Wikipedia

Michael Uhrmann

niemiecki skoczek narciarski

Michael Uhrmann (ur. 16 września 1978 w Wegscheid) – niemiecki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, brązowy medalista mistrzostw świata w lotach oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Michael Uhrmann
Ilustracja
Michael Uhrmann (Oslo, 2011)
Data i miejsce urodzenia

16 września 1978
Wegscheid

Klub

WSV Rastbüchl

Wzrost

181 cm

Debiut w PŚ

30 grudnia 1994 w Oberstdorfie (39. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

2 grudnia 1995 w Lillehammer (14. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

2 grudnia 2000 w Kuopio (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

17 stycznia 2004 w Zakopanem

Rekord życiowy

226,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2005)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 duża druż.
srebro Vancouver 2010 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2001 duża druż.
srebro Oberstdorf 2005 normalna druż.
brąz Lahti 2001 normalna druż.
brąz Oslo 2011 normalna druż.
Mistrzostwa świata w lotach
brąz Tauplitz 2006 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Gällivare 1995 drużynowo
złoto Asiago 1996 indywidualnie
złoto Asiago 1996 drużynowo
Inne nagrody
Turniej Nordycki
brąz 3. miejsce
2005
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2008
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Kariera edytuj

W Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1994 podczas konkursu w Oberstdorfie, gdzie zajął 39. miejsce. Był to jego jedyny start w sezonie 1994/1995, więc nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W marcu 1995 wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Gällivare, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym. Pierwsze punkty zawodów Pucharu Świata zdobył podczas inauguracji sezonu 1995/1996, 2 grudnia 1995 w Lillehammer, zajmując 14. miejsce. W tym sezonie jeszcze ośmiokrotnie punktował, jednak to właśnie w Lillehammer osiągnął swój najlepszy wynik. W klasyfikacji generalnej zajął 50. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1996 wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, gdzie zdobył złote medale zarówno indywidualnie jak i drużynowo.

Kolejne trzy sezony: 1996/1997, 1997/1998 i 1998/1999 zakończył bez zdobycia punktów. Rzadko przechodził kwalifikacje i ani razu nie wszedł do drugiej serii zawodów. Najbliżej zdobycia punktów w tym okresie był 29 listopada 1997 w Lillehammer, gdzie zajął 33. miejsce. Przełom nastąpił w sezonie 1999/2000, który zaczął od zajęcia 10. miejsca w Kuopio (27 listopada 1999). Następnego dnia zajął dopiero 50. miejsce. Do końca cyklu dobre występy przeplatał całkowicie nieudanymi. W tym sezonie jeszcze trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 6 lutego 2000 w Willingen, gdzie był siódmy. Dało mu to osiemnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Wziął także udział w mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000, zajmując 34. miejsce.

W sezonie 2000/2001 tylko raz pojawił się w czołowej dziesiątce – 2 grudnia 2000 w Kuopio wywalczył swoje pierwsze podium w zawodach PŚ, zajmując trzecie miejsce. W pozostałych startach zajmował jednak przeważnie miejsca w trzeciej dziesiątce, co dało mu 22. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2001/2002 jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce 2 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt. W międzyczasie wziął udział w mistrzostwach świata w Lahti w lutym 2001, gdzie indywidualnie był trzynasty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie nie startował. Natomiast w obu konkursach drużynowych zdobywał medale: złoty na dużej oraz brązowy na normalnej. Rok później, podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City był ósmy na normalnym obiekcie oraz szesnasty na dużym. W konkursie drużynowym wspólnie ze Svenem Hannawaldem, Stephanem Hocke i Martinem Schmittem wywalczył złoty medal olimpijski, wyprzedzając reprezentantów Finlandii, którzy zajęli drugie miejsce o 0,1 punktu. W 2002 odbyły się także mistrzostwa świata w lotach w Harrachovie, gdzie Uhrmann był trzynasty.

We wszystkich swoich startach sezonu 2002/2003 zdobywał punkty. Najlepiej zaprezentował się w konkursach w Trondheim (7 i 8 grudnia 2002). W pierwszym z konkursów zajął trzecie miejsce za Martinem Höllwarthem oraz Sigurdem Pettersenem, a w drugim konkursie był drugi, ulegając tylko Pettersenowi. W pozostałych startach tego sezonu sześciokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, jednak na podium już nie stawał. W lutym 2003 wystartował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie był dziewiąty na dużej skoczni oraz trzynasty na normalnej. W zawodach drużynowych Niemcy przegrali walkę o brązowy medal z Norwegami i ostatecznie zajęli czwarte miejsce.

W sezonie 2003/2004, gdy niemiecka reprezentacja przeżywała kryzys, Uhrmann stał się niespodziewanym liderem drużyny. Wtedy też, 17 stycznia 2004 w Zakopanem wygrał pierwszy w karierze konkurs Pucharu Świata, wyprzedzając bezpośrednio Adama Małysza i Bjørna Einara Romørena. Było to jego jedyne podium w tym sezonie. W klasyfikacji końcowej 52. edycji Turnieju Czterech Skoczni był siódmy po tym, jak zajął czwarte miejsce w Oberstdorfie, siódme w Garmisch-Partenkirchen, jedenaste w Innsbrucku i dziewiąte w Bischofshofen. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 2004 indywidualnie był dziesiąty, a razem z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce, po przegranej walce o brązowy medal z Austriakami. W klasyfikacji generalnej zajął 14. miejsce.

Rywalizację w sezonie 2004/2005 zaczął od zajęcia ósmego miejsca w Ruce. W sześciu kolejnych konkursach punktował, chociaż nie plasował się w czołówce. Podczas 53. Turnieju Czterech Skoczni był ósmy w Oberstdorfie i Innsbrucku, piąty w Garmisch-Partenkirchen oraz trzynasty w Bischofshofen, co dało mu ósme miejsce w klasyfikacji końcowej. W Willingen i Zakopanem zajmował 4. miejsca, a później wrócił na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w Pragelato. Był to ostatni konkurs indywidualny przed mistrzostwami świata w Oberstdorfie. Na mistrzostwach tych indywidualnie Uhrmann był szesnasty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Brał także udział w obu konkursach drużynowych, zdobywając srebrny medal na normalnym obiekcie wraz z Michaelem Neumayerem, Georgiem Späthem i Martinem Schmittem. Na dużej skoczni Niemcy zajęli piąte miejsce. Po mistrzostwach odbyła się dziewiąta edycja Turnieju Nordyckiego, w której Uhrmann zajął trzecie miejsce, mimo iż w konkursach na podium stał tylko raz – 13 marca 2005 w Oslo zajął trzecie miejsce za zwycięzcą turnieju – Mattim Hautamäkim oraz Bjørnem Einarem Romørenem. Na zakończenie sezonu wziął udział w lotach w Planicy, gdzie ustanowił swój rekord życiowy, osiągając 226,5 metra. W klasyfikacji generalnej znalazł się na dziewiątym miejscu.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie jedenaście razy znajdował się w czołowej dziesiątce, w tym czterokrotnie stawał na podium. Zaczął od trzeciego miejsca w pierwszym konkursie cyklu, 26 listopada 2005 w Ruce, następnie był drugi 10 grudnia w Harrachovie, ustępując tylko Andreasowi Küttelowi oraz 18 grudnia w Engelbergu, gdzie lepszy był tylko Jakub Janda. Kolejnym sukcesem był brązowy medal w konkursie drużynowym zdobyty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz. Na tych samych mistrzostwach zajął piąte miejsce w konkursie indywidualnym. Po konkursach w Zakopanem i Willingen, gdzie plasował się na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki nadeszły igrzyska olimpijskie w Turynie. W konkursach indywidualnych był szesnasty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Roarem Ljøkelsøyem o zaledwie 0,5 punktu. Czwarte miejsce zajął także w konkursie drużynowym. W pierwszym indywidualnym konkursie PŚ po igrzyskach, 6 marca 2006 w Lahti zajął trzecie miejsce za Janne Happonenem i Jakubem Jandą. W pięciu pozostałych konkursach sezonu zajmował miejsca w połowie drugiej dziesiątki.

W sezonie 2006/2007 w zawodach pucharowych trzykrotnie stawał na podium. Najpierw w dwóch konkursach w Oberstdorfie, 27 i 28 stycznia 2007 był odpowiednio trzeci za Małyszem i Thomasem Morgensternem, a następnego dnia wygrał. Było to jego ostatnie zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Na podium stanął także 10 lutego 2007 w Willingen, gdzie był drugi, ulegając tylko Andersowi Jacobsenowi. Uhrmann znalazł się w kadrze Niemiec na mistrzostwami świata w Sapporo, gdzie na jednym z treningów upadł i doznał złamania kości śródstopia, co wykluczyło Niemca z mistrzostw i reszty sezonu, który zakończył na dziesiątym miejscu w klasyfikacji generalnej[2].

W sezonach 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 ani razu nie stanął na podium, a swój najlepszy wynik osiągnął 28 listopada 2009 w Ruce, gdzie był czwarty. Z tych trzech sezonów najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2009/2010, kiedy zajął 12. miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie w 2008, mistrzostwach świata w Libercu w 2009 oraz igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010. Z dwóch pierwszych imprez nie przywiózł medalu, indywidualnie zajmując miejsca w połowie drugiej dziesiątki. Lepiej wypadł na kanadyjskich igrzyskach. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnej skoczni Uhrmann zajmował drugie miejsce za Simonem Ammannem i o 0,5 punktu wyprzedzał Adama Małysza. W drugiej kolejce po nieco słabszym skoku spadł jednak na piąte miejsce, za Małysza, Gregora Schlierenzauera i Janne Ahonena. W konkursie indywidualnym na dużej skoczni zajął 25. miejsce. Natomiast w konkursie drużynowym wraz z Michaelem Neumayerem, Andreasem Wankiem i Martinem Schmittem wywalczył srebrny medal olimpijski. W lecie 2008 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej piętnastej edycji Letniego Grand Prix w skokach.

W pierwszej połowie sezonu 2010/2011 pięciokrotnie nie zdobywał punktów, jednak 3 stycznia 2011 w Innsbrucku zajął ósme miejsce. Od stycznia 2011 pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. 23 stycznia 2011 podczas konkursu w Zakopanem po raz ostatni w karierze stanął na podium, ulegając tylko Kamilowi Stochowi i Tomowi Hilde. 2 lutego 2011 w Klingenthal był bliski kolejnego zwycięstwa w Pucharze Świata. W pierwszej serii konkursu uzyskał 146,5 m, ustanawiając tym samym nowy rekord skoczni Vogtland Arena i prowadził z przewagą ponad 10 punktów nad Romanem Koudelką i Thomasem Morgensternem. W drugiej serii skok na odległość 115,0 m zepchnął go na trzynaste miejsce. Konkurs ostatecznie wygrał Stoch, który uzyskał 136,5 m. Wystartował także na mistrzostwach świata w Oslo, gdzie indywidualnie był jedenasty na normalnej skoczni oraz szósty na dużej. W konkursach drużynowych razem ze Schmittem, Neumayerem i Severinem Freundem zdobył brązowy medal na normalnej skoczni, a na dużej Niemcy przegrali walkę o trzecie miejsce ze Słoweńcami o 0,7 punktu. Na początku marca 2011 ogłosił, że zakończy karierę sportową po sezonie 2010/2011[3].

Mieszka w Breitenbergu, z zawodu jest policjantem.

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
8. 10 lutego 2002   Salt Lake City Skocznia normalna indywidualnie 198,8 pkt 24,0 pkt Simon Ammann
16. 13 lutego 2002   Salt Lake City Skocznia duża indywidualnie 232,4 pkt 49,0 pkt Simon Ammann
1.  14 lutego 2002   Salt Lake City Skocznia duża drużynowo[a] 974,4 pkt –
4. 12 lutego 2006   Turyn Skocznia normalna indywidualnie 264,0 pkt 2,5 pkt Lars Bystøl
16. 18 lutego 2006   Turyn Skocznia duża indywidualnie 214,9 pkt 62,0 pkt Thomas Morgenstern
4. 20 lutego 2006   Turyn Skocznia duża drużynowo[b] 922,6 pkt 61,4 pkt Austria
5. 13 lutego 2010   Vancouver Skocznia normalna indywidualnie 262,5 pkt 14,0 pkt Simon Ammann
25. 20 lutego 2010   Vancouver Skocznia duża indywidualnie 202,7 pkt 80,9 pkt Simon Ammann
2.  22 lutego 2010   Vancouver Skocznia duża drużynowo[c] 1035,8 pkt 72,1 pkt Austria

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
13. 19 lutego 2001   Lahti Skocznia duża indywidualnie 213,5 pkt 62,8 pkt Martin Schmitt
1.  21 lutego 2001   Lahti Skocznia duża drużynowo[d] 939,8 pkt –
3.  23 lutego 2001   Lahti Skocznia normalna drużynowo[d] 911,5 pkt 42,0 pkt Austria
9. 22 lutego 2003   Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 249,4 pkt 39,6 pkt Adam Małysz
4. 23 lutego 2003   Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[e] 963,3 pkt 83,3 pkt Finlandia
13. 28 lutego 2003   Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 240,0 pkt 39,0 pkt Adam Małysz
16. 19 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 240,5 pkt 15,5 pkt Rok Benkovič
2.  20 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia normalna drużynowo[b] 964,0 pkt 6,5 pkt Austria
14. 25 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 268,0 pkt 45,2 pkt Janne Ahonen
5. 26 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[f] 985,6 pkt 151,7 pkt Austria
15. 21 lutego 2009   Liberec Skocznia normalna indywidualnie 250,5 pkt 31,5 pkt Wolfgang Loitzl
17. 27 lutego 2009   Liberec Skocznia duża indywidualnie 122,1 pkt 19,2 pkt Andreas Küttel
10. 28 lutego 2009   Liberec Skocznia duża drużynowo[g] 427,4 pkt 606,9 pkt Austria
11. 26 lutego 2011   Oslo Skocznia normalna indywidualnie 231,2 pkt 38,0 pkt Thomas Morgenstern
3.  27 lutego 2011   Oslo Skocznia normalna drużynowo[h] 968,2 pkt 57,3 pkt Austria
6. 3 marca 2011   Oslo Skocznia duża indywidualnie 264,0 pkt 13,5 pkt Gregor Schlierenzauer
4. 5 marca 2011   Oslo Skocznia duża drużynowo[i] 451,9 pkt 48,1 pkt Austria

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
34. 13 lutego 2000   Vikersund Loty indywidualnie 97,8 pkt 439,0 pkt Sven Hannawald
13. 10 marca 2002   Harrachov Loty indywidualnie 309,4 pkt 86,9 pkt Sven Hannawald
10. 22 lutego 2004   Planica Loty indywidualnie 778,9 pkt 53,2 pkt Roar Ljøkelsøy
4. 22 lutego 2004   Planica Loty drużynowo[e] 1606,4 pkt 105,4 pkt Norwegia
5. 14 stycznia 2006   Tauplitz Loty indywidualnie 721,3 pkt 66,7 pkt Roar Ljøkelsøy
3.  15 stycznia 2006   Tauplitz Loty drużynowo[j] 1365,0 pkt 132,9 pkt Norwegia
19. 23 lutego 2008   Oberstdorf Loty indywidualnie 709,0 pkt 126,4 pkt Gregor Schlierenzauer
4. 24 lutego 2008   Oberstdorf Loty drużynowo[b] 1361,7 pkt 191,6 pkt Austria
19. 20 marca 2010   Planica Loty indywidualnie 745,7 pkt 190,1 pkt Simon Ammann
7. 21 marca 2010   Planica Loty drużynowo[k] 1332,9 pkt 308,5 pkt Austria

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1.  1 marca 1995   Gällivare Skocznia normalna drużynowo[l] 855,0 pkt (214,5 pkt) –
22. 4 marca 1995   Gällivare Skocznia normalna indywidualnie 200,5 pkt 55,5 pkt Tommy Ingebrigtsen
1.  31 stycznia 1996   Asiago Skocznia normalna drużynowo[m] 861,5 pkt (232,0 pkt) –
1.  4 lutego 1996   Asiago Skocznia normalna indywidualnie 266,5 pkt –

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[4]
1995/1996 50.
1999/2000 18.
2000/2001 22.
2001/2002 28.
2002/2003 15.
2003/2004 14.
2004/2005 9.
2005/2006 8.
2006/2007 10.
2007/2008 27.
2008/2009 18.
2009/2010 12.
2010/2011 21.

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1994/1995 - - - -
1995/1996 - - - -
1996/1997 - - - -
1997/1998 - - - -
1998/1999 - - - -
1999/2000 - - - -
2000/2001 - - 1 1
2001/2002 - - - -
2002/2003 - 1 1 2
2003/2004 1 - - 1
2004/2005 - 1 1 2
2005/2006 - 2 2 4
2006/2007 1 1 1 3
2007/2008 - - - -
2008/2009 - - - -
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - 1 1
suma 2 5 7 14

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 2 grudnia 2000   Kuopio Puijo K-120 HS-127 116,0 m – 107,3 pkt 3. 3,8 pkt Matti Hautamäki
2. 7 grudnia 2002   Trondheim Granåsen K-120 HS-131 128,5 m 132,0 m 266,9 pkt 3. 1,1 pkt Martin Höllwarth
3. 8 grudnia 2002   Trondheim Granåsen K-120 HS-131 128,5 m 132,0 m 260,9 pkt 2. 2,6 pkt Sigurd Pettersen
4. 17 stycznia 2004   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 134,0 m 126,5 m 270,9 pkt 1. –
5. 11 lutego 2005   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 126,5 m 129,0 m 239,4 pkt 2. 23,7 pkt Matti Hautamäki
6. 13 marca 2005   Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 124,5 m 127,5 m 270,6 pkt 3. 10,8 pkt Matti Hautamäki
7. 26 listopada 2005   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 136,5 m 137,0 m 294,3 pkt 3. 11,3 pkt Robert Kranjec
8. 10 grudnia 2005   Harrachov Čerťák K-125 HS-142 138,0 m 127,5 m 274,9 pkt 2. 14,6 pkt Andreas Küttel
9. 18 grudnia 2005   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 128,5 m 128,5 m 246,1 pkt 2. 6,1 pkt Jakub Janda
10. 5 marca 2006   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 120,5 m 131,0 m 266,1 pkt 3. 4,2 pkt Janne Happonen
11. 27 stycznia 2007   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 121,5 m 134,0 m 258,9 pkt 3. 24,2 pkt Adam Małysz
12. 28 stycznia 2007   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 140,5 m 129,0 m 285,1 pkt 1. –
13. 10 lutego 2007   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 144,0 m 140,0 m 276,2 pkt 2. 6,9 pkt Anders Jacobsen
14. 23 stycznia 2011   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 120,0 m 131,5 m 246,8 pkt 3. 7,2 pkt Kamil Stoch

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[5]
Sezon 1994/1995
                                          punkty
- - 39 q - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
14 28 29 16 q - - 30 22 20 42 q - - - - - - - - - - - - - - 30 18 73
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
q q q - - - 38 q q q - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
33 49 q q - - - 45 48 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
- - - - - - - - q q - - - - - - - - - - 42 - - - - - - - - 0
Sezon 1999/2000
                                                    punkty
10 50 27 26 22 37 46 12 15 q 27 10 15 27 11 8 12 7 49 31 31 18 42 27 13 41 283
Sezon 2000/2001
                                          punkty
q 3 25 28 25 31 33 24 17 12 19 25 42 20 25 32 23 26 24 21 30 184
Sezon 2001/2002
                                            punkty
21 32 31 8 20 q 32 37 37 20 38 20 22 31 15 39 - - 9 27 18 25 152
Sezon 2002/2003
                                                      punkty
6 5 3 2 5 13 11 25 15 26 18 30 40 34 37 - - - 19 23 25 49 16 10 6 8 12 516
Sezon 2003/2004
                                              punkty
26 24 5 30 8 4 7 11 9 14 13 1 16 29 14 33 12 14 10 20 33 15 25 501
Sezon 2004/2005
                                                        punkty
8 11 21 11 26 29 12 9 8 5 8 13 4 12 7 16 11 10 4 - - 2 6 9 5 3 14 8 804
Sezon 2005/2006
                                            punkty
4 3 4 14 2 9 2 9 7 24 12 - - 12 10 10 3 14 12 18 13 18 681
Sezon 2006/2007
                                                punkty
66 44 12 17 10 15 9 10 10 9 46 3 1 12 9 5 2 - - - - - - - 524
Sezon 2007/2008
                                                      punkty
25 21 38 - - 20 6 35 38 44 q - - 29 16 18 32 38 - - 23 30 29 14 10 14 16 185
Sezon 2008/2009
                                                      punkty
21 11 15 6 20 31 10 10 14 16 8 21 15 15 6 15 17 - - - - 38 49 21 18 32 30 354
Sezon 2009/2010
                                              punkty
4 15 10 21 24 5 50 38 12 13 14 11 - - 9 13 9 9 10 6 38 18 41 424
Sezon 2010/2011
                                                    punkty
q 23 42 45 27 48 41 19 15 8 16 - - 5 9 16 10 3 33 13 8 - - - - - 314
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
1994/1995 68. [6]
1995/1996 31. [7]
1996/1997 64. [4]
1997/1998 58.
1999/2000 24.
2000/2001 27.
2001/2002 22.
2002/2003 18.
2003/2004 7.
2004/2005 8.
2005/2006 11.
2006/2007 9.
2007/2008 46.
2008/2009 12.
2009/2010 28.
2010/2011 11.

Turniej Nordycki edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2000 22. [8]
2001 26. [9]
2002 18. [4]
2003 10.
2004 22.
2005 3.
2006 10.
2008 15.
2009 25.
2010 24.

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[4]
2000/2001 30.
2008/2009 28.
2009/2010 11.
2010/2011 30.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[10]
1995 40.
1996 24.
1998 31.
1999 23.
2000 16.
2001 19.
2002 38.
2003 30.
2004 28.
2005 14.
2006 17.
2008 3.
2009 30.
2010 25.

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 września 2005   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-125 HS-140 133,0 m 138,0 m 269,8 pkt 3. 3,3 pkt Andreas Küttel
2. 30 sierpnia 2008   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 122,0 m 133,0 m 255,5 pkt 2. 12,0 pkt Gregor Schlierenzauer
3. 30 sierpnia 2008   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 121,5 m 131,0 m 252,5 pkt 2. 6,4 pkt Gregor Schlierenzauer

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[5]
1995
        punkty
- - 30 33 382,8
1996
          punkty
19 22 28 17 26 43
1997
          punkty
- - 36 - - 0
1998
            punkty
26 36 q 12 - - 27
1999
          punkty
23 33 33 20 13 39
2000
                punkty
15 21 q 18 27 8 9 7 140
2001
              punkty
q 8 19 47 13 25 16 85
2002
            punkty
31 35 23 - - 16 23
2003
        punkty
23 31 - 16 23
2004
              punkty
12 12 32 - 26 - - 49
2005
                punkty
16 25 13 8 - 3 - - 133
2006
                    punkty
16 - - 8 9 - - - 18 9 118
2008
                    punkty
10 12 9 4 2 2 - - 5 17 346
2009
                  punkty
23 23 20 50 21 20 - - 20 59
2010
                  punkty
5 - - 14 15 - - - 27 83
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2006 34. [11]
2008 5. [12]
2009 19. [13]
2010 42. [14]

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[5]
1995/1996 240.
1996/1997 46.
1997/1998 16.
1998/1999 6.
1999/2000 90.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego edytuj

  1.   Ruhpolding – 9 lutego 1997 (1. miejsce)
  2.   Courchevel – 14 marca 1998 (1. miejsce)
  3.   Schönwald – 28 lutego 1999 (3. miejsce)
  4.   Kuusamo – 28 marca 1999 (3. miejsce)
  5.   Villach – 17 lipca 1999 (3. miejsce)
  6.   Villach – 18 lipca 1999 (3. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[5]
Sezon 1995/1996
                                                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 23 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 8
Sezon 1996/1997
                                                                                            punkty
- - - - - - - - - 22 42 - - - 26 16 q - - - 9 12 - 33 8 - - 18 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - 225
Sezon 1997/1998
                                                                                                    punkty
29 - 5 7 4 25 - - - - - - - - - - - 12 - - - 24 17 - - 23 - - 31 21 5 - - 20 11 - 20 17 - - 19 9 - - - 19 1 - - - 458
Sezon 1998/1999
                                                                                                      punkty
- - 19 26 14 11 - - - 10 41 q 37 - - - - - - - 10 9 14 17 49 6 - - - - 5 5 6 - 3 - - - - - - 10 6 - - 7 19 16 8 6 3 663
Sezon 1999/2000
                                                                                                      punkty
- - 3 3 11 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 144
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ Skład zespołu: Sven Hannawald, Stephan Hocke, Michael Uhrmann i Martin Schmitt
  2. ↑ a b c Skład zespołu: Michael Neumayer, Martin Schmitt, Michael Uhrmann i Georg Späth
  3. ↑ Skład zespołu: Michael Neumayer, Andreas Wank, Martin Schmitt i Michael Uhrmann
  4. ↑ a b Skład zespołu: Sven Hannawald, Michael Uhrmann, Alexander Herr i Martin Schmitt
  5. ↑ a b Skład zespołu: Sven Hannawald, Michael Uhrmann, Georg Späth i Martin Schmitt
  6. ↑ Skład zespołu: Jörg Ritzerfeld, Michael Uhrmann, Georg Späth i Martin Schmitt
  7. ↑ Skład zespołu: Michael Neumayer, Michael Uhrmann, Stephan Hocke i Martin Schmitt
  8. ↑ Skład zespołu: Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann i Severin Freund
  9. ↑ Skład zespołu: Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund i Michael Uhrmann
  10. ↑ Skład zespołu: Michael Neumayer, Georg Späth, Alexander Herr i Michael Uhrmann
  11. ↑ Skład zespołu: Michael Neumayer, Richard Freitag, Martin Schmitt i Michael Uhrmann
  12. ↑ Skład zespołu: Michael Schreiber, Mathias Witter, Alexander Herr i Michael Uhrmann
  13. ↑ Skład zespołu: Frank Reichel, Kai Bracht, Alexander Herr i Michael Uhrmann

Przypisy edytuj

  1. ↑ 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-04-04].
  2. ↑ Paweł Stawowczyk: Uhrmann już po operacji. skokinarciarskie.pl, 2007-02-24. [dostęp 2018-12-27].
  3. ↑ Anna Szczepankiewicz: Michael Uhrmann też kończy karierę. skijumping.pl, 2011-13-03. [dostęp 2011-03-14].
  4. ↑ a b c d UHRMANN Michael - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-24]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Adam Kwieciński: UHRMANN Michael. [dostęp 2023-12-24].
  6. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1994/1995 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  7. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1995/1996 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  8. ↑ 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  9. ↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
  10. ↑ UHRMANN Michael - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-24]. (ang.).
  11. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  12. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2008 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2008-08-05. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  13. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  14. ↑ The Nations Grand Prix. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Uhrmann&oldid=72308168”