Severin Freund (ur. 11 maja 1988 we Freyung[1]) – niemiecki skoczek narciarski. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2014/2015, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej sezonu 2015/2016, trzeci w 2013/2014. Indywidualny mistrz oraz wicemistrz świata z 2015, a także zdobywca złotego, srebrnego i dwóch brązowych medali mistrzostw świata w drużynie w latach 2011–2015. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 oraz mistrzostw świata juniorów z 2008. Indywidualny mistrz świata w lotach z Harrachova (2014), a także srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w lotach z 2012 i 2016. Jego rekord życiowy w długości lotu wynosi 245 metrów.
Przebieg karieryEdytuj
Lata 2002-2008Edytuj
W sezonie 2002/2003 w szwedzkim Sollefteå zadebiutował w mistrzostwach świata juniorów. W zawodach tych zajął 11. miejsce w drużynie i 30. indywidualnie[2]. 26 grudnia 2004 w Sankt Moritz zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 49. pozycję. Pierwsze punkty zdobył 14 stycznia 2005 w Sapporo, zajmując 20. miejsce. Wystartował w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2005 w Rovaniemi, zajmując 9. miejsce w drużynie i 26. indywidualnie[3]. Na kolejnych mistrzostwach, w Kranju, był 13. indywidualnie i 4. w drużynie[4].
13 grudnia 2007 w Rovaniemi po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego – był 5. 22 grudnia w Engelbergu zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 50. miejsce. 30 grudnia w Oberstdorfie zdobył pierwszy punkt dzięki zajęciu 30. miejsca, a 6 stycznia 2008 w Bischofshofen zajął najwyższą w sezonie, 20. pozycję[5]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2007/2008 uplasował się na 68. pozycji z 12 punktami[6]. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów, w zawodach w Zakopanem, był 31. indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal[4]. Obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili Felix Schoft, Pascal Bodmer i Andreas Wank[7].
Lata 2008-2010Edytuj
13 września 2008 Freund zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. Stawał też na podium w kolejnych zawodach tego cyklu w Oberstdorfie i Falun. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na rozpoczynające sezon 2008/2009 Pucharu Świata zawody w Ruce. Zajął w nich 26. miejsce. W kolejnych zawodach rzadko zdobywał punkty, zajmując głównie miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. Po odpadnięciu w kwalifikacjach do konkursu w Garmisch-Partenkirchen Freund znalazł się poza kadrą na kolejne zawody. Powrócił w Zakopanem, gdzie w drugim konkursie zajął najlepsze w sezonie, 18. miejsce. Ostatni w sezonie występ w Pucharze Świata zanotował 14 lutego 2009 w Oberstdorfie, zajmując 36. miejsce. W marcu zwyciężył w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Pragelato[8].
Sezon 2009/2010 Freund rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. W Pucharze Świata po raz pierwszy pojawił się w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 47. miejsce. 17 stycznia 2010 w Sapporo zdobył pierwsze w sezonie punkty, zajmując 12. miejsce. W kolejnych konkursach zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, ani razu nie uzyskując wyniku lepszego niż w Sapporo[9]. Nie znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na igrzyska w Vancouver[10]. W tym czasie startował w Pucharze Kontynentalnym, m.in. zwyciężając w konkursie w Brotterode[9].
Sezon 2010/2011Edytuj
Uzyskał dobre wyniki w Letnim Grand Prix 2010. Sześciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, najlepsze – czwarte – w Hakubie. Od początku sezonu 2010/2011 startował w Pucharze Świata. 19 grudnia w Engelbergu poprawił swój najlepszy wynik, zajmując miejsce w czołowej dziesiątce – był ósmy[11]. 15 stycznia 2011 Freund po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Świata, jednocześnie zwyciężając w konkursie w Sapporo. W najlepszej trójce znaleźli się oprócz niego Thomas Morgenstern i Adam Małysz[12]. Dzień później po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. miejsce. 21 stycznia był 3. w Zakopanem. 30 stycznia w Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo. W ostatnim przed mistrzostwami świata konkursie, na skoczni im. Heiniego Klopfera zajął 3. miejsce. W konkursach indywidualnych skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Oslo zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był czwarty. W marcu zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Lahti[11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 7. miejscu z 769 punktami[6].
Sezon 2011/2012Edytuj
W Letnim Grand Prix 2011 pięciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie (w Wiśle i Hinzenbach) był czwarty. Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął od 6. miejsca w Ruce. 4 grudnia 2011 w Lillehammer był drugi, a tydzień później w Harrachowie – trzeci. We wszystkich konkursach 60. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołowej trzydziestce, najwyższe – czwarte – w Oberstdorfie[13]. W klasyfikacji generalnej turnieju znalazł się na 7. miejscu[14]. 4 lutego 2012 po raz kolejny zajął miejsce na podium Pucharu Świata. Na próbie przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme zajął 2. miejsce. Wystąpił w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich w Vikersund. W konkursie indywidualnym zajął 4. miejsce[15]. W zawodach drużynowych, w których obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili: Andreas Wank, Richard Freitag i Maximilian Mechler, zdobył srebrny medal[16]. Podczas mistrzostw ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, uzyskując 220,5 metra[17]. 3 marca stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Lahti, zajmując drugie miejsce. Wynik ten powtórzył 8 dni później w Oslo[13]. 15 marca w Planicy poprawił swój rekord życiowy, skacząc na odległość 228,5 metra[18]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 8. miejscu z 857 punktami[6].
Sezon 2012/2013Edytuj
W Letnim Grand Prix 2012 wystąpił tylko w dwóch ostatnich konkursach, w obu stając na podium. W Hinzenbach był 2., a w Klingenthal zwyciężył. Wygrał też w otwierających sezon zimowy zawodach w Lillehammer[19]. 1 grudnia 2012 w Ruce ponownie zwyciężył, zostając liderem klasyfikacji generalnej[20]. Tydzień później w Krasnej Polanie, na próbie przedolimpijskiej przed igrzyskami w Soczi, zajął 2. miejsce. 16 grudnia w Engelbergu zajął 6. miejsce[19]. Tego dnia stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Gregora Schlierenzauera[21][22]. W konkurach 61. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołówce. Był 3. w Oberstdorfie, 15. w Garmisch-Partenkirchen i 4. w Innsbrucku[19]. W Bischofshofen znalazł się poza trzydziestką: w bezpośrednim pojedynku został wyeliminowany przez Stefana Hulę[23].
Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnych konkursach skoków narciarskich zajął 4. miejsce na skoczni normalnej i 9. na dużej. W zawodach drużynowych zdobył dwa medale. W konkursie mieszanym reprezentacja Niemiec z Freundem w składzie wywalczyła brąz, a w drużynowych zawodach mężczyzn – srebro. 10 marca był trzeci w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Dwa dni później wynik ten powtórzył w Kuopio. W pozostałych marcowych zawodach zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce[19]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezon zakończył na 4. miejscu z 923 punktami[6].
Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejówEdytuj
IndywidualnieEdytuj
Starty S. Freunda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 31.
|
9 lutego
|
2014
|
 Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
99,5 m[c]
|
93,5 m
|
217,7 pkt
|
60,3 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 4.
|
15 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
138,0 m
|
129,5 m
|
272,2 pkt
|
6,5 pkt
|
Kamil Stoch
|
1.
|
17 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[b]
|
131,5 m
|
131,0 m
|
1041,1 pkt (265,1 pkt)
|
–
|
IndywidualnieEdytuj
Starty S. Freunda na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 7.
|
26 lutego
|
2011
|
 Oslo
|
Midtstubakken
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
95,5 m
|
100,0 m
|
239,2 pkt
|
30,0 pkt
|
Thomas Morgenstern
|
3.
|
27 lutego
|
2011
|
Oslo
|
Midtstubakken
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[d]
|
105,0 m
|
105,5 m[c]
|
968,2 pkt (240,9 pkt)
|
57,3 pkt
|
Austria
|
| 12.
|
3 marca
|
2011
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
129,5 m
|
126,0 m
|
255,2 pkt
|
20,3 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 4.
|
5 marca
|
2011
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[e]
|
128,0 m
|
–
|
451,9 pkt (124,8 pkt)
|
48,1 pkt
|
Austria
|
| 4.
|
23 lutego
|
2013
|
 Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
101,0 m
|
99,0 m
|
242,6 pkt
|
10,0 pkt
|
Anders Bardal
|
| 3.
|
24 lutego
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
druż. miesz[f]
|
96,5 m
|
99,5 m
|
984,9 pkt (250,9 pkt)
|
26,1 pkt
|
Japonia
|
| 9.
|
28 lutego
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
126,5 m
|
129,5 m
|
277,4 pkt
|
18,4 pkt
|
Kamil Stoch
|
2.
|
2 marca
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[g]
|
122,0 m
|
125,0 m
|
1121,8 pkt (272,0 pkt)
|
14,1 pkt
|
Austria
|
| 2.
|
21 lutego
|
2015
|
 Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
95,5 m
|
96,0 m
|
252,3 pkt
|
0,4 pkt
|
Rune Velta
|
1.
|
22 lutego
|
2015
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
druż. mix.[h]
|
97,0 m
|
96,0 m
|
917,9 pkt (249,8 pkt)
|
–
|
| 1.
|
26 lutego
|
2015
|
Falun
|
Lugnet
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
134,0 m
|
135,5 m
|
268,7 pkt
|
–
|
| 5.
|
28 lutego
|
2015
|
Falun
|
Lugnet
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[i]
|
123,5 m
|
143,0 m[j]
|
809,2 pkt (215,2 pkt)
|
63,4 pkt
|
Norwegia
|
IndywidualnieEdytuj
Starty S. Freunda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 4.
|
24-25 lutego
|
2012
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-195
|
HS-225
|
indywid.
|
210,5 m
|
208,5 m
|
–[m]
|
–[m]
|
372,6 pkt
|
36,1 pkt
|
Robert Kranjec
|
| 2.
|
26 lutego
|
2012
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-195
|
HS-225
|
druż.[k]
|
212,0 m
|
213,5 m
|
1625,2 pkt (412,7 pkt)
|
23,2 pkt
|
Austria
|
| 1.
|
14-15 marca
|
2014
|
 Harrachov
|
Čerťák
|
K-185
|
HS-205
|
indywid.
|
203,5 m
|
191,5 m
|
–[m]
|
–[m]
|
391,0 pkt
|
–
|
| 6.
|
15-16 stycznia
|
2016
|
 Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
indywid.
|
209,5 m
|
203,0 m
|
223,5 m
|
–[m]
|
565,3 pkt
|
74,8 pkt
|
Peter Prevc
|
| 2.
|
17 stycznia
|
2016
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
druż.[l]
|
219,0 m
|
218,5 m
|
1357,3 pkt (389,8 pkt)
|
110,4 pkt
|
Norwegia
|
IndywidualnieEdytuj
Starty S. Freunda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 11.
|
6 lutego
|
2003
|
Sollefteå
|
Hallstabacken
|
K-107
|
–
|
druż.[n]
|
102,0 m
|
91,0 m
|
712,4 pkt (176,6 pkt)
|
232,8 pkt
|
Austria
|
| 30.
|
8 lutego
|
2003
|
Sollefteå
|
Hallstabacken
|
K-107
|
–
|
indywid.
|
95,0 m
|
84,5 m
|
153,8 pkt
|
107,2 pkt
|
Thomas Morgenstern
|
| 9.
|
23 marca
|
2005
|
 Rovaniemi
|
Ounasvaara
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[o]
|
97,0 m
|
–
|
373,5 pkt (129,0 pkt)
|
608,5 pkt
|
Słowenia
|
| 26.
|
25 marca
|
2005
|
Rovaniemi
|
Ounasvaara
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
86,5 m
|
84,5 m
|
204,0 pkt
|
48,0 pkt
|
Joonas Ikonen
|
| 13.
|
2 lutego
|
2006
|
 Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
indywid.
|
102,5 m
|
96,5 m
|
226,7 pkt
|
32,9 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 4.
|
4 lutego
|
2006
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
druż.[p]
|
95,0 m
|
94,0 m
|
838,3 pkt (206,2 pkt)
|
92,3 pkt
|
Austria
|
| 31.
|
27 lutego
|
2008
|
 Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
indywid.
|
80,0 m
|
–
|
102,0 pkt
|
149,5 pkt
|
Andreas Wank
|
1.
|
29 lutego
|
2008
|
Zakopane
|
Średnia Krokiew
|
K-85
|
HS-94
|
druż.[q]
|
87,5 m
|
86,5 m
|
971,0 pkt (235,0 pkt)
|
–
|
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Przypisy
|
| 1.
|
15 stycznia
|
2011
|
 Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
124,0 m
|
129,0 m
|
249,6 pkt
|
–
|
| 2.
|
30 stycznia
|
2011
|
 Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
143,5 m
|
139,0 m
|
289,1 pkt
|
* FTT 2011
|
| 3.
|
24 listopada
|
2012
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
100,5 m
|
268,5 pkt
|
–
|
| 4.
|
1 grudnia
|
2012
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
134,5 m
|
135,5 m
|
266,1 pkt
|
–
|
| 5.
|
8 grudnia
|
2013
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
132,5 m
|
137,0 m
|
279,0 pkt
|
–
|
| 6.
|
26 lutego
|
2014
|
Falun
|
Lugnet
|
K-120
|
HS-134
|
133,5 m
|
135,0 m
|
266,1 pkt
|
–
|
| 7.
|
28 lutego
|
2014
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
131,0 m
|
127,5 m
|
276,6 pkt
|
–
|
| 8.
|
9 marca
|
2014
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
130,5 m
|
265,4 pkt
|
–
|
| 9.
|
21 marca
|
2014
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-139
|
137,5 m
|
137,5 m
|
289,1 pkt
|
–
|
| 10.
|
14 grudnia
|
2014
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
–
|
145,7 pkt
|
–
|
| 11.
|
10 stycznia
|
2015
|
Tauplitz/Bad Mitterndorf
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
227,5 m
|
210,0 m
|
420,5 pkt
|
* Loty 2014/2015
|
| 12.
|
1 lutego
|
2015
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
149,5 m
|
146,0 m
|
270,3 pkt
|
–
|
| 13.
|
7 lutego
|
2015
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
138,5 m
|
140,0 m
|
299,4 pkt
|
–
|
| 14.
|
15 lutego
|
2015
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-225
|
237,5 m
|
245,0 m
|
436,7 pkt
|
* Loty 2014/2015
|
| 15.
|
10 marca
|
2015
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-92
|
HS-100
|
103,5 m
|
–
|
139,3 pkt
|
–
|
| 16.
|
12 marca
|
2015
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-124
|
HS-140
|
135,0 m
|
139,0 m
|
265,3 pkt
|
–
|
| 17.
|
14 marca
|
2015
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
135,5 m
|
275,7 pkt
|
–
|
| 18.
|
15 marca
|
2015
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
128,0 m
|
258,9 pkt
|
–
|
| 19.
|
5 grudnia
|
2015
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
94,5 m
|
–
|
129,7 pkt
|
–
|
| 20.
|
12 grudnia
|
2015
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
134,0 m
|
260,0 pkt
|
–
|
| 21.
|
29 grudnia
|
2015
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,0 m
|
137,5 m
|
307,2 pkt
|
* TCS 2015/2016
|
| 22.
|
26 listopada
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
146,0 m
|
138,0 m
|
290,6 pkt
|
–
|
Miejsca na podiumEdytuj
| Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
Razem
|
| 2007/2008 |
– |
– |
– |
–
|
| 2008/2009 |
– |
– |
– |
–
|
| 2009/2010 |
– |
– |
– |
–
|
| 2010/2011 |
2 |
1 |
2 |
5
|
| 2011/2012 |
– |
3 |
1 |
4
|
| 2012/2013 |
2 |
1 |
3 |
6
|
| 2013/2014 |
5 |
5 |
– |
10
|
| 2014/2015 |
9 |
1 |
5 |
15
|
| 2015/2016 |
3 |
3 |
5 |
11
|
| 2016/2017 |
1 |
1 |
– |
2
|
| 2018/2019 |
– |
– |
– |
–
|
| 2019/2020 |
– |
– |
– |
–
|
| Suma |
22 |
15 |
16 |
53
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
15 stycznia
|
2011
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
124,0 m
|
129,0 m
|
249,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 2.
|
16 stycznia
|
2011
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
134,5 m
|
120,0 m
|
224,7 pkt
|
2.
|
8,2 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 3.
|
21 stycznia
|
2011
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
137,0 m
|
130,0 m
|
264,0 pkt
|
3.
|
5,9 pkt
|
Adam Małysz
|
| 4.
|
30 stycznia
|
2011
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
143,5 m
|
139,0 m
|
289,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 5.
|
13 marca
|
2011
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
128,0 m
|
130,0 m
|
280,0 pkt
|
3.
|
6,8 pkt
|
Simon Ammann
|
| 6.
|
4 grudnia
|
2011
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
132,0 m
|
124,0 m
|
249,2 pkt
|
2.
|
1,8 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 7.
|
11 grudnia
|
2011
|
Harrachov
|
Čerťák
|
K-125
|
HS-142
|
126,5 m
|
133,5 m
|
277,8 pkt
|
3.
|
14,6 pkt
|
Richard Freitag
|
| 8.
|
4 lutego
|
2012
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
131,0 m
|
130,5 m
|
234,7 pkt
|
2.
|
15,1 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 9.
|
11 marca
|
2012
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
123,0 m
|
134,0 m
|
238,9 pkt
|
2.
|
8,4 pkt
|
Martin Koch
|
| 10.
|
24 listopada
|
2012
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
100,5 m
|
268,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 11.
|
1 grudnia
|
2012
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
134,5 m
|
135,5 m
|
266,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 12.
|
8 grudnia
|
2012
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-95
|
HS-106
|
101,5 m
|
105,5 m
|
265,4 pkt
|
2.
|
5,3 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 13.
|
30 grudnia
|
2012
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
135,5 m
|
290,8 pkt
|
3.
|
17,8 pkt
|
Anders Jacobsen
|
| 14.
|
10 marca
|
2013
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
124,0 m
|
124,0 m
|
265,8 pkt
|
3.
|
8,4 pkt
|
Richard Freitag
|
| 15.
|
12 marca
|
2013
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
129,5 m
|
130,0 m
|
255,2 pkt
|
3.
|
12,9 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 16.
|
8 grudnia
|
2013
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
132,5 m
|
137,0 m
|
279,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 17.
|
1 lutego
|
2014
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
139,0 m
|
147,5 m
|
262,2 pkt
|
2.
|
1,0 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 18.
|
2 lutego
|
2014
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
141,5 m
|
134,0 m
|
257,9 pkt
|
2.
|
13,5 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 19.
|
26 lutego
|
2014
|
Falun
|
Lugnet
|
K-120
|
HS-134
|
133,5 m
|
135,0 m
|
266,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 20.
|
28 lutego
|
2014
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
131,0 m
|
127,5 m
|
276,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 21.
|
2 marca
|
2014
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
131,5 m
|
129,5 m
|
277,4 pkt
|
2.
|
3,6 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 22.
|
4 marca
|
2014
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
127,0 m
|
125,0 m
|
258,9 pkt
|
2.
|
3,8 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 23.
|
9 marca
|
2014
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
130,5 m
|
265,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 24.
|
21 marca
|
2014
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-139
|
137,5 m
|
137,5 m
|
289,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 25.
|
23 marca
|
2014
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-139
|
136,0 m
|
141,0 m
|
280,8 pkt
|
2.
|
2,9 pkt
|
Peter Prevc
|
| 26.
|
29 listopada
|
2014
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
135,0 m
|
137,5 m
|
268,7 pkt
|
3.
|
3,5 pkt
|
Simon Ammann i Noriaki Kasai
|
| 27.
|
13 grudnia
|
2014
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
130,5 m
|
127,0 m
|
254,9 pkt
|
3.
|
8,2 pkt
|
Anders Fannemel
|
| 28.
|
14 grudnia
|
2014
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
–
|
145,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 29.
|
10 stycznia
|
2015
|
Tauplitz/Bad Mitterndorf
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
227,5 m
|
210,0 m
|
420,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 30.
|
15 stycznia
|
2015
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
129,5 m
|
–
|
131,1 pkt
|
3.
|
5,6 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 31.
|
18 stycznia
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,0 m
|
133,0 m
|
267,1 pkt
|
3.
|
9,1 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 32.
|
30 stycznia
|
2015
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
135,5 m
|
146,0 m
|
261,8 pkt
|
3.
|
14,8 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 33.
|
1 lutego
|
2015
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
149,5 m
|
146,0 m
|
270,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 34.
|
7 lutego
|
2015
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
138,5 m
|
140,0 m
|
299,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 35.
|
15 lutego
|
2015
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-225
|
237,5 m
|
245,0 m
|
436,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 36.
|
8 marca
|
2015
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
126,0 m
|
126,5 m
|
273,2 pkt
|
2.
|
11,3 pkt
|
Stefan Kraft
|
| 37.
|
10 marca
|
2015
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-92
|
HS-100
|
103,5 m
|
–
|
139,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 38.
|
12 marca
|
2015
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-124
|
HS-140
|
135,0 m
|
139,0 m
|
265,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 39.
|
14 marca
|
2015
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
135,5 m
|
275,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 40.
|
15 marca
|
2015
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
128,0 m
|
258,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 41.
|
22 listopada
|
2015
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
134,0 m
|
132,0 m
|
265,6 pkt
|
3.
|
19,2 pkt
|
Daniel-André Tande
|
| 42.
|
5 grudnia
|
2015
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
94,5 m
|
–
|
129,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 43.
|
12 grudnia
|
2015
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
134,0 m
|
260,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 44.
|
29 grudnia
|
2015
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,0 m
|
137,5 m
|
307,2 pkt
|
1.
|
–
|
| 45.
|
1 stycznia
|
2016
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-140
|
133,5 m
|
132,5 m
|
256,8 pkt
|
3.
|
15,9 pkt
|
Peter Prevc
|
| 46.
|
3 stycznia
|
2016
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
122,5 m
|
128,0 m
|
258,4 pkt
|
2.
|
11,1 pkt
|
Peter Prevc
|
| 47.
|
6 stycznia
|
2016
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
136,0 m
|
141,0 m
|
290,5 pkt
|
2.
|
6,8 pkt
|
Peter Prevc
|
| 48.
|
10 stycznia
|
2016
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
145,5 m
|
133,0 m
|
234,2 pkt
|
3.
|
30,7 pkt
|
Peter Prevc
|
| 49.
|
19 lutego
|
2016
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
125,0 m
|
128,0 m
|
259,5 pkt
|
3.
|
5,9 pkt
|
Michael Hayböck
|
| 50.
|
27 lutego
|
2016
|
 Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
135,0 m
|
252,0 pkt
|
3.
|
20,7 pkt
|
Peter Prevc
|
| 51.
|
28 lutego
|
2016
|
Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-125
|
HS-140
|
137,0 m
|
141,5 m
|
314,3 pkt
|
2.
|
11,6 pkt
|
Peter Prevc
|
| 52.
|
25 listopada
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
140,0 m
|
318,3 pkt
|
2.
|
3,5 pkt
|
Domen Prevc
|
| 53.
|
26 listopada
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
146,0 m
|
138,0 m
|
290,6 pkt
|
1.
|
–
|
stan na 19 lutego 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
30 września
|
2012
|
Hinzenbach
|
Aigner-Schanze
|
K-85
|
HS-94
|
87,5 m
|
89,0 m
|
227,3 pkt
|
2.
|
2,8 pkt
|
Maciej Kot
|
| 2.
|
3 października
|
2012
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
137,0 m
|
136,5 m
|
272,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 3.
|
8 sierpnia
|
2015
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
101,0 m
|
102,5 m
|
264,1 pkt
|
2.
|
2,4 pkt
|
Dawid Kubacki
|
| 4.
|
14 sierpnia
|
2015
|
 Courchevel
|
Tremplin du Praz
|
K-120
|
HS-132
|
132,0 m
|
130,5 m
|
247,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 5.
|
15 sierpnia
|
2015
|
 Einsiedeln
|
Andreas Küttel-Schanze
|
K-105
|
HS-117
|
113,5 m
|
113,5 m
|
260,8 pkt
|
1.
|
–
|
Miejsca w poszczególnych konkursach LGPEdytuj
stan po zakończeniu LGP 2016
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
| Sezon
|
Miejsce
|
| 2011
|
4.[24]
|
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
14 marca
|
2009
|
Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
132,0 m
|
261,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 2.
|
15 marca
|
2009
|
Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-125
|
HS-140
|
133,5 m
|
135,5 m
|
263,2 pkt
|
1.
|
–
|
| 3.
|
20 lutego
|
2010
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
119,5 m
|
113,0 m
|
273,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
12 stycznia
|
2019
|
Bischofshofen
|
Paul-Ausserleitner-Schanze
|
K-125
|
HS-142
|
129,0 m
|
127,0 m
|
251,5 pkt
|
3.
|
9,8 pkt
|
Žiga Jelar
|
stan po zakończeniu sezonu 2018/2019
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
13 września
|
2008
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
115,0 m
|
136,0 m
|
236,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 2.
|
26 września
|
2008
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
128,0 m
|
123,0 m
|
246,3 pkt
|
3.
|
6,4 pkt
|
Felix Schoft
|
| 3.
|
27 września
|
2008
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
122,0 m
|
126,0 m
|
238,9 pkt
|
3.
|
5,7 pkt
|
Jakub Janda
|
| 4.
|
11 października
|
2008
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-98
|
98,0 m
|
92,5 m
|
252,5 pkt
|
2.
|
7,0 pkt
|
Daniel Lackner
|
- ↑ a b Zdobył tyle samo punktów, co Peter Prevc (1729). O zwycięstwie Freunda w klasyfikacji generalnej zdecydowała większa liczba zwycięstw w konkursach: Freund - 9, Prevc - 3.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Marinus Kraus, Andreas Wellinger, Severin Freund
- ↑ a b Upadł tuż po lądowaniu.
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund, Michael Uhrmann
- ↑ a b Skład zespołu: Ulrike Gräßler, Richard Freitag, Carina Vogt, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Severin Freund, Michael Neumayer, Richard Freitag
- ↑ a b Skład zespołu: Carina Vogt, Richard Freitag, Katharina Althaus, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Michael Neumayer, Markus Eisenbichler, Richard Freitag, Severin Freund
- ↑ Skok podparty.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Richard Freitag, Maximilian Mechler, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Severin Freund
- ↑ a b c d e Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Stefan Rupp, Julian Musiol, Severin Freund i Mario Kürschner
- ↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Marc Krauspenhaar, Erik Simon i Andreas Wank
- ↑ a b Skład zespołu: Tobias Bogner, Andreas Wank, Severin Freund i Oliver Alberer
- ↑ a b Skład zespołu: Felix Schoft, Severin Freund, Pascal Bodmer i Andreas Wank
- ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21].
- ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b c d FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2017-02-08].
- ↑ FIS-Ski – resultats (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ Alicja Bochenek: IO w Vancouver: Składy ekip. skijumping.pl, 2010-02-09. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Sapporo: Pierwsze zwycięstwo Freunda, Małysz trzeci. skokinarciarskie.pl, 2011-01-15. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Turniej Czterech Skoczni 2011/2012. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Robert Kranjec mistrzem świata w lotach!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-25. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: 11 rekordów życiowych podczas odwołanej serii. skokinarciarskie.pl, 24 lutego 2012. [dostęp 2012-02-24].
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Planica: 16 rekordów życiowych i dwa rekordy krajów podczas czwartkowych lotów. skokinarciarskie.pl, 15 marca 2012. [dostęp 2012-03-16].
- ↑ a b c d FIS-Ski – biographie (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2017-02-08].
- ↑ Paweł Guzik: PŚ w Kuusamo: Severin Freund wygrywa i obejmuje prowadzenie w PŚ. skijumping.pl, 2012-12-01. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Klasyfikacja po konkursie: 15.12.2012, Engelberg K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Klasyfikacja po konkursie: 16.12.2012, Engelberg K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Paweł Stawowczyk: TCS: Schlierenzauer wygrywa konkurs i Turniej, Kamil czwarty i... czwarty. skokinarciarskie.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].
| Mistrzowie świata w skokach narciarskich |
|---|
|
| | Skocznia normalna |
|
|---|
| Skocznia duża |
|
|---|
Skocznia duża
drużynowo |
|
|---|
Skocznia normalna
drużynowo |
|
|---|
|
| | Skocznia normalna |
|
|---|
Skocznia normalna
drużynowo |
|
|---|
|
| Skocznia normalna
drużynowo |
|
|---|
|
Niemcy
Soczi/Krasnaja Polana
Oslo
Val di Fiemme/Predazzo
Falun
Harrachov
Tauplitz
Rovaniemi
Kranj
Zakopane
Sapporo
Ałmaty
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Courchevel
Einsiedeln
.svg){kind=small}
