Wikipedia

Philipp Aschenwald

austriacki skoczek narciarski

Philipp Aschenwald (ur. 12 listopada 1995) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Mayerhofen. Dwukrotny srebrny medalista drużynowy z Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2015). Medalista mistrzostw kraju.

Philipp Aschenwald
Ilustracja
Data urodzenia 12 listopada 1995
Klub SC Mayerhofen
Debiut w PŚ 6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 30 listopada 2019 w Ruce (2. miejsce)
Rekord życiowy 221,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (16 marca 2018)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
srebro Seefeld 2019 duża druż.
srebro Seefeld 2019 norm. druż. miesz.
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Ałmaty 2015 drużynowo
Letni Puchar Kontynentalny
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2018
Puchar Beskidów
FIS Crystal Globe.svg 1. miejsce
2018
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Syn Hansjörga Aschenwalda, medalisty zimowych igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej[1].

Spis treści

Przebieg karieryEdytuj

W zawodach FIS Cup zadebiutował 19 lutego 2011 w Ramsau, zajmując 36. miejsce. Pierwsze punkty, po zajęciu 17. miejsca, zdobył 14 stycznia 2012 w Predazzo[2]. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo[3]. W lutym 2013 w Iron Mountain zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W pierwszym starcie zajął 12. miejsce[4].

Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Austrię wraz z Eliasem Tollingerem, Patrickiem Streitlerem i Simonem Greidererem. Indywidualnie zajął 18. miejsce[5].

6 stycznia 2016 w Bischofshofen zadebiutował w konkursie Pucharu Świata, równocześnie zdobywając pierwsze punkty cyklu dzięki zajęciu 29. miejsca. W kolejnych tygodniach regularnie startował w zawodach PŚ[6]. 21 lutego w Kuopio po pierwszej serii zajmował 4. miejsce[7], ostatecznie jednak kończąc konkurs na 24. pozycji. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został dwa dni później w tej samej miejscowości, zajmując 13. miejsce. W sezonie 2015/2016 dwukrotnie stawał też na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego, a trzykrotnie – w ramach zimowej edycji tego cyklu[6].

W październiku 2016 zajął 10. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hinzenbach. Zimą 2016/17 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce[8].

Przez większość sezonu 2017/2018 występował w Pucharze Kontynentalnym, czterokrotnie stając na podium. W marcu znalazł się w składzie reprezentacji Austrii na zawody Pucharu Świata. Zdobył punkty w dwóch konkursach, w tym zajmując 11. miejsce w otwierających Raw Air 2018 zawodach w Oslo[9].

Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018[10]. W poszczególnych konkursach cyklu sześciokrotnie zwyciężył, raz był drugi i raz trzeci. Od początku Pucharu Świata 2018/2019 regularnie startował w cyklu, w pierwszej połowie sezonu rzadko zdobywając punkty. 2 lutego 2019 w Oberstdorfie zajął 7. miejsce, po raz pierwszy kończąc zawody najwyższej rangi w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie był 13. na skoczni dużej i 4. na normalnej, natomiast w drużynie zdobył srebrne medale, zarówno w konkursie mężczyzn wraz z Michaelem Hayböckiem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, jak i w zespole mieszanym z Evą Pinkelnig, Danielą Iraschko-Stolz i Kraftem. W ramach Raw Air 2019 zajął m.in. 4. pozycję w Oslo i 9. w Lillehammer[11]. Sezon zakończył na 26. miejscu klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 247 punktami[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej trójce, kończąc na 2. pozycji zawody w Hinzenbach. 30 listopada 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 2. lokatę w Ruce[13].

Stawał na podium mistrzostw Austrii. Indywidualnie w 2018 zdobył brązowy medal na skoczni dużej[14], a w drużynie w 2012 zajął 2. miejsce, reprezentując drugi skład Tyrolu[15].

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 13. miejsce (K-120), 4. miejsce (K-99)

DrużynowoEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – srebrny medal (K-120)[a], srebrny medal (drużyna mieszana/K-99)[b]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 120,0 m 126,0 m 239,9 pkt 39,5 pkt Markus Eisenbichler
2.  24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[a] 117,0 m 118,0 m 930,9 pkt (216,6 pkt) 56,6 pkt Niemcy
4. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 91,0 m 103,5 m 214,5 pkt 3,8 pkt Dawid Kubacki
2.  2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[b] 110,0 m 101,0 m 989,9 pkt (248,6 pkt) 22,3 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2013   Liberec – 19. miejsce
2015   Ałmaty – 18. miejsce

DrużynowoEdytuj

2013   Liberec – 4. miejsce[c]
2015   Ałmaty – brązowy medal[d]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
19. 24 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 93,0 m 232,5 pkt 51,0 pkt Jaka Hvala
4. 26 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[c] 101,5 m 102,0 m 1034,0 pkt (278,5 pkt) 119,5 pkt Słowenia
18. 5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 95,0 m 241,8 pkt 28,1 pkt Johann André Forfang
3.  7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[d] 96,0 m 93,0 m 837,4 pkt (201,0 pkt) 55,9 pkt Norwegia

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2015/2016 44.
2016/2017 niesklasyfikowany
2017/2018 46.
2018/2019 26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 30 listopada 2019   Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 129,0 m 143,0 m 279,4 pkt 2. 9,2 pkt Daniel-André Tande
2. 7 grudnia 2019   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 129,0 m 129,0 m 249,4 pkt 3. 2,2 pkt Yukiya Satō

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu ŚwiataEdytuj

stan na 18 stycznia 2020

Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - q 29 34 22 24 40 - - - - 38 24 13 28 29 41 37 34 q - 50
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - q 47 - - - - q 35 q q 45 40 - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 11 21 31 39 q - 34
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
q 42 16 39 40 q 37 35 42 23 35 22 37 29 - - 15 7 - 11 16 17 4 9 19 q 22 23 247
Sezon 2019/2020
                                                            punkty
18 2 3 20 4 14 6 6 25 13 10 36 12 25 392
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2015/2016 49.
2016/2017 64.
2018/2019 34.
2019/2020 11.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 28.
2019 24.

Willingen FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2019 15.

Planica 7Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 61.
2019 21.

Puchar Świata w lotachEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2015/2016 niesklasyfikowany
2016/2017 niesklasyfikowany
2017/2018 niesklasyfikowany
2018/2019 20.

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2014 niesklasyfikowany
2015 55.
2016 39.
2017 niesklasyfikowany
2019 26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 września 2019   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 87,5 m 86,5 m 240,6 pkt 2. 3,8 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2019

2014
                  punkty
- - - - - - - 36 - 0
2015
                      punkty
- - 14 14 - - - - - - 30 37
2016
                    punkty
q 38 17 22 43 37 22 18 10 35 71
2017
                  punkty
q - - - - - - 40 - 0
2019
                punkty
- - 22 - - - 2 48 89
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[16]
2012/2013 52.
2013/2014 153.
2014/2015 47.
2015/2016 17.
2016/2017 20.
2017/2018 6.
2018/2019 52.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 6 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 131,5 m 138,5 m 276,7 pkt
2. 7 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 133,0 m 276,0 pkt
3. 28 grudnia 2018   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 135,0 m 284,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 131,5 m 138,5 m 276,7 pkt 1. –
2. 7 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 133,0 m 276,0 pkt 1. –
3. 13 lutego 2016   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 124,5 m 128,5 m 244,7 pkt 2. 10,5 pkt Ulrich Wohlgenannt
4. 18 grudnia 2016   Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 134,0 m 136,0 m 263,5 pkt 3. 6,0 pkt Elias Tollinger
5. 9 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 101,0 m 100,5 m 266,2 pkt 2. 1,5 pkt Tomasz Pilch
6. 3 lutego 2018   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 130,5 m 129,5 m 243,9 pkt 2. 20,6 pkt Anže Lanišek
7. 4 lutego 2018   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 128,5 m 131,0 m 251,4 pkt 3. 16,1 pkt Anže Lanišek
8. 24 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 132,0 m 271,3 pkt 2. 0,2 pkt Marius Lindvik
9. 28 grudnia 2018   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 135,0 m 284,4 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2018/2019

Sezon 2012/2013
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 12 9 19 9 20 - - 21 29 57 63 - - 115
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 30 - - - - - 1
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - 17 17 - - - - - - - - 26 24 - - 22 23 11 26 19 20 27 113
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
20 18 14 19 39 - 10 - - - - - - - - - 1 1 2 15 - - - - - - - 376
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
47 21 41 6 3 47 19 - - 7 5 5 8 15 18 6 - - - - - - 24 18 - - - - - - 369
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
2 8 7 14 12 10 - - 39 31 - - 28 10 15 2 3 13 8 15 9 2 8 7 4 - - - 694
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - 32 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2013 73.
2014 47.
2015 22.
2016 52.
2017 34.
2018 1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 sierpnia 2018   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 108,5 m 106,0 m 265,1 pkt
2. 18 sierpnia 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 134,0 m 282,0 pkt
3. 8 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 118,5 m 113,0 m 271,5 pkt
4. 15 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 104,0 m 263,4 pkt
5. 16 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 105,5 m 263,3 pkt
6. 23 września 2018   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 139,0 m 134,0 m 264,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 8 sierpnia 2015   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 124,0 m 241,8 pkt 3. 1,6 pkt Joacim Ødegård Bjøreng
2. 9 sierpnia 2015   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,0 m 124,5 m 212,7 pkt 3. 12,2 pkt Klemens Murańka
3. 17 sierpnia 2018   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 108,5 m 106,0 m 265,1 pkt 1. –
4. 18 sierpnia 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 134,0 m 282,0 pkt 1. –
5. 19 sierpnia 2018   Frenštát pod Radhoštěm Areal Horečky K-95 HS-106 98,5 m 103,0 m 248,5 pkt 3. 5,7 pkt Lukáš Hlava
6. 8 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 118,5 m 113,0 m 271,5 pkt 1. –
7. 9 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,0 m 112,0 m 276,8 pkt 2. 1,6 pkt Killian Peier
8. 15 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 104,0 m 263,4 pkt 1. –
9. 16 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 105,5 m 263,3 pkt 1. –
10. 23 września 2018   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 139,0 m 134,0 m 264,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu LPK 2018

2013
                    punkty
27 22 33 37 - - - - - - 13
2014
                            punkty
- - - - - - 22 10 - - 15 26 - - 56
2015
                            punkty
33 39 3 3 - - - - 31 7 31 20 44 24 174
2016
                            punkty
- - - - - - - - 7 12 - - - - 58
2017
                          punkty
21 34 - - - 20 16 - - 16 12 - - 73
2018
                          punkty
13 14 1 1 3 1 2 1 1 7 1 - - 814
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar BeskidówEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 1.

FIS CupEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010/2011 nieklasyfikowany
2011/2012 115.
2012/2013 44.
2013/2014 104.
2017/2018 22.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 września 2017   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-97 HS-90 89,0 m 94,0 m 226,8 pkt 3. 10,0 pkt Markus Rupitsch

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS CupEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2018/2019

Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 36 55 - - - - 0
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - - - 17 53 - - - - - - - - - 9 28 46
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- 33 5 - - - - - - - - - - - - - - - - 10 7 107
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - 6 16 - - - - - - - - - - 55
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - 11 11 3 4 15 8 - - - - - - - - - - - 206
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck, Daniel Huber, Stefan Kraft
  2. ↑ a b Skład zespołu: Eva Pinkelnig, Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft
  3. ↑ a b Skład zespołu: Thomas Lackner, Florian Altenburger, Philipp Aschenwald, Stefan Kraft
  4. ↑ a b Skład zespołu: Elias Tollinger, Patrick Streitler, Philipp Aschenwald, Simon Greiderer

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ WOLFGANG WINHEIM: In den Fußstapfen der sportlichen Eltern (niem.). kurier.at, 2016-01-18. [dostęp 2019-02-28].
  2. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Cup (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  3. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  4. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2013 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  5. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  6. ↑ a b ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  7. ↑ Unofficial Results 1st Round (ang.). fis-ski.com, 2016-02-21. [dostęp 2016-04-16].
  8. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  9. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  10. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Continental Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  11. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  12. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07].
  13. ↑ ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2020 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-11-30].
  14. ↑ Dominik Formela: Pinkelnig i D. Huber mistrzami Austrii na dużej skoczni. skijumping.pl, 2018-10-11. [dostęp 2018-11-14].
  15. ↑ Adrian Dworakowski: W Villach rozegrano drużynowe Mistrzostwa Austrii. skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2013-02-04].
  16. ↑ Puchar Kontynentalny. skijumping.pl. [dostęp 2019-06-06].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Philipp_Aschenwald&oldid=58560124”