Wikipedia

Roar Ljøkelsøy

norweski skoczek narciarski

Roar Ljøkelsøy (ur. 31 maja 1976 w Orkdal) – norweski skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, czterokrotny mistrz świata w lotach narciarskich (dwukrotnie indywidualnie i dwukrotnie drużynowo), zwycięzca Turnieju Nordyckiego oraz dwukrotny zdobywca Pucharu KOP. W sezonach od 2016/2017 do 2018/2019 włącznie był asystentem trenera Wernera Schustera w reprezentacji Niemiec w skokach narciarskich[2]. W sezonie 2019/2020 objął funkcję fachowca odpowiedzialnego za szkolenie norweskich juniorów w perspektywie Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025[3].

Roar Ljøkelsøy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1976
Orkdal

Klub

Orkdal IL

Debiut w PŚ

11 marca 1993, Lillehammer
(34. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

28 marca 1993, Planica (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

10 grudnia 1995, Planica (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

21 stycznia 2003 w Sapporo

Rekord życiowy

230,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2005)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
brąz Turyn 2006 normalna
brąz Turyn 2006 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Oberstdorf 2005 duża
srebro Sapporo 2007 duża druż.
brąz Oberstdorf 2005 duża druż.
brąz Sapporo 2007 duża
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Planica 2004 indywidualnie
złoto Planica 2004 drużynowo
złoto Tauplitz 2006 indywidualnie
złoto Tauplitz 2006 drużynowo
Puchar Świata w skokach narciarskich
2. miejsce
2003/2004
2. miejsce
2004/2005
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
2005/2006
Turniej Nordycki
złoto 1. miejsce
2004
srebro 2. miejsce
2005
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
2003/2004
złoto 1. miejsce
2005/2006
Inne
Skok Roku
złoto 1. miejsce
2003[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Przebieg kariery Edytuj

W Pucharze Świata zadebiutował w wieku 16 lat, 11 marca 1993 w Lillehammer, zajmując 34. miejsce. Pierwsze punkty zdobył dzięki 12. lokacie w ostatnim konkursie sezonu 1992/1993 w Planicy. Sezon ten ukończył jako 53. skoczek klasyfikacji generalnej.

W sezonie 1993/1994 został włączony do pierwszej reprezentacji Norwegii. Najlepsze wyniki to dwa 6. miejsca (w Murau oraz Libercu) oraz 7. lokata w Engelbergu. Sezon ukończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Ponadto w tym sezonie po raz pierwszy znalazł się w kadrze na najważniejszą imprezę sezonu. Na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer startował jedynie w konkursie drużynowym, gdzie Norwegowie znaleźli się tuż za podium.

Po słabszym sezonie 1994/1995 (tylko trzykrotnie w czołowej „15” zawodów; 33. miejsce w klasyfikacji końcowej), w kolejnych dwóch znów notował dobre rezultaty. W sezonie 1995/1996 po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując 2. lokatę na skoczni w Planicy (10 grudnia 1995). W sumie dziesięciokrotnie plasował się w czołowej „10” zawodów. Sezon ukończył na 15. pozycji. W sezonie 1996/1997 zaliczył drugie podium w karierze (2. lokata 19 stycznia 1997 w Sapporo). Następnie był 3. w Willingen. Na mistrzostwach świata w Trondheim zajął 6. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni K-120. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się na 13. pozycji.

Pięć kolejnych sezonów (od 1997/1998 do 2001/2002) kończył pomiędzy 28. a 35. miejscem w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata. Bez większego powodzenia startował podczas igrzysk olimpijskich w Nagano (9. miejsce w konkursie na dużej skoczni, 4. miejsce drużynowo), a także mistrzostwach świata 1999 w Ramsau – 19. i 25. miejsca indywidualnie, oraz 6. w drużynie. Podczas mistrzostw świata 2001 w Lahti wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, zajmując 20. miejsce. Pojawił się za to w obydwu konkursach drużynowych, w trakcie których Norwegowie zajęli miejsca 7. (K-116) i 8. (K-90). Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City był 18. na normalnej i 32. na dużej skoczni, oraz 9. w konkursie drużynowym.

W tym okresie Ljøkelsøy rozważał zakończenie kariery sportowej[potrzebny przypis]. Sytuacja zmieniła się, gdy wiosną 2002 reprezentację Norwegii objął Mika Kojonkoski. Fin zupełnie odmienił pogrążoną w kryzysie drużynę, mianując Ljøkelsøya jej liderem. Sezon 2002/2003 był dla Ljøkelsøya przełomowy. Norweg był jedynym zawodnikiem, który w sezonie punktował we wszystkich konkursach. 25 stycznia 2003 na skoczni w Sapporo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze – po 11 latach startów w Pucharze Świata. Wprawdzie mistrzostwa świata w Predazzo ukończył na 22. i 18. miejscu, ale sezon ukończył jednak na wówczas najwyższym w karierze 9. miejscu w Pucharze Świata.

W sezonie 2003/2004 odniósł 7 zwycięstw, zdobył także dwa złote medale na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Planicy – indywidualny oraz z drużyną. Do końca sezonu gonił w klasyfikacji Pucharu Świata Janne Ahonena, ostatecznie przegrywając walkę o Kryształową Kulę o 10 punktów. W sezonie 2004/2005 triumfował w Pucharze Świata dwukrotnie (w Sapporo i Zakopanem), zdobył również swoje pierwsze medale na mistrzostwach świata. W Oberstdorfie na skoczni K-120 był 2. w konkursie indywidualnym oraz 3. w konkursie drużynowym. Puchar Świata ponownie ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej, tym razem przegrywając z Ahonenem o 275 punktów.

W sezonie 2005/2006 w Pucharze Świata triumfował raz (ponownie w Sapporo, było to już jego 5. zwycięstwo na tej skoczni) i zdobył 4 medale na imprezach mistrzowskich. Obronił złote medale na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Tauplitz. 12 lutego 2006 zdobył brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich, przegrywając kolejno z Larsem Bystølem (2 pkt.) i Mattim Hautamäki. 20 lutego 2006 zdobył kolejny brązowy medal olimpijski, tym razem w konkursie drużynowym. W Pucharze Świata zajął 4. miejsce w końcowej klasyfikacji.

W sezonie 2006/2007 zanotował swoje ostatnie sukcesy – brązowy medal mistrzostw świata w Sapporo na skoczni K-120 oraz srebro z drużyną. W Pucharze Świata dwukrotnie zajmował miejsca na podium, a w klasyfikacji generalnej był 14.

Startował jeszcze w trzech sezonach, jednak bez specjalnego powodzenia. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2008 w Oberstdorfie ukończył na 32. miejscu. Nie zakwalifikował się do norweskiej kadry na mistrzostwa świata 2009 w Libercu, igrzyska olimpijskie w Vancouver oraz na mistrzostwa świata w lotach 2010 w Planicy, co zaważyło na decyzji o zakończeniu sportowej kariery wraz z końcem sezonu 2009/2010. Po raz ostatni w oficjalnych zawodach wystąpił 14 marca 2010 podczas ostatniego konkursu Pucharu Świata w Oslo. Zajął tam 44. miejsce.

19 marca 2010 w Planicy podczas przerwy w konkursie mistrzostw świata w lotach oddał ostatni skok w swojej karierze, w którym uzyskał 197 metrów[4].

Jego rekord życiowy w długości skoku wynosi 230,5 metra (uzyskane w Planicy w roku 2005).

Igrzyska olimpijskie Edytuj

Indywidualnie Edytuj

1998   Nagano/Hakuba – 40. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-120)
2002   Salt Lake City/Park City – 18. miejsce (K-90), 32. miejsce (K-120)
2006   Turyn/Pragelato – brązowy medal (K-95), 4. miejsce (K-125)

Drużynowo Edytuj

1994   Lillehammer – 4. miejsce[a]
1998   Nagano/Hakuba – 4. miejsce[b]
2002   Salt Lake City/Park City – 9. miejsce[c]
2006   Turyn/Pragelato – brązowy medal[d]

Starty R. Ljøkelsøya na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
4. 23 lutego 1994   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 – druż.[a] 116,5 m 99,5 m 898,8 pkt (185,8 pkt) 71,3 pkt   Niemcy
40. 11 lutego 1998   Hakuba Olimpijska K-90 – indywid. 74,0 m – 80,0 pkt 154,5 pkt   Jani Soininen
9. 15 lutego 1998   Hakuba Olimpijska K-120 – indywid. 119,5 m 124,0 m 242,3 pkt 30,0 pkt   Kazuyoshi Funaki
4. 17 lutego 1998   Hakuba Olimpijska K-120 – druż.[b] 93,0 m 120,0 m 870,6 pkt (180,9 pkt) 62,4 pkt   Japonia
18. 10 lutego 2002   Park City Utah Olympic Park K-90 – indywid. 91,5 m 90,0 m 233,5 pkt 35,5 pkt   Simon Ammann
32. 13 lutego 2002   Park City Utah Olympic Park K-120 – indywid. 116,5 m – 107,2 pkt 174,2 pkt   Simon Ammann
9. 18 lutego 2002   Park City Utah Olympic Park K-120 – druż.[c] 112,0 m 116,5 m 790,8 pkt (205,3 pkt) 126,0 pkt   Niemcy
3.  12 lutego 2006   Pragelato Trampolino a Monte K-95 HS-106 indywid. 102,5 m 102,5 m 264,5 pkt 2,0 pkt   Lars Bystøl
4. 18 lutego 2006   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 indywid. 131,0 m 125,0 m 242,8 pkt 34,1 pkt   Thomas Morgenstern
3.  20 lutego 2006   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 druż.[d] 128,5 m 141,0 m 950,1 pkt (270,6 pkt) 33,9 pkt   Austria

Mistrzostwa świata Edytuj

Indywidualnie Edytuj

1995   Thunder Bay – 31. miejsce (K-120)
1997   Trondheim – 24. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)
1999   Ramsau – 19. miejsce (K-120), 25. miejsce (K-90)
2001   Lahti – 20. miejsce (K-90)
2003   Val di Fiemme/Predazzo – 22. miejsce (K-120), 18. miejsce (K-95)
2005   Oberstdorf – 9. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120)
2007   Sapporo – brązowy medal (K-120), 4. miejsce (K-90)

Drużynowo Edytuj

1997   Trondheim – 5. miejsce[e]
1999   Ramsau – 6. miejsce[f]
2001   Lahti – 7. miejsce (K-116)[g], 8. miejsce (K-90)[h]
2005   Oberstdorf – 12. miejsce (K-90)[i], brązowy medal (K-120)[j]
2007   Sapporo – srebrny medal (K-120)[k]

Starty R. Ljøkelsøya na mistrzostwach świata – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
31. 18 marca 1995   Thunder Bay Big Thunder K-120 – indywid. 95,5 m 92,0 m 128,5 pkt 144,1 pkt   Tommy Ingebrigtsen
24. 22 lutego 1997   Trondheim Granåsen K-90 – indywid. 94,0 m 85,0 m 232,0 pkt 31,5 pkt   Janne Ahonen
5. 27 lutego 1997   Trondheim Granåsen K-120 – druż.[e] 111,0 m 100,0 m 799,0 pkt (179,3 pkt) 156,3 pkt   Finlandia
6. 1 marca 1997   Trondheim Granåsen K-120 – indywid. 119,0 m 119,5 m 234,3 pkt 17,8 pkt   Masahiko Harada
19. 21 lutego 1999   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 – indywid. 110,0 m 109,5 m 192,1 pkt 71,3 pkt   Martin Schmitt
6. 23 lutego 1999   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 – druż.[f] 115,5 m 122,0 m 707,1 pkt (229,0 pkt) 281,8 pkt   Niemcy
25. 26 lutego 1999   Ramsau Mattensprunganlage K-90 – indywid. 88,5 m 83,0 m 211,0 pkt 44,0 pkt   Kazuyoshi Funaki
20. 23 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-90 – indywid. 79,0 m 84,5 m 188,5 pkt 57,5 pkt   Adam Małysz
7. 24 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-116 – druż.[g] 89,0 m 103,5 m 680,7 pkt (149,9 pkt) 259,1 pkt   Niemcy
8. 25 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-90 – druż.[h] 83,5 m 85,0 m 791,5 pkt (202,5 pkt) 162,0 pkt   Austria
22. 22 lutego 2003   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 – indywid. 120,5 m 119,0 m 226,1 pkt 62,9 pkt   Adam Małysz
18. 28 lutego 2003   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 – indywid. 95,0 m 97,0 m 234,5 pkt 44,5 pkt   Adam Małysz
9. 19 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 90,5 m 245,0 pkt 11,0 pkt   Rok Benkovič
12. 20 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 druż.[i] 97,0 m – 373,5 pkt (131,0 pkt) 597,0 pkt   Austria
2.  25 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 140,5 m 138,5 m 307,2 pkt 6,0 pkt   Janne Ahonen
3.  26 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[j] 134,0 m 141,5 m 1113,5 pkt (299,4 pkt) 23,8 pkt   Austria
3.  24 lutego 2007   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 indywid. 123,0 m 135,0 m 262,9 pkt 3,2 pkt   Simon Ammann
2.  25 lutego 2007   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[k] 134,0 m 126,5 m 953,3 pkt (268,9 pkt) 46,9 pkt   Austria
4. 3 marca 2007   Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 94,5 m 92,5 m 246,5 pkt 30,5 pkt   Adam Małysz

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich Edytuj

Indywidualnie Edytuj

1994   Planica – 42. miejsce
1996   Tauplitz – 12. miejsce
2002   Harrachov – 49. miejsce
2004   Planica – złoty medal
2006   Tauplitz – złoty medal
2008   Oberstdorf – 32. miejsce

Drużynowo Edytuj

2004   Planica – złoty medal[l]
2006   Tauplitz – złoty medal[m]

Starty R. Ljøkelsøya na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
42. 20 marca 1994   Planica Velikanka K-185 – indywid. 94,0 m 77,0 m –[n] –[n] 76,7 pkt 274,6 pkt   Jaroslav Sakala
12. 10-11 lutego 1996   Tauplitz Kulm K-185 – indywid. 157,0 m 178,0 m 180,0 m 177,0 m 651,4 pkt 86,7 pkt   Andreas Goldberger
49. 9 marca 2002   Harrachov Čerťák K-185 – indywid. 94,0 m – –[n] –[n] 50,8 pkt 345,5 pkt   Sven Hannawald
1.  20-21 lutego 2004   Planica Velikanka K-185 – indywid. 191,5 m 221,5 m 222,0 m 210,5 m 832,1 pkt –
1.  22 lutego 2004   Planica Velikanka K-185 – druż.[l] 223,5 m 225,0 m 1711,8 pkt (448,7 pkt) –
1.  13-14 stycznia 2006   Tauplitz Kulm K-185 HS-200 indywid. 202,5 m 207,5 m 190,0 m 207,5 m 788,0 pkt –
1.  15 stycznia 2006   Tauplitz Kulm K-185 HS-200 druż.[m] 200,5 m 200,0 m 1497,9 pkt (391,6 pkt) –
32. 22-23 lutego 2008   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 176,0 m – – – 161,2 pkt 674,2 pkt   Gregor Schlierenzauer

Mistrzostwa świata juniorów Edytuj

Indywidualnie Edytuj

1993   Harrachov – 5. miejsce
1994   Breitenwang – 17. miejsce

Drużynowo Edytuj

1993   Harrachov – 5. miejsce[o]
1994   Breitenwang – 5. miejsce[p]

Starty R. Ljøkelsøya na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 3 marca 1993   Harrachov Čerťák K-90 druż.[o] 73,5 m 96,0 m 736,9 pkt (200,2 pkt) 122,1 pkt   Finlandia
5. 5 marca 1993   Harrachov Čerťák K-90 indywid. 90,0 m 82,5 m 216,0 pkt 17,2 pkt   Janne Ahonen
5. 27 stycznia 1994   Breitenwang Lähn K-85 druż.[p] 84,5 m 67,5 m 722,0 pkt (193,0 pkt) 118,0 pkt   Finlandia
17. 30 stycznia 1994   Breitenwang Lähn K-85 indywid. 69,0 m 71,0 m 173,0 pkt 42,5 pkt   Janne Ahonen

Puchar Świata Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
1992/1993 53.
1993/1994 17.
1994/1995 33.
1995/1996 15.
1996/1997 13.
1997/1998 32.
1998/1999 29.
1999/2000 29.
2000/2001 28.
2001/2002 35.
2002/2003 9.
2003/2004 2.
2004/2005 2.
2005/2006 4.
2006/2007 14.
2007/2008 37.
2008/2009 25.
2009/2010 30.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 25 stycznia 2003   Sapporo Ōkurayama K-120 – 137,5 m 128,5 m 283,3 pkt –
2. 6 grudnia 2003   Trondheim Granåsen K-120 – 130,0 m 121,0 m 254,3 pkt –
3. 20 grudnia 2003   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 – 128,5 m 136,0 m 258,6 pkt –
4. 24 stycznia 2004   Sapporo Ōkurayama K-120 – 132,0 m 133,5 m 281,4 pkt –
5. 25 stycznia 2004   Sapporo Ōkurayama K-120 – 122,5 m 133,5 m 263,3 pkt –
6. 7 lutego 2004   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 – 223,0 m 201,5 m 413,9 pkt * Loty 2003/2004
7. 12 marca 2004   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 – 136,5 m 134,5 m 291,8 pkt * TN 2004
8. 14 marca 2004   Oslo Holmenkollbakken K-115 – 126,5 m – 138,7 pkt * TN 2004
9. 29 stycznia 2005   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,0 m 128,0 m 268,9 pkt *ex aequo z Adamem Małyszem
10. 6 lutego 2005   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 137,5 m 137,0 m 292,1 pkt –
11. 22 stycznia 2006   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 140,0 m 125,5 m 262,3 pkt –

Miejsca na podium Edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
1992/1993 – – – –
1993/1994 – – – –
1994/1995 – – – –
1995/1996 – 1 – 1
1996/1997 – 1 1 2
1997/1998 – – – –
1998/1999 – – – –
1999/2000 – – – –
2000/2001 – – – –
2001/2002 – – – –
2002/2003 1 1 – 2
2003/2004 7 2 2 11
2004/2005 2 6 2 10
2005/2006 1 3 1 5
2006/2007 – 1 – 1
2007/2008 – – – –
2008/2009 – – – –
2009/2010 – – – –
Suma 11 15 6 32

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 grudnia 1995   Planica Bloudkova velikanka K-120 – 130,5 m 130,0 m 274,9 pkt 2. 2,4 pkt Mika Laitinen
2. 19 stycznia 1997   Sapporo Ōkurayama K-120 – 126,0 m 127,0 m 259,4 pkt 2. 3,9 pkt Dieter Thoma
3. 2 lutego 1997   Willingen Mühlenkopfschanze K-120 – 117,0 m – 112,1 pkt 3. 9,9 pkt Hiroya Saitō
4. 25 stycznia 2003   Sapporo Ōkurayama K-120 – 137,5 m 128,5 m 283,3 pkt 1. –
5. 9 marca 2003   Oslo Holmenkollbakken K-115 – 116,0 m – 118,8 pkt 2.[q] 14,8 pkt Adam Małysz
6. 6 grudnia 2003   Trondheim Granåsen K-120 – 130,0 m 121,0 m 254,3 pkt 1. –
7. 20 grudnia 2003   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 – 128,5 m 136,0 m 258,6 pkt 1. –
8. 18 stycznia 2004   Zakopane Wielka Krokiew K-120 – 128,0 m 122,0 m 251,5 pkt 3. 1,1 pkt Martin Höllwarth
9. 24 stycznia 2004   Sapporo Ōkurayama K-120 – 132,0 m 133,5 m 281,4 pkt 1. –
10. 25 stycznia 2004   Sapporo Ōkurayama K-120 – 122,5 m 133,5 m 263,3 pkt 1. –
11. 7 lutego 2004   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 – 223,0 m 201,5 m 413,9 pkt 1. –
12. 14 lutego 2004   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 – 126,0 m 132,5 m 230,8 pkt 3. 12,0 pkt Janne Ahonen
13. 7 marca 2004   Lahti Salpausselkä K-116 – 126,0 m 122,5 m 265,7 pkt 2. 3,4 pkt Bjørn Einar Romøren
14. 10 marca 2004   Kuopio Puijo K-120 – 125,0 m 124,5 m 252,6 pkt 2. 7,1 pkt Bjørn Einar Romøren
15. 12 marca 2004   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 – 136,5 m 134,5 m 291,8 pkt 1. –
16. 14 marca 2004   Oslo Holmenkollbakken K-115 – 126,5 m – 138,7 pkt 1. –
17. 12 grudnia 2004   Harrachov Čerťák K-125 HS-142 138,0 m 140,5 m 287,3 pkt 2. 1,5 pkt Janne Ahonen
18. 29 grudnia 2004   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 116,0 m 140,0 m 258,8 pkt 2. 9,6 pkt Janne Ahonen
19. 15 stycznia 2005   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 199,0 m 203,5 m 396,0 pkt 2. 2,3 pkt Andreas Widhölzl
20. 29 stycznia 2005   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,0 m 128,0 m 268,9 pkt 1. –
21. 30 stycznia 2005   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 127,5 m 131,5 m 268,7 pkt 3. 9,5 pkt Adam Małysz
22. 5 lutego 2005   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 132,0 m – 139,1 pkt 3. 4,9 pkt Kazuyoshi Funaki
23. 6 lutego 2005   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 137,5 m 137,0 m 292,1 pkt 1. –
24. 6 marca 2005   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,5 m 128,5 m 269,0 pkt 2. 1,0 pkt Matti Hautamäki
25. 9 marca 2005   Kuopio Puijo K-120 HS-127 127,5 m 126,5 m 259,7 pkt 2. 10,6 pkt Matti Hautamäki
26. 20 marca 2005   Planica Letalnica K-185 HS-215 230,5 m 224,0 m 453,9 pkt 2. 9,1 pkt Bjørn Einar Romøren
27. 29 grudnia 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 128,5 m 132,0 m 268,4 pkt 2. 2,5 pkt Janne Ahonen
28. 6 stycznia 2006   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 137,0 m 138,0 m 282,0 pkt 3. 11,0 pkt Janne Ahonen
29. 21 stycznia 2006   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 129,5 m 126,5 m 262,3 pkt 2. 7,6 pkt Bjørn Einar Romøren
30. 22 stycznia 2006   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 140,0 m 125,5 m 262,3 pkt 1. –
31. 18 marca 2006   Planica Letalnica K-185 HS-215 215,5 m 220,5 m 434,7 pkt 2. 15,4 pkt Bjørn Einar Romøren
32. 20 stycznia 2007   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,5 m – 138,8 pkt 2. 4,5 pkt Rok Urbanc

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata Edytuj

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1992/1993
                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - 34 27 12 4
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Sezon 1993/1994
                                      punkty
17 10 19 17 7 26 21 10 16 6 19 6 - - - 50 42 48 23 258
Sezon 1994/1995
                                          punkty
- 21 40 - 51 - 50 28 46 36 26 14 15 26 41 14 51 31 22 19 41 96
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
29 4 26 2 33 7 36 26 37 39 30 14 - 10 42 6 8 4 12 10 30 10 27 33 40 5 39 8 501
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
38 6 50 - 17 31 17 13 23 10 10 15 - 2 25 13 3 12 13 32 10 52 25 8 10 462
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
36 44 - - - 13 10 q 23 47 36 - 49 11 - - 23 17 10 14 26 13 q 36 32 23 17 191
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
20 q 43 37 26 35 10 19 q 42 - - - - - - 33 11 19 18 18 13 13 41 15 38 30 q 31 173
Sezon 1999/2000
                                                    punkty
26 16 24 20 37 28 36 34 20 15 18 9 7 23 24 ? 46 29 28 - - 12 33 23 40 18 213
Sezon 2000/2001
                                          punkty
31 6 47 45 19 34 14 13 10 38 20 21 20 48 28 q q - 47 q - 151
Sezon 2001/2002
                                            punkty
48 28 34 27 18 19 5 - - q q 26 32 - 38 22 - - 21 q 15 q 117
Sezon 2002/2003
                                                      punkty
9 9 7 11 15 7 17 15 6 4 7 15 12 14 9 7 1 9 7 18 28 30 2 29 21 19 11 757
Sezon 2003/2004
                                              punkty
10 4 1 19 1 9 14 19 10 12 15 9 3 7 1 1 1 3 4 2 2 1 1 1306
Sezon 2004/2005
                                                        punkty
7 8 4 4 5 2 7 4 2 7 13 6 17 2 8 5 8 1 3 3 1 - 2 2 6 8 4 2 1440
Sezon 2005/2006
                                            punkty
12 16 8 28 5 4 18 2 5 5 3 2 1 9 5 16 18 13 4 27 2 9 875
Sezon 2006/2007
                                                punkty
65 q 42 27 17 16 33 27 16 40 2 10 12 28 11 - 6 4 6 36 8 9 4 10 474
Sezon 2007/2008
                                                      punkty
18 30 23 - - 29 34 20 32 35 50 10 q 35 - - 21 14 - - 21 47 q - - 40 - 99
Sezon 2008/2009
                                                      punkty
23 19 24 20 34 q 11 37 q - - 14 17 - 37 - - 6 5 35 13 11 41 24 32 15 18 259
Sezon 2009/2010
                                              punkty
- 8 16 19 20 40 19 30 20 32 37 31 - - - - - - - 19 19 12 44 140
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował (lub nie zakwalifikował się[r])
 ?  – brak danych (zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się)

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata Edytuj

W sezonach 1991/1992–1992/1993 oraz 1993/1994–2000/2001 obowiązywały inne punktacje za konkurs Pucharu Świata.

Sezon
1992/1993 		   
- 2
Legenda (w sezonach
1991/1992–1992/1993)
1 2 3 poniżej 3

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
1994/1995 		 
5
Sezon
1995/1996 		       
3 5 5 2
Sezon
1996/1997 		 
3
Sezon
1998/1999 		 
4
Sezon
1999/2000 		     
- 4 -
Sezon
2000/2001 		       
1 6 6 -
Legenda (w sezonach
1993/1994–2000/2001)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
2001/2002 		         
7 - - 5 6
Sezon
2002/2003 		   
7 2
Sezon
2003/2004 		   
1 1
Sezon
2004/2005 		     
9 - 1
Sezon
2005/2006 		   
3 2
Sezon
2006/2007 		   
2 2
Sezon
2007/2008 		     
1 - -
Sezon
2008/2009 		           
5 2 4 - - -
Sezon
2009/2010 		       
- - - 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
1993/1994 10.
1994/1995 65.
1995/1996 27.
1996/1997 13.
1997/1998 38.
1998/1999 65.
1999/2000 19.
2000/2001 20.
2001/2002 44.
2002/2003 6.
2003/2004 9.
2004/2005 6.
2005/2006 3.
2006/2007 17.
2007/2008 31.
2008/2009 56.
2009/2010 23.

Turniej Nordycki (Skandynawski) Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
1997 24.
1998 39.
1999 24.
2000 25.
2001 69.
2002 36.
2003 16.
2004 1.
2005 2.
2006 16.
2007 12.
2008 63.
2009 28.
2010 21.

Puchar Świata w lotach Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
1994/1995 26.
1995/1996 7.
1996/1997 9.
1997/1998 23.
1998/1999 44.
1999/2000 23.
2000/2001 24.
2008/2009 19.

Letnie Grand Prix Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
1995 42.
1996 45.
1997 15.
1998 30.
1999 38.
2000 14.
2001 18.
2002 6.
2003 5.
2004 16.
2005 30.
2006 46.
2007 19.
2008 28.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 10 sierpnia 2003   Hinterzarten Adlerschanze K-95 – 104,5 m 105,0 m 274,0 pkt 3. 15,0 pkt Thomas Morgenstern
2. 12 września 2004   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 129,0 m 128,5 m 268,0 pkt 2. 4,4 pkt Daniel Forfang
3. 14 września 2008   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 129,0 m 120,5 m 248,1 pkt 3. 14,5 pkt Simon Ammann

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP Edytuj

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
      punkty
q q q 0
1995
        punkty
22 35 - - 351,8
1996
          punkty
23 - - 41 43 8
1997
          punkty
22 7 37 9 14 92
1998
            punkty
38 25 24 49 31 15 29
1999
          punkty
21 - 39 31 23 18
2000
                punkty
25 11 16 37 5 15 33 4 156
2001
              punkty
13 52 33 32 16 7 7 107
2002
            punkty
11 6 12 5 10 7 193
2003
        punkty
3 38 6 4 150
2004
              punkty
32 15 15 - 2 - - 112
2005
                punkty
8 - - 35 - 13 - - 52
2006
                    punkty
24 - 9 28 24 - - - - - 46
2007
                    punkty
- 11 5 - - - - - 6 32 109
2008
                    punkty
- - - - - - 16 3 - - 75
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował
(lub nie zakwalifikował się[s])

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP Edytuj

Do sezonu 2000 obowiązywały inne punktacje za konkurs.

1999    
7 9
2000  
4
Legenda
(do sezonu 2000)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – brak startu

2003  
5
2004    
4 1
2005  
9
2006  
7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2006 23.
2007 36.

Uwagi Edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Øyvind Berg, Lasse Ottesen, Roar Ljøkelsøy, Espen Bredesen.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Henning Stensrud, Lasse Ottesen, Roar Ljøkelsøy, Kristian Brenden.
  3. ↑ a b Skład zespołu: Tommy Ingebrigtsen, Lars Bystøl, Anders Bardal, Roar Ljøkelsøy.
  4. ↑ a b Skład zespołu: Lars Bystøl, Bjørn Einar Romøren, Tommy Ingebrigtsen, Roar Ljøkelsøy.
  5. ↑ a b Skład zespołu: Håvard Lie, Roar Ljøkelsøy, Espen Bredesen, Lasse Ottesen.
  6. ↑ a b Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Morten Ågheim, Tommy Ingebrigtsen, Kristian Brenden.
  7. ↑ a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Roar Ljøkelsøy, Henning Stensrud, Tommy Ingebrigtsen.
  8. ↑ a b Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Olav Magne Dønnem, Bjørn Einar Romøren, Henning Stensrud.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Lars Bystøl, Sigurd Pettersen, Bjørn Einar Romøren, Roar Ljøkelsøy.
  10. ↑ a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Sigurd Pettersen, Lars Bystøl, Roar Ljøkelsøy.
  11. ↑ a b Skład zespołu: Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen, Roar Ljøkelsøy.
  12. ↑ a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Sigurd Pettersen, Tommy Ingebrigtsen, Roar Ljøkelsøy.
  13. ↑ a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Lars Bystøl, Tommy Ingebrigtsen, Roar Ljøkelsøy.
  14. ↑ a b c d Seria konkursowa została odwołana.
  15. ↑ a b Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Anders Heimdal, Geir Atle Wøien, Bengt Heiestad.
  16. ↑ a b Skład zespołu: Roar Ljøkelsøy, Lars Bergerengen, Sturle Holseter, Tommy Ingebrigtsen.
  17. ↑ Ex aequo z Florianem Lieglem
  18. ↑ Przed sezonem 1997/1998.
  19. ↑ Przed 2002 rokiem.

Przypisy Edytuj

  1. ↑ Skok Roku 2003 – Ljoekelsoey zwycięzcą!. skokinarciarskie.pl, 2004-01-02. [dostęp 2015-12-28]. (pol.).
  2. ↑ Anna Felska: Ljoekelsoey nowym asystentem Wernera Schustera. sportsinwinter.pl, 2016-04-15. [dostęp 2020-01-26].
  3. ↑ Mateusz Wasiewski: Pracował u boku Wernera Schustera, teraz pomoże norweskim juniorom. sportsinwinter.pl, 2019-04-30. [dostęp 2020-01-26].
  4. ↑ Roar Ljoekelsoey i Stefan Read zakończyli przygodę ze skokami. [dostęp 2010-03-21]. (pol.).

Bibliografia Edytuj

Linki zewnętrzne Edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roar_Ljøkelsøy&oldid=70555180”