Jernej Damjan (ur. 28 maja 1983 w Lublanie [1] ) – słoweński skoczek narciarski , reprezentant klubu SSK Sam Ihan . Medalista zimowej uniwersjady (2003), mistrzostw świata (2005 i 2011) oraz mistrzostw świata w lotach (2012 i 2018). Zwycięzca Letniego Grand Prix 2014 .
Jego młodszy brat Anže Damjan , również był skoczkiem narciarskim[3] .
Zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w Planicy w 2003, jednak dopiero w 2004 wszedł do słoweńskiej kadry A. Pierwsze punkty zdobył podczas zawodów w Libercu . Wcześniej wystawiany był tylko do Pucharu Kontynentalnego, gdzie dwukrotnie stał na podium. Wygrał także zawody Alpen Cup w Planicy. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2005 zajął 6. miejsce na skoczni normalnej[4] .
W 2009 roku zdobył brązowy medal w indywidualnym konkursie o mistrzostwo Słowenii w skokach narciarskich oraz w konkursie drużynowym wraz z Rokiem Mandlem , Jure Šinkovcem i Maticem Kramaršičem .
W 2010 roku został dwukrotnym wicemistrzem Słowenii w skokach narciarskich, zarówno w konkursie indywidualnym, jak i w drużynowym.
Jego trenerem indywidualnym był Simon Podrebršek – po rozpoczęciu tej współpracy Damjan zaczął osiągać najlepsze wyniki na przestrzeni kilku lat[5] .
13 stycznia 2018 w Bad Mitterndorf oddał swój najdłuższy skok w karierze (228,5 m)[2] .
13 maja 2021 poinformował o zakończeniu kariery[6] .
Starty J. Damjana na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
35.
12 lutego
2006
Pragelato
Trampolino a Monte
K-95
HS-106
indywid.
93,0 m
–
109,0 pkt
157,5 pkt
Lars Bystøl
28.
18 lutego
2006
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
indywid.
116,5 m
115,0 m
192,2 pkt
84,7 pkt
Thomas Morgenstern
10.
20 lutego
2006
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
druż.[a]
124,0 m
–
390,4 pkt (112,2 pkt )
593,6 pkt
Austria
38.
13 lutego
2010
Whistler
Whistler Olympic Park
K-95
HS-106
indywid.
93,5 m
–
108,0 pkt
168,5 pkt
Simon Ammann
33.
20 lutego
2010
Whistler
Whistler Olympic Park
K-125
HS-140
indywid.
114,0 m
–
89,7 pkt
193,9 pkt
Simon Ammann
9.
9 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-95
HS-106
indywid.
99,5 m
101,0 m
254,7 pkt
23,3 pkt
Kamil Stoch
17.
15 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-125
HS-140
indywid.
130,5 m
124,5 m
245,9 pkt
32,8 pkt
Kamil Stoch
5.
17 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-125
HS-140
druż.[b]
128,0 m
130,5 m
995,6 pkt (244,8 pkt )
45,5 pkt
Niemcy
28.
10 lutego
2018
Pjongczang
Alpensia Jumping Park
K-98
HS-109
indywid.
97,0 m
95,5 m
201,3 pkt
58,0 pkt
Andreas Wellinger
16.
17 lutego
2018
Pjongczang
Alpensia Jumping Park
K-125
HS-142
indywid.
130,0 m
130,5 m
248,3 pkt
37,4 pkt
Kamil Stoch
5.
19 lutego
2018
Pjongczang
Alpensia Jumping Park
K-125
HS-142
druż.[c]
126,5 m
129,5 m
967,8 pkt (241,1 pkt )
130,7 pkt
Norwegia
Starty J. Damjana na mistrzostwach świata – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
6.
18 lutego
2005
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-90
HS-100
indywid.
99,5 m
89,5 m
246,0 pkt
10,0 pkt
Rok Benkovič
3.
20 lutego
2005
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-90
HS-100
druż.[d]
98,0 m
95,0 m
929,5 pkt (257,0 pkt )
41,0 pkt
Austria
13.
25 lutego
2005
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
indywid.
133,0 m
129,0 m
270,6 pkt
42,6 pkt
Janne Ahonen
4.
26 lutego
2005
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
druż.[d]
128,0 m
124,5 m
1004,6 pkt (251,5 pkt )
132,7 pkt
Austria
45.
24 lutego
2007
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
indywid.
94,5 m
–
60,6 pkt
205,5 pkt
Simon Ammann
10.
25 lutego
2007
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
druż.[e]
118,5 m
–
372,9 pkt (108,8 pkt )
627,3 pkt
Austria
25.
3 marca
2007
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-98
indywid.
89,5 m
87,5 m
216,5 pkt
60,5 pkt
Adam Małysz
41.
21 lutego
2009
Liberec
Ještěd
K-90
HS-100
indywid.
90,5 m
–
113,5 pkt
168,5 pkt
Wolfgang Loitzl
37.
27 lutego
2009
Liberec
Ještěd
K-120
HS-134
indywid.
116,0 m
–
105,3 pkt
36,0 pkt
Andreas Küttel
7.
28 lutego
2009
Liberec
Ještěd
K-120
HS-134
druż.[f]
122,0 m
130,5 m
914,6 pkt (252,0 pkt )
119,7 pkt
Austria
26 lutego
2011
Oslo
Midtstubakken
K-95
HS-106
indywid.
84,5 m
81,9 pkt
Nie zakwalifikował się.
6.
27 lutego
2011
Oslo
Midtstubakken
K-95
HS-106
druż.[g]
94,5 m
99,0 m
924,2 pkt (223,5 pkt )
101,3 pkt
Austria
13.
3 marca
2011
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
indywid.
123,0 m
131,5 m
247,2 pkt
30,3 pkt
Gregor Schlierenzauer
3.
5 marca
2011
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
druż.[h]
127,5 m
–
452,6 pkt (117,2 pkt )
47,4 pkt
Austria
23.
21 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-90
HS-100
indywid.
87,5 m
90,5 m
215,4 pkt
37,3 pkt
Rune Velta
25.
26 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
indywid.
116,5 m
121,0 m
197,5 pkt
71,2 pkt
Severin Freund
6.
28 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
druż.[i]
120,0 m
120,0 m
797,5 pkt (186,2 pkt )
75,1 pkt
Norwegia
32.
25 lutego
2017
Lahti
Salpausselkä
K-90
HS-100
indywid.
88,0 m
–
109,2 pkt
161,6 pkt
Stefan Kraft
21.
2 marca
2017
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
indywid.
113,5 m
120,0 m
232,2 pkt
47,1 pkt
Stefan Kraft
5.
4 marca
2017
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
druż.[j]
120,0 m
113,0 m
941,6 pkt (232,3 pkt )
162,6 pkt
Polska
11.
1 marca
2019
Seefeld
Toni-Seelos-Olympiaschanze
K-99
HS-109
indywid.
92,0 m
98,0 m
206,1 pkt
12,2 pkt
Dawid Kubacki
Starty J. Damjana na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
25.
13–14 stycznia
2006
Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-203
indywid.
171,5 m
157,0 m
172,5 m
179,5 m
616,6 pkt
171,4 pkt
Roar Ljøkelsøy
5.
15 stycznia
2006
Bad Mitterndorf
Kulm
K-185
HS-203
druż.[k]
171,5 m
180,5 m
1252,2 pkt (323,9 pkt )
245,7 pkt
Norwegia
12.
22–23 lutego
2008
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-185
HS-213
indywid.
198,0 m
199,5 m
201,5 m
199,5 m
772,7 pkt
62,7 pkt
Gregor Schlierenzauer
12.
24 lutego
2008
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-185
HS-213
druż.[l]
189,5 m
–
509,3 pkt (174,9 pkt )
1044,0 pkt
Austria
25.
19–20 marca
2010
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
indywid.
200,0 m
194,5 m
195,5 m
184,0 m
708,5 pkt
227,3 pkt
Simon Ammann
6.
21 marca
2010
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
druż.[m]
177,0 m
178,0 m
1378,3 pkt (327,2 pkt )
263,1 pkt
Austria
24–25 lutego
2012
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
indywid.
152,0 m
132,2 pkt
Nie zakwalifikował się
3.
26 lutego
2012
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
druż.[n]
202,0 m
211,0 m
1580,4 pkt (385,6 pkt )
68,0 pkt
Austria
33.
14–15 marca
2014
Harrachov
Čertak
K-185
HS-205
indywid.
165,0 m
–
–[p]
–[p]
140,8 pkt
250,2 pkt
Severin Freund
15.
19–20 stycznia
2018
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-200
HS-235
indywid.
216,0 m
174,5 m
197,5 m
–[p]
533,8 pkt
118,1 pkt
Daniel-André Tande
2.
21 stycznia
2018
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-200
HS-235
druż.[o]
212,0 m
220,0 m
1615,8 pkt (405,4 pkt )
46,4 pkt
Austria
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Źródło[4]
Sezon PŚ
1. miejsce
2. miejsce
3. miejsce
Razem
2002/2003
–
–
–
–
2003/2004
–
–
–
–
2004/2005
–
–
–
–
2005/2006
–
–
–
–
2006/2007
–
–
2
2
2007/2008
–
1
–
1
2008/2009
–
–
–
–
2009/2010
–
–
–
–
2010/2011
–
–
–
–
2011/2012
–
–
–
–
2012/2013
–
–
–
–
2013/2014
1
1
1
3
2014/2015
–
–
1
1
2016/2017
–
–
–
–
2017/2018
1
–
–
1
2018/2019
–
–
–
–
Suma
2
2
4
8
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
26 stycznia
2014
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
138,0 m
134,0 m
255,0 pkt
2.
26 listopada
2017
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
140,0 m
142,0 m
301,4 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
10 lutego
2007
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
144,5 m
139,0 m
273,3 pkt
3.
9,8 pkt
Anders Jacobsen
2.
23 marca
2007
Planica
Letalnica
K-185
HS-215
206,5 m
205,0 m
402,8 pkt
3.
20,7 pkt
Adam Małysz
3.
17 lutego
2008
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
143,0 m
143,5 m
282,2 pkt
2.
4,4 pkt
Bjørn Einar Romøren
4.
25 stycznia
2014
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
135,5 m
129,0 m
277,0 pkt
2.
17,6 pkt
Peter Prevc
5.
26 stycznia
2014
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
138,0 m
134,0 m
255,0 pkt
1.
–
6.
1 lutego
2014
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
141,5 m
150,5 m
258,5 pkt
3.
4,7 pkt
Kamil Stoch
7.
20 grudnia
2014
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-137
131,5 m
135,0 m
276,2 pkt
3.
1,5 pkt
Richard Freitag
8.
26 listopada
2017
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
140,0 m
142,0 m
301,4 pkt
1.
–
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Przypisy
1.
24 sierpnia
2013
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
119,5 m
130,0 m
261,2 pkt
*ex aequo z Noriaki Kasai
2.
20 września
2014
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
129,0 m
134,0 m
265,2 pkt
–
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
26 sierpnia
2006
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
127,0 m
125,5 m
252,0 pkt
3.
5,0 pkt
Adam Małysz
2.
18 sierpnia
2007
Einsiedeln
Andreas Küttel-Schanze
K-105
HS-117
108,5 m
109,0 m
244,5 pkt
3.
3,8 pkt
Thomas Morgenstern
3.
3 października
2007
Oberhof
Hans-Renner-Schanze
K-120
HS-140
138,0 m
133,0 m
287,8 pkt
2.
7,7 pkt
Kamil Stoch
4.
24 sierpnia
2013
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
119,5 m
130,0 m
261,2 pkt
1.
–
5.
15 września
2013
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
126,5 m
127,5 m
264,2 pkt
2.
4,1 pkt
Jakub Janda
6.
21 września
2013
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
129,5 m
139,5 m
251,0 pkt
2.
12,0 pkt
Anders Bardal
7.
22 września
2013
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
131 m
136 m
270,5 pkt
2.
1,7 pkt
Matjaž Pungertar
8.
23 sierpnia
2014
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
129,0 m
128,0 m
271,5 pkt
2.
6,0 pkt
Phillip Sjøen
9.
24 sierpnia
2014
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
128,0 m
131,5 m
248,9 pkt
3.
14,6 pkt
Phillip Sjøen
10.
20 września
2014
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
129,0 m
134,0 m
265,2 pkt
1.
–
11.
21 września
2014
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
137,0 m
131,5 m
275,4 pkt
2.
1,6 pkt
Taku Takeuchi
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS [q]
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
14 marca
2002
Zaō
Yamagata
K-90
–
92,5 m
85,0 m
224,0 pkt
2.
15 lutego
2004
Westby
Snowflake
K-106
–
119,0 m
121,5 m
281,3 pkt
3.
9 stycznia
2011
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
129,5 m
134,0 m
272,8 pkt
4.
13 grudnia
2014
Rena
Renabakkene
K-99
HS-111
106,5 m
111,0 m
261,1 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS [q]
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
14 marca
2002
Zaō
Yamagata
K-90
–
92,5 m
85,0 m
224,0 pkt
1.
–
2.
26 grudnia
2003
Sankt Moritz
Olympiaschanze
K-95
–
95,0 m
98,0 m
232,5 pkt
2.
17,0 pkt
Christian Nagiller
3.
8 lutego
2004
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
–
116,5 m
129,0 m
240,4 pkt
3.
6,7 pkt
Reinhard Schwarzenberger
4.
15 lutego
2004
Westby
Snowflake
K-106
–
119,0 m
121,5 m
281,3 pkt
1.
–
5.
7 stycznia
2006
Planica
Srednija Velikanka
K-90
HS-100
96,5 m
96,0 m
258,0 pkt
3.
8,0 pkt
Primož Roglič
6.
20 grudnia
2009
Otepää
Tehvandi
K-90
HS-100
90,0 m
88,0 m
223,5 pkt
3. [r]
15,0 pkt
Grzegorz Miętus
7.
8 stycznia
2011
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
116,0 m
118,5 m
214,6 pkt
3.
27,7 pkt
Mitja Mežnar
8.
9 stycznia
2011
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
129,5 m
134,0 m
272,8 pkt
1.
–
9.
13 grudnia
2013
Rena
Renabakkene
K-99
HS-111
106,5 m
111,0 m
261,1 pkt
1.
–
10.
14 grudnia
2013
Rena
Renabakkene
K-99
HS-111
111,0 m
107,5 m
268,3 pkt
2.
8,4 pkt
Michael Hayböck
11.
20 grudnia
2013
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
127,0 m
131,0 m
271,3 pkt
2.
3,1 pkt
Michael Hayböck
12.
21 grudnia
2013
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
126,5 m
128,5 m
270,2 pkt
3.
1,8 pkt
Michael Hayböck
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
9 lipca
2004
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
91,0 m
90,5 m
248,5 pkt
2.
2,5 pkt
Bine Zupan
2.
10 lipca
2004
Velenje
Grajski grič
K-85
HS-94
86,0 m
92,5 m
243,5 pkt
3.
4,0 pkt
Stefan Kaiser
3.
15 sierpnia
2004
Ramsau
Mattensprunganlage
K-90
HS-98
92,0 m
93,5 m
248,0 pkt
2.
6,0 pkt
Robert Mateja
4.
3 sierpnia
2013
Kuopio
Puijo
K-120
HS-127
118,0 m
125,5 m
235,8 pkt
2.
3,3 pkt
Jakub Janda
5.
4 sierpnia
2013
Kuopio
Puijo
K-120
HS-127
122,5 m
125,5 m
238,4 pkt
2.
0,9 pkt
Jarkko Määttä
↑ a b Skład zespołu: Rok Benkovič , Robert Kranjec , Primož Peterka i Jernej Damjan
↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš , Robert Kranjec , Jernej Damjan i Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič , Tilen Bartol i Peter Prevc
↑ a b c d Skład zespołu Primož Peterka , Jure Bogataj , Rok Benkovič i Jernej Damjan
↑ a b Skład zespołu: Primož Pikl , Jernej Damjan, Rok Urbanc i Peter Žonta
↑ a b Skład zespołu: Mitja Mežnar , Jernej Damjan, Robert Hrgota i Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Mitja Mežnar , Jernej Damjan, Robert Kranjec i Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Peter Prevc , Jurij Tepeš , Jernej Damjan i Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš , Nejc Dežman , Jernej Damjan i Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš , Anže Lanišek , Jernej Damjan i Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec , Rok Benkovič , Jernej Damjan i Primož Peterka
↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec , Jurij Tepeš , Jernej Damjan i Primož Peterka
↑ a b Skład zespołu: Robert Hrgota , Jernej Damjan, Jurij Tepeš i Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Jurij Tepeš , Jure Šinkovec i Robert Kranjec
↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič , Domen Prevc i Peter Prevc
↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
↑ a b Do sezonu 2003/04 włącznie FIS podając rozmiar skoczni posługiwała się punktem konstrukcyjnym
↑ Ex aequo z Felixem Schoftem
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal