Wikipedia

Peter Prevc

słoweński skoczek narciarski
Peter Prevc
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 20 września 1992
Kranj, Słowenia
Klub SK Triglav Kranj
Debiut w PŚ 5 grudnia 2009 w Lillehammer (22. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 5 grudnia 2009 w Lillehammer (22. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 22 marca 2013 w Planicy (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 12 stycznia 2014 w Tauplitz
Rekord życiowy 250,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (14 lutego 2015)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Igrzyska olimpijskie
srebro Soczi 2014 normalna
brąz Soczi 2014 duża
Mistrzostwa świata
srebro Val di Fiemme 2013 duża
brąz Val di Fiemme 2013 normalna
brąz Oslo 2011 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 2016 indywidualnie
srebro Oberstdorf 2018 drużynowo
brąz Harrachov 2014 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Hinterzarten 2010 indywidualnie
brąz Hinterzarten 2010 drużynowo
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Szczyrk 2009 indywidualnie
złoto Szczyrk 2009 drużynowo
Puchar Świata w skokach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2015/2016
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2013/2014
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce[a]
2014/2015
Turniej Czterech Skoczni
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2015/2016
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata w lotach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Mała kryształowa kula
2013/2014
FIS Crystal Globe.svg Mała kryształowa kula
2014/2015
FIS Crystal Globe.svg Mała kryształowa kula
2015/2016
Letni Puchar Kontynentalny
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2011
Inne
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2013[1]
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2014[2]
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2015[3]
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2016
Odznaczenia
Złoty Order za Zasługi (Słowenia)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Peter Prevc (ur. 20 września 1992 w Kranju) – słoweński skoczek narciarski. Srebrny i brązowy indywidualny medalista olimpijski z 2014. Indywidualny srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata z 2013 oraz drużynowy brązowy medalista z 2011. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2016 oraz brązowy medalista z 2014, drużynowy srebrny medalista z 2018. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2015/2016. Zwycięzca 64. Turnieju Czterech Skoczni. Srebrny (indywidualnie) i brązowy (drużynowo) medalista mistrzostw świata juniorów z 2010. Wielokrotny medalista mistrzostw Słowenii. Pierwszy w historii skoczek, który zdobył trzy razy z rzędu Puchar Świata w lotach narciarskich. Były rekordzista świata w długości skoku narciarskiego (250 m)[4]. Brat skoczków narciarskich Cene i Domena[5].

Spis treści

Przebieg karieryEdytuj

Lata 2007–2009Edytuj

W zawodach FIS Cup zadebiutował przed ukończeniem 15 lat. 28 lipca 2007 w Bischofshofen zajął 55. miejsce. Dzień później zdobył pierwsze punkty dzięki zajęciu 22. pozycji[6]. W Pucharze Kontynentalnym wystartował po raz pierwszy 3 stycznia 2009 w niemieckim Braunlage, zajmując 21. miejsce. 25 stycznia w Kranju po raz pierwszy stanął na podium, zajmując 2. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2009. W indywidualnym konkursie skoków narciarskich zajął 6. miejsce, zaś w zawodach drużynowych był 5.[7] Wystartował też w konkursie skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2009, odbywającym się na skoczni Skalite w Szczyrku. W konkursie indywidualnym zwyciężył, ustanawiając nowy rekord obiektu[8]. Złoty medal zdobył również w konkursie drużynowym, w którym wystąpił wraz z Luką Lebanem, Jaką Hvalą i Rokiem Justinem[9]. 15 marca w Pragelato ponownie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, powtarzając wynik z Kranja[7].

Lata 2009–2011Edytuj

5 grudnia 2009 w Lillehammer Prevc zadebiutował w Pucharze Świata. Zajmując 22. pozycję, już w swoim pierwszym starcie zdobył punkty. 22 stycznia 2010 w Zakopanem zajął 14. miejsce[10]. Tydzień później wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 w Hinterzarten. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Austriakiem Michaelem Hayböckiem[11], zaś w konkursie drużynowym zajął trzecie miejsce. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver. W indywidualnym konkursie na skoczni normalnej zajął 7. miejsce, a na skoczni dużej był 16. indywidualnie i 8. w drużynie. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[10]. W klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2009/2010 znalazł się na 35. pozycji[12].

W 2010 zadebiutował w Letnim Grand Prix, w najlepszym występie, 1 października w Libercu, zajmując 9. pozycję. W sezonie 2010/2011 Prevc regularnie startował w zawodach Pucharu Świata. Zdobył punkty w większości konkursów, a najlepszym miejscem, jakie zajął, było 11., uzyskane 3 stycznia 2011 w Innsbrucku i 22 stycznia w Zakopanem[13]. 59. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 13. pozycji, a w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata był 24[12]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. W konkursach na skoczni normalnej był 17. indywidualnie i 6. w drużynie. Na skoczni dużej indywidualnie był 25., zaś w konkursie drużynowym, startując wraz z Jurijem Tepešem, Jernejem Damjanem i Robertem Kranjcem, zdobył brązowy medal[13].

Sezon 2011/2012Edytuj

W ramach Letniego Grand Prix 2011 najwyżej sklasyfikowany był w sierpniu w Hinterzarten, na 9. miejscu[14].

Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął szeregiem miejsc w drugiej i trzeciej dziesiątce (w tym powtarzając w Innsbrucku wynik z poprzedniego roku). 20 stycznia 2012 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce wśród najlepszych dziesięciu zawodników, konkurs w Zakopanem kończąc na czwartej pozycji. Dzień później był 6. W kilku spośród kolejnych konkursów również znalazł się w pierwszej dziesiątce, wynik z Zakopanego powtarzając w Willingen[14]. 19 lutego w zawodach drużynowych Pucharu Świata na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie oddał zakończony upadkiem skok na odległość 225,5 m. Reprezentacja Słowenii zwyciężyła w konkursie[15], lecz Prevc doznał złamania obojczyka[16]. W wyniku kontuzji nie wystartował do końca sezonu w żadnych zawodach, w tym w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012[14]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się na 15. miejscu z 400 punktami[12].

Sezon 2012/2013Edytuj

Dekoracja medalowa konkursu indywidualnego mężczyzn na skoczni K-120 podczas MŚ 2013

W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata Prevc regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Był między innymi piąty w Innsbrucku, a także na skoczniach mamucich w Vikersund i Harrachovie, a także czwarty w Oberstdorfie, w ostatnich zawodach przed mistrzostwami świata. Wygrywał w zawodach drużynowych w Zakopanem i Willingen[17].

W indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 zdobył brązowy medal, przegrywając z Andersem Bardalem i Gregorem Schlierenzauerem[18]. Na skoczni dużej zdobył srebro – Prevca wyprzedził jedynie Kamil Stoch[19]. W drużynowym konkursie mieszanym zajął 8., a w drużynowych zawodach mężczyzn 6. pozycję. 22 marca 2013 po raz pierwszy w karierze stanął na podium indywidualnego konkursu Pucharu Świata, zajmując 2. miejsce na Letalnicy w Planicy. Dwa dni później w kończących sezon zawodach na tej samej skoczni uplasował się na trzeciej pozycji[17]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2012/2013 znalazł się na 7. miejscu z 744 punktami[12].

Sezon 2013/2014Edytuj

W listopadowych i grudniowych zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich 2013/2014 Prevc zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Pod koniec grudnia zaczął notować lepsze rezultaty; 62. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął 3. miejscem w Oberstdorfie. Po dwóch słabszych występach po raz kolejny stanął na podium w Bischofshofen, zajmując drugie miejsce. Następnie wystartował w zawodach na mamuciej skoczni Kulm w Tauplitz. W pierwszym konkursie po raz kolejny zajął drugą pozycję, natomiast dzień później, 12 stycznia 2014 odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Tydzień później w Zakopanem po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. miejsce[20]. 25 stycznia 2014 po zwycięstwie na skoczni w Sapporo po raz pierwszy w karierze został liderem Pucharu Świata[21]. Następnego dnia na tej samej skoczni był drugi, a kolejne zawody, odbywające się w Willingen, kończył na 7. i 3. pozycji[20].

9 lutego Prevc zdobył srebrny medal w zawodach na skoczni normalnej w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. 15 lutego wywalczył brąz na skoczni dużej przegrywając ze Stochem i Noriakim Kasaim. W konkursie drużynowym 17 lutego reprezentacja Słowenii z Prevcem w składzie zajęła 5. miejsce. Po kilku miejscach w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata na przełomie lutego i marca oraz słabszych występach w zawodach w Norwegii (w tym jedynym w sezonie miejscu poza trzydziestką w Trondheim) Prevc wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014 w Harrachovie, zdobywając na nich brązowy medal. W kończących sezon zawodach PŚ w Planicy dwukrotnie stanął na podium, w drugim konkursie odnosząc trzecie w karierze indywidualne zwycięstwo[20].

Prevc ukończył sezon 2013/2014 Pucharu Świata na drugim miejscu, przegrywając z Kamilem Stochem o 108 punktów. Zwyciężył natomiast w klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich 2013/2014[12].

Sezon 2014/2015Edytuj

Zwyciężył w rozpoczynających Letnie Grand Prix w skokach narciarskich 2014 zawodach w Wiśle. W dwóch kolejnych konkursach również zajął miejsca w dziesiątce[22].

Od początku sezonu 2014/2015 Pucharu Świata Prevc regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 7 grudnia 2014 stanął na drugim stopniu podium w zawodach w Lillehammer. Dwukrotnie zajmował trzecie miejsca w konkursach 63. Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen[22]. Na tej samej pozycji ukończył TCS w klasyfikacji generalnej[12]. 15 stycznia 2015 był 2. w konkursie w Wiśle. 24 stycznia w Sapporo odniósł pierwsze w sezonie indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. Na podium stawał również w kolejnych zawodach: drugim konkursie w Sapporo (3. miejsce) i pierwszym w Willingen (2. miejsce). W drugim konkursie w Willingen był czwarty, ale już w kolejnym, w Titisee-Neustadt, ponownie zajął 3. pozycję.

14 lutego 2015 roku na skoczni Vikersundbakken pobił o 3,5 metra rekord świata Johana Remena Evensena, osiągając odległość 250 m. Skok ten dał mu zwycięstwo w konkursie i pozwolił na objęcie prowadzenia w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[23]. Już następnego dnia rekord Prevca został pobity przez Norwega Andersa Fannemela o 1,5 metra[24]. W kolejnych dniach Prevc wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Startował na nich jako lider Pucharu Świata i był wymieniany jako jeden z faworytów[25]. Indywidualnie zajął jednak 13. miejsce na skoczni normalnej i 4. na dużej, a drużynowo 5. w konkursie mieszanym i 6. w zawodach mężczyzn[22].

Po dwóch miejscach poza czołową trójką w zawodach w Lahti[22] Prevc stracił pozycję lidera Pucharu Świata[26]. W pięciu ostatnich indywidualnych konkursach w sezonie Prevc stawał na podium, zajmując raz pierwsze, trzykrotnie drugie i raz trzecie miejsce[22]. Wystarczyło to do zdobycia w klasyfikacji generalnej takiej samej liczby punktów, co Severin Freund. Kryształowa Kula przyznana została jednak Niemcowi ze względu na większą liczbę zwycięstw w konkursach[27][28]. Prevc zdobył natomiast Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2014/2015[12].

Sezon 2015/2016Edytuj

W Letnim Grand Prix 2015 stawał na podium w sierpniowych zawodach w Courchevel (3. miejsce) i Einsiedeln (2. miejsce) oraz wrześniowych w Hinzenbach (2. miejsce)[29].

Prevc rozpoczął sezon 2015/2016 Pucharu Świata od drugiej pozycji w Klingenthal. W kolejnym konkursie był 11., ale 6 grudnia w Lillehammer zajmując 2. miejsce rozpoczął trwającą prawie dwa miesiące serię miejsc na podium w zawodach indywidualnych Pucharu Świata. Był 2. i 1. w Niżnym Tagile, dwukrotnie zwyciężył w Engelbergu, po trzecim miejscu w Oberstdorfie wygrał trzy pozostałe konkursy 64. Turnieju Czterech Skoczni, a w konsekwencji cały turniej[12][29]. Po kolejnym zwycięstwie w Willingen wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016. Zdobył na nich złoty medal w zawodach indywidualnych, natomiast w konkursie drużynowym reprezentacja Słowenii z Prevcem w składzie zajęła 4. miejsce[29].

Był trzeci w pierwszym po zakończeniu mistrzostw konkursie Pucharu Świata w Zakopanem. 30 stycznia w Sapporo zwyciężył, ale następnego dnia zajął 6. miejsce, kończąc tym samym serię miejsc na podium. 10 lutego wygrał w Trondheim, po czym wystartował na skoczni mamuciej w Vikersund. W pierwszym konkursie był 4., a w dwóch kolejnych zwyciężył. W drugiej połowie lutego trzykrotnie zajął miejsca poza podium w zawodach w Finlandii, po czym dwukrotnie zwyciężył w Ałmaty. W marcowych zawodach był piąty w Wiśle, drugi w Titisee-Neustadt, a na zakończenie sezonu dwukrotnie zwyciężył i raz był drugi na Letalnicy[29].

Ostatecznie Prevc zdobył w sezonie 2015/2016 Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata, jak również Małą Kryształową Kulę za Puchar Świata w lotach narciarskich 2015/2016. Reprezentant Słowenii ustanowił w tym czasie kilka rekordów: największej liczby punktów w sezonie (2303), liczby zwycięstw w sezonie (15), liczby podiów w sezonie (22), przewagi nad drugim zawodnikiem klasyfikacji generalnej (813 nad Severinem Freundem)[30].

Sezon 2016/2017Edytuj

W konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2016 dwukrotnie stawał na najniższym stopniu podium (w październiku w Hinzenbach i Klingenthal), łącznie pięciokrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce[31].

W otwierającym sezon 2016/2017 Pucharu Świata konkursie na Rukatunturi prowadził po pierwszej serii, w drugiej jednak upadł, kończąc zawody na 3. pozycji. Pierwsze zwycięstwo w cyklu odniósł w ten sposób młodszy brat Prevca, Domen[32]. Dzień później Peter Prevc był 7., zaś w kolejnych miesiącach zaczął osiągać gorsze wyniki: w grudniu i styczniu najwyżej klasyfikowany był na 9. miejscu. Od lutego regularnie zaczął zajmować miejsca w pierwszej dziesiątce, odnosząc jedno zwycięstwo – 11 lutego w Sapporo[31].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął 11. miejsce na skoczni normalnej oraz 9. na dużej, był też 4. w drużynie mieszanej i 5. w męskiej. W marcowych zawodach Pucharu Świata indywidualnie najwyżej znalazł się na 6. pozycji[31]. Cały cykl ukończył na 9. miejscu z 716 punktami[12].

Sezon 2017/2018Edytuj

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Raz stanął na podium w zawodach indywidualnych, zajmując 3. pozycję w konkursie w Zakopanem, poza tym najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu[33]. Cały cykl zakończył na 15. lokacie z 416 punktami[12]. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 zajął 6. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Jernejem Damjanem, Anže Semeničem i Domenem Prevcem, zdobył srebrny medal. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 indywidualnie zajął 12. pozycję na skoczni normalnej i 10. na dużej, a zawody drużynowe zakończył na 5. miejscu[33].

Sezon 2018/2019Edytuj

W kwietniu 2018 u Prevca przeprowadzono zabieg usunięcia narośli w okolicy lewej kostki. W wyniku zbyt szybkiego powrotu do treningów powstał bolesny stan zapalny i w lipcu 2018 Prevc przeszedł kolejny zabieg[34][35]. Po nim treningi na skoczni wznowił ostatecznie w październiku[36].

Starty w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od rozgrywanych w połowie grudnia zawodów w Engelbergu, gdzie zajął 35. i 16. miejsce. Do lutego 2019 startował w cyklu nieregularnie, w większości występów nie zdobywając punktów. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie indywidualnie zajął 16. miejsce na dużej i 24. na normalnej skoczni, w drużynie męskiej był 6.,a w mieszanej 4. W otwierającym Raw Air 2019 konkursie w Oslo zajął 3. pozycję; było to jego jedyne w sezonie indywidualne miejsce na podium. We wszystkich marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej trzydziestce[37]. Sezon zakończył na 29. lokacie w klasyfikacji generalnej ze 179 punktami[12].

Miejsca w poszczególnych turniejach i pucharachEdytuj

Turniej 2019 2018 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009
Puchar Świata 29 15 9 1 2 2 7 15 24 35 –
Puchar Świata w lotach 25 8 5 1 1 1 5 18 36 – –
Turniej Czterech Skoczni 46 21 14 1 3 4 8 20 13 41 –
Turniej Nordycki X X X X X X X X 10 –
Raw Air 12 10 5 X X X X X X X X
Willingen Five 30 21 X X X X X X X X X
Planica 7 17 11 X X X X X X X X X
Letnie Grand Prix 19 – 47 6 6 14 41 36 32 23 –
Turniej Czterech Narodów X X X X X X X X 16 –
Letni Puchar Kontynentalny 40 – 49 16 29 4 12 9 2 84 53
Puchar Kontynentalny – – – – – – – – – 31

Igrzyska olimpijskieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2010 Kanada Vancouver/Whistler – 7. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-125)
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – srebrny medal (K-95), brązowy medal (K-125)
2018 Korea Południowa Pjongczang – 12. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125)

DrużynowoEdytuj

2010 Kanada Vancouver/Whistler – 8. miejsce[b]
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – 5. miejsce[c]
2018 Korea Południowa Pjongczang – 5. miejsce[d]

Starty P. Prevca na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 13 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 104,5 m 259,0 pkt 17,5 pkt Simon Ammann
16. 20 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 124,5 m 124,0 m 222,3 pkt 61,3 pkt Simon Ammann
8. 22 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[b] 132,0 m 127,5 m 958,8 pkt (245,2 pkt) 149,1 pkt Austria
2.Silver medal.svg 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 102,5 m 99,0 m 265,3 pkt 12,7 pkt Kamil Stoch
3.Bronze medal.svg 15 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 135,0 m 131,0 m 274,8 pkt 3,9 pkt Kamil Stoch
5. 17 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[c] 133,5 m 136,0 m 995,6 pkt (276,1 pkt) 45,5 pkt Niemcy
12. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 98,5 m 113,0 m 234,3 pkt 25,0 pkt Andreas Wellinger
10. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 134,0 m 127,5 m 258,0 pkt 27,7 pkt Kamil Stoch
5. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[d] 134,5 m 133,5 m 967,8 pkt (267,5 pkt) 130,7 pkt Norwegia

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2011 Norwegia Oslo – 17. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-120)
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal (K-95), srebrny medal (K-120)
2015 Szwecja Falun – 13. miejsce (K-90), 4. miejsce (K-120)
2017 Finlandia Lahti – 11. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 16. miejsce (K-120), 24. miejsce (K-99)

DrużynowoEdytuj

2011 Norwegia Oslo – 6. miejsce (K-95)[e], brązowy medal (K-120)[f]
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[g], 6. miejsce (K-120)[h]
2015 Szwecja Falun – 5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[i], 6. miejsce (K-120)[j]
2017 Finlandia Lahti – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[k], 5. miejsce (K-116)[l]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 6. miejsce (K-120)[m], 4. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[n]

Starty P. Prevca na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
17. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 94,0 m 95,0 m 224,6 pkt 44,8 pkt Thomas Morgenstern
6. 27 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[e] 99,0 m 99,5 m 924,2 pkt (234,8 pkt) 101,3 pkt Austria
25. 3 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 118,5 m 123,0 m 226,5 pkt 61,0 pkt Gregor Schlierenzauer
3.FIS bronze medal.png 5 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[f] 109,0 m – 452,6 pkt (87,9 pkt) 47,4 pkt Austria
3.FIS bronze medal.png 23 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 102,5 m 98,5 m 244,3 pkt 8,3 pkt Anders Bardal
8. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix[g] 96,0 m 98,0 m 920,0 pkt (244,5 pkt) 91,0 pkt Japonia
2.FIS silver medal.png 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 130,5 m 130,5 m 289,7 pkt 6,1 pkt Kamil Stoch
6. 2 marca 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[h] 127,0 m 130,0 m 1046,4 pkt (287,1 pkt) 89,5 pkt Austria
13. 21 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 92,0 m 87,5 m 224,8 pkt 27,9 pkt Rune Velta
5. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. mix.[i] 95,5 m 94,5 m 868,4 pkt (240,6 pkt) 49,5 pkt Niemcy
4. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 134,0 m 125,5 m 241,8 pkt 26,9 pkt Severin Freund
6. 28 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[j] 117,5 m 133,0 m 797,5 pkt (208,5 pkt) 75,1 pkt Norwegia
11. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 95,0 m 247,2 pkt 23,6 pkt Stefan Kraft
4. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[k] 88,0 m 97,5 m 961,4 pkt (247,8 pkt) 74,1 pkt Niemcy
9. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 128,0 m 124,5 m 263,7 pkt 15,6 pkt Stefan Kraft
5. 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[l] 127,5 m 117,5 m 941,6 pkt (265,1 pkt) 162,6 pkt Polska
16. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 123,5 m 122,0 m 230,5 pkt 48,9 pkt Markus Eisenbichler
6. 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[m] 123,0 m 120,0 m 858,7 pkt (222,8 pkt) 128,8 pkt Niemcy
24. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 94,5 m 93,0 m 192,0 pkt 26,3 pkt Dawid Kubacki
4. 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[n] 95,5 m 100,5 m 930,8 pkt (230,3 pkt) 81,4 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskichEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2014 Czechy Harrachov – brązowy medal
2016 Austria Tauplitz – złoty medal
2018 Niemcy Oberstdorf – 6. miejsce

DrużynowoEdytuj

2016 Austria Tauplitz – 4. miejsce[o]
2018 Niemcy Oberstdorf – srebrny medal[p]

Starty P. Prevca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
3.FIS bronze medal.png 14–15 marca 2014 Czechy Harrachov Čertak K-185 HS-205 indywid. 200,0 m 183,0 m –[q] –[q] 375,6 pkt 15,4 pkt Severin Freund
1.FIS gold medal.png 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 243,0 m 213,5 m 244,0 m –[q] 640,1 pkt –
4. 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[o] 228,0 m 238,0 m 1272,7 pkt (419,5 pkt) 195,0 pkt Norwegia
6. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 222,5 m 199,0 m 218,0 m –[q] 600,1 pkt 51,8 pkt Daniel-André Tande
2.FIS silver medal.png 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[p] 202,0 m 193,0 m 1615,8 pkt (392,4 pkt) 46,4 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – 6. miejsce
2010 Niemcy Hinterzarten – srebrny medal

DrużynowoEdytuj

2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – 5. miejsce[r]
2010 Niemcy Hinterzarten – brązowy medal[s]

Starty P. Prevca na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 5 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 93,0 m 91,5 m 239,0 pkt 14,0 pkt Lukas Müller
5. 6 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[r] 88,5 m 95,0 m 911,0 pkt (235,0 pkt) 70,5 pkt Austria
2.Silver medal with cup.svg 28 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 104,5 m 107,0 m 278,5 pkt 4,0 pkt Michael Hayböck
3.Bronze medal with cup.svg 30 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[s] 107,0 m 104,5 m 1006,5 pkt (279,5 pkt) 24,0 pkt Austria

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży EuropyEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2009 Polska Szczyrk – złoty medal

DrużynowoEdytuj

2009 Polska Szczyrk – złoty medal[t]

Starty P. Prevca na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.Gold medal with cup.svg 17 lutego 2009 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 107,0 m 102,5 m 269,5 pkt —
1.Gold medal with cup.svg 19 lutego 2009 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż.[t] 103,5 m 106,5 m 967,5 pkt (272,5 pkt) —

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2009/2010 35.
2010/2011 24.
2011/2012 15.
2012/2013 7.
2013/2014 2.
2014/2015 2.[a]
2015/2016 1.
2016/2017 9.
2017/2018 15.
2018/2019 29.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 12 stycznia 2014 Austria Tauplitz Kulm K-185 HS-200 186,0 m 198,0 m 369,0 pkt * Loty 2013/2014
2. 25 stycznia 2014 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 137,0 m 134,5 m 294,6 pkt –
3. 23 marca 2014 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 136,0 m 142,0 m 283,7 pkt –
4. 24 stycznia 2015 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 130,0 m 131,0 m 276,4 pkt –
5. 14 lutego 2015 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 237,5 m 250,0 m 438,8 pkt * Loty 2014/2015
6. 20 marca 2015 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 248,5 m 233,0 m 478,5 pkt * Loty 2014/2015
7. 13 grudnia 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m 139,5 m 267,4 pkt –
8. 19 grudnia 2015 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 139,5 m 134,0 m 297,1 pkt –
9. 20 grudnia 2015 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 138,5 m 142,0 m 304,2 pkt –
10. 1 stycznia 2016 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 133,5 m 136,0 m 272,7 pkt * TCS 2015/2016
11. 3 stycznia 2016 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 125,0 m 132,0 m 269,5 pkt * TCS 2015/2016
12. 6 stycznia 2016 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,0 m 142,5 m 297,3 pkt * TCS 2015/2016
13. 10 stycznia 2016 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,5 m 145,5 m 264,9 pkt –
14. 30 stycznia 2016 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 131,5 m 136,5 m 299,0 pkt –
15. 10 lutego 2016 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 135,0 m 132,0 m 285,5 pkt –
16. 13 lutego 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 238,5 m 230,0 m 457,6 pkt * Loty 2015/2016
17. 14 lutego 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 237,0 m 249,0 m[u] 469,0 pkt * Loty 2015/2016
18. 27 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 141,0 m 137,5 m 272,7 pkt –
19. 28 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 139,5 m 139,0 m 325,9 pkt –
20. 17 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 223,0 m 232,5 m 426,5 pkt * Loty 2015/2016
21. 20 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 238,0 m 241,5 m 435,0 pkt * Loty 2015/2016
22. 11 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 143,0 m 134,0 m 260,2 pkt *ex aequo z M. Kotem

Miejsca na podiumEdytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2009/2010 – – – –
2010/2011 – – – –
2011/2012 – – – –
2012/2013 – 1 1 2
2013/2014 3 5 3 11
2014/2015 3 6 5 14
2015/2016 15 5 2 22
2016/2017 1 – 1 2
2017/2018 – – 1 1
2018/2019 – – 1 1
2019/2020 – 1 – 1
Suma 22 18 14 54

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 marca 2013 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 214,0 m 215,5 m 405,9 pkt 2. 6,3 pkt Gregor Schlierenzauer
2. 24 marca 2013 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 218,0 m 212,5 m 422,5 pkt 3. 3,0 pkt Jurij Tepeš
3. 29 grudnia 2013 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 139,5 m 134,0 m 297,3 pkt 3. 4,6 pkt Simon Ammann
4. 6 stycznia 2014 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,5 m 138,5 m 294,8 pkt 2. 1,7 pkt Thomas Diethart
5. 11 stycznia 2014 Austria Tauplitz Kulm K-185 HS-200 199,0 m 190,5 m 381,5 pkt 2. 10,1 pkt Noriaki Kasai
6. 12 stycznia 2014 Austria Tauplitz Kulm K-185 HS-200 186,0 m 198,0 m 369,0 pkt 1. –
7. 19 stycznia 2014 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 124,5 m – 124,7 pkt 2. 2,3 pkt Anders Bardal
8. 25 stycznia 2014 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 137,0 m 134,5 m 294,6 pkt 1. –
9. 26 stycznia 2014 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 124,0 m 137,5 m 254,4 pkt 2. 0,6 pkt Jernej Damjan
10. 2 lutego 2014 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 145,5 m 132,0 m 247,3 pkt 3. 24,1 pkt Kamil Stoch
11. 26 lutego 2014 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 125,5 m 133,5 m 250,2 pkt 2. 15,9 pkt Severin Freund
12. 21 marca 2014 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 129,0 m 134,5 m 287,3 pkt 3. 1,8 pkt Severin Freund
13. 23 marca 2014 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 136,0 m 142,0 m 283,7 pkt 1. –
14. 7 grudnia 2014 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 139,0 m – 149,9 pkt 2. 4,0 pkt Roman Koudelka
15. 29 grudnia 2014 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 139,5 m 125,5 m 283,9 pkt 3. 8,0 pkt Stefan Kraft
16. 1 stycznia 2015 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 136,5 m 136,0 m 276,9 pkt 3. 9,1 pkt Anders Jacobsen
17. 15 stycznia 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,5 m – 134,5 pkt 2. 2,2 pkt Stefan Kraft
18. 24 stycznia 2015 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 130,0 m 131,0 m 276,4 pkt 1. –
19. 25 stycznia 2015 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 135,0 m 125,0 m 277,3 pkt 3. 5,6 pkt Roman Koudelka
20. 30 stycznia 2015 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 139,0 m 144,0 m 262,3 pkt 2. 14,3 pkt Kamil Stoch
21. 7 lutego 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 141,5 m 131,5 m 285,8 pkt 3. 13,6 pkt Severin Freund
22. 14 lutego 2015 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 237,5 m 250,0 m 438,8 pkt 1. –
23. 12 marca 2015 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 137,5 m 136,0 m 255,1 pkt 2. 10,2 pkt Severin Freund
24. 14 marca 2015 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 130,0 m 138,0 m 275,4 pkt 2. 0,3 pkt Severin Freund
25. 15 marca 2015 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 121,5 m 134,5 m 251,5 pkt 3. 7,4 pkt Severin Freund
26. 20 marca 2015 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 248,5 m 233,0 m 478,5 pkt 1. –
27. 22 marca 2015 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 236,5 m 233,5 m 433,6 pkt 2. 2,8 pkt Jurij Tepeš
28. 22 listopada 2015 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,0 m 138,0 m 265,6 pkt 2. 3,1 pkt Daniel-André Tande
29. 6 grudnia 2015 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 96,5 m 100,5 m 276,4 pkt 2. 1,8 pkt Kenneth Gangnes
30. 12 grudnia 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,0 m 123,0 m 248,5 pkt 2. 11,5 pkt Severin Freund
31. 13 grudnia 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m 139,5 m 267,4 pkt 1. –
32. 19 grudnia 2015 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 139,5 m 134,0 m 297,1 pkt 1. –
33. 20 grudnia 2015 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 138,5 m 142,0 m 304,2 pkt 1. –
34. 29 grudnia 2015 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 129,5 m 130,0 m 299,9 pkt 3. 7,3 pkt Severin Freund
35. 1 stycznia 2016 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 133,5 m 136,0 m 272,7 pkt 1. –
36. 3 stycznia 2016 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 125,0 m 132,0 m 269,5 pkt 1. –
37. 6 stycznia 2016 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,0 m 142,5 m 297,3 pkt 1. –
38. 10 stycznia 2016 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,5 m 145,5 m 264,9 pkt 1. –
39. 24 stycznia 2016 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 140,0 m 125,0 m 296,7 pkt 3. 10,6 pkt Stefan Kraft
40. 30 stycznia 2016 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 131,5 m 136,5 m 299,0 pkt 1. –
41. 10 lutego 2016 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 135,0 m 132,0 m 285,5 pkt 1. –
42. 13 lutego 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 238,5 m 230,0 m 457,6 pkt 1. –
43. 14 lutego 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 237,0 m 249,0 m[u] 469,0 pkt 1. –
44. 27 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 141,0 m 137,5 m 272,7 pkt 1. –
45. 28 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 139,5 m 139,0 m 325,9 pkt 1. –
46. 12 marca 2016 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 139,0 m 138,5 m 261,2 pkt 2. 4,7 pkt Johann André Forfang
47. 17 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 223,0 m 232,5 m 426,5 pkt 1. –
48. 18 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 218,0 m 242,0 m 440,5 pkt 2. 7,1 pkt Robert Kranjec
49. 20 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 238,0 m 241,5 m 435,0 pkt 1. –
50. 25 listopada 2016 Finlandia Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 143,0 m 140,5 m[v] 310,6 pkt 3. 11,2 pkt Domen Prevc
51. 11 lutego 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 143,0 m 134,0 m 260,2 pkt 1. –
52. 28 stycznia 2018 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 131,0 m 134,0 m 241,2 pkt 3. 4,4 pkt Anže Semenič
53. 10 marca 2019 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,5 m 129,0 m 252,8 pkt 3. 9,2 pkt Robert Johansson
54. 22 grudnia 2019 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 123,5 m 127,5 m 263,1 pkt 2. 8,9 pkt Ryōyū Kobayashi

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu ŚwiataEdytuj

stan na 19 stycznia 2020

Sezon 2009/2010
Kuusamo HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Oberstdorf HS213 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS134 punkty
- 22 31 q 26 27 32 28 36 q - - - - 14 26 - - - 17 14 19 14 106
Sezon 2010/2011
Kuusamo HS142 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Planica HS215 Planica HS215 punkty
12 25 32 31 32 39 17 12 27 11 18 - - - - 23 11 12 18 24 q - - 16 21 17 218
Sezon 2011/2012
Kuusamo HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
16 24 23 14 21 42 20 31 19 11 20 21 13 4 6 35 7 13 10 4 8 - - - - - 400
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Kuusamo HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
10 9 15 13 q 14 6 18 10 5 15 26 11 15 9 26 5 5 20 7 4 18 13 6 15 2 3 744
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Kuusamo HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
21 12 23 14 27 11 15 8 3 18 6 2 2 1 5 2 1 2 7 3 2 4 6 4 45 11 3 1 1312
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
5 9 4 5 2 5 9 5 12 3 3 11 4 4 2 4 1 3 2 4 3 7 1 16 4 17 2 2 3 1 2 1729
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
2 11 2 2 1 1 1 3 1 1 1 1 3 1 6 1 4 1 1 5 9 4 1 1 5 2 1 2 1 2303
Sezon 2016/2017
Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
3 7 22 30 9 26 33 10 11 19 23 - - 13 9 6 4 1 6 13 4 16 7 6 10 6 716
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
20 23 13 40 15 16 14 41 8 23 8 6 3 20 20 - 46 7 8 14 15 8 416
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - 35 16 18 q - - 40 53 - - - - - - q 20 40 3 26 11 16 10 19 179
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 punkty
15 28 8 8 8 12 2 21 12 9 5 17 7 22 18 395
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2009/2010 41.
2010/2011 13.
2011/2012 20.
2012/2013 8.
2013/2014 4.
2014/2015 3.
2015/2016 1.
2016/2017 14.
2017/2018 21.
2018/2019 46.
2019/2020 8.

Turniej Nordycki (Skandynawski)Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010 10.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2017 5.
2018 10.
2019 12.

Willingen FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 21.
2019 30.

Planica 7Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 11.
2019 17.

Titisee-Neustadt FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2020 15.

Puchar Świata w lotachEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010/2011 36.
2011/2012 18.
2012/2013 5.
2013/2014 1.
2014/2015 1.
2015/2016 1.
2016/2017 5.
2017/2018 8.
2018/2019 25.

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010 23.
2011 32.
2012 36.
2013 41.
2014 14.
2015 6.
2016 6.
2017 47.
2019 19.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 26 lipca 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,5 m 132,0 m 415,2 pkt[w]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 26 lipca 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,5 m 132,0 m 415,2 pkt[w] 1. –
2. 14 sierpnia 2015 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 133,0 m 130,5 m 236,0 pkt 3. 11,4 pkt Severin Freund
3. 15 sierpnia 2015 Szwajcaria Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 112,0 m 113,0 m 260,3 pkt 2. 0,5 pkt Severin Freund
4. 27 września 2015 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 89,0 m 89,0 m 234,6 pkt 2. 8,2 pkt Gregor Schlierenzauer
5. 1 października 2016 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 90,5 m 89,0 m 244,3 pkt 3. 12,9 pkt Maciej Kot
6. 2 października 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 123,0 m 135,0 m 253,5 pkt 3. 29,8 pkt Maciej Kot

Miejsca w poszczególnych konkursach LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2019

2010
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Liberec HS134 Klingenthal HS140 punkty
22 15 41 30 24 - - 9 11 86
2011
Wisła HS134 Szczyrk HS106 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
27 23 22 9 18 24 - - - - 34 70
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
12 11 33 - - - - - 18 59
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
23 18 20 31 - - - - - - 10 58
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
1 7 8 - - - - - 38 168
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowski HS106 Czajkowski HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
14 18 3 2 - - - - - - 2 251
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 5 4 4 - - - - 3 3 265
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
16 26 - - - - - 17 34 34
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
10 4 - 30 - - 7 30 114
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech NarodówEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010 16.

Lotos Poland TourEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2011 18[38].

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2008/2009 31.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 25 stycznia 2009 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 105,5 m 109,0 m 258,6 pkt 2. 5,1 pkt Rafał Śliż
2. 15 marca 2009 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 131,0 m 132,0 m 254,4 pkt 2. 8,8 pkt Severin Freund

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2016/2017

Sezon 2008/2009
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Liberec HS134 Liberec HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Braunlage HS100 Braunlage HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Kranj HS109 Kranj HS109 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS110 Brotterode HS110 Wisła HS134 Wisła HS134 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 punkty
- - - - - - - - 21 18 - - - - - 11 2 - - - - - - - - 15 23 29 4 44 2 - - 283
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2009 53.
2010 84.
2011 2.
2012 9.
2013 12.
2014 4.
2015 29.
2016 16.
2017 49.
2019 40.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 lipca 2011 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 112,0 m 260,5 pkt
2. 10 lipca 2011 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,5 m 109,5 m 259,7 pkt
3. 11 września 2011 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 131,5 m 141,0 m 274,7 pkt
4. 8 lipca 2012 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 115,0 m 106,0 m 264,3 pkt
5. 5 lipca 2014 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 114,5 m 112,0 m 286,1 pkt
6. 6 lipca 2014 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 106,0 m 109,0 m 245,0 pkt
7. 1 lipca 2016 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 106,0 m 111,5 m 305,8 pkt
8. 2 lipca 2016 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 115,5 m 113,0 m 251,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 lipca 2011 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 104,5 m 110,0 m 258,1 pkt 2. 1,5 pkt Jure Šinkovec
2. 9 lipca 2011 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 112,0 m 260,5 pkt 1. –
3. 10 lipca 2011 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,5 m 109,5 m 259,7 pkt 1. –
4. 11 września 2011 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 131,5 m 141,0 m 274,7 pkt 1. –
5. 7 lipca 2012 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 103,5 m 112,5 m 257,8 pkt 3. 5,0 pkt Anders Jacobsen
6. 8 lipca 2012 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 115,0 m 106,0 m 264,3 pkt 1. –
7. 22 września 2013 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 127,0 m 140,0 m 259,6 pkt 3. 14,4 pkt Klemens Murańka
8. 5 lipca 2014 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 114,5 m 112,0 m 286,1 pkt 1. –
9. 6 lipca 2014 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 106,0 m 109,0 m 245,0 pkt 1. –
10. 13 września 2014 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 127,0 m 128,0 m 232,4 pkt 2. 26,7 pkt Anže Lanišek
11. 14 września 2014 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 145,5 m – 129,9 pkt 2. 3,5 pkt Jakub Wolny
12. 4 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 104,0 m 110,0 m 276,3 pkt 3. 16,6 pkt Dawid Kubacki
13. 5 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,0 m 106,0 m 245,1 pkt 2. 1,2 pkt Dawid Kubacki
14. 1 lipca 2016 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 106,0 m 111,5 m 305,8 pkt 1. –
15. 2 lipca 2016 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 115,5 m 113,0 m 251,6 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu LPK 2019

2009
Velenje HS94 Kranj HS109 Kranj HS109 Villach HS98 Villach HS98 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Pjongczang HS109 Pjongczang HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
25 51 - - - - - - - 14 19 36
2010
Kranj HS109 Kranj HS109 Velenje HS94 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Oslo HS106 Oslo HS106 Ałmaty HS140 Ałmaty HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
18 23 39 - - - - - - - - - - - - 21
2011
Kranj HS109 Kranj HS109 Stams HS115 Stams HS115 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Trondheim HS105 Trondheim HS105 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
4 2 1 1 - - 6 1 - - 470
2012
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Krasnaja Polana HS140 Krasnaja Polana HS140 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 3 1 - - - - 5 22 31 19 - - 226
2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 30 9 - - 4 15 16 3 171
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
1 1 - - - - - - 2 2 9 4 - - 439
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
3 2 - - - - - - - - - - - - 140
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
1 1 - - - - - - - - - - - - 200
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
4 - - - - - - - - - - - - 50
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
5 7 - - - - - - - - - - - - - - 81
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium mistrzostw SłoweniiEdytuj

Zimowe mistrzostwa krajuEdytuj

Rok Miejscowość Poz. Konkurs Źr.
2008 Kranj 3. drużynowy [39]
2009 Kranj 2. indywidualny [40]
Ljubno 2. drużynowy [41]
2010 Kranj 1. drużynowy [42]
2011 Kranj 2. indywidualny [43]
1. drużynowy [44]
2012 Kranj 1. indywidualny [45]
2013 Kranj 1. indywidualny [46]
1. drużynowy [47]
2014 Planica 1. indywidualny [48]
1. drużynowy [49]
2015 Kranj 1. indywidualny [50]
1. drużynowo [51]
2016 Planica 1. indywidualny [52]
1. drużynowo [53]
2018 Planica 3. indywidualny [54]
1. drużynowo [55]

Letnie mistrzostwa krajuEdytuj

Rok Miejscowość Poz. Konkurs Źr.
2009 Kranj 1. drużynowy [56]
2010 Kranj 1. drużynowy [57]
2011 Kranj 1. drużynowy [58]
2012 Kranj 1. drużynowy [59]
2013 Kranj 1. indywidualny [60]
1. drużynowy [61]
2014 Kranj 1. indywidualny [62]
Planica 1. drużynowy [63]
2015 Kranj 1. indywidualny [64]
1. drużynowy [65]
2016 Kranj 1. indywidualny [66]

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Zdobył tyle samo punktów, co Severin Freund (1729). O zwycięstwie Niemca w klasyfikacji generalnej zdecydowała większa liczba zwycięstw w konkursach: Freund – 9, Prevc – 3.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Primož Pikl, Mitja Mežnar, Peter Prevc, Robert Kranjec
  3. ↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš, Robert Kranjec, Jernej Damjan, Peter Prevc
  4. ↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Tilen Bartol, Peter Prevc
  5. ↑ a b Skład zespołu: Mitja Mežnar, Jernej Damjan, Robert Kranjec i Peter Prevc.
  6. ↑ a b Skład zespołu: Peter Prevc, Jurij Tepeš, Jernej Damjan, Robert Kranjec.
  7. ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Jaka Hvala, Špela Rogelj, Peter Prevc.
  8. ↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš, Jaka Hvala, Peter Prevc.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Maja Vtič, Nejc Dežman, Špela Rogelj, Peter Prevc.
  10. ↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš, Nejc Dežman, Jernej Damjan, Peter Prevc.
  11. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Anže Lanišek, Ema Klinec, Peter Prevc
  12. ↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš, Anže Lanišek, Jernej Damjan, Peter Prevc
  13. ↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc, Žiga Jelar, Timi Zajc
  14. ↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj, Žiga Jelar, Nika Križnar, Peter Prevc
  15. ↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš, Anže Lanišek, Peter Prevc.
  16. ↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Domen Prevc, Peter Prevc
  17. ↑ a b c d Seria konkursowa została odwołana.
  18. ↑ a b Skład zespołu: Žiga Mandl, Peter Prevc, Matic Kramaršič i Andraž Pograjc.
  19. ↑ a b Skład zespołu: Matic Kramaršič, Dejan Judež, Jaka Hvala i Peter Prevc.
  20. ↑ a b Skład zespołu: Luka Leban, Jaka Hvala, Rok Justin i Peter Prevc
  21. ↑ a b Skok podparty.
  22. ↑ Upadek tuż po lądowaniu.
  23. ↑ a b W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Prevc uzyskał w nich 134,5 m i notę 143,3 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów (pol.). skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Andrzej Mysiak: Prevc z nagrodą „Skok Roku 2013". skokinarciarskie.pl, 2014-01-01. [dostęp 2015-10-05].
  2. ↑ Andrzej Mysiak: Skok Roku 2014: Peter Prevc ponownie najlepszy. skokinarciarskie.pl, 2015-01-01. [dostęp 2015-10-05].
  3. ↑ Andrzej Mysiak: Skok Roku 2015: Peter Prevc z hat-trickiem. skokinarciarskie.pl, 2016-01-01. [dostęp 2016-01-02].
  4. ↑ Dominik Formela: PŚ w Vikersund: 250 metrów Petera Prevca, Słoweniec nowym liderem cyklu!. skijumping.pl, 2015-02-14. [dostęp 2015-02-14].
  5. ↑ Martyna Szydłowska: Bracia Prevc ponownie bezkonkurencyjni w Kranju. skokinarciarskie.pl, 2014-07-06. [dostęp 2015-11-06].
  6. ↑ PREVC Peter - Athlete Information; Season 2008 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  7. ↑ a b PREVC Peter - Athlete Information; Season 2009 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  8. ↑ Barbara Niewiadomska: EYOF Śląsk – Beskidy: Rekord skoczni Skalite trzykrotnie pobity. skijumping.pl, 2009-02-18. [dostęp 2015-10-05].
  9. ↑ 9th European Winter Olympic Festival (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2016-08-06].
  10. ↑ a b PREVC Peter - Athlete Information; Season 2010 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  11. ↑ Natalia Konarzewska, Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: MŚJ w Hinterzarten: Hayboeck Mistrzem, słabo Polacy. [dostęp 2010-01-29].
  12. ↑ a b c d e f g h i j k PREVC Peter - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  13. ↑ a b PREVC Peter - Athlete Information; Season 2011 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  14. ↑ a b c PREVC Peter - Athlete Information; Season 2012 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  15. ↑ Paweł Guzik: PŚ w Oberstdorfie: Słowenia wygrywa o włos przed Austrią!. skijumping.pl, 2012-02-19. [dostęp 2013-03-06].
  16. ↑ Paweł Guzik: Peter Prevc kontuzjowany!. skijumping.pl, 2012-02-19. [dostęp 2013-03-06].
  17. ↑ a b PREVC Peter - Athlete Information; Season 2013 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  18. ↑ Paweł Guzik: MŚ w Val di Fiemme: Anders Bardal ze złotym medalem!. skijumping.pl, 2013-02-23. [dostęp 2013-03-06].
  19. ↑ Paweł Guzik: MŚ w Val di Fiemme: Kamil Stoch Mistrzem Świata!!!. skijumping.pl, 2013-02-28. [dostęp 2013-03-06].
  20. ↑ a b c PREVC Peter - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  21. ↑ Dominik Formela: PŚ w Sapporo: Prevc nokautuje rywali i zostaje nowym liderem Pucharu Świata. skijumping.pl, 2014-01-25. [dostęp 2016-08-11].
  22. ↑ a b c d e PREVC Peter - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  23. ↑ Dominik Formela: PŚ w Vikersund: 250 metrów Petera Prevca, Słoweniec nowym liderem cyklu!. skijumping.pl, 2015-02-14. [dostęp 2016-08-17].
  24. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Vikersund: Zwycięstwo Freunda, Fannemel z rekordem świata. skokinarciarskie.pl, 2015-02-15. [dostęp 2016-08-17].
  25. ↑ Andrzej Mysiak: Mistrzostwa Świata Falun 2015: Dziś początek imprezy. skokinarciarskie.pl, 2015-02-18. [dostęp 2016-08-17].
  26. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Kuopio: Freund wygrywa, Kraft liderem. skokinarciarskie.pl, 2015-03-10. [dostęp 2016-08-17].
  27. ↑ Adam Bucholz: Peter Prevc – pierwszy czy drugi? Walter Hofer wyjaśnia. skijumping.pl, 2015-04-01. [dostęp 2015-10-05].
  28. ↑ FIS Ski Jumping World Cup presented by Viessmann 2014/2015 – World Cup Standings (ang.). fis-ski.com, 2015-03-22. [dostęp 2015-10-05].
  29. ↑ a b c d PREVC Peter - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  30. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Piętnasty w sezonie triumf Petera Prevca na koniec cyklu!. skijumping.pl, 2016-03-20. [dostęp 2016-08-19].
  31. ↑ a b c PREVC Peter - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  32. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Premierowe zwycięstwo Domena Prevca, Maciej Kot piąty!. skijumping.pl, 2016-11-25. [dostęp 2017-06-10].
  33. ↑ a b PREVC Peter - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  34. ↑ Dominik Formela: Kontuzja Petera Prevca. skijumping.pl, 2018-06-21. [dostęp 2018-09-13].
  35. ↑ Adrian Dworakowski: Gangnes i Prevc wkrótce wrócą na skocznię. skijumping.pl, 2018-08-16. [dostęp 2018-09-13].
  36. ↑ Piotr Bąk: Peter Prevc powrócił na skocznię. skijumping.pl, 2018-10-14. [dostęp 2019-09-12].
  37. ↑ PREVC Peter - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-09-12].
  38. ↑ Marcin Hetnał: Lotos Poland Tour – pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].
  39. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  40. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  41. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  42. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  43. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  44. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  45. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  46. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  47. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  48. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  49. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  50. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  51. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  52. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  53. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  54. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  55. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  56. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  57. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  58. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  59. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  60. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  61. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  62. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  63. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  64. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  65. ↑ Ekipno državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].
  66. ↑ Državno prvenstvo (słoweń.). smusko.adamsoft.si. [dostęp 2018-09-14].

BibliografiaEdytuj

p • d • e
Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia drużynowo)
FIS gold medal.png Złoty medal Skoczek.svg
FIS silver medal.png Srebrny medal
FIS bronze medal.png Brązowy medal
p • d • e
Mistrzowie świata w lotach narciarskich
Indywidualnie
Drużynowo