Wikipedia

Severin Freund

niemiecki skoczek narciarski

Severin Freund (ur. 11 maja 1988 we Freyung[1]) – niemiecki skoczek narciarski. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2014/2015, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej sezonu 2015/2016, trzeci w 2013/2014. Indywidualny mistrz oraz wicemistrz świata z 2015, a także zdobywca dwóch złotych, srebrnego i dwóch brązowych medali mistrzostw świata w drużynie w latach 2011–2021. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 oraz mistrzostw świata juniorów z 2008. Indywidualny mistrz świata w lotach z Harrachova (2014), a także srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w lotach z 2012 i 2016. Jego rekord życiowy w długości lotu wynosi 245 metrów.

Severin Freund
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 11 maja 1988
Freyung, RFN
Klub WSV DJK Rastbüchl
Wzrost 185 cm
Reprezentacja  Niemcy
Debiut w PŚ 22.12.2007, Engelberg (50. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 30.12.2007, Oberstdorf (30. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 15.01.2011, Sapporo (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 15.01.2011, Sapporo
Rekord życiowy 245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 lutego 2015)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Falun 2015 norm. druż. miesz.
złoto Falun 2015 duża
złoto Oberstdorf 2021 duża druż.
srebro Val di Fiemme 2013 duża druż.
srebro Falun 2015 normalna
brąz Oslo 2011 normalna druż.
brąz Val di Fiemme 2013 norm. druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Harrachov 2014 indywidualnie
srebro Vikersund 2012 drużynowo
srebro Tauplitz 2016 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Zakopane 2008 drużynowo
Puchar Świata w skokach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula[a]
2014/2015
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2015/2016
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2013/2014
Puchar Świata w lotach narciarskich
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2014/2015
Turniej Czterech Skoczni
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2015/2016
Letni Puchar Kontynentalny
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2008
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Przebieg karieryEdytuj

Lata 2002-2008Edytuj

W sezonie 2002/2003 w szwedzkim Sollefteå zadebiutował w mistrzostwach świata juniorów. W zawodach tych zajął 11. miejsce w drużynie i 30. indywidualnie[2]. 26 grudnia 2004 w Sankt Moritz zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 49. pozycję. Pierwsze punkty zdobył 14 stycznia 2005 w Sapporo, zajmując 20. miejsce. Wystartował w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2005 w Rovaniemi, zajmując 9. miejsce w drużynie i 26. indywidualnie[3]. Na kolejnych mistrzostwach, w Kranju, był 13. indywidualnie i 4. w drużynie[4].

13 grudnia 2007 w Rovaniemi po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego – był 5. 22 grudnia w Engelbergu zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 50. miejsce. 30 grudnia w Oberstdorfie zdobył pierwszy punkt dzięki zajęciu 30. miejsca, a 6 stycznia 2008 w Bischofshofen zajął najwyższą w sezonie, 20. pozycję[5]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2007/2008 uplasował się na 68. pozycji z 12 punktami[6]. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów, w zawodach w Zakopanem, był 31. indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal[4]. Obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili Felix Schoft, Pascal Bodmer i Andreas Wank[7].

Lata 2008-2010Edytuj

13 września 2008 Freund zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. Stawał też na podium w kolejnych zawodach tego cyklu w Oberstdorfie i Falun. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na rozpoczynające sezon 2008/2009 Pucharu Świata zawody w Ruce. Zajął w nich 26. miejsce. W kolejnych zawodach rzadko zdobywał punkty, zajmując głównie miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. Po odpadnięciu w kwalifikacjach do konkursu w Garmisch-Partenkirchen Freund znalazł się poza kadrą na kolejne zawody. Powrócił w Zakopanem, gdzie w drugim konkursie zajął najlepsze w sezonie, 18. miejsce. Ostatni w sezonie występ w Pucharze Świata zanotował 14 lutego 2009 w Oberstdorfie, zajmując 36. miejsce. W marcu zwyciężył w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Pragelato[8].

Sezon 2009/2010 Freund rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. W Pucharze Świata po raz pierwszy pojawił się w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 47. miejsce. 17 stycznia 2010 w Sapporo zdobył pierwsze w sezonie punkty, zajmując 12. miejsce. W kolejnych konkursach zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, ani razu nie uzyskując wyniku lepszego niż w Sapporo[9]. Nie znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na igrzyska w Vancouver[10]. W tym czasie startował w Pucharze Kontynentalnym, m.in. zwyciężając w konkursie w Brotterode[9].

Sezon 2010/2011Edytuj

Uzyskał dobre wyniki w Letnim Grand Prix 2010. Sześciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, najlepsze – czwarte – w Hakubie. Od początku sezonu 2010/2011 startował w Pucharze Świata. 19 grudnia w Engelbergu poprawił swój najlepszy wynik, zajmując miejsce w czołowej dziesiątce – był ósmy[11]. 15 stycznia 2011 Freund po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Świata, jednocześnie zwyciężając w konkursie w Sapporo. W najlepszej trójce znaleźli się oprócz niego Thomas Morgenstern i Adam Małysz[12]. Dzień później po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. miejsce. 21 stycznia był 3. w Zakopanem. 30 stycznia w Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo. W ostatnim przed mistrzostwami świata konkursie, na skoczni im. Heiniego Klopfera zajął 3. miejsce. W konkursach indywidualnych skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Oslo zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był czwarty. W marcu zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Lahti[11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 7. miejscu z 769 punktami[6].

Sezon 2011/2012Edytuj

W Letnim Grand Prix 2011 pięciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie (w Wiśle i Hinzenbach) był czwarty. Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął od 6. miejsca w Ruce. 4 grudnia 2011 w Lillehammer był drugi, a tydzień później w Harrachowie – trzeci. We wszystkich konkursach 60. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołowej trzydziestce, najwyższe – czwarte – w Oberstdorfie[13]. W klasyfikacji generalnej turnieju znalazł się na 7. miejscu[14]. 4 lutego 2012 po raz kolejny zajął miejsce na podium Pucharu Świata. Na próbie przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme zajął 2. miejsce. Wystąpił w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich w Vikersund. W konkursie indywidualnym zajął 4. miejsce[15]. W zawodach drużynowych, w których obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili: Andreas Wank, Richard Freitag i Maximilian Mechler, zdobył srebrny medal[16]. Podczas mistrzostw ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, uzyskując 220,5 metra[17]. 3 marca stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Lahti, zajmując drugie miejsce. Wynik ten powtórzył 8 dni później w Oslo[13]. 15 marca w Planicy poprawił swój rekord życiowy, skacząc na odległość 228,5 metra[18]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 8. miejscu z 857 punktami[6].

Sezon 2012/2013Edytuj

W Letnim Grand Prix 2012 wystąpił tylko w dwóch ostatnich konkursach, w obu stając na podium. W Hinzenbach był 2., a w Klingenthal zwyciężył. Wygrał też w otwierających sezon zimowy zawodach w Lillehammer[19]. 1 grudnia 2012 w Ruce ponownie zwyciężył, zostając liderem klasyfikacji generalnej[20]. Tydzień później w Krasnej Polanie, na próbie przedolimpijskiej przed igrzyskami w Soczi, zajął 2. miejsce. 16 grudnia w Engelbergu zajął 6. miejsce[19]. Tego dnia stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Gregora Schlierenzauera[21][22]. W konkurach 61. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołówce. Był 3. w Oberstdorfie, 15. w Garmisch-Partenkirchen i 4. w Innsbrucku[19]. W Bischofshofen znalazł się poza trzydziestką: w bezpośrednim pojedynku został wyeliminowany przez Stefana Hulę[23].

Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnych konkursach skoków narciarskich zajął 4. miejsce na skoczni normalnej i 9. na dużej. W zawodach drużynowych zdobył dwa medale. W konkursie mieszanym reprezentacja Niemiec z Freundem w składzie wywalczyła brąz, a w drużynowych zawodach mężczyzn – srebro. 10 marca był trzeci w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Dwa dni później wynik ten powtórzył w Kuopio. W pozostałych marcowych zawodach zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce[19]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezon zakończył na 4. miejscu z 923 punktami[6].

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejówEdytuj

Turniej 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005
Puchar Świata 21 2 1 3 4 8 7 42 48 68 – – –
Puchar Świata w lotach – 6 2 5 12 9 15 31 – – – – –
Turniej Czterech Skoczni 35 2 8 16 13 7 12 60 57 39 – – –
Turniej Nordycki X X X X X X X 39 – – – – –
Letnie Grand Prix – 47 4 30 38 9 10 7 66 – – – –
Turniej Czterech Narodów X X X X X X X 10 37 – – – –
Letni Puchar Kontynentalny – – – – – – – – 74 3 – 74 –
Puchar Kontynentalny – – – – – – – 13 29 48 – 102 119

Igrzyska olimpijskieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2014   Soczi/Krasnaja Polana – 31. miejsce (K-95), 4. miejsce (K-125)

DrużynowoEdytuj

2014   Soczi/Krasnaja Polana – złoty medal[b]

Starty S. Freunda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
31. 9 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 99,5 m[c] 93,5 m 217,7 pkt 60,3 pkt Kamil Stoch
4. 15 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 138,0 m 129,5 m 272,2 pkt 6,5 pkt Kamil Stoch
1.  17 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[b] 131,5 m 131,0 m 1041,1 pkt (265,1 pkt) –

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2011   Oslo – 7. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-120)
2013   Val di Fiemme/Predazzo – 4. miejsce (K-95), 9. miejsce (K-120)
2015   Falun – srebrny medal (K-90), złoty medal (K-120)
2021   Oberstdorf – 22. miejsce (K-120)

DrużynowoEdytuj

2011   Oslo – brązowy medal (K-95)[d], 4. miejsce (K-120)[e]
2013   Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[f], srebrny medal (K-120)[g]
2015   Falun – złoty medal (drużyna mieszana/K-90)[h], 5. miejsce (K-120)[i]
2021   Oberstdorf – złoty medal (K-120)[j]

Starty S. Freunda na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 26 lutego 2011   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 95,5 m 100,0 m 239,2 pkt 30,0 pkt Thomas Morgenstern
3.  27 lutego 2011   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[d] 105,0 m 105,5 m[c] 968,2 pkt (240,9 pkt) 57,3 pkt Austria
12. 3 marca 2011   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 129,5 m 126,0 m 255,2 pkt 20,3 pkt Gregor Schlierenzauer
4. 5 marca 2011   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[e] 128,0 m – 451,9 pkt (124,8 pkt) 48,1 pkt Austria
4. 23 lutego 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 101,0 m 99,0 m 242,6 pkt 10,0 pkt Anders Bardal
3.  24 lutego 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. miesz[f] 96,5 m 99,5 m 984,9 pkt (250,9 pkt) 26,1 pkt Japonia
9. 28 lutego 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 126,5 m 129,5 m 277,4 pkt 18,4 pkt Kamil Stoch
2.  2 marca 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[g] 122,0 m 125,0 m 1121,8 pkt (272,0 pkt) 14,1 pkt Austria
2.  21 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 95,5 m 96,0 m 252,3 pkt 0,4 pkt Rune Velta
1.  22 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. mix.[h] 97,0 m 96,0 m 917,9 pkt (249,8 pkt) –
1.  26 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 134,0 m 135,5 m 268,7 pkt –
5. 28 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[i] 123,5 m 143,0 m[k] 809,2 pkt (215,2 pkt) 63,4 pkt Norwegia
22. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 122,5 m 118,5 m 218,2 pkt 58,3 pkt Stefan Kraft
1.  6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[j] 127,5 m 123,0 m 1046,6 pkt (232,1 pkt) –

Mistrzostwa świata w lotach narciarskichEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2012   Vikersund – 4. miejsce
2014   Harrachov – złoty medal
2016   Tauplitz – 6. miejsce

DrużynowoEdytuj

2012   Vikersund – srebrny medal[l]
2016   Tauplitz – srebrny medal[m]

Starty S. Freunda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
4. 24-25 lutego 2012   Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 210,5 m 208,5 m –[n] –[n] 372,6 pkt 36,1 pkt Robert Kranjec
2.  26 lutego 2012   Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[l] 212,0 m 213,5 m 1625,2 pkt (412,7 pkt) 23,2 pkt Austria
1.  14-15 marca 2014   Harrachov Čerťák K-185 HS-205 indywid. 203,5 m 191,5 m –[n] –[n] 391,0 pkt –
6. 15-16 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 209,5 m 203,0 m 223,5 m –[n] 565,3 pkt 74,8 pkt Peter Prevc
2.  17 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[m] 219,0 m 218,5 m 1357,3 pkt (389,8 pkt) 110,4 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2003   Sollefteå – 30. miejsce
2005   Rovaniemi – 26. miejsce
2006   Kranj – 13. miejsce
2008   Zakopane – 31. miejsce

DrużynowoEdytuj

2003   Sollefteå – 11. miejsce[o]
2005   Rovaniemi – 9. miejsce[p]
2006   Kranj – 4. miejsce[q]
2008   Zakopane – złoty medal[r]

Starty S. Freunda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
11. 6 lutego 2003   Sollefteå Hallstabacken K-107 – druż.[o] 102,0 m 91,0 m 712,4 pkt (176,6 pkt) 232,8 pkt Austria
30. 8 lutego 2003   Sollefteå Hallstabacken K-107 – indywid. 95,0 m 84,5 m 153,8 pkt 107,2 pkt Thomas Morgenstern
9. 23 marca 2005   Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 druż.[p] 97,0 m – 373,5 pkt (129,0 pkt) 608,5 pkt Słowenia
26. 25 marca 2005   Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 indywid. 86,5 m 84,5 m 204,0 pkt 48,0 pkt Joonas Ikonen
13. 2 lutego 2006   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 indywid. 102,5 m 96,5 m 226,7 pkt 32,9 pkt Gregor Schlierenzauer
4. 4 lutego 2006   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 druż.[q] 95,0 m 94,0 m 838,3 pkt (206,2 pkt) 92,3 pkt Austria
31. 27 lutego 2008   Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 80,0 m – 102,0 pkt 149,5 pkt Andreas Wank
1.  29 lutego 2008   Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 druż.[r] 87,5 m 86,5 m 971,0 pkt (235,0 pkt) –

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2007/2008 68.
2008/2009 48.
2009/2010 42.
2010/2011 7.
2011/2012 8.
2012/2013 4.
2013/2014 3.
2014/2015 1.[a]
2015/2016 2.
2016/2017 21.
2018/2019 57.
2019/2020 73.
2020/2021 29.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 15 stycznia 2011   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 124,0 m 129,0 m 249,6 pkt –
2. 30 stycznia 2011   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 143,5 m 139,0 m 289,1 pkt * FTT 2011
3. 24 listopada 2012   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 99,0 m 100,5 m 268,5 pkt –
4. 1 grudnia 2012   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 134,5 m 135,5 m 266,1 pkt –
5. 8 grudnia 2013   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,5 m 137,0 m 279,0 pkt –
6. 26 lutego 2014   Falun Lugnet K-120 HS-134 133,5 m 135,0 m 266,1 pkt –
7. 28 lutego 2014   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 131,0 m 127,5 m 276,6 pkt –
8. 9 marca 2014   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 130,5 m 265,4 pkt –
9. 21 marca 2014   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 137,5 m 289,1 pkt –
10. 14 grudnia 2014   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m – 145,7 pkt –
11. 10 stycznia 2015   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-225 227,5 m 210,0 m 420,5 pkt * Loty 2014/2015
12. 1 lutego 2015   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 149,5 m 146,0 m 270,3 pkt –
13. 7 lutego 2015   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 140,0 m 299,4 pkt –
14. 15 lutego 2015   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 237,5 m 245,0 m 436,7 pkt * Loty 2014/2015
15. 10 marca 2015   Kuopio Puijo K-92 HS-100 103,5 m – 139,3 pkt –
16. 12 marca 2015   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 135,0 m 139,0 m 265,3 pkt –
17. 14 marca 2015   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 135,5 m 275,7 pkt –
18. 15 marca 2015   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 128,0 m 258,9 pkt –
19. 5 grudnia 2015   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 94,5 m – 129,7 pkt –
20. 12 grudnia 2015   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,0 m 134,0 m 260,0 pkt –
21. 29 grudnia 2015   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 126,0 m 137,5 m 307,2 pkt * TCS 2015/2016
22. 26 listopada 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 146,0 m 138,0 m 290,6 pkt –

Miejsca na podiumEdytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2007/2008 – – – –
2008/2009 – – – –
2009/2010 – – – –
2010/2011 2 1 2 5
2011/2012 – 3 1 4
2012/2013 2 1 3 6
2013/2014 5 5 – 10
2014/2015 9 1 5 15
2015/2016 3 3 5 11
2016/2017 1 1 – 2
2018/2019 – – – –
2019/2020 – – – –
Suma 22 15 16 53

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 stycznia 2011   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 124,0 m 129,0 m 249,6 pkt 1. –
2. 16 stycznia 2011   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 134,5 m 120,0 m 224,7 pkt 2. 8,2 pkt Andreas Kofler
3. 21 stycznia 2011   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 137,0 m 130,0 m 264,0 pkt 3. 5,9 pkt Adam Małysz
4. 30 stycznia 2011   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 143,5 m 139,0 m 289,1 pkt 1. –
5. 13 marca 2011   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,0 m 130,0 m 280,0 pkt 3. 6,8 pkt Simon Ammann
6. 4 grudnia 2011   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,0 m 124,0 m 249,2 pkt 2. 1,8 pkt Andreas Kofler
7. 11 grudnia 2011   Harrachov Čerťák K-125 HS-142 126,5 m 133,5 m 277,8 pkt 3. 14,6 pkt Richard Freitag
8. 4 lutego 2012   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 131,0 m 130,5 m 234,7 pkt 2. 15,1 pkt Gregor Schlierenzauer
9. 11 marca 2012   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 123,0 m 134,0 m 238,9 pkt 2. 8,4 pkt Martin Koch
10. 24 listopada 2012   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 99,0 m 100,5 m 268,5 pkt 1. –
11. 1 grudnia 2012   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 134,5 m 135,5 m 266,1 pkt 1. –
12. 8 grudnia 2012   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 101,5 m 105,5 m 265,4 pkt 2. 5,3 pkt Gregor Schlierenzauer
13. 30 grudnia 2012   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,5 m 135,5 m 290,8 pkt 3. 17,8 pkt Anders Jacobsen
14. 10 marca 2013   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 124,0 m 265,8 pkt 3. 8,4 pkt Richard Freitag
15. 12 marca 2013   Kuopio Puijo K-120 HS-127 129,5 m 130,0 m 255,2 pkt 3. 12,9 pkt Kamil Stoch
16. 8 grudnia 2013   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,5 m 137,0 m 279,0 pkt 1. –
17. 1 lutego 2014   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 139,0 m 147,5 m 262,2 pkt 2. 1,0 pkt Kamil Stoch
18. 2 lutego 2014   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 141,5 m 134,0 m 257,9 pkt 2. 13,5 pkt Kamil Stoch
19. 26 lutego 2014   Falun Lugnet K-120 HS-134 133,5 m 135,0 m 266,1 pkt 1. –
20. 28 lutego 2014   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 131,0 m 127,5 m 276,6 pkt 1. –
21. 2 marca 2014   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 131,5 m 129,5 m 277,4 pkt 2. 3,6 pkt Kamil Stoch
22. 4 marca 2014   Kuopio Puijo K-120 HS-127 127,0 m 125,0 m 258,9 pkt 2. 3,8 pkt Kamil Stoch
23. 9 marca 2014   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 130,5 m 265,4 pkt 1. –
24. 21 marca 2014   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 137,5 m 289,1 pkt 1. –
25. 23 marca 2014   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 136,0 m 141,0 m 280,8 pkt 2. 2,9 pkt Peter Prevc
26. 29 listopada 2014   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 135,0 m 137,5 m 268,7 pkt 3. 3,5 pkt Simon Ammann i Noriaki Kasai
27. 13 grudnia 2014   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 130,5 m 127,0 m 254,9 pkt 3. 8,2 pkt Anders Fannemel
28. 14 grudnia 2014   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m – 145,7 pkt 1. –
29. 10 stycznia 2015   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-225 227,5 m 210,0 m 420,5 pkt 1. –
30. 15 stycznia 2015   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,5 m – 131,1 pkt 3. 5,6 pkt Stefan Kraft
31. 18 stycznia 2015   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,0 m 133,0 m 267,1 pkt 3. 9,1 pkt Kamil Stoch
32. 30 stycznia 2015   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 135,5 m 146,0 m 261,8 pkt 3. 14,8 pkt Kamil Stoch
33. 1 lutego 2015   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 149,5 m 146,0 m 270,3 pkt 1. –
34. 7 lutego 2015   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 140,0 m 299,4 pkt 1. –
35. 15 lutego 2015   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 237,5 m 245,0 m 436,7 pkt 1. –
36. 8 marca 2015   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 126,0 m 126,5 m 273,2 pkt 2. 11,3 pkt Stefan Kraft
37. 10 marca 2015   Kuopio Puijo K-92 HS-100 103,5 m – 139,3 pkt 1. –
38. 12 marca 2015   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 135,0 m 139,0 m 265,3 pkt 1. –
39. 14 marca 2015   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 135,5 m 275,7 pkt 1. –
40. 15 marca 2015   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 132,0 m 128,0 m 258,9 pkt 1. –
41. 22 listopada 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 132,0 m 265,6 pkt 3. 19,2 pkt Daniel-André Tande
42. 5 grudnia 2015   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 94,5 m – 129,7 pkt 1. –
43. 12 grudnia 2015   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,0 m 134,0 m 260,0 pkt 1. –
44. 29 grudnia 2015   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 126,0 m 137,5 m 307,2 pkt 1. –
45. 1 stycznia 2016   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 133,5 m 132,5 m 256,8 pkt 3. 15,9 pkt Peter Prevc
46. 3 stycznia 2016   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 122,5 m 128,0 m 258,4 pkt 2. 11,1 pkt Peter Prevc
47. 6 stycznia 2016   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 136,0 m 141,0 m 290,5 pkt 2. 6,8 pkt Peter Prevc
48. 10 stycznia 2016   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 145,5 m 133,0 m 234,2 pkt 3. 30,7 pkt Peter Prevc
49. 19 lutego 2016   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 125,0 m 128,0 m 259,5 pkt 3. 5,9 pkt Michael Hayböck
50. 27 lutego 2016   Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 135,0 m 135,0 m 252,0 pkt 3. 20,7 pkt Peter Prevc
51. 28 lutego 2016   Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 137,0 m 141,5 m 314,3 pkt 2. 11,6 pkt Peter Prevc
52. 25 listopada 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 140,0 m 318,3 pkt 2. 3,5 pkt Domen Prevc
53. 26 listopada 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 146,0 m 138,0 m 290,6 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2007/2008
                                                      punkty
- - - - - 50 49 30 - q 20 q q - - - - - - - - - - - - - - 12
Sezon 2008/2009
                                                      punkty
26 42 44 38 29 47 42 38 q - - - - 42 18 28 39 - 24 25 36 - - - - - - 36
Sezon 2009/2010
                                              punkty
- - - - - - - 47 - - - - 31 12 26 21 23 27 19 39 17 36 q 75
Sezon 2010/2011
                                                    punkty
30 13 21 13 13 18 8 6 42 24 13 - - 1 2 3 15 6 1 10 4 - - 3 17 6 769
Sezon 2011/2012
                                                    punkty
6 28 2 10 3 5 16 4 7 21 30 12 9 10 5 27 36 2 5 9 10 38 9 2 7 6 857
Sezon 2012/2013
                                                      punkty
1 16 1 2 5 4 6 3 15 4 33 - 22 7 31 10 9 - - 17 9 3 3 10 13 9 9 923
Sezon 2013/2014
                                                        punkty
28 6 7 1 5 8 48 20 10 32 15 10 4 12 13 6 - - 2 2 1 1 2 2 7 1 1 2 1303
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
16 7 3 6 4 3 1 7 10 13 10 8 8 1 3 3 - - 3 1 1 dq 4 1 2 1 1 1 1 4 7 1729
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
3 1 5 1 12 8 6 1 3 2 2 3 - 10 4 10 10 5 4 3 5 8 3 2 6 5 4 6 7 1490
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
2 1 11 11 26 10 9 20 21 - - - - - - - - - - - - - - - - - 309
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- 29 31 22 30 50 47 36 41 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 12
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 32 29 46 45 43 38 2
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
25 23 9 39 18 q 39 25 39 36 20 23 24 16 27 37 17 31 21 30 31 14 q 27 25 160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2007/2008 39.
2008/2009 57.
2009/2010 60.
2010/2011 12.
2011/2012 7.
2012/2013 13.
2013/2014 16.
2014/2015 8.
2015/2016 2.
2016/2017 35.
2018/2019 49.
2020/2021 27.

Turniej Nordycki (Skandynawski)Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010 39.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2020 42.

Willingen SixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2021 32.

Planica 7Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2021 24.

Puchar Świata w lotachEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2008/2009 niesklasyfikowany
2009/2010 31.
2010/2011 15.
2011/2012 9.
2012/2013 12.
2013/2014 5.
2014/2015 2.
2015/2016 6.
2020/2021 32.

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2009 66.
2010 7.
2011 10.
2012 9.
2013 38.
2014 30.
2015 4.
2016 47.
2021 30.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 3 października 2012   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 136,5 m 272,5 pkt
2. 14 sierpnia 2015   Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 132,0 m 130,5 m 247,4 pkt
3. 15 sierpnia 2015   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 113,5 m 113,5 m 260,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 30 września 2012   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 87,5 m 89,0 m 227,3 pkt 2. 2,8 pkt Maciej Kot
2. 3 października 2012   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 136,5 m 272,5 pkt 1. –
3. 8 sierpnia 2015   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 101,0 m 102,5 m 264,1 pkt 2. 2,4 pkt Dawid Kubacki
4. 14 sierpnia 2015   Courchevel Tremplin du Praz K-120 HS-132 132,0 m 130,5 m 247,4 pkt 1. –
5. 15 sierpnia 2015   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 113,5 m 113,5 m 260,8 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2021

2007
                    punkty
- - - - - - - - - q 0
2009
                  punkty
29 43 43 49 34 45 - - 22 11
2010
                  punkty
9 16 10 - - 4 7 5 9 230
2011
                      punkty
4 8 8 19 - - - - - 4 6 216
2012
                  punkty
- - - - - - - 2 1 180
2013
                      punkty
16 33 - - - - - - - - 4 65
2014
                  punkty
10 - - - - - - 9 11 79
2015
                      punkty
- 2 1 1 - - - - - - 5 325
2016
                    punkty
- - - - - - - - 11 12 46
2021
                punkty
16 9 - - - - 20 17 69
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech NarodówEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2009 37.
2010 10.

Lotos Poland TourEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2011 4.[24]

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2002/2003 niesklasyfikowany
2004/2005 119.
2005/2006 102.
2007/2008 48.
2008/2009 29.
2009/2010 13.
2018/2019 29.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 marca 2009   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 135,0 m 132,0 m 261,1 pkt 1. –
2. 15 marca 2009   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 133,5 m 135,5 m 263,2 pkt 1. –
3. 20 lutego 2010   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 119,5 m 113,0 m 273,0 pkt 1. –
4. 12 stycznia 2019   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-125 HS-142 129,0 m 127,0 m 251,5 pkt 3. 9,8 pkt Žiga Jelar

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2002/2003
                                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - 69 66 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2004/2005
                                                            punkty
- - - - - - 49 51 33 72 - - 20 36 36 - - - - - - - 22 - - - - - - - 20
Sezon 2005/2006
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - 17 26 - - - - - - - - - - - - - 19
Sezon 2007/2008
                                                        punkty
- - 14 21 5 - - - - - - - - - - - - 36 8 - 28 30 - - 34 31 22 23 126
Sezon 2008/2009
                                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 23 16 - - - - 35 25 - - 24 10 1 1 9 25 297
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
27 5 18 24 6 36 - - 5 8 6 - - - - - - - - 1 8 5 - - - - 403
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - 7 16 11 3 13 20 5 - - - - - - - - - - - - - - - 211
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  - zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2005 niesklasyfikowany
2006 74.
2007 niesklasyfikowany
2008 3.
2009 74.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 13 września 2008   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 115,0 m 136,0 m 236,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 13 września 2008   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 115,0 m 136,0 m 236,0 pkt 1. –
2. 26 września 2008   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 128,0 m 123,0 m 246,3 pkt 3. 6,4 pkt Felix Schoft
3. 27 września 2008   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 122,0 m 126,0 m 238,9 pkt 3. 5,7 pkt Jakub Janda
4. 11 października 2008   Falun Lugnet K-90 HS-98 98,0 m 92,5 m 252,5 pkt 2. 7,0 pkt Daniel Lackner

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

Sezon 2005
                          punkty
- - - - - 65 55 - - - - - - 0
Sezon 2006
                punkty
- - 40 - 35 24 43 50 7
Sezon 2007
                  punkty
- - - 42 55 - - 41 44 0
Sezon 2008
                      punkty
- - - 1 8 12 18 3 3 2 10 393
Sezon 2009
                      punkty
- - - - - - - - - 16 46 15
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  - zawodnik nie wystartował

FIS CupEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2008/2009 65.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS CupEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2008/2009
                                            punkty
- - - - 6 6 - - - - - - - - - - - - - - - - 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Zdobył tyle samo punktów, co Peter Prevc (1729). O zwycięstwie Freunda w klasyfikacji generalnej zdecydowała większa liczba zwycięstw w konkursach: Freund - 9, Prevc - 3.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Marinus Kraus, Andreas Wellinger, Severin Freund
  3. ↑ a b Upadł tuż po lądowaniu.
  4. ↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann, Severin Freund
  5. ↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund, Michael Uhrmann
  6. ↑ a b Skład zespołu: Ulrike Gräßler, Richard Freitag, Carina Vogt, Severin Freund
  7. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Severin Freund, Michael Neumayer, Richard Freitag
  8. ↑ a b Skład zespołu: Carina Vogt, Richard Freitag, Katharina Althaus, Severin Freund
  9. ↑ a b Skład zespołu: Michael Neumayer, Markus Eisenbichler, Richard Freitag, Severin Freund
  10. ↑ a b Skład zespołu: Pius Paschke, Severin Freund, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
  11. ↑ Skok podparty.
  12. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Richard Freitag, Maximilian Mechler, Severin Freund
  13. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Severin Freund
  14. ↑ a b c d e Seria konkursowa została odwołana.
  15. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Rupp, Julian Musiol, Severin Freund i Mario Kürschner
  16. ↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Marc Krauspenhaar, Erik Simon i Andreas Wank
  17. ↑ a b Skład zespołu: Tobias Bogner, Andreas Wank, Severin Freund i Oliver Alberer
  18. ↑ a b Skład zespołu: Felix Schoft, Severin Freund, Pascal Bodmer i Andreas Wank

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21].
  2. ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  3. ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  4. ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  5. ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  6. ↑ a b c d FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2017-02-08].
  7. ↑ FIS-Ski – resultats (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  8. ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  9. ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  10. ↑ Alicja Bochenek: IO w Vancouver: Składy ekip. skijumping.pl, 2010-02-09. [dostęp 2013-03-20].
  11. ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
  12. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Sapporo: Pierwsze zwycięstwo Freunda, Małysz trzeci. skokinarciarskie.pl, 2011-01-15. [dostęp 2013-03-20].
  13. ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-21].
  14. ↑ Turniej Czterech Skoczni 2011/2012. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
  15. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Robert Kranjec mistrzem świata w lotach!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-25. [dostęp 2013-03-21].
  16. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2013-03-21].
  17. ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: 11 rekordów życiowych podczas odwołanej serii. skokinarciarskie.pl, 24 lutego 2012. [dostęp 2012-02-24].
  18. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Planica: 16 rekordów życiowych i dwa rekordy krajów podczas czwartkowych lotów. skokinarciarskie.pl, 15 marca 2012. [dostęp 2012-03-16].
  19. ↑ a b c d FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2017-02-08].
  20. ↑ Paweł Guzik: PŚ w Kuusamo: Severin Freund wygrywa i obejmuje prowadzenie w PŚ. skijumping.pl, 2012-12-01. [dostęp 2013-03-21].
  21. ↑ Klasyfikacja po konkursie: 15.12.2012, Engelberg K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
  22. ↑ Klasyfikacja po konkursie: 16.12.2012, Engelberg K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
  23. ↑ Paweł Stawowczyk: TCS: Schlierenzauer wygrywa konkurs i Turniej, Kamil czwarty i... czwarty. skokinarciarskie.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-03-21].
  24. ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Severin_Freund&oldid=64920784”