonen   Wolfgang Loitzl
59 2010/2011   Thomas Morgenstern   Simon Ammann   Tom Hilde
60 2011/2012   Gregor Schlierenzauer   Thomas Morgenstern   Andreas Kofler
61 2012/2013   Gregor Schlierenzauer   Anders Jacobsen   Tom Hilde
62 2013/2014   Thomas Diethart   Thomas Morgenstern   Simon Ammann
63 2014/2015   Stefan Kraft   Michael Hayböck   Peter Prevc
64 2015/2016   Peter Prevc   Severin Freund   Michael Hayböck
65 2016/2017   Kamil Stoch   Piotr Żyła   Daniel-André Tande
66 2017/2018   Kamil Stoch   Andreas Wellinger   Anders Fannemel
67 2018/2019   Ryōyū Kobayashi   Markus Eisenbichler   Stephan Leyhe
68 2019/2020   Dawid Kubacki   Marius Lindvik   Karl Geiger
69 2020/2021   Kamil Stoch   Karl Geiger   Dawid Kubacki
70 2021/2022   Ryōyū Kobayashi   Marius Lindvik   Halvor Egner Granerud
71 2022/2023   Halvor Egner Granerud   Dawid Kubacki   Anže Lanišek
72 2023/2024   Ryōyū Kobayashi   Andreas Wellinger   Stefan Kraft
73 2024/2025   Daniel Tschofenig   Jan Hörl   Stefan Kraft

Podium klasyfikacji generalnej TCS sumarycznie

edytuj
Msc. Imię i nazwisko Państwo 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1. Janne Ahonen   5 3 2
2. Jens Weißflog  /  4 4 1
3. Bjørn Wirkola   3 2 1
4. Kamil Stoch   3 0 0
Helmut Recknagel   3 0 0
Ryōyū Kobayashi   3 0 0
7. Matti Nykänen   2 2 1
8. Andreas Goldberger   2 1 1
Gregor Schlierenzauer   2 1 1
10. Jochen Danneberg   2 0 1
11. Veikko Kankkonen   2 0 0
Hubert Neuper   2 0 0
Ernst Vettori   2 0 0
14. Thomas Morgenstern   1 3 1
15. Eino Kirjonen   1 3 0
16. Sven Hannawald   1 2 0
Jiří Raška   1 2 0
18. Josef Bradl   1 1 1
Dawid Kubacki   1 1 1
20. Ingolf Mork   1 1 0
Hans-Georg Aschenbach   1 1 0
Kazuyoshi Funaki   1 1 0
Anders Jacobsen   1 1 0
24. Max Bolkart   1 0 2
Dieter Thoma   1 0 2
Stefan Kraft   1 0 2
27. Adam Małysz   1 0 1
Hemmo Silvennoinen   1 0 1
Nikołaj Kamienski   1 0 1
Wolfgang Loitzl   1 0 1
Andreas Kofler   1 0 1
Peter Prevc   1 0 1
Halvor Egner Granerud   1 0 1
34. Olaf B. Bjørnstad   1 0 0
Pentti Uotinen   1 0 0
Toralf Engan   1 0 0
Torgeir Brandtzæg   1 0 0
Horst Queck   1 0 0
Rainer Schmidt   1 0 0
Willi Pürstl   1 0 0
Kari Ylianttila   1 0 0
Pentti Kokkonen   1 0 0
Manfred Deckert   1 0 0
Risto Laakkonen   1 0 0
Espen Bredesen   1 0 0
Primož Peterka   1 0 0
Andreas Widhölzl   1 0 0
Sigurd Pettersen   1 0 0
Jakub Janda   1 0 0
Toni Nieminen   1 0 0
Thomas Diethart   1 0 0
Daniel Tschofenig   1 0 0
53. Martin Höllwarth   0 3 1
54. Simon Ammann   0 2 2
55. Henry Glaß   0 2 1
56. Walter Steiner   0 2 0
Torbjørn Yggeseth   0 2 0
Noriaki Kasai   0 2 0
Marius Lindvik   0 2 0
Andreas Wellinger   0 2 0
61. Dieter Neuendorf   0 1 2
Msc. Imię i nazwisko Państwo 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
62. Nikołaj Szamow   0 1 1
Otto Leodolter   0 1 1
Karl Schnabl   0 1 1
Klaus Ostwald   0 1 1
Michael Hayböck   0 1 1
Karl Geiger   0 1 1
68. Piotr Żyła   0 1 0
Halvor Næs   0 1 0
Walter Habersatter   0 1 0
Albin Plank   0 1 0
Willi Egger   0 1 0
Sepp Lichtenegger   0 1 0
Edi Federer   0 1 0
Matthias Buse   0 1 0
Hansjörg Sumi   0 1 0
Armin Kogler   0 1 0
Roger Ruud   0 1 0
Franz Neuländtner   0 1 0
Vegard Opaas   0 1 0
František Jež   0 1 0
Andreas Felder   0 1 0
Ari-Pekka Nikkola   0 1 0
Matti Hautamäki   0 1 0
Severin Freund   0 1 0
Markus Eisenbichler   0 1 0
Jan Hörl   0 1 0
88. Martin Weber   0 0 2
Jari Puikkonen   0 0 2
Martin Schmitt   0 0 2
Zbyněk Hubač   0 0 2
Tom Hilde   0 0 2
93. Asgeir Dølplads   0 0 1
Aulis Kallakorpi   0 0 1
Arne Hoel   0 0 1
Kalevi Kärkinen   0 0 1
Baldur Preiml   0 0 1
Dalibor Motejlek   0 0 1
Garij Napałkow   0 0 1
Tauno Käyhkö   0 0 1
Siergiej Boczkow   0 0 1
Jiří Parma   0 0 1
Werner Rathmayr   0 0 1
Bernd Eckstein   0 0 1
Reinhold Bachler   0 0 1
Per Bergerud   0 0 1
Horst Bulau   0 0 1
Ulf Findeisen   0 0 1
Jaroslav Sakala   0 0 1
Reinhard Schwarzenberger   0 0 1
Hideharu Miyahira   0 0 1
Peter Žonta   0 0 1
Roar Ljøkelsøy   0 0 1
Michael Neumayer   0 0 1
Daniel-André Tande   0 0 1
Anders Fannemel   0 0 1
Stephan Leyhe   0 0 1
Anže Lanišek   0 0 1

Zwycięzcy poszczególnych konkursów

edytuj
Edycja Sezon Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Triumfator TCS
1 1953   Erling Kroken   Asgeir Dølplads   Josef Bradl   Halvor Næs   Josef Bradl
2 1953/1954   Olaf B. Bjørnstad   Olaf B. Bjørnstad   Olaf B. Bjørnstad   Josef Bradl   Olaf B. Bjørnstad
3 1954/1955   Aulis Kallakorpi   Aulis Kallakorpi   Torbjørn Ruste   Torbjørn Ruste   Hemmo Silvennoinen
4 1955/1956   Aulis Kallakorpi[c](2)
  Eino Kirjonen 		  Hemmo Silvennoinen   Koba Cakadze   Jurij Skworcow[d]   Nikołaj Kamienski
5 1956/1957   Pentti Uotinen   Nikołaj Kamienski   Nikołaj Szamow   Eino Kirjonen   Pentti Uotinen
6 1957/1958   Nikołaj Kamienski   Willi Egger   Helmut Recknagel   Helmut Recknagel   Helmut Recknagel
7 1958/1959   Helmut Recknagel   Helmut Recknagel   Helmut Recknagel (2)   Walter Habersatter   Helmut Recknagel
8 1959/1960   Max Bolkart   Max Bolkart   Max Bolkart   Albin Plank   Max Bolkart
9 1960/1961   Juhani Kärkinen   Koba Cakadze   Kalevi Kärkinen   Helmut Recknagel (2)   Helmut Recknagel
10 1961/1962   Eino Kirjonen (2)   Georg Thoma   Willi Egger   Willi Egger   Eino Kirjonen
11 1962/1963   Toralf Engan   Toralf Engan   Toralf Engan   Torbjørn Yggeseth   Toralf Engan
12 1963/1964   Torbjørn Yggeseth   Veikko Kankkonen   Veikko Kankkonen   Baldur Preiml   Veikko Kankkonen
13 1964/1965   Torgeir Brandtzæg   Erkki Pukka   Torgeir Brandtzæg   Bjørn Wirkola   Torgeir Brandtzæg
14 1965/1966   Veikko Kankkonen   Paavo Lukkariniemi   Dieter Neuendorf   Veikko Kankkonen   Veikko Kankkonen
15 1966/1967   Dieter Neuendorf   Bjørn Wirkola   Bjørn Wirkola   Bjørn Wirkola (2)   Bjørn Wirkola
16 1967/1968   Dieter Neuendorf (2)   Bjørn Wirkola (2)   Garij Napałkow   Jiří Raška   Bjørn Wirkola
17 1968/1969   Bjørn Wirkola   Bjørn Wirkola (3)   Bjørn Wirkola (2)   Jiří Raška (2)   Bjørn Wirkola
18 1969/1970   Garij Napałkow   Jiří Raška   Bjørn Wirkola (3)   Jiří Raška (3)   Horst Queck
19 1970/1971   Ingolf Mork   Ingolf Mork   Zbyněk Hubač   Ingolf Mork   Jiří Raška
20 1971/1972   Yukio Kasaya   Yukio Kasaya   Yukio Kasaya   Bjørn Wirkola (3)   Ingolf Mork
21 1972/1973   Rainer Schmidt   Rainer Schmidt   Siergiej Boczkow   Rudolf Höhnl   Rainer Schmidt
22 1973/1974   Hans-Georg Aschenbach   Walter Steiner   Hans-Georg Aschenbach   Bernd Eckstein   Hans-Georg Aschenbach
23 1974/1975   Willi Pürstl   Karl Schnabl   Karl Schnabl   Karl Schnabl   Willi Pürstl
24 1975/1976   Toni Innauer   Toni Innauer   Jochen Danneberg   Toni Innauer   Jochen Danneberg
25 1976/1977   Toni Innauer (2)   Jochen Danneberg   Henry Glaß   Walter Steiner   Jochen Danneberg
26 1977/1978   Matthias Buse   Jochen Danneberg (2)   Per Bergerud   Kari Ylianttila   Kari Ylianttila
27 1978/1979   Jurij Iwanow   Josef Samek   Pentti Kokkonen   Pentti Kokkonen   Pentti Kokkonen
28 1979/1980   Jochen Danneberg   Hubert Neuper   Hubert Neuper   Martin Weber   Hubert Neuper
29 1980/1981   Hubert Neuper   Horst Bulau   Jari Puikkonen   Armin Kogler   Hubert Neuper
30 1981/1982   Matti Nykänen   Roger Ruud   Manfred Deckert   Hubert Neuper   Manfred Deckert
31 1982/1983   Horst Bulau   Armin Kogler   Matti Nykänen   Jens Weißflog   Matti Nykänen
32 1983/1984   Klaus Ostwald   Jens Weißflog   Jens Weißflog   Jens Weißflog (2)   Jens Weißflog
33 1984/1985   Ernst Vettori   Jens Weißflog (2)   Matti Nykänen (2)   Hroar Stjernen   Jens Weißflog
34 1985/1986   Pekka Suorsa   Pavel Ploc   Jari Puikkonen   Ernst Vettori   Ernst Vettori
35 1986/1987   Vegard Opaas   Andreas Bauer   Primož Ulaga   Tuomo Ylipulli   Ernst Vettori
36 1987/1988   Pavel Ploc   Matti Nykänen   Matti Nykänen (3)   Matti Nykänen   Matti Nykänen
37 1988/1989   Dieter Thoma   Matti Nykänen (2)   Jan Boklöv   Mike Holland   Risto Laakkonen
38 1989/1990   Dieter Thoma (2)   Jens Weißflog (3)   Ari-Pekka Nikkola   František Jež   Dieter Thoma
39 1990/1991   Jens Weißflog   Andreas Felder[e]
  Jens Weißflog (4) 		  Ari-Pekka Nikkola (2)   Andreas Felder   Jens Weißflog
40 1991/1992   Toni Nieminen   Andreas Felder (2)   Toni Nieminen   Toni Nieminen   Toni Nieminen
41 1992/1993   Christof Duffner   Noriaki Kasai   Andreas Goldberger   Andreas Goldberger   Andreas Goldberger
42 1993/1994   Jens Weißflog (2)   Espen Bredesen   Andreas Goldberger (2)   Espen Bredesen   Espen Bredesen
43 1994/1995   Reinhard Schwarzenberger   Janne Ahonen   Kazuyoshi Funaki   Andreas Goldberger (2)   Andreas Goldberger
44 1995/1996   Mika Laitinen   Reinhard Schwarzenberger   Andreas Goldberger (3)   Jens Weißflog (3)   Jens Weißflog
45 1996/1997   Dieter Thoma (3)   Primož Peterka   Kazuyoshi Funaki (2)   Dieter Thoma   Primož Peterka
46 1997/1998   Kazuyoshi Funaki   Kazuyoshi Funaki   Kazuyoshi Funaki (3)   Sven Hannawald   Kazuyoshi Funaki
47 1998/1999   Martin Schmitt   Martin Schmitt   Noriaki Kasai   Andreas Widhölzl   Janne Ahonen
48 1999/2000   Martin Schmitt (2)   Andreas Widhölzl   Andreas Widhölzl   Andreas Widhölzl (2)   Andreas Widhölzl
49 2000/2001   Martin Schmitt (3)   Noriaki Kasai (2)   Adam Małysz   Adam Małysz   Adam Małysz
50 2001/2002   Sven Hannawald   Sven Hannawald   Sven Hannawald   Sven Hannawald (2)   Sven Hannawald
51 2002/2003   Sven Hannawald (2)   Primož Peterka (2)   Janne Ahonen   Bjørn Einar Romøren   Janne Ahonen
52 2003/2004   Sigurd Pettersen   Sigurd Pettersen   Peter Žonta   Sigurd Pettersen   Sigurd Pettersen
53 2004/2005   Janne Ahonen   Janne Ahonen (2)   Janne Ahonen (2)   Martin Höllwarth   Janne Ahonen
54 2005/2006   Janne Ahonen (2)   Jakub Janda   Lars Bystøl   Janne Ahonen   Janne Ahonen[b]
  Jakub Janda
55 2006/2007   Gregor Schlierenzauer   Andreas Küttel   Anders Jacobsen   Gregor Schlierenzauer   Anders Jacobsen
56 2007/2008   Thomas Morgenstern   Gregor Schlierenzauer –   Janne Ahonen (2)[f]
  Janne Ahonen (3) 		  Janne Ahonen
57 2008/2009   Simon Ammann   Wolfgang Loitzl   Wolfgang Loitzl   Wolfgang Loitzl   Wolfgang Loitzl
58 2009/2010   Andreas Kofler   Gregor Schlierenzauer (2)   Gregor Schlierenzauer   Thomas Morgenstern   Andreas Kofler
59 2010/2011   Thomas Morgenstern (2)   Simon Ammann   Thomas Morgenstern   Tom Hilde   Thomas Morgenstern
60 2011/2012   Gregor Schlierenzauer (2)   Gregor Schlierenzauer (3)   Andreas Kofler   Thomas Morgenstern (2)   Gregor Schlierenzauer
61 2012/2013   Anders Jacobsen   Anders Jacobsen   Gregor Schlierenzauer (2)   Gregor Schlierenzauer (2)   Gregor Schlierenzauer
62 2013/2014   Simon Ammann (2)   Thomas Diethart   Anssi Koivuranta   Thomas Diethart   Thomas Diethart
63 2014/2015   Stefan Kraft   Anders Jacobsen (2)   Richard Freitag   Michael Hayböck   Stefan Kraft
64 2015/2016   Severin Freund   Peter Prevc   Peter Prevc   Peter Prevc   Peter Prevc
65 2016/2017   Stefan Kraft (2)   Daniel-André Tande   Daniel-André Tande   Kamil Stoch   Kamil Stoch
66 2017/2018   Kamil Stoch   Kamil Stoch   Kamil Stoch   Kamil Stoch (2)   Kamil Stoch
67 2018/2019   Ryōyū Kobayashi   Ryōyū Kobayashi   Ryōyū Kobayashi   Ryōyū Kobayashi   Ryōyū Kobayashi
68 2019/2020   Ryōyū Kobayashi (2)   Marius Lindvik   Marius Lindvik   Dawid Kubacki   Dawid Kubacki
69 2020/2021   Karl Geiger   Dawid Kubacki   Kamil Stoch (2)   Kamil Stoch (3)   Kamil Stoch
70 2021/2022   Ryōyū Kobayashi (3)   Ryōyū Kobayashi (2) –   Ryōyū Kobayashi (2)[g]
  Daniel Huber 		  Ryōyū Kobayashi
71 2022/2023   Halvor Egner Granerud   Halvor Egner Granerud   Dawid Kubacki   Halvor Egner Granerud   Halvor Egner Granerud
72 2023/2024   Andreas Wellinger   Anže Lanišek   Jan Hörl   Stefan Kraft   Ryōyū Kobayashi
73 2024/2025   Stefan Kraft   Daniel Tschofenig   Stefan Kraft   Daniel Tschofenig   Daniel Tschofenig

Rekordy i statystyki

edytuj

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej TCS

edytuj

Indywidualnie

edytuj
 
Jens Weißflog – czterokrotny triumfator TCS (1984, 1985, 1991, 1996), zwycięzca 10 pojedynczych konkursów
Miejsce Imię i nazwisko Państwo Liczba Edycje
1. Janne Ahonen   5 1999, 2003, 2005, 2006, 2008
2. Jens Weißflog  /  4 1984, 1985, 1991, 1996
3. Helmut Recknagel   3 1958, 1959, 1961
Bjørn Wirkola   1967, 1968, 1969
Kamil Stoch   2017, 2018, 2021
Ryōyū Kobayashi   2019, 2022, 2024
7. Veikko Kankkonen   2 1964, 1966
Jochen Danneberg   1976, 1977
Hubert Neuper   1980, 1981
Matti Nykänen   1983, 1988
Ernst Vettori   1986, 1987
Andreas Goldberger   1993, 1995
Gregor Schlierenzauer   2012, 2013

Według państw

edytuj
Miejsce Państwo Liczba Zwycięzcy
1.   Austria 17 Andreas Goldberger (2), Hubert Neuper (2), Gregor Schlierenzauer (2), Ernst Vettori (2), Josef Bradl, Thomas Diethart, Andreas Kofler, Stefan Kraft, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern, Willi Pürstl, Daniel Tschofenig, Andreas Widhölzl
2.   Niemcy
  Niemcy Wschodnie
  Niemcy Zachodnie 		16 Jens Weißflog (4), Helmut Recknagel (3), Jochen Danneberg (2), Hans-Georg Aschenbach, Manfred Deckert, Horst Queck, Rainer Schmidt, Max Bolkart, Sven Hannawald, Dieter Thoma
  Finlandia 16 Janne Ahonen (5), Veikko Kankkonen (2), Matti Nykänen (2), Eino Kirjonen, Pentti Kokkonen, Risto Laakkonen, Toni Nieminen, Hemmo Silvennoinen, Pentti Uotinen, Kari Ylianttila
4.   Norwegia 11 Bjørn Wirkola (3), Olaf B. Bjørnstad, Torgeir Brandtzæg, Espen Bredesen, Toralf Engan, Halvor Egner Granerud, Anders Jacobsen, Ingolf Mork, Sigurd Pettersen
5.   Polska 5 Kamil Stoch (3), Adam Małysz, Dawid Kubacki
6.   Japonia 4 Ryōyū Kobayashi (3), Kazuyoshi Funaki
7.   Czechy
  Czechosłowacja 		2 Jiří Raška, Jakub Janda
  Słowenia 2 Primož Peterka, Peter Prevc
9.   Związek Radziecki 1 Nikołaj Kamienski

Najwięcej wygranych konkursów w TCS

edytuj

Indywidualnie

edytuj

Stan na 6 stycznia 2025 po konkursie w Bischofshofen  .

 
Bjørn Wirkola – triumfator TCS w trzech edycjach z rzędu (1967–69), zwycięzca 10 pojedynczych konkursów
Miejsce Imię i nazwisko Państwo Liczba
1. Jens Weißflog  /  10
Bjørn Wirkola   10
3. Janne Ahonen   9
Gregor Schlierenzauer   9
5. Ryōyū Kobayashi   8
6. Matti Nykänen   7
Kamil Stoch   7
8. Sven Hannawald   6
Helmut Recknagel   6
10. Kazuyoshi Funaki   5
Andreas Goldberger   5
Stefan Kraft   5
Thomas Morgenstern   5
14. Jochen Danneberg   4
Toni Innauer   4
Anders Jacobsen   4
Veikko Kankkonen   4
Hubert Neuper   4
Jiří Raška   4
Martin Schmitt   4
Dieter Thoma   4
Andreas Widhölzl   4
23. Simon Ammann   3
Olaf B. Bjørnstad   3
Max Bolkart   3
Willi Egger   3
Toralf Engan   3
Andreas Felder   3
Aulis Kallakorpi   3
Noriaki Kasai   3
Yukio Kasaya   3
Eino Kirjonen   3
Wolfgang Loitzl   3
Ingolf Mork   3
Dieter Neuendorf   3
Toni Nieminen   3
Sigurd Pettersen   3
Peter Prevc   3
Karl Schnabl   3
Dawid Kubacki   3
Halvor Egner Granerud   3
42. Hans-Georg Aschenbach   2
Per Bergerud   2
Josef Bradl   2
Torgeir Brandtzæg   2
Espen Bredesen   2
Horst Bulau   2
Koba Cakadze   2
Thomas Diethart   2
Nikołaj Kamienski   2
Andreas Kofler   2
Armin Kogler   2
Pentti Kokkonen   2
Adam Małysz   2
Garij Napałkow   2
Ari-Pekka Nikkola   2
Primož Peterka   2
Pavel Ploc   2
Jari Puikkonen   2
Torbjørn Ruste   2
Rainer Schmidt   2
Reinhard Schwarzenberger   2
Walter Steiner   2
Daniel-André Tande   2
Daniel Tschofenig   2
Ernst Vettori   2
Torbjørn Yggeseth   2
Miejsce Imię i nazwisko Państwo Liczba
68. Andreas Bauer   1
Jan Boklöv   1
Siergiej Boczkow   1
Matthias Buse   1
Lars Bystøl   1
Manfred Deckert   1
Asgeir Dølplads   1
Christof Duffner   1
Bernd Eckstein   1
Richard Freitag   1
Severin Freund   1
Harry Glaß   1
Karl Geiger   1
Walter Habersatter   1
Michael Hayböck   1
Jan Hörl   1
Daniel Huber   1
Tom Hilde   1
Rudolf Höhnl   1
Mike Holland   1
Martin Höllwarth   1
Zbyněk Hubač   1
Jurij Iwanow   1
Jakub Janda   1
František Jež   1
Juhani Kärkinen   1
Kalevi Kärkinen   1
Anssi Koivuranta   1
Erling Kroken   1
Andreas Küttel   1
Mika Laitinen   1
Anže Lanišek   1
Paavo Lukkariniemi   1
Halvor Næs   1
Vegard Opaas   1
Klaus Ostwald   1
Albin Plank   1
Baldur Preiml   1
Willi Pürstl   1
Erkki Pukka   1
Bjørn Einar Romøren   1
Roger Ruud   1
Josef Samek   1
Jurij Skworcow   1
Hroar Stjernen   1
Pekka Suorsa   1
Georg Thoma   1
Primož Ulaga   1
Pentti Uotinen   1
Martin Weber   1
Andreas Wellinger   1
Tuomo Ylipulli   1
Peter Žonta   1

Według państw

edytuj

Stan na 6 stycznia 2025 po konkursie w Bischofshofen  .

Miejsce Państwo Liczba
1.   Austria 70
2.   Niemcy 57
(w tym   Niemcy Wschodnie) (29)
(w tym   Niemcy Zachodnie) (7)
3.   Norwegia 51
4.   Finlandia 45
5.   Japonia 19
6.   Polska 12
7.   Czechy 11
(w tym   Czechosłowacja) (10)
8.   Związek Radziecki 10
9.   Słowenia 8
(w tym   Jugosławia) (1)
10.   Szwajcaria 6
11.   Kanada 2
12.   Stany Zjednoczone 1
  Szwecja 1

Najwięcej wygranych z rzędu konkursów w TCS

edytuj

Indywidualnie

edytuj

Stan po zakończeniu 73. Turnieju Czterech Skoczni (2024/2025)

 
Helmut Recknagel – trzykrotny triumfator TCS (1958, 1959, 1961), zwycięzca 6 pojedynczych konkursów (5 z rzędu)
Miejsce Zawodnik Państwo Liczba Lata Edycje
1. Helmut Recknagel   Niemcy Wschodnie 5 1958–1959 6/7
Sven Hannawald   Niemcy 5 2001–2002 50/51
Kamil Stoch   Polska 5 2017–2018 65/66
Ryōyū Kobayashi   Japonia 5 2018–2019 67/68

Według państw

edytuj

Stan po zakończeniu 73. Turnieju Czterech Skoczni (2024/2025)

Miejsce Państwo Liczba Lata Edycje Zawodnicy
1.   Austria 8 2009–2011 57/58/59 Wolfgang Loitzl (3)
Thomas Morgenstern (2)
Gregor Schlierenzauer (2)
Andreas Kofler (1)
2.   Austria 6 1974–1976 23/24 Karl Schnabl (3)
Toni Innauer (2)
Willi Pürstl (1)
  Austria 6 2024–2025 72/73 Stefan Kraft (3)
Daniel Tschofenig (2)
Jan Hörl (1)
4.   Niemcy Wschodnie 5 1958–1959 6/7 Helmut Recknagel (5)
  Norwegia 5 1962–1963 11/12 Toralf Engan (3)
Torbjørn Yggeseth (2)
  Niemcy Wschodnie 5 1983–1984 31/32 Jens Weißflog (4)
Klaus Ostwald (1)
  Niemcy 5 2001–2002 50/51 Sven Hannawald (5)
  Polska 5 2017–2018 65/66 Kamil Stoch (5)
  Japonia 5 2018–2019 67/68 Ryōyū Kobayashi (5)

Wygranie wszystkich konkursów danej edycji

edytuj

W historii imprezy tylko trzech zawodników wygrało wszystkie konkursy podczas tej samej edycji Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszym był Sven Hannawald (50. turniej w sezonie 2001/2002), drugim Kamil Stoch (66. turniej w sezonie 2017/2018), a trzecim Ryōyū Kobayashi (67. turniej w sezonie 2018/2019).

Dwudziestu jeden skoczków wygrywało trzy konkursy podczas jednej edycji. Dziewięciu z nich zwyciężało w pierwszych trzech konkursach. Cztery razy zdarzyło się, że skoczek, który wygrał trzy konkursy, mimo to nie wygrał całego turnieju (trzykrotnie zdecydował o tym słaby wynik w czwartym konkursie, raz zwycięzca trzech konkursów wycofał się przed czwartym).

 
Sven Hannawald – triumfator 50. TCS, zwycięzca 6 pojedynczych konkursów (w tym 5 z rzędu)
Turniej Zawodnik Ober. Ga-Pa Inns. Bisch.
1953/1954   Olaf Bjørn Bjørnstad 1 1 1 3
1958/1959   Helmut Recknagel 1 1 1 15
1959/1960   Max Bolkart 1 1 1 5
1962/1963   Toralf Engan 1 1 1 4
1966/1967   Bjørn Wirkola 3 1 1 1
1968/1969   Bjørn Wirkola 1 1 1 2
1970/1971   Ingolf Mork[h] 1 1 16 1
1971/1972   Yukio Kasaya[i] 1 1 1 –
1974/1975   Karl Schnabl[j] 35 1 1 1
1975/1976   Toni Innauer[k] 1 1 24 1
1983/1984   Jens Weißflog 2 1 1 1
1987/1988   Matti Nykänen 2 1 1 1
1991/1992   Toni Nieminen 1 2 1 1
1997/1998   Kazuyoshi Funaki 1 1 1 8
1999/2000   Andreas Widhölzl 3 1 1 1
2001/2002   Sven Hannawald 1 1 1 1
2003/2004   Sigurd Pettersen 1 1 4 1
2004/2005   Janne Ahonen 1 1 1 2
2008/2009   Wolfgang Loitzl 2 1 1 1
2015/2016   Peter Prevc 3 1 1 1
2017/2018   Kamil Stoch 1 1 1 1
2018/2019   Ryōyū Kobayashi 1 1 1 1
2021/2022   Ryōyū Kobayashi 1 1 1[g] 5
2022/2023   Halvor Egner Granerud 1 1 2 1

Największa przewaga

edytuj

Najwyższą przewagę nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej osiągnął Adam Małysz podczas 49. edycji (sezon 2000/2001), a wyniosła ona 104,4 punktów (co daje odległość ok. 58 m w łącznej długości wszystkich ośmiu skoków).

 
Adam Małysz – triumfator TCS w 2001, z przewagą ponad 100 punktów nad drugim zawodnikiem, czyniąc to jako pierwszy i dotąd jedyny skoczek w historii
Lp. Turniej 1. miejsce 2. miejsce Przewaga
1. 2000/2001 Adam Małysz Janne Ahonen 104,4
2. 1987/1988 Matti Nykänen Jens Weißflog 99,0
3. 2017/2018 Kamil Stoch Andreas Wellinger 69,6
4. 1991/1992 Toni Nieminen Martin Höllwarth 69,2
5. 1966/1967 Bjørn Wirkola Sepp Lichtenegger 62,4
6. 2018/2019 Ryōyū Kobayashi Markus Eisenbichler 62,1
7. 2001/2002 Sven Hannawald Matti Hautamäki 56,6
8. 1983/1984 Jens Weißflog Klaus Ostwald 55,6
9. 1962/1963 Toralf Engan Torbjørn Yggeseth 51,0
10. 2004/2005 Janne Ahonen Martin Höllwarth 49,1

Wyniki Polaków

edytuj

Polacy w czołowej „10” klasyfikacji generalnej TCS

edytuj
 
Kamil Stoch (1. miejsce) i Piotr Żyła (2. miejsce) na podium klasyfikacji generalnej 65. Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 2016/2017
Turniej Zawodnik Miejsce
1956/1957 Władysław Tajner 9.
1961/1962 Antoni Wieczorek 5.
1962/1963 Antoni Łaciak 7.
1963/1964 Józef Przybyła 7.
1964/1965 Józef Przybyła 5.
1965/1966 Piotr Wala 10.
1966/1967 Józef Przybyła 9.
1967/1968 Ryszard Witke 9.[18] lub 10.[19]
1970/1971 Tadeusz Pawlusiak 7.
1974/1975 Stanisław Bobak 5.
1975/1976 Stanisław Bobak 6.
1978/1979 Piotr Fijas 10.
1979/1980 Piotr Fijas 8.
1984/1985 Piotr Fijas 7.
1985/1986 Piotr Fijas 7.
1996/1997 Adam Małysz 8.
2000/2001 Adam Małysz 1.
2001/2002 Adam Małysz 4.
2002/2003 Adam Małysz 3.
2004/2005 Adam Małysz 4.
2006/2007 Adam Małysz 7.
2007/2008 Adam Małysz 4.
Turniej Zawodnik Miejsce
2009/2010 Adam Małysz 9.
2010/2011 Adam Małysz 6.
2011/2012 Kamil Stoch 8.
2012/2013 Kamil Stoch 4.
2013/2014 Kamil Stoch 7.
2014/2015 Kamil Stoch 10.
2016/2017 Kamil Stoch 1.
Piotr Żyła 2.
Maciej Kot 4.
2017/2018 Kamil Stoch 1.
Dawid Kubacki 6.
2018/2019 Dawid Kubacki 4.
Kamil Stoch 6.
2019/2020 Dawid Kubacki 1.
2020/2021 Kamil Stoch 1.
Dawid Kubacki 3.
Piotr Żyła 5.
Andrzej Stękała 6.
2022/2023 Dawid Kubacki 2.
Piotr Żyła 4.
Kamil Stoch 5.
2024/2025 Paweł Wąsek 8.

Polacy na podium konkursów TCS

edytuj
Konkurs 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
Oberstdorf

1. 2017 – Kamil Stoch

1. 1974 – Stanisław Bobak
2. 2016 – Kamil Stoch
3. 2020 – Kamil Stoch
4. 2022 – Piotr Żyła

1. 1970 – Tadeusz Pawlusiak
2. 1985 – Piotr Fijas
3. 2004 – Adam Małysz
4. 2006 – Adam Małysz
5. 2017 – Dawid Kubacki
6. 2019 – Dawid Kubacki
7. 2022 – Dawid Kubacki

12
Garmisch-Partenkirchen

1. 2018 – Kamil Stoch
2. 2021 – Dawid Kubacki

1. 2003 – Adam Małysz
2. 2017 – Kamil Stoch

1. 1964 – Józef Przybyła
2. 2001 – Adam Małysz
3. 2002 – Adam Małysz
4. 2011 – Adam Małysz
5. 2019 – Dawid Kubacki
6. 2020 – Dawid Kubacki
7. 2021 – Piotr Żyła
8. 2023 – Dawid Kubacki

12
Innsbruck

1. 2001 – Adam Małysz
2. 2018 – Kamil Stoch
3. 2021 – Kamil Stoch
4. 2023 – Dawid Kubacki

1. 2002 – Adam Małysz
2. 2005 – Adam Małysz
3. 2011 – Adam Małysz
4. 2013 – Kamil Stoch
5. 2020 – Dawid Kubacki

1. 1964 – Józef Przybyła
2. 1965 – Józef Przybyła
3. 2014 – Kamil Stoch
4. 2021 – Dawid Kubacki

13
Bischofshofen

1. 2001 – Adam Małysz
2. 2017 – Kamil Stoch
3. 2018 – Kamil Stoch
4. 2020 – Dawid Kubacki
5. 2021 – Kamil Stoch

1. 1976 – Stanisław Bobak
2. 1997 – Adam Małysz
3. 2019 – Dawid Kubacki

1. 1979 – Piotr Fijas
2. 1980 – Piotr Fijas
3. 1985 – Piotr Fijas
4. 2017 – Piotr Żyła
5. 2023 – Dawid Kubacki

13
Razem 12 14 24 50

Ciekawostki

edytuj
  • Tylko trzykrotnie w historii odwołano poszczególne zawody TCS, za każdym razem ze względu na bardzo silny wiatr:
    • 4 stycznia 2008 w Innsbrucku – 5 stycznia 2008 odbył się dodatkowy konkurs w Bischofshofen;
    • 28 grudnia 2014 w Oberstdorfie – zawody przełożono na następny dzień;
    • 4 stycznia 2022 w Innsbrucku – 5 stycznia 2022 odbył się dodatkowy konkurs w Bischofshofen[20];
  • 1. Turniej Czterech Skoczni w roku 1953 został rozegrany w dniach 1–11 stycznia. W kolejnych latach TCS nie rozpoczął się wcześniej niż 28 grudnia, a nie zakończył później niż 7 stycznia;
  • W sezonie 1963/1964 – podczas 12. edycji – bliski zwycięstwa w klasyfikacji generalnej był Józef Przybyła. Po zawodach w Oberstdorfie zajmował on 6. miejsce, w Garmisch-Partenkirchen wywalczył 3. miejsce, a tę samą lokatę powtórzył w Innsbrucku, ustanawiając rekord skoczni (95,5 m). Po trzech konkursach plasował się na 2. miejscu, zaś do prowadzącego Veikko Kankkonena, tracił zaledwie 1,5 pkt. W Bischofshofen w pierwszej serii Przybyła uzyskał 100 m i objął prowadzenie w turnieju. Ponadto otrzymał specjalną odznakę stumetrowca, gdyż jako pierwszy na tej skoczni osiągnął tę odległość. Drugi skok Polaka zakończył się upadkiem, bowiem najechał on na kamień po wylądowaniu. Skutkiem tego sędziowie odjęli mu aż 30 pkt. Ostatecznie zajął w konkursie 41., a w klasyfikacji generalnej całej imprezy 7. miejsce. Gdyby ustał oddany skok na 90 m w drugiej serii, znalazłby się na podium TCS, być może nawet na jego najwyższym stopniu. Po tych zawodach niemieccy i austriaccy dziennikarze określili Przybyłę mianem Polnischer Rekordjäger (polski łowca rekordów)[2]
  • Na noworoczny konkurs w Garmisch-Partenkirchen w 1966 zaproszono Stanisława Marusarza, który miał wtedy prawie 53 lata, a nie skakał od dziewięciu. Pomimo tego postanowił skoczyć z Große Olympiaschanze. Decyzja Polaka wywołała konsternację wśród sędziów. Marusarz pożyczył narty i buty, skoczył jednak w garniturze i krawacie. Osiągnął odległość 66 m, a po wybiegu nosili go na ramionach skoczkowie, m.in. Bjørn Wirkola. Następnego dnia Polak otwierał konkurs na Bergisel w Innsbrucku, lądując w granicach 70 m[21];
  • Thomas Diethart był pierwszym w historii skoczkiem, który zdobył ponad 1000 punktów w niedokończonych całkowicie konkursach (7 na 8 dokończonych serii).
  • Dziewięciu zawodników zwyciężało w klasyfikacji końcowej danej edycji TCS, nie wygrywając żadnego z czterech z konkursów: Hemmo Silvennoinen (1954/1955), Nikołaj Kamienski (1955/1956, jedyny zwycięzca, który w żadnym konkursie nie zajął miejsca na podium), Horst Queck (1969/1970), Jiří Raška (1970/1971), Ingolf Mork (1971/1972), Ernst Vettori (1986/1987), Risto Laakkonen (1988/1989), Janne Ahonen (1998/1999) oraz Ryōyū Kobayashi (2023/2024, jedyny zawodnik, który w jednym turnieju we wszystkich konkursach był drugi).
  • Tylko raz w historii miała miejsce sytuacja, w której dwóch zawodników wygrało ex-aequo TCS – w sezonie 2005/2006 na najwyższym stopniu podium stanęli Janne Ahonen i Jakub Janda[22].
  • W sezonie 2000/2001 Adam Małysz – jako pierwszy w historii – uzyskał ponad tysiąc punktów w klasyfikacji generalnej (1045,9) oraz wygrał wszystkie kwalifikacje, przed każdym z 4 konkursów.
  • W sezonach 2019/2020, 2022/2023 oraz 2024/2025 wynik powyżej tysiąca punktów w klasyfikacji łącznej uzyskała rekordowa liczba skoczków – 15.

Zobacz też

edytuj
Osobny artykuł: Puchar Świata w skokach narciarskich w Oberstdorfie.
Osobny artykuł: Puchar Świata w skokach narciarskich w Garmisch-Partenkirchen.
Osobny artykuł: Puchar Świata w skokach narciarskich w Innsbrucku.
Osobny artykuł: Puchar Świata w skokach narciarskich w Bischofshofen.
Osobny artykuł: System KO w skokach narciarskich.

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W skokach narciarskich pod hasłem „Wielki Szlem” kryją się trzy znaczenia:
    – po pierwsze, mówi się tak ogólnie o Turnieju Czterech Skoczni (Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze, czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2018-01-19].);
    – po drugie, jest nim zwycięstwo we wszystkich czterech konkursach podczas jednej edycji TCS (Michał Skiba: Turniej Czterech Skoczni, czyli Stoch, Freitag i cała reszta. polskatimes.pl, 2017-12-29. [dostęp 2018-01-19].);
    – po trzecie, to określenie sukcesu zawodnika, jakim jest triumf w czterech najważniejszych imprezach: igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata, klasyfikacji generalnej Pucharu Świata i Turnieju Czterech Skoczni (Bartłomiej Kubiak: To jest mistrz! Kamil Stoch piątym skoczkiem na świecie z Wielkim Szlemem. sport.pl, 2017-01-07. [dostęp 2018-01-19].). Są opinie, że w skład najważniejszych imprez powinny wchodzić także mistrzostwa świata w lotach, jako piąta część Wielkiego Szlema (Michał Chmielewski: Simon Ammann i jego klątwa. Ostatnia szansa w Turnieju Czterech Skoczni?. przegladsportowy.pl, 2017-12-21. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-05)].), (Maciej Woźniak: Wielki Szlem w skokach narciarskich?. skokinarciarskie.pl, 2014-01-08. [dostęp 2018-01-19].).
  2. ↑ a b 54. Turniej Czterech Skoczni w sezonie 2005/2006 zakończył się zwycięstwem dwóch skoczków. Wygrali ex aequo Janne Ahonen i Jakub Janda, którzy zdobyli w czterech turniejowych konkursach dokładnie taką samą liczbę punktów – 1081,5.
  3. ↑ Konkurs w Oberstdorfie w sezonie 1955/1956 zakończył się zwycięstwem dwóch skoczków. Wygrali ex aequo Aulis Kallakorpi i Eino Kirjonen.
  4. ↑ Czwarty konkurs TCS w sezonie 1955/1956, z powodu braku śniegu, nie odbył się w Bischofshofen, ale w Hallein (na skoczni o punkcie konstrukcyjnym K70).
  5. ↑ Konkurs w Garmisch-Partenkirchen w sezonie 1990/1991 zakończył się zwycięstwem dwóch skoczków. Wygrali ex aequo Andreas Felder i Jens Weißflog.
  6. ↑ Trzeci konkurs TCS w sezonie 2007/2008, zaplanowany na 4 stycznia 2008 w Innsbrucku, został odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, w związku z czym dwa konkursy zostały rozegrane w Bischofshofen 5 i 6 stycznia.
  7. ↑ a b Trzeci konkurs TCS w sezonie 2021/2022, zaplanowany na 4 stycznia 2022 w Innsbrucku, został odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, w związku z czym dwa konkursy zostały rozegrane w Bischofshofen 5 i 6 stycznia.
  8. ↑ Nie wygrał turnieju (zajął 2. miejsce).
  9. ↑ Nie wygrał turnieju (wycofał się przed ostatnim konkursem).
  10. ↑ Nie wygrał turnieju (zajął 3. miejsce).
  11. ↑ Nie wygrał turnieju (zajął 4. miejsce).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Marta Wąsowska: Historia Turnieju Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2001-07-25. [dostęp 2017-12-29].
  2. ↑ a b c Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze, czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2013-12-31].
  3. ↑ a b 4-Hills-Tournament with record prize money [online], fis-ski.com [dostęp 2018-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-18] (ang.).
  4. ↑ a b Turniej Czterech Skoczni [online], skokipolska.pl [dostęp 2018-01-04] (ang.).
  5. ↑ Homologated Jumping Hills. fis-ski.com, 2018-11-09. [dostęp 2018-11-09]. (ang.).
  6. ↑ Imprint. Vierschanzentournee. [dostęp 2025-03-26]. (ang.).
  7. ↑ Dr. Peter Kruijer new president of the 4-Hills-Tournament. fis-ski.com, 2021-05-31. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  8. ↑ a b sk: Johann Pichler nowym szefem Turnieju 4 Skoczni. berkutschi.com, 2018-05-11. [dostęp 2022-01-06].
  9. ↑ Vierschanzentournee 2015: Teil I – Historie. deutscherskiverband.de. [dostęp 2017-12-31]. (niem.).
  10. ↑ 50 Jahre Vierschanzentournee. sport-komplett.de. [dostęp 2017-12-31]. (niem.).
  11. ↑ The History of the Four Hills Tournament. vierschanzentournee.com. [dostęp 2017-12-31]. (ang.).
  12. ↑ Vierschanzentournee. deacademic.com. [dostęp 2017-12-31]. (niem.).
  13. ↑ Małgorzata Mynett: Drużyny trenują na lodowych torach najazdowych w Oberstdorfie. skokipolska.pl, 2014-10-22. [dostęp 2018-01-27].
  14. ↑ Duża Schattenbergschanze z nowymi torami najazdowymi. skisprungschanzen.com, 2012-07-05. [dostęp 2018-01-27].
  15. ↑ Stawowczyk, Mysiak: Laserowa linia po raz pierwszy w Oberstdorfie. skokinarciarskie.pl, 2013-12-26. [dostęp 2013-12-30].
  16. ↑ Paweł Wilkowicz: Turniej Czterech Skoczni z nowinką technologiczną: mały chip przyniesie wielkie zmiany?. sport.pl, 2017-12-27. [dostęp 2018-01-27].
  17. ↑ Adam Bucholz: Bez zagrywek taktycznych, ale z chipami – przed 66. Turniejem Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2017-12-28. [dostęp 2018-02-12].
  18. ↑ Gesamtstände – Vierschanzentournee – 1967/68. berkutschi.com. [dostęp 2012-12-25]. (niem.).
  19. ↑ FIS-Ski – standings – Four Hills 1968. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-25]. (ang.).
  20. ↑ Adam Bucholz: TCS w Innsbrucku: Zawody na Bergisel odwołane, dwa konkursy w Bischofshofen!. skijumping.pl, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-04].
  21. ↑ Wojciech Szatkowski: Poczet skoczków polskich: Stanisław Marusarz – „Król nart” z Zakopanego. skijumping.pl, 2005-12-21. [dostęp 2013-12-30].
  22. ↑ Paweł Stawowczyk: Historyczny finał TCS: Janda i Ahonen wygrywają Turniej. skokinarciarskie.pl, 6 stycznia 2006. [dostęp 2014-02-10].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Turniej_Czterech_Skoczni&oldid=76517774”