Wikipedia

Stephan Leyhe

niemiecki skoczek narciarski

Stephan Leyhe (ur. 5 stycznia 1992 w Schwalefeldzie) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Willingen. Drużynowy srebrny (2018) i brązowy (2022) medalista olimpijski, złoty medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, srebrny medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016 oraz mistrzostw świata juniorów z 2010 i 2011. Medalista mistrzostw kraju.

Stephan Leyhe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1992
Schwalefeld[1]

Klub

SC Willingen

Debiut w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (13. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (13. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

18 listopada 2018 w Wiśle (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

8 lutego 2020 w Willingen

Rekord życiowy

226,5 m na Kulm w Bad Mitterndorf (15 lutego 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Pjongczang 2018 duża druż.
brąz Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld 2019 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Tauplitz 2016 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Hinterzarten 2010 drużynowo
srebro Otepää 2011 drużynowo
Inne nagrody
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
2018/2019
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg karieryEdytuj

Lata 2007–2013Edytuj

W zawodach międzynarodowych zadebiutował w sezonie 2006/2007. 3 lutego 2007 zajął 11. miejsce w konkursie FIS Cup w Chaux-Neuve[2]. 22 marca 2009 zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego, zajmując 28. miejsce w konkursie w Ruce[3].

2 lutego 2010 w Klingenthal wystartował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata, ale nie dostał się do konkursu głównego[4]. Trzykrotnie wystąpił na mistrzostwach świata juniorów. Dwa razy zdobył na nich srebrny medal w zawodach drużynowych: w 2010 i 2011 roku. Najwyższym pozycją zajętą przez Leyhe w zawodach indywidualnych była piętnasta z 2012[5].

Uzyskał dobre rezultaty w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2012. 9 września w zawodach w Lillehammer zajął 3. pozycję. 20 stycznia 2013 w Bischofshofen po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce zimowej części Pucharu Kontynentalnego: był czwarty. 23 lutego 2013 w Kranju zwyciężył w zawodach FIS Cup[6].

Sezon 2014/2015Edytuj

Po dwóch miejscach na podium w Pucharze Kontynentalnym 20 grudnia 2014 Leyhe zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w Engelbergu. Już w pierwszym starcie zdobył punkty, zajmując 13. miejsce. W dalszej części sezonu 2014/2015 regularnie występował w tym cyklu, nie powtarzając jednak swojego debiutanckiego wyniku – najwyżej klasyfikowany był na 18. pozycji w Sapporo[7]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2014/2015 zajął 38. miejsce ze 120 punktami. 63. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 14. pozycji[8].

Sezon 2015/2016Edytuj

W sierpniu 2015 zajął 4. miejsce w konkursie indywidualnym Letniego Grand Prix w Hinterzarten. Przez całą zimową część sezonu 2015/2016 startował w zawodach Pucharu Świata. Najczęściej zajmował w nich miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, zaś najlepszym wynikiem Leyhe w tym sezonie było 9. miejsce zajęte w Sapporo 30 stycznia 2016[9]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 23. pozycję z 257 punktami[8]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016. Zajął w nich 19. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym wraz z Andreasem Wellingerem, Richardem Freitagiem i Severinem Freunden wywalczył srebrny medal[9].

Sezon 2016/2017Edytuj

Również w sezonie 2016/2017 Leyhe był podstawowym zawodnikiem reprezentacji Niemiec w Pucharze Świata, regularnie zdobywając punkty. Trzykrotnie kończył zawody indywidualne PŚ w najlepszej dziesiątce, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 5. pozycji na skoczni dużej w Pjongczangu[10]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 22. miejscu z 308 punktami[8]. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, indywidualnie zajmując 13. miejsce na skoczni normalnej i 16. na dużej, a konkurs drużynowy kończąc na 4. pozycji[10].

Sezon 2017/2018Edytuj

W lipcu 2017 zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Hinterzarten. W trzech innych konkursach Letniego Grand Prix 2017 zajmował miejsca w czołowej dziesiątce. W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata wystąpił we wszystkich konkursach. Najwyżej klasyfikowany był na 7. pozycji, lokaty w czołowej dziesiątce zawodów indywidualnych zajmował łącznie pięciokrotnie[11]. W klasyfikacji generalnej cyklu sezon zakończył na 18. miejscu z 327 punktami[8]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 20. pozycję indywidualnie oraz 4. w drużynie. Został powołany również na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018. Wystąpił tam jedynie w konkursie drużynowym, w którym, wraz z Karlem Geigerem, Richardem Freitagiem i Andreasem Wellingerem, zdobył srebrny medal[11].

Sezon 2018/2019Edytuj

Na Mistrzostwach Niemiec 2018 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym[12]. W Letnim Grand Prix 2018 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[13].

18 listopada 2018 w otwierającym sezon 2018/2019 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych cyklu. Do końca stycznia 2019 regularnie zajmował pozycje w najlepszej dziesiątce Pucharu Świata, trzykrotnie kończąc zawody na 4. lokacie. W kolejnych tygodniach zaczął uzyskiwać gorsze rezultaty. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie był 6. na skoczni normalnej, a w drużynie męskiej wraz z Karlem Geigerem, Richardem Freitagiem i Markusem Eisenbichlerem zdobył złoty medal[13]. Z powodu kontuzji kostki odniesionej przy upadku podczas drużynowego konkursu Pucharu Świata w Oslo nie wystąpił w części marcowych zawodów cyklu[14]. Sezon zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji generalnej z 636 punktami[8].

Lata 2019–2021Edytuj

W listopadowych i grudniowych zawodach indywidualnych sezonu 2019/2020 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był, dwukrotnie, na 10. pozycji. Począwszy od stycznia 2020 regularnie zaczął zajmować miejsca w najlepszej dziesiątce cyklu. 2 lutego 2020 zajął 2. miejsce w konkursie w Sapporo. 8 lutego wygrał zawody w Willingen, odnosząc tym samym pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach najwyższej rangi[15]. Zwyciężył też w klasyfikacji turnieju Willingen Five 2020[16]. W dalszej części sezonu zajął 2. miejsce w pierwszym konkursie w Râșnovie oraz 3. w pierwszych zawodach w Lillehammer w ramach Raw Air 2020[15]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 6. pozycji w klasyfikacji generalnej z 917 punktami[8].

11 marca 2020 doznał kontuzji w wyniku upadku podczas prologu Raw Air w Trondheim[17][18]. Zdiagnozowano u niego zerwanie więzadła krzyżowego przedniego oraz uszkodzenie łąkotki w lewym kolanie[19]. Z powodu urazu został wycofany ze startów w sezonie 2020/2021[20]. W marcu 2021 powrócił do treningów na skoczni[21].

Sezon 2021/2022Edytuj

Do startów w zawodach międzynarodowych powrócił w lipcu 2021. W zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle zajął 31. miejsce[22]. W październiku 2021 zdobył srebrny medal indywidualnie na mistrzostwach Niemiec[23].

W ramach Pucharu Świata 2021/2022 regularnie zdobywał punkty. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 6. miejscu, w rozgrywanych w styczniu 2022 zawodach w Willingen[22]. Cykl zakończył na 22. pozycji w klasyfikacji generalnej z 333 punktami[8]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 24. miejsce, a w drużynie męskiej wraz z Constantinem Schmidem, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem zdobył brązowy medal[22].

Sezon 2022/2023Edytuj

W Pucharze Świata 2022/2023 zajmował głównie lokaty w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 12. pozycji, którą zajął w lutym 2023 w Willingen[24]. Sezon ukończył na 28. miejscu w klasyfikacji generalnej z 231 punktami[8].

Igrzyska olimpijskieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2022   Pekin/Zhangjiakou – 24. miejsce (K-95)

DrużynowoEdytuj

2018   Pjongczang – srebrny medal[a]
2022   Pekin/Zhangjiakou – brązowy medal[b]

Starty S. Leyhe na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.  19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 128,0 m 129,0 m 1075,7 pkt (250,1 pkt) 22,8 pkt Norwegia
24. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 95,0 m 244,4 pkt 30,6 pkt Ryōyū Kobayashi
3.  14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 127,5 m 129,0 m 922,9 pkt (222,0 pkt) 19,8 pkt Austria

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2017   Lahti – 13. miejsce (K-90), 16. miejsce (K-116)
2019   Seefeld/Innsbruck – 6. miejsce (K-99)

DrużynowoEdytuj

2017   Lahti – 4. miejsce (K-116)[c]
2019   Seefeld/Innsbruck – złoty medal (K-120)[d]

Starty S. Leyhe na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 94,0 m 244,9 pkt 25,9 pkt Stefan Kraft
16. 2 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 125,0 m 117,5 m 247,2 pkt 32,1 pkt Stefan Kraft
4. 4 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[c] 124,5 m 103,5 m 1052,9 pkt (224,2 pkt) 51,3 pkt Polska
1.  24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[d] 126,0 m 128,5 m 987,5 pkt (240,2 pkt) –
6. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 96,5 m 99,0 m 210,6 pkt 7,7 pkt Dawid Kubacki

Mistrzostwa świata w lotach narciarskichEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2016   Tauplitz – 19. miejsce
2018   Oberstdorf – 20. miejsce

DrużynowoEdytuj

2016   Tauplitz – srebrny medal[e]
2018   Oberstdorf – 4. miejsce[f]

Starty S. Leyhe na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
19. 15–16 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 193,5 m 190,5 m 205,0 m –[g] 467,0 pkt 173,1 pkt Peter Prevc
2.  17 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[e] 168,0 m 202,0 m 1357,3 pkt (291,9 pkt) 110,4 pkt Norwegia
20. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 183,5 m 197,5 m 184,5 m –[g] 502,9 pkt 149,0 pkt Daniel-André Tande
4. 21 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[f] 200,0 m 186,5 m 1581,2 pkt (363,3 pkt) 80,8 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2010   Hinterzarten – 22. miejsce
2011   Otepää – 48. miejsce
2012   Erzurum – 15. miejsce

DrużynowoEdytuj

2010   Hinterzarten – srebrny medal[h]
2011   Otepää – srebrny medal[i]
2012   Erzurum – 5. miejsce[j]

Starty S. Leyhe na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
22. 28 stycznia 2010   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 97,0 m 92,5 m 225,5 pkt 57,0 pkt Michael Hayböck
2.  30 stycznia 2010   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[h] 96,0 m 99,5 m 1010,5 pkt (238,5 pkt) 20,0 pkt Austria
48. 28 stycznia 2011   Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 80,5 m – 91,0 pkt 164,0 pkt Władimir Zografski
2.  30 stycznia 2011   Otepää Tehvandi K-90 HS-100 druż.[i] 91,5 m 83,5 m 913,0 pkt (215,5 pkt) 7,5 pkt Austria
15. 23 lutego 2012   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 99,0 m 102,5 m 251,5 pkt 35,0 pkt Nejc Dežman
5. 25 lutego 2012   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[j] 92,5 m 96,0 m 913,0 pkt (221,5 pkt) 75,5 pkt Norwegia

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży EuropyEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2009   Szczyrk – 12. miejsce

DrużynowoEdytuj

2009   Szczyrk – 4. miejsce[k]

Starty S. Leyhe na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 17 lutego 2009   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 92,5 m 99,0 m 229,0 pkt 40,5 pkt Peter Prevc
4. 19 lutego 2009   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż.[k] 96,0 m 97,5 m 906,5 pkt (235,0 pkt) 61,0 pkt Słowenia

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2014/2015 38.
2015/2016 23.
2016/2017 22.
2017/2018 18.
2018/2019 11.
2019/2020 6.
2021/2022 22.
2022/2023 28.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 8 lutego 2020   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 139,5 m 144,5 m 266,4 pkt * WF 2020

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 listopada 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,5 m 130,5 m 256,7 pkt 2. 6,7 pkt Jewgienij Klimow
2. 2 lutego 2020   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 125,5 m 142,0 m 247,4 pkt 2. 21,1 pkt Stefan Kraft
3. 8 lutego 2020   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 139,5 m 144,5 m 266,4 pkt 1. –
4. 21 lutego 2020   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,0 m 97,5 m 264,7 pkt 2. 5,6 pkt Karl Geiger
5. 9 marca 2020   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 130,0 m 133,0 m 277,5 pkt 3. 1,5 pkt Peter Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2009/2010
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - - 0
Sezon 2011/2012
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - - - - - 13 22 19 16 15 26 33 35 24 42 18 24 48 32 39 25 21 - - - - - 35 31 120
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
20 39 19 27 22 23 15 14 17 21 45 23 18 9 39 37 36 26 q 41 12 26 15 11 38 16 19 30 26 257
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
43 19 19 15 18 14 26 17 8 11 8 25 20 16 20 34 29 - - 5 12 18 28 q 37 29 308
Sezon 2017/2018
                                            punkty
10 9 40 17 16 25 18 24 10 9 19 20 13 16 18 20 7 26 20 15 20 30 327
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
2 16 6 4 25 6 11 13 7 4 4 5 18 7 9 8 11 35 17 16 35 22 - 23 34 - - - 636
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
34 33 10 22 17 19 10 13 16 5 18 6 13 5 4 4 5 2 1 15 10 2 7 16 5 3 9 917
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
14 10 25 9 31 21 19 27 25 9 10 20 25 22 31 8 10 6 17 34 16 26 44 q q 26 q 27 333
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - 21 32 15 15 18 22 20 17 33 46 19 24 17 21 32 27 14 12 15 22 13 25 30 34 28 q q - - - 231
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon
2015/2016 		           
- - 4 - - 5
Sezon
2016/2017 		           
- 1 3 2 - -
Sezon
2017/2018 		               
4 - - 2 - - - 2
Sezon
2018/2019 		             
2 1 2 2 5 - -
Sezon
2019/2020 		         
5 - 1 1 2
Sezon
2021/2022 		             
2 - 2 - - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2014/2015 14.
2015/2016 20.
2016/2017 8.
2017/2018 13.
2018/2019 3.
2019/2020 10.
2021/2022 11.
2022/2023 26.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2017 27.
2018 25.
2019 47.
2020 5.
2022 41.
2023 35.

Willingen FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 14.
2019 28.
2020 1.

Planica 7Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 15.
2022 39.

Titisee-Neustadt FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2020 3.

Puchar Świata w lotachEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2014/2015 37.
2015/2016 29.
2016/2017 42.
2017/2018 23.
2018/2019 29.
2019/2020 13.
2021/2022 35.
2022/2023 42.

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2012 niesklasyfikowany
2013 65.
2014 75.
2015 33.
2016 35.
2017 7.
2018 26.
2019 37.
2021 44.
2022 40.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 lipca 2017   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 102,5 m 103,5 m 271,4 pkt 2. 11,9 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2012
                  punkty
- - - - - - - - 33 0
2013
                      punkty
- - - - 20 22 - - - - 31 20
2014
                  punkty
- - - 25 34 - - - - 6
2015
                      punkty
19 4 20 22 - - - - - - 27 86
2016
                    punkty
17 31 8 42 19 27 - - - 18 75
2017
                  punkty
9 2 5 - - - - 6 12 216
2018
                  punkty
29 21 - 32 - - dq 9 8 73
2019
                punkty
28 14 23 27 - - 19 22 54
2021
                punkty
31 25 24 - - - 13 23 41
2022
            punkty
30 26 - - 15 18 35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2015    
2 1
2017  
3
2018    
2 -
2019      
4 - 4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2008/2009 148.
2009/2010 67.
2010/2011 132.
2011/2012 48.
2012/2013 32.
2013/2014 61.
2014/2015 6.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-99 HS-111 108,0 m 106,0 m 269,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-99 HS-111 108,0 m 106,0 m 269,9 pkt 1. –
2. 14 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,0 m 130,5 m 264,4 pkt 3. 6,4 pkt Johann André Forfang
3. 1 marca 2015   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 109,5 m 128,0 m 220,0 pkt 2. 1,0 pkt Halvor Egner Granerud
4. 15 marca 2015   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 125,0 m 127,0 m 217,5 pkt 2. 34,2 pkt Anže Semenič

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2008/2009
                                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 28 28 6
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
- - - - - - 36 43 - - - 19 16 13 - - - - - 26 23 45 42 26 - - 65
Sezon 2010/2011
                                                          punkty
- - - - - - 30 29 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 3
Sezon 2011/2012
                                                      punkty
18 27 33 28 23 30 52 67 14 17 30 15 22 25 20 39 20 - - - - - - 32 34 52 45 115
Sezon 2012/2013
                                                        punkty
19 21 15 24 48 27 16 34 12 34 4 32 31 35 31 26 22 21 - - - - 11 19 11 34 - - 220
Sezon 2013/2014
                                                punkty
33 31 22 31 42 32 - - - - - - - - 25 36 27 44 47 19 9 24 38 40 67
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
1 4 3 - - - - - - - - - - - - - - - - 14 5 2 12 24 6 2 502
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2007 niesklasyfikowany
2009 niesklasyfikowany
2010 niesklasyfikowany
2011 79.
2012 10.
2013 10.
2014 10.
2016 25.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 września 2012   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 136,0 m 133,0 m 268,4 pkt 3. 13,1 pkt Wolfgang Loitzl
2. 29 czerwca 2013   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 110,5 m 100,0 m 226,9 pkt 3. 16,8 pkt Krzysztof Biegun
3. 16 sierpnia 2014   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,0 m 125,5 m 225,3 pkt 3. 12,3 pkt Cene Prevc
4. 30 września 2016   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,5 m 127,5 m 249,3 pkt 2. 30,8 pkt Markus Eisenbichler

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2007
                  punkty
- - - 40 52 - - - - 0
2009
                      punkty
54 45 69 - - - - - - - - 0
2010
                              punkty
- - - 54 51 - - - - - - - - - - 0
2011
                    punkty
42 45 60 28 - - 34 33 57 25 9
2012
                            punkty
- - 37 9 32 32 17 30 4 3 16 6 35 25 215
2013
                    punkty
3 23 25 46 16 6 12 50 34 6 191
2014
                            punkty
12 12 22 24 3 4 - - 22 5 26 16 24 13 271
2016
                            punkty
- - - - - - - - - - - - 2 4 130
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS CupEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2006/2007 99.
2007/2008 215.
2008/2009 94.
2009/2010 169.
2011/2012 234.
2012/2013 22.
2013/2014 75.
2014/2015 38.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 24 lutego 2013   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,0 m 107,0 m 258,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 23 lutego 2013   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,0 m 107,0 m 258,3 pkt 1. –
2. 2 sierpnia 2013   Kuopio Puijo K-120 HS-127 119,5 m 114,5 m 215,2 pkt 2. 0,5 pkt Ulrich Wohlgenannt
3. 15 sierpnia 2014   Kuopio Puijo K-120 HS-127 119,0 m 119,5 m 210,1 pkt 3. 7,4 pkt Olli Muotka

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS CupuEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2006/2007
                              punkty
- - - - - - - - 11 27 - - - - - 28
Sezon 2007/2008
                                                  punkty
- - 56 16 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 15
Sezon 2008/2009
                                            punkty
10 29 - - - - - - - - - - 10 - - - - - - - - - 54
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
- - - 15 28 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 19
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 29 26 7
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 1 8 18 15 161
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 80
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - 4 10 - 3 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 136
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
  2. ↑ a b Skład zespołu: Constantin Schmid, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
  3. ↑ a b Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
  4. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Richard Freitag, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler
  5. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Severin Freund
  6. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler, Richard Freitag
  7. ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
  8. ↑ a b Skład zespołu: Felix Schoft, Stephan Leyhe, Tobias Bogner, Pascal Bodmer
  9. ↑ a b Skład zespołu: Daniel Wenig, Stephan Leyhe, Marinus Kraus, Richard Freitag
  10. ↑ a b Skład zespołu: Tobias Löffler, Tobias Lugert, Michael Dreher, Stephan Leyhe
  11. ↑ a b Skład zespołu: Lukas Ramesberger, Marc Ganserer, Jan Mayländer, Stephan Leyhe

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Magdalena Wojdas: Stephan Leyhe (Niemcy). skijumping.pl, 2015-02-16. [dostęp 2017-07-29].
  2. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  3. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  4. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  5. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  6. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  7. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h LEYHE Stephan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-06]. (ang.).
  9. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
  10. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  11. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  12. ↑ Dominik Formela: Seyfarth, Althaus i D. Siegel mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2018-07-13. [dostęp 2018-07-24].
  13. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  14. ↑ Dominik Formela: Leyhe zakończył sezon. skijumping.pl, 2019-03-17. [dostęp 2019-04-07].
  15. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
  16. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: Niedzielny konkurs odwołany, Leyhe triumfatorem Willingen Five!. skijumping.pl, 2002-02-08. [dostęp 2020-04-10].
  17. ↑ Adam Bucholz: Raw Air w Trondheim: R. Kobayashi najlepszy w prologu, Żyła drugi, upadek Leyhe. skijumping.pl, 2020-03-11. [dostęp 2020-04-10].
  18. ↑ Adam Bucholz: Puchar Świata 2019/2020 zakończony! MŚ w lotach w Planicy przełożone na następny sezon. skijumping.pl, 2020-03-12. [dostęp 2020-04-10].
  19. ↑ Dominik Formela: Stephan Leyhe przeszedł operację. skijumping.pl, 2020-03-13. [dostęp 2020-04-10].
  20. ↑ Dominik Formela: Sezon 2020/21 bez Stephana Leyhe. skijumping.pl, 2020-10-24. [dostęp 2021-03-12].
  21. ↑ Dominik Formela: Stephan Leyhe wrócił na skocznię. skijumping.pl, 2021-03-11. [dostęp 2021-03-12].
  22. ↑ a b c LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-06]. (ang.).
  23. ↑ Dominik Formela: Geiger i Althaus mistrzami Niemiec. Padł rekord skoczni w Oberhofie. skijumping.pl, 2021-10-23. [dostęp 2022-04-06].
  24. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-05]. (ang.).

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephan_Leyhe&oldid=70295118”