Marius Lindvik

norweski skoczek narciarski

Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo[2]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Rælingen SK. Indywidualny mistrz olimpijski z 2022 ze skoczni dużej. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z 2022. Srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 w drużynie męskiej. Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2017/2018, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2018/2019.

Marius Lindvik
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1998
Oslo

Klub

Rælingen SK

Debiut w PŚ

5 grudnia 2015 w Lillehammer (32. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

28 stycznia 2018 w Zakopanem (8. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

15 grudnia 2019 w Klingenthal (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen

Rekord życiowy

245,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 duża
Mistrzostwa świata
srebro Planica 2023 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2022 indywidualnie
brąz Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Kandersteg 2018 indywidualnie
złoto Kandersteg 2018 druż. miesz.
srebro Râșnov 2016 drużynowo
brąz Kandersteg 2018 drużynowo
Igrzyska olimpijskie młodzieży
srebro Lillehammer 2016 indywidualnie
srebro Lillehammer 2016 sztaf. miesz[a].
Igrzyska europejskie
srebro Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2021/2022
Turniej Czterech Skoczni
srebro 2. miejsce
2019/2020
srebro 2. miejsce
2021/2022
Raw Air
brąz 3. miejsce
2020
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2024
Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2017/2018
brąz 3. miejsce
2018/2019

Przebieg kariery

edytuj

Lata 2014–2017

edytuj

W grudniu 2014 zadebiutował w FIS Cup, w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę[3].

Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym. 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016[4], a także brązowy w sztafecie mieszanej[5]. 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 15. miejsce[4].

W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017, zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych[6].

Lata 2017–2019

edytuj

W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy[7]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu[8]. 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu w Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty[7].

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix, trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji[8]. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach w Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer[9].

Sezon 2019/2020

edytuj

Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal, w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce[10]. W drugim konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, rozgrywanym w Ruce, początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon[11]. Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 w Klingenthal, gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie[10]. W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie z Dawidem Kubackim[12].

W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem. W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen. W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer[10], a Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami[12].

Sezon 2020/2021

edytuj

W ramach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce[13]. Był początkowo zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, został jednak wycofany z tych zawodów[14]. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen[13]. W pozostałych konkursach nie wystąpił przez ból zęba, w związku z którym był hospitalizowany[15].

17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. pozycję[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami[12].

Sezon 2021/2022

edytuj

Cztery konkursy Letniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku[16].

W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody 70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji[16] i w całym turnieju zajął 2. miejsce[12]. Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce[16].

W ramach Raw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Halvorem Egnerem Granerudem. Na zakończenie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy[16]. Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami[12].

Sezon 2022/2023

edytuj

W Pucharze Świata 2022/2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie sezonu, rozgrywanym 6 listopada 2022 w Wiśle. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował pozycje w drugiej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 20. pozycji z 393 punktami[12].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie męskiej, startując wraz z Johannem André Forfangiem, Kristofferem Eriksenem Sundalem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył srebrny medal[17].

Sezon 2023/2024

edytuj

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 5. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, a w drużynie mieszanej, startując wraz z Anną Odine Strøm, Robertem Johanssonem i Eirin Marią Kvandal, zdobył srebrny medal[18].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium: 16 grudnia 2023 konkurs w Engelbergu ukończył na 2. pozycji, a 10 lutego 2024 w Lake Placid zajął 3. miejsce[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 8. pozycji z 854 punktami[12]. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[18].

Indywidualnie

edytuj
2022   Pekin/Zhangjiakou 7. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

Drużynowo

edytuj
2022   Pekin/Zhangjiakou 8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 4. miejsce[c]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,5 m 102,5 m 260,7 pkt 14,3 pkt Ryōyū Kobayashi
8. 7 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[b] 102,5 m 100,5 m 707,9 pkt (253,9 pkt) 293,6 pkt Słowenia
1.  12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 140,5 m 140,0 m 296,1 pkt
4. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 121,0 m 126,5 m 922,1 pkt (215,9 pkt) 20,6 pkt Austria

Indywidualnie

edytuj
2021   Oberstdorf 14. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-120)
2023   Planica 22. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2021   Oberstdorf 6. miejsce (K-120)[d],
2023   Planica srebrny medal (K-125)[e]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
14. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 94,5 m 248,5 pkt 20,3 pkt Piotr Żyła
6. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 126,5 m 131,5 m 257,2 pkt 19,3 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[d] 117,0 m 133,0 m 974,1 pkt (239,2 pkt) 72,5 pkt Niemcy
22. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,0 m 93,0 m 233,5 pkt 28,3 pkt Piotr Żyła
19. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 128,0 m 129,5 m 249,7 pkt 37,8 pkt Timi Zajc
2.  4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[e] 125,5 m 131,5 m 1166,0 pkt (288,4 pkt) 12,9 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2022   Vikersund złoty medal
2024   Tauplitz 13. miejsce

Drużynowo

edytuj
2022   Vikersund brązowy medal[f]
2024   Tauplitz 4. miejsce[g]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
1.  11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 232,5 m 226,5 m 230,0 m 224,5 m 854,2 pkt
3.  13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[f] 221,5 m 228,0 m 1559,6 pkt (425,7 pkt) 151,9 pkt Słowenia
13. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 201,5 m 206,0 m 210,5 m [h] 585,2 pkt 62,2 pkt Stefan Kraft
4. 28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[g] 230,0 m 182,0 m 1502,9 pkt (367,9 pkt) 112,5 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2016   Râșnov 15. miejsce
2017   Park City 16. miejsce
2018   Kandersteg złoty medal

Drużynowo

edytuj
2016   Râșnov srebrny medal[i], 4. miejsce (drużyna mieszana)[j]
2017   Park City 12. miejsce[k], 4. miejsce (drużyna mieszana)[l]
2018   Kandersteg brązowy medal[m], złoty medal (drużyna mieszana)[n]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
15. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 90,0 m 88,0 m 218,4 pkt 30,2 pkt David Siegel
4. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[j] 89,5 m 93,0 m 828,2 pkt (213,0 pkt) 54,6 pkt Słowenia
2.  24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[i] 87,0 m 90,5 m 838,4 pkt (207,9 pkt) 28,3 pkt Niemcy
16. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 88,0 m 238,5 pkt 24,7 pkt Viktor Polášek
12. 3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[k] 95,0 m 336,0 pkt (121,8 pkt) 596,3 pkt Słowenia
4. 5 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż. miesz.[l] 94,0 m 91,5 m 837,2 pkt (232,1 pkt) 88,1 pkt Słowenia
1.  1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 108,5 m 101,0 m 291,4 pkt
3.  3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[m] 104,0 m 104,5 m 1037,0 pkt (287,0 pkt) 31,5 pkt Niemcy
1.  4 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż. miesz.[n] 103,0 m 106,5 m 869,3 pkt (248,5 pkt)

Indywidualnie

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[o] 5. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[o] srebrny medal (drużyna mieszana)[p]

Starty M. Lindvika na igrzyskach europejskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 100,0 m 101,5 m 254,7 pkt 15,6 pkt Daniel Tschofenig
2.  29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[p] 92,5 m 94,5 m 876,7 pkt (217,6 pkt) 62,6 pkt Austria
5. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 134,5 m 133,0 m 263,9 pkt 15,2 pkt Dawid Kubacki

Indywidualnie

edytuj
2016   Lillehammer srebrny medal

Drużynowo

edytuj
2016   Lillehammer 6. miejsce (drużyna mieszana)[q], srebrny medal (sztafeta mieszana)[r]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.  16 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 98,5 m 94,0 m 251,0 pkt 11,8 pkt Bor Pavlovčič
6. 18 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. miesz.[q] 97,0 m 95,5 m 609,9 pkt (241,5 pkt) 99,6 pkt Słowenia
2.  19 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztaf. miesz.[r] 101,0 m 337,8 pkt (130,9 pkt) +21,1 s Rosja

Indywidualnie

edytuj
2015   Tschagguns 18. miejsce

Drużynowo

edytuj
2015   Tschagguns 5. miejsce[s]

Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
18. 27 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 86,5 m 95,5 m 223,8 pkt 47,5 pkt Niko Kytösaho
5. 28 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 druż.[s] 92,5 m 89,5 m 921,3 pkt (220,7 pkt) 109,1 pkt Słowenia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2017/2018 41.
2018/2019 44.
2019/2020 7.
2020/2021 10.
2021/2022 3.
2022/2023 20.
2023/2024 8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 1 stycznia 2020   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,5 m 136,0 m 289,8 pkt * TCS 2019/2020
2. 4 stycznia 2020   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt * TCS 2019/2020
3. 17 stycznia 2021   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 145,5 m 296,5 pkt
4. 8 stycznia 2022   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 133,5 m 139,0 m 291,7 pkt
5. 16 stycznia 2022   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 294,6 pkt
6. 30 stycznia 2022   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 140,0 m 144,5 m 243,8 pkt
7. 5 marca 2022   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 131,0 m 270,4 pkt * RA 2022
8. 27 marca 2022   Planica Letalnica K-200 HS-240 241,5 m 245,5 m 455,1 pkt * Loty 2021/2022

Miejsca na podium

edytuj
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2015/2016
2016/2017
2017/2018
2018/2019
2019/2020 2 1 2 5
2020/2021 1 1 3 5
2021/2022 5 2 3 10
2022/2023 1 1
2023/2024 1 1 2
Suma 8 5 10 23

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 grudnia 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,0 m 134,5 m 269,5 pkt 3. 7,5 pkt Ryōyū Kobayashi
2. 1 stycznia 2020   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,5 m 136,0 m 289,8 pkt 1.
3. 4 stycznia 2020   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt 1.
4. 6 stycznia 2020   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 139,0 m 137,0 m 289,4 pkt 3. 11,5 pkt Dawid Kubacki
5. 8 lutego 2020   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 140,0 m 143,0 m 262,4 pkt 2. 4,0 pkt Stephan Leyhe
6. 6 grudnia 2020   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m 127,0 m 240,6 pkt 3. 0,9 pkt Halvor Egner Granerud
7. 29 grudnia 2020   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 126,5 m 135,5 m 285,2 pkt 3. 5,9 pkt Karl Geiger
8. 6 stycznia 2021   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,0 m 140,5 m 280,4 pkt 2. 20,3 pkt Kamil Stoch
9. 17 stycznia 2021   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 145,5 m 296,5 pkt 1.
10. 13 lutego 2021   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 133,0 m 141,5 m 267,8 pkt 3. 1,1 pkt Ryōyū Kobayashi
11. 5 grudnia 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 122,0 m 124,0 m 255,2 pkt 2. 6,7 pkt Jan Hörl
12. 12 grudnia 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 126,0 m 141,0 m 256,6 pkt 3. 6,2 pkt Ryōyū Kobayashi
13. 19 grudnia 2021   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,0 m 138,5 m 293,5 pkt 3. 12,5 pkt Ryōyū Kobayashi
14. 5 stycznia 2022   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,5 m 135,5 m 286,6 pkt 2. 4,7 pkt Ryōyū Kobayashi
15. 8 stycznia 2022   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 133,5 m 139,0 m 291,7 pkt 1.
16. 16 stycznia 2022   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 294,6 pkt 1.
17. 29 stycznia 2022   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 137,0 m 107,0 pkt 3. 8,6 pkt Ryōyū Kobayashi
18. 30 stycznia 2022   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 140,0 m 144,5 m 243,8 pkt 1.
19. 5 marca 2022   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 131,0 m 270,4 pkt 1.
20. 27 marca 2022   Planica Letalnica K-200 HS-240 241,5 m 245,5 m 455,1 pkt 1.
21. 6 listopada 2022   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m 133,5 m 277,0 pkt 3. 10,0 pkt Dawid Kubacki
22. 16 grudnia 2023   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,0 m 135,5 m 315,1 pkt 2. 1,7 pkt Pius Paschke
23. 10 lutego 2024   Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 121,5 m 133,0 m 277,8 pkt 3. 1,1 pkt Lovro Kos

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- 32 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - 8 - - - 21 30 25 37 32 - 49
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - 37 13 - - - - 47 44 q 47 q - - - - 32 33 dq 13 30 23 - - 49
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
14 29 12 34 3 5 7 10 1 1 3 dq 7 17 10 6 22 18 2 10 13 5 6 15 42 4 12 906
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
24 27 47 26 3 10 14 3 - - 2 8 5 1 33 6 26 41 dq 3 4 13 34 33 - 612
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
19 13 39 4 2 9 3 10 3 4 4 2 10 1 1 - - 3 1 11 13 21 1 17 6 q 13 1 1231
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
22 3 7 20 32 35 15 12 17 dq 6 19 8 19 18 32 11 10 33 32 14 11 - 15 33 23 39 - - - - - 393
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
23 34 10 6 13 18 2 8 5 7 15 24 14 14 11 5 3 7 13 15 10 16 4 12 9 14 11 9 26 29 5 9 854
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon
2017/2018
               
- - - 3 - - - -
Sezon
2018/2019
             
- - - - 1 6 6
Sezon
2019/2020
         
2 4 2 4 1
Sezon
2020/2021
         
4 3 1 - 5
Sezon
2021/2022
             
6 3 5 2 4 - 2
Sezon
2022/2023
             
- 5 1 6 - - -
Sezon
2023/2024
           
- - 3 - 1 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2018/2019 39.
2019/2020 11.
2021/2022 6.
2022/2023 23.
2023/2024 12.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2019/2020 2.
2020/2021 36.
2021/2022 2.
2022/2023 25.
2023/2024 9.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2018 30.
2019 23.
2020 3.
2022 14.
2023 38.
2024 21.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2019 38.
2020 3.
2021 7.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2018 51.
2019 34.
2021 35.
2022 2.
2024 11.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2020 12.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2018 42.
2019 10.
2021 4.
2022 46.
2023 55.
2024 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 14 września 2024   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 135,5 m 282,4 pkt
2. 15 września 2024   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 139,5 m 131,5 m 284,3 pkt
3. 5 października 2024   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 274,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 5 października 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 148,0 m [h] 136,6 pkt 2. 1,0 pkt Anže Lanišek
2. 5 września 2021   Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 97,0 m 89,0 m 249,2 pkt 2. 9,4 pkt Halvor Egner Granerud
3. 5 września 2021   Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 95,0 m 87,0 m 211,8 pkt 3.[t] 9,6 pkt Halvor Egner Granerud
4. 14 września 2024   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 135,5 m 282,4 pkt 1.
5. 15 września 2024   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 139,5 m 131,5 m 284,3 pkt 1.
6. 5 października 2024   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 274,9 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[20][19]
2018
                  punkty
16 q 17 16 - - - - - 44
2019
                punkty
31 9 9 20 - - 11 2 173
2021
                punkty
- - - 2 3 4 - 9 219
2022
            punkty
- - - - - 9 29
2023
                  punkty
- - - - - - - - 10 26
2024
                  punkty
- - 1 1 - - - - 1 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

Źródło[20][19]
2018    
3 -
2019      
3 5 3
2022      
- - 1
2023  
5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2015/2016 57.
2016/2017 61.
2017/2018 1.
2018/2019 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 6 stycznia 2018   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 136,0 m 263,5 pkt
2. 10 lutego 2018   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 137,0 m 135,5 m 291,5 pkt
3. 24 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 133,0 m 271,5 pkt
4. 25 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 282,6 pkt
5. 8 grudnia 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,5 m 131,0 m 256,9 pkt
6. 9 grudnia 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 140,0 m 280,2 pkt
7. 10 lutego 2019   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 124,5 m 133,5 m 271,6 pkt
8. 24 lutego 2019   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,0 m 278,2 pkt
9. 2 marca 2019   Rena Renabakkene K-124 HS-139 140,5 m 133,0 m 268,3 pkt
10. 3 marca 2019   Rena Renabakkene K-124 HS-139 124,0 m 128,5 m 222,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 97,0 m 100,5 m 264,0 pkt 3. 3,7 pkt Tomasz Pilch
2. 28 grudnia 2017   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,5 m 127,5 m 268,9 pkt 3. 7,4 pkt Ulrich Wohlgenannt
3. 6 stycznia 2018   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 136,0 m 263,5 pkt 1.
4. 7 stycznia 2018   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m 135,5 m 275,1 pkt 2. 1,9 pkt David Siegel
5. 20 stycznia 2018   Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 133,5 m 140,5 m 257,2 pkt 3. 11,4 pkt David Siegel
6. 20 stycznia 2018   Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 136,0 m 135,0 m 282,9 pkt 2. 5,3 pkt Anže Lanišek
7. 10 lutego 2018   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 137,0 m 135,5 m 291,5 pkt 1.
8. 11 lutego 2018   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 144,0 m 139,5 m 255,6 pkt 3. 8,2 pkt Halvor Egner Granerud
9. 24 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 133,0 m 271,5 pkt 1.
10. 25 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 282,6 pkt 1.
11. 4 marca 2018   Rena Renabakkene K-124 HS-139 139,0 m 135,0 m 291,0 pkt 2. 6,0 pkt Manuel Poppinger
12. 8 grudnia 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,5 m 131,0 m 256,9 pkt 1.
13. 9 grudnia 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 140,0 m 280,2 pkt 1.
14. 6 stycznia 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 130,0 m 218,9 pkt 3.[u] 14,9 pkt Tilen Bartol
15. 6 stycznia 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,0 m 116,5 pkt 3. 2,2 pkt Moritz Baer
16. 10 lutego 2019   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 124,5 m 133,5 m 271,6 pkt 1.
17. 24 lutego 2019   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,0 m 278,2 pkt 1.
18. 2 marca 2019   Rena Renabakkene K-124 HS-139 140,5 m 133,0 m 268,3 pkt 1.
19. 3 marca 2019   Rena Renabakkene K-124 HS-139 124,0 m 128,5 m 222,8 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2015/2016
                                                        punkty
44 6 16 - - 20 20 39 34 - - - - - - - - - - - - - - - 21 28 - - 90
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
50 46 - - - - - - - 14 4 - - - - - - - - - - - - - 26 27 - - - - 77
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
3 5 13 30 4 3 1 2 - - 3 2 - - - - - 1 3 8 11 1 1 4 2 - - - 1102
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
1 1 - - 8 18 3 3 - - - - - - - 15 4 1 - - 8 1 1 1 - - - - 863
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2015 69.
2016 96.
2017 93.
2018 53.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[20][19]
2015
                            punkty
- - - - - - - - - - 33 11 - - 24
2016
                            punkty
- - - - - - 28 31 - - - - - - 3
2017
                          punkty
42 32 - - - - - 32 23 - - 50 45 8
2018
                          punkty
- - - - - 36 31 12 25 25 23 - - 42
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2014/2015 104.
2016/2017 67.
2017/2018 57.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - 12 10 - - - - - - - - - - 48
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- - - - - - - - - - - - 13 5 - - - - - - 65
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - 10 4 - - - - - - - - - - - - 76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

  1. Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
  2. a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik
  3. a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson i Marius Lindvik
  4. a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
  5. a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud
  6. a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
  7. a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
  8. a b Seria konkursowa została odwołana.
  9. a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen i Halvor Egner Granerud
  10. a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth i Marius Lindvik
  11. a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard i Marius Lindvik
  12. a b Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm i Fredrik Villumstad
  13. a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik
  14. a b Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm i Marius Lindvik
  15. a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  16. a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik
  17. a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro i Marius Lindvik
  18. a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen i Vebjørn Hegdal
  19. a b Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr i Jesper Ødegaard
  20. Ex aequo z Daniłem Sadriejewem
  21. Ex aequo z Piusem Paschke

Przypisy

edytuj
  1. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-02-28].
  2. Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  3. LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
  4. a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  5. Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  6. LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  7. a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  8. a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  9. a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  10. a b c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).
  11. Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].
  12. a b c d e f g LINDVIK Marius - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  13. a b c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  14. Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].
  15. Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].
  16. a b c d LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
  17. a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
  18. a b c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  19. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Adam Kwieciński: LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-01].
  20. a b c d e f g LINDVIK Marius - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).

Bibliografia

edytuj