Wikipedia

Andreas Widhölzl

austriacki skoczek narciarski

Andreas Widhölzl (ur. 14 października 1976 w St. Johann in Tirol) – austriacki skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny medalista mistrzostw świata w lotach, trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów, zwycięzca 48. Turnieju Czterech Skoczni, Turnieju Nordyckiego i Letniego Grand Prix w skokach oraz zdobywca Pucharu KOP, trener.

Andreas Widhölzl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 października 1976
Sankt Johann

Klub

SC Fieberbrunn

Reprezentacja

 Austria

Debiut w PŚ

3 stycznia 1993 w Innsbrucku (24. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

10 grudnia 1994 w Planicy (24. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

17 lutego 1996 w Iron Mountain (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

9 marca 1997 w Lahti

Rekord życiowy

231,0 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2005)[1][2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 drużynowo
brąz Nagano 1998 K-90 ind.
brąz Nagano 1998 drużynowo
Mistrzostwa świata
złoto Oberstdorf 2005 K-90 druż.
złoto Oberstdorf 2005 K-120 druż.
brąz Ramsau 1999 drużynowo
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Vikersund 2000 Indywidualnie
srebro Tauplitz 2006 Indywidualnie
brąz Planica 2004 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Harrachov 1993 Indywidualnie
srebro Harrachov 1993 Drużynowo
brąz Breitenwang 1994 Drużynowo
Inne nagrody
Puchar świata w skokach
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
1999/2000
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
1997/1998
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2002/2003
Puchar Świata w lotach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
1997/1998
Turniej Czterech Skoczni
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
1999/2000
Turniej Nordycki
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
1998
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
1997
Letnie Grand Prix
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2002
Puchar KOP
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2004/2005
Alpen Cup
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
1993/1994
Skok Roku
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2002[3]
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Kawalerski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

W latach 2014 – 2018 był asystentem Heinza Kuttina w reprezentacji Austrii w skokach. Od 30 marca 2018 do 30 marca 2020 trener kadry B Austrii.

31 marca 2020 roku został głównym trenerem kadry austriackiej mężczyzn.

Przebieg karieryEdytuj

Swoją karierę rozpoczął w wieku 10 lat w klubie SC Fieberbrunn, którego barwy reprezentował do końca kariery. W Pucharze Świata zadebiutował w sezonie 1992/1993, zajmując 24. miejsce w konkursie w Innsbrucku 3 stycznia 1993. Trzy dni później, w Bischofshofen zajął 28. miejsce i ponieważ w tych startach nie wywalczył punktów Pucharu Świata (do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za miejsca w konkursach Pucharu Świata), to nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W marcu 1993 wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Harrachovie, gdzie zdobył srebrne medale zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym. W sezonie 1993/1994 ani razu nie pojawił się w konkursach Pucharu Świata, wystąpił jednak na mistrzostwach świata juniorów w Breitenwang, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym.

Pierwsze punkty zawodów pucharowych zdobył na początku sezonu 1994/1995, 10 grudnia 1994 w Planicy, gdzie zajął 24. miejsce. W większości swoich startów w tym sezonie punktował, dwukrotnie plasując się w czołowej dziesiątce. Jego najlepszym indywidualnym wynikiem tergo sezonu było siódme miejsce w Sapporo (21 stycznia 1995). W marcu 1995 wziął udział w mistrzostwach świata w Thunder Bay, gdzie indywidualnie zajął 26. miejsce na normalnej skoczni oraz 44. miejsce na dużej. Wystąpił także w konkursie drużynowym na dużej skoczni, gdzie był najsłabszym zawodnikiem reprezentacji Austrii. Jego skoki (87,0 m i 93,5 m) w dużym stopniu przyczyniły się do tego, że Austriacy zajęli zaledwie szóste miejsce. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 26. miejsce.

Pierwszy raz na podium stanął w drugiej połowie sezonu 1995/1996, 17 lutego 1996 w Iron Mountain, gdzie zajął drugie miejsce, ustępując tylko Jensowi Weißflogowi. Parę dni wcześniej zajął 11. miejsce na mistrzostwach świata w Lotach w Tauplitz. Drugie miejsce w Iron Mountain było jego jedynym podium w tym sezonie, ale oprócz tego startu jeszcze pięciokrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce, dzięki czemu został sklasyfikowany na dwudziestym miejscu w PŚ. Sezon 1996/1997 przyniósł mu pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata. Miało to miejsce 9 marca 1997 w Lahti. Widhölzl zajął wtedy trzecie miejsce w pierwszej edycji Turnieju Nordyckiego, za Kazuyoshim Funakim i Kristianem Brendenem. W klasyfikacji generalnej PŚ był piętnasty. W lutym 1997 wziął udział w mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie indywidualnie na normalnym obiekcie zajął dziewiąte miejsce, jednak na dużej skoczni uplasował się dopiero na 31. pozycji. W konkursie drużynowym Austriacy z Widhölzlem w składzie przegrali walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec o 4,5 punktu i zajęli ostatecznie czwarte miejsce.

Przełom w karierze Andreasa nastąpił w sezonie 1997/1998, kiedy to zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Siedmiokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa. Dobre wyniki zaowocowały także trzecim miejscem w klasyfikacji generalnej sezonu 1997/1998 Pucharu Świata w lotach. Po tym jak zajął 10. miejsce w Oberstdorfie, 21. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, 16. miejsce w Innsbrucku i piąte w Bischofshofen uplasował się na siódmej pozycji w klasyfikacji końcowej 46. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Ponadto zwyciężył w drugiej edycji Turnieju Nordyckiego, mimo że nie wygrał żadnego z konkursów. Pod koniec stycznia 1998 zajął dziewiąte miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie. W tym samym sezonie wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano. W konkursie indywidualnym na normalnej skoczni skoki na odległość 88,0 m i 90,5 dały mu brązowy medal, za Janim Soininenem i Kazuyoshim Funakim, do którego stracił zaledwie 1 punkt. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na dużej skoczni znajdował się na prowadzeniu z odległością 131,0 m. Miał kilka punktów przewagi nad drugim Takanobu Okabe. Trzeci był Soininen, a na czwartym miejscu znajdował się Funaki ze stratą 9 punktów do Widhölzla. W drugiej serii Austriak uzyskał 120,5 m i został wyprzedzony kolejno przez Masahiko Haradę, Soininena i Funakiego. Zajął czwarte miejsce, tracąc do Harady (który oddał najdłuższy skok konkursu – 136,0 m) zaledwie 0,1 punktu. W konkursie drużynowym Austriacy prowadzili po pierwszej serii skoków. Nie zdołali jednak utrzymać prowadzenia, tracąc je na rzecz Japończyków, a następnie dali się wyprzedzić także Niemcom. Ostatecznie Reinhard Schwarzenberger, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher i Andreas Widhölzl zdobyli brązowe medale. W obu kolejkach skoków Widhölzl był najlepszym zawodnikiem ekipy austriackiej.

W sezonie 1998/1999 był pięć razy na podium w konkursach PŚ, co dało mu siódme miejsce w klasyfikacji generalnej. Odniósł dwa zwycięstwa, w tym 6 stycznia 1999 w Bischofshofen. Szansę na dobre miejsce w 47. Turnieju Czterech Skoczni stracił jednak już wcześniej w Ga-Pa, zajmując zaledwie 32. miejsce. W Oberstdorfie był czwarty, a w Innsbrucku piętnasty i na 15. miejscu został też sklasyfikowany w całym turnieju. Podczas mistrzostw świata w Ramsau w lutym 1999 na dużej skoczni zajął 12. miejsce, a na normalnym obiekcie był dziewiąty. W konkursie drużynowym Austriacy w składzie z igrzysk w Nagano zajęli trzecie miejsce.

W lecie 1999 zajął piąte miejsce w klasyfikacji szóstej edycji Letniego Grand Prix w skokach. Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1999/2000, w którym zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ, ulegając tylko Martinowi Schmittowi. Austriak czternastokrotnie stawał na podium, przy czym siedem razy zwyciężał. Po tym jak zajął trzecie miejsce w Oberstdorfie oraz zwyciężył w Ga-Pa, Innsbrucku i Bischofshofen wygrał 48. Turniej Czterech Skoczni. Wygrał ponadto oba konkursy rozgrywane w Predazzo (4 i 5 grudnia 1999) oraz w Willingen (5 i 6 lutego 2000). Kilka dni później został wicemistrzem świata w lotach, ustępując tylko Svenowi Hannawaldowi podczas mistrzostw świata w lotach w Vikersund. W sezonie 1999/2000 PŚ w lotach zajął piąte miejsce.

W sezonie 2000/2001 rywalizację zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Kuopio 24 listopada 2000. Później jednak tylko dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu. W klasyfikacji generalnej zajął dwunaste miejsce. Nie wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti w 2001. W pierwszych szesnastu startach sezonu 2001/2002 zajmował czołowe pozycje i tylko trzy razy nie znalazł się w czołowej dziesiątce. To właśnie w pierwszej części sezonu sześciokrotnie stanął na podium, z czego dwa razy wygrał. Podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City (w lutym 2002) indywidualnie plasował się w trzeciej dziesiątce, a w konkursie drużynowym wraz z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce. Miesiąc po igrzyskach był siódmy na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął ostatecznie czwarte miejsce.

W lecie 2002 zwyciężył w klasyfikacji generalnej dziewiątej edycji Letniego Grand Prix w skokach. W sezonie 2002/2003 w klasyfikacji generalnej PŚ zajął trzecie miejsce, za Adamem Małyszem i Svenem Hannawaldem. Pięciokrotnie stawał na podium, w tym cztery razy był drugi i raz zwyciężył – 30 listopada 2002 w Kuopio. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 wystartował tylko w konkursach na dużej skoczni. Indywidualnie zajął 11. miejsce, a w konkursie drużynowym Austriacy z Widhölzlem w składzie zajęli piąte miejsce. W sezonie 2003/2004 wystartował tylko w niecałej połowie konkursów indywidualnych, na podium stając zaledwie raz – 14 grudnia 2003 w Titisee-Neustadt był drugi za Tamim Kiuru. Podczas mistrzostw świata w lotach w Planicy w 2004 zajął szesnaste miejsce indywidualnie, a razem z Andreasem Goldbergerem, Wolfgangiem Loitzlem i Thomasem Morgensternem zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 29. miejsce.

Sezon 2004/2005 zaczął od zajęcia dziewiątego miejsca w Ruce. W większości kolejnych startów plasował się w czołowej dziesiątce i tylko raz nie zdobył punktów. Sześciokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym 15 stycznia 2005 w Tauplitz swoje ostatnie zwycięstwo w karierze. W lutym 2005 wystartował we wszystkich czterech konkursach mistrzostw świata w Oberstdorfie. W konkursach indywidualnych zajął 25. miejsce na normalnej skoczni oraz 17. miejsce na dużej. Natomiast w obu konkursach drużynowych wspólnie z Andreasem Koflerem, Martinem Kochem i Thomasem Morgensternem zdobył złote medale. Ponadto w tym sezonie zdobył także Puchar KOP. Sezon zakończył zajęciem trzeciego miejsca 20 marca 2005 w Planicy, plasując się za dwoma Norwegami: Bjørnem Einarem Romørenem i Roarem Ljøkelsøyem. Było to ostatnie podium w jego karierze. W pierwszej serii tego konkursu ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, uzyskując 231 m[2]. Parę dni wcześniej, 17 marca 2005, w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Planicy uzyskał 234,5 m, jednak nie ustał tego skoku[2]. W klasyfikacji generalnej PŚ był ósmy.

W sezonie 2005/2006 wielokrotnie znajdował się w czołowej dziesiątce zawodów, dzięki czemu zajął 10. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. W styczniu 2006 zdobył indywidualnie srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz – wyprzedził go tylko Roar Ljøkelsøy. W konkursie drużynowym Austriacy przegrali walkę o brązowy medal z Niemcami i zajęli czwarte miejsce. Miesiąc później wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie indywidualnie na normalnej skoczni był siedemnasty, a na dużej zajął 21. miejsce. W konkursie drużynowym Austriacy prowadzili już po pierwszej serii i prowadzenia tego nie oddali już do końca. Był to ostatni medal w karierze Widhölzla.

W sezonie 2006/2007 jego największym osiągnięciem było szóste miejsce wywalczone 13 stycznia 2007 w Vikersund. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 33. miejsce. Ostatnim konkursem Pucharu Świata, w którym wziął udział były zawody w lotach w Planicy, gdzie zajął 21. miejsce. W sezonie 2007/2008 startował tylko w Pucharze Kontynentalnym, gdzie jego najlepszym wynikiem było 10. miejsce w Iron Mountain (16 lutego 2008). Karierę oficjalnie zakończył 15 marca 2008 w Planicy. W przerwie konkursu drużynowego Pucharu Świata oddał specjalny skok z tej okazji na odległość 213,5 metra.

Jest trzykrotnym mistrzem Austrii: z 2001 na dużej i normalnej skoczni oraz z 2002 na normalnej skoczni. Ponadto zdobył srebrny medal na dużej skoczni w 2006, a dwa lata wcześniej był trzeci.

Igrzyska olimpijskieEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
3.  11 lutego 1998   Nagano Skocznia normalna indywidualnie 232.4 pkt 2.0 pkt   Jani Soininen
4. 15 lutego 1998   Nagano Skocznia duża indywidualnie 258.2 pkt 14.1 pkt   Kazuyoshi Funaki
3.  16 lutego 1998   Nagano Skocznia duża drużynowo[4] 881.5 pkt 51.5 pkt   Japonia
24. 10 lutego 2002   Salt Lake City Skocznia normalna indywidualnie 184.3 pkt 38.5 pkt   Simon Ammann
21. 13 lutego 2002   Salt Lake City Skocznia duża indywidualnie 222.6 pkt 58.8 pkt   Simon Ammann
4. 14 lutego 2002   Salt Lake City Skocznia duża drużynowo[5] 927.1 pkt 47.3 pkt   Niemcy
17. 12 lutego 2006   Turyn Skocznia normalna indywidualnie 244.0 pkt 22.5 pkt   Lars Bystøl
21. 18 lutego 2006   Turyn Skocznia duża indywidualnie 210.1 pkt 66.8 pkt   Thomas Morgenstern
1.  20 lutego 2006   Turyn Skocznia duża drużynowo[6] 984.0 pkt –

Mistrzostwa świataEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
26. 12 marca 1995   Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 188.0 pkt 78.0 pkt   Takanobu Okabe
6. 16 marca 1995   Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[7] 729.0 pkt 160.0 pkt   Finlandia
44. 18 marca 1995   Thunder Bay Skocznia duża indywidualnie 31.5 pkt 241.1 pkt   Tommy Ingebrigtsen
9. 22 lutego 1997   Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 252.0 pkt 11.5 pkt   Janne Ahonen
4. 27 lutego 1997   Trondheim Skocznia duża drużynowo[8] 840.9 pkt 114.4 pkt   Finlandia
31. 1 marca 1997   Trondheim Skocznia duża indywidualnie 88.0 pkt 164.1 pkt   Masahiko Harada
12. 21 lutego 1999   Ramsau Skocznia duża indywidualnie 210.8 pkt 52.6 pkt   Martin Schmitt
3.  23 lutego 1999   Ramsau Skocznia duża drużynowo[4] 905.5 pkt 83.4 pkt   Niemcy
9. 26 lutego 1999   Ramsau Skocznia normalna indywidualnie 236.0 pkt 19.0 pkt   Kazuyoshi Funaki
11. 22 lutego 2003   Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 247.3 pkt 41.7 pkt   Adam Małysz
5. 23 lutego 2003   Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[9] 961.8 pkt 84.8 pkt   Finlandia
25. 19 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 230.0 pkt 26.0 pkt   Rok Benkovič
1.  20 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia normalna drużynowo[10] 970.5 pkt –
17. 25 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 258.3 pkt 54.9 pkt   Janne Ahonen
1.  26 lutego 2005   Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[10] 1137.3 pkt –

Mistrzostwa świata w lotachEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
11. 11 lutego 1996   Tauplitz Loty indywidualnie 652.5 pkt 85.6 pkt   Andreas Goldberger
9. 25 stycznia 1998   Oberstdorf Loty indywidualnie 685.2 pkt 91.2 pkt   Kazuyoshi Funaki
2.  13 lutego 2000   Vikersund Loty indywidualnie 522.6 pkt 14.2 pkt   Sven Hannawald
7. 10 marca 2002   Harrachov Loty indywidualnie 329.4 pkt 66.9 pkt   Sven Hannawald
16. 22 lutego 2004   Planica Loty indywidualnie 709.1 pkt 123.0 pkt   Roar Ljøkelsøy
3.  22 lutego 2004   Planica Loty drużynowo[11] 1620.8 pkt 91.0 pkt   Norwegia
2.  14 stycznia 2006   Tauplitz Loty indywidualnie 762.4 pkt 25.6 pkt   Roar Ljøkelsøy
4. 15 stycznia 2006   Tauplitz Loty drużynowo[12] 1290.6 pkt 207.3 pkt   Norwegia

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
2.  2 marca 1993   Harrachov Skocznia normalna indywidualnie 225.6 pkt 7.6 pkt   Janne Ahonen
2.  3 marca 1993   Harrachov Skocznia normalna drużynowo[13] 845.8 pkt 13.2 pkt   Finlandia
3.  27 stycznia 1994   Breitenwang Skocznia normalna drużynowo[14] 745.0 pkt 95.0 pkt   Finlandia
11. 30 stycznia 1994   Breitenwang Skocznia normalna indywidualnie 186.5 pkt 29.0 pkt   Janne Ahonen

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Miejsca na podiumEdytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1995/1996 - 1 - 1
1996/1997 1 - - 1
1997/1998 4 2 1 7
1998/1999 2 2 1 5
1999/2000 7 3 4 14
2000/2001 - - 3 3
2001/2002 2 2 2 6
2002/2003 1 4 - 5
2003/2004 - 1 - 1
2004/2005 1 2 3 6
suma 18 17 14 49

Miejsca na podium chronologicznieEdytuj

Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 17 lutego 1996   Iron Mountain Pine Mountain 239.3 pkt 2. 10.3 pkt Jens Weißflog
2. 9 marca 1997   Lahti Salpausselkä K-114 117.9 pkt 1. –
3. 6 grudnia 1997   Predazzo Trampolino Dal Ben K-90 236.5 pkt 3. 9.5 pkt Jani Soininen
4. 20 grudnia 1997   Engelberg Gross-Titlis-Schanze 217.2 pkt 1. –
5. 5 lutego 1998   Sapporo Ōkurayama 283.8 pkt 1. –
6. 28 lutego 1998   Vikersund Vikersundbakken 189.0 pkt 1. –
7. 4 marca 1998   Kuopio Puijo 255.2 pkt 1. –
8. 7 marca 1998   Lahti Salpausselkä K-116 258.3 pkt 2. 1.4 pkt Janne Ahonen
9. 11 marca 1998   Falun Lugnet K-115 258.9 pkt 2. 3.4 pkt Primož Peterka
10. 12 grudnia 1998   Oberhof Hans-Renner-Schanze 130.5 pkt 1. –
11. 20 grudnia 1998   Harrachov Čerťák K-120 242.4 pkt 3. 10.1 pkt Janne Ahonen
12. 6 stycznia 1999   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 263.3 pkt 1. –
13. 10 stycznia 1999   Engelberg Gross-Titlis-Schanze 262.8 pkt 2. 10.3 pkt Kazuyoshi Funaki
14. 31 stycznia 1999   Willingen Mühlenkopfschanze 257.0 pkt 2. 4.5 pkt Noriaki Kasai
15. 4 grudnia 1999   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 253.9 pkt 1. –
16. 5 grudnia 1999   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 242.3 pkt 1. –
17. 12 grudnia 1999   Villach Villacher Alpenarena 234.5 pkt 3. 16.5 pkt Janne Ahonen
18. 19 grudnia 1999   Zakopane Wielka Krokiew 253.4 pkt 3. 15.3 pkt Martin Schmitt
19. 29 grudnia 1999   Oberstdorf Schattenbergschanze 227.5 pkt 3. 15.5 pkt Martin Schmitt
20. 1 stycznia 2000   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze 241.7 pkt 1. –
21. 3 stycznia 2000   Innsbruck Bergisel 246.7 pkt 1. –
22. 6 stycznia 2000   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 271.9 pkt 1. –
23. 3 stycznia 2000   Engelberg Gross-Titlis-Schanze 243.0 pkt 3. 15.1 pkt Martin Schmitt
24. 26 stycznia 2000   Hakuba Skocznia Olimpijska 250.6 pkt 2. 0.5 pkt Jani Soininen
25. 5 lutego 2000   Willingen Mühlenkopfschanze 259.6 pkt 1. –
26. 6 lutego 2000   Willingen Mühlenkopfschanze 248.7 pkt 1. –
27. 19 lutego 2000   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 192.0 pkt 2. 0.6 pkt Sven Hannawald
28. 27 lutego 2000   Iron Mountain Pine Mountain 131.0 pkt 2. 0.2 pkt Martin Schmitt
29. 24 listopada 2000   Kuopio Puijo 213.8 pkt 3. 30.4 pkt Martin Schmitt
30. 6 stycznia 2001   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 242.6 pkt 3. 32.2 pkt Adam Małysz
31. 24 stycznia 2001   Hakuba Skocznia Olimpijska 242.9 pkt 3. 24.9 pkt Martin Schmitt
32. 21 grudnia 2001   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 266.3 pkt 2. 6.5 pkt Adam Małysz
33. 22 grudnia 2001   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 260.1 pkt 3. 22.0 pkt Adam Małysz
34. 1 stycznia 2002   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze 262.8 pkt 2. 1.7 pkt Sven Hannawald
35. 19 stycznia 2002   Zakopane Wielka Krokiew 249.8 pkt 3. 9.8 pkt Matti Hautamäki
36. 24 stycznia 2002   Hakuba Skocznia Olimpijska 272.8 pkt 1. –
37. 26 stycznia 2002   Sapporo Ōkurayama 259.9 pkt 1. –
38. 30 listopada 2002   Ruka Rukatunturi 303.8 pkt 1. –
39. 22 grudnia 2002   Engelberg Gross-Titlis-Schanze 270.7 pkt 2. 12.2 pkt Sven Hannawald
40. 11 stycznia 2003   Liberec Ještěd A 268.3 pkt 2. 2.7 pkt Thomas Morgenstern
41. 26 stycznia 2003   Sapporo Ōkurayama 265.6 pkt 2. 5.8 pkt Sigurd Pettersen
42. 8 lutego 2003   Willingen Mühlenkopfschanze 308.3 pkt 2. 19.9 pkt Sven Hannawald
43. 14 grudnia 2003   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze 140.8 pkt 2. 5.0 pkt Tami Kiuru
44. 4 grudnia 2004   Trondheim Granåsen 268.5 pkt 3. 13.0 pkt Janne Ahonen
45. 5 grudnia 2004   Trondheim Granåsen 235.3 pkt 3. 11.2 pkt Janne Ahonen
46. 15 stycznia 2005   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 398.3 pkt 1. –
47. 16 stycznia 2005   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 400.5 pkt 2. 11.8 pkt Adam Małysz
48. 19 marca 2005   Planica Letalnica 436.5 pkt 2. 0.1 pkt Matti Hautamäki
49. 20 marca 2005   Planica Letalnica 453.1 pkt 3. 9.9 pkt Bjørn Einar Romøren

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu ŚwiataEdytuj

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1992/1993
                                  punkty
- - - - - - - 24 28 - - - - - - - - 0
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Sezon 1994/1995
                                          punkty
24 9 20 32 15 16 28 12 27 7 30 - 47 35 49 52 18 19 - - 32 169
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
- - - 37 31 51 10 15 - 48 27 29 33 14 - - 5 13 25 6 2 55 20 48 - - 5 22 322
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
42 31 48 40 - - 23 18 16 7 11 33 - - - 25 20 13 15 1 5 19 5 17 7 401
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
6 16 3 13 4 1 13 10 21 16 5 4 4 28 9 12 1 1 13 1 2 7 2 5 5 24 6 1208
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
29 12 13 12 39 1 7 3 4 32 15 1 7 2 4 4 - - 5 2 - 8 48 42 - - 8 48 39 833
Sezon 1999/2000
                                                    punkty
35 69 1 1 3 4 3 3 1 1 1 3 5 9 14 2 1 1 2 39 2 6 7 14 7 50 1452
Sezon 2000/2001
                                          punkty
3 12 29 50 17 14 3 - - 9 3 4 12 49 14 8 49 30 46 - - 388
Sezon 2001/2002
                                            punkty
5 4 9 48 17 - - 2 3 6 2 6 12 5 3 4 1 1 28 33 8 11 874
Sezon 2002/2003
                                                      punkty
5 1 4 4 6 50 6 2 28 9 5 14 2 10 10 8 4 2 6 7 2 6 10 47 49 44 19 1028
Sezon 2003/2004
                                              punkty
30 7 39 2 15 26 30 24 18 - - 51 30 - - - 8 45 - q q - - 192
Sezon 2004/2005
                                                        punkty
9 5 3 3 14 6 5 30 35 9 6 16 8 1 2 8 5 9 7 - - 10 - 10 10 5 2 3 999
Sezon 2005/2006
                                            punkty
8 9 6 4 4 11 9 6 31 12 9 7 32 - - 50 13 5 8 4 10 6 594
Sezon 2006/2007
                                                punkty
59 20 35 49 q 24 31 23 24 6 - 34 26 - - 14 13 15 34 56 26 20 38 21 158
Sezon 2007/2008
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Turniej Nordycki (Skandynawski)Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Puchar Świata w lotach narciarskichEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Letnie Grand Prix w skokach narciarskichEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Miejsca na podium chronologicznieEdytuj

  1.   Courchevel – 14 sierpnia 1999 (1. miejsce)
  2.   Sapporo – 15 września 1999 (1. miejsce)
  3.   Hinterzarten – 6 sierpnia 2000 (1. miejsce)
  4.   Courchevel – 14 sierpnia 2001 (1. miejsce)
  5.   Hinterzarten – 10 sierpnia 2002 (1. miejsce)
  6.   Hinterzarten – 11 sierpnia 2002 (1. miejsce)
  7.   Courchevel – 14 sierpnia 2002 (1. miejsce)
  8.   Lahti – 6 września 2002 (1. miejsce)
  9.   Lahti – 7 września 2002 (1. miejsce)
  10.   Innsbruck – 14 września 2002 (3. miejsce)
  11.   Predazzo – 8 września 2004 (2. miejsce)
  12.   Klingenthal – 30 września 2006 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach LGPEdytuj

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
      punkty
- - 45 80,5
1995
        punkty
q 20 6 8 683,7
1996
          punkty
43 q 15 - 14 34
1997
          punkty
15 46 q 26 24 28
1998
            punkty
22 43 33 q - - 9
1999
          punkty
37 1 10 5 1 271
2000
                punkty
1 14 8 15 14 12 8 24 245
2001
              punkty
10 13 1 24 - - - 153
2002
            punkty
1 1 1 1 1 3 560
2003
        punkty
13 36 30 30 22
2004
              punkty
13 22 15 2 5 - - 170
2005
                punkty
46 - - 14 36 37 - - 18
2006
                    punkty
23 33 - - 22 - - - 2 27 101
2007
                    punkty
- - - - - - - - - 25 6
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech NarodówEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
1992/1993 22.
1993/1994 58.
1994/1995 110.
1995/1996 182.
1996/1997 8.
2003/2004 12.
2006/2007 54.
2007/2008 75.

Miejsca na podium w zawodach PK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 31 stycznia 1993   Gallio Trampolino di Pakstall K-92 – 94,5 m 89,5 m 234,4 pkt 2. 16,5 pkt Dieter Thoma
2. 9 marca 1994   Zao Yamagata K-85 – 83,5 m 78 m 215,5 pkt 1. –
3. 14 grudnia 1996   Chaux-Neuve La Côté Feuillée K-90 – 92,5 m 92 m 241 pkt 1. –
4. 15 grudnia 1996   Chaux-Neuve La Côté Feuillée K-90 – 94 m 93,5 m 246 pkt 1. –
5. 21 grudnia 1996   Brotterode Inselbergschanze K-98 – 107 m 108 m 268,5 pkt 1. –
6. 24 stycznia 1997   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 – 90 m 91 m 236,5 pkt 1. –
7. 24 stycznia 2004   Braunlage Wurmbergschanze K-90 – 92 m 95,5 m 247,5 pkt 1. –
8. 25 stycznia 2004   Braunlage Wurmbergschanze K-90 – 93,5 m 91 m 242,5 pkt 3. 6,5 pkt Janne Happonen
9. 31 stycznia 2004   Brotterode Inselbergschanze K-98 – 102 m 106 m 268,5 pkt 2. 0,5 pkt Jörg Ritzerfeld
10. 28 lutego 2004   Kuopio Puijo K-120 – 129,5 m 119,5 m 249,2 pkt 2. 8,2 pkt Janne Happonen
11. 27 grudnia 2006   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 140 m 135 m 272 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego.[15]

Sezon 1992/1993
                                            punkty
- - - - - - 8 5 82 10 2 - - - - - - - - - - - 45
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
                                                                        punkty
- - - 20 43 49 - - - - - - - - 26 17 - - - - - - - - - - 1 - - - - - - - - - 130
Sezon 1994/1995
                                                                                      punkty
22 52 - 15 6 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 65
Sezon 1995/1996
                                                                                    punkty
- - - - - - - - 11 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 24
Sezon 1996/1997
                                                                                            punkty
- - - - - - - 1 1 1 4 - - - - - - - - - - - 1 4 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 500
Sezon 2003/2004
                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - 1 3 2 39 - - - - - 2 4 - - 370
Sezon 2006/2007
                                                  punkty
- - - - 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 100
Sezon 2007/2008
                                                        punkty
17 21 - - - 54 - - - 22 26 - - - - - - - - 10 - - - - - - - - 64
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 31-50

- – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2007 4.

Miejsca na podium LPK chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 sierpnia 2007   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,5 m 132 m 267,3 pkt 1. -
2. 19 sierpnia 2007   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 140 m 128,5 m 273 pkt 1. -

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

2007
                  punkty
- - - 4 30 1 1 9 11 304
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

- – zawodnik nie wystartował

OdznaczeniaEdytuj

Kariera trenerskaEdytuj

Andreas Widhölzl po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W 2020 roku został trenerem reprezentacji Austrii.

Sukcesy podopiecznych Widhölzla w Austrii od 2020 roku (chronologicznie)

Medal Zawodnik Zawody Rok
  Stefan Kraft Mistrzostwa świata 2021
    Austria Mistrzostwa świata 2021
  Manuel Fettner Igrzyska olimpijskie 2022
    Austria Igrzyska Olimpijskie 2022
  Stefan Kraft Raw Air 2022
  Stefan Kraft Mistrzostwa świata w lotach 2022

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ 17 marca 2005 roku Widhölzl oddał skok na odległość 234,5 metra, lecz zakończył go upadkiem.
  2. ↑ a b c 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-15)].
  3. ↑ Skok Roku 2003 - Ljoekelsoey zwycięzcą! - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  4. ↑ a b Skład zespołu: Reinhard Schwarzenberger, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher i Andreas Widhölzl
  5. ↑ Skład zespołu: Stefan Horngacher, Andreas Widhölzl, Wolfgang Loitzl i Martin Höllwarth
  6. ↑ Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Kofler, Martin Koch i Thomas Morgenstern
  7. ↑ Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Christian Moser, Reinhard Schwarzenberger i Andreas Goldberger
  8. ↑ Skład zespołu: Stefan Horngacher, Martin Höllwarth, Andreas Widhölzl i Andreas Goldberger
  9. ↑ Skład zespołu: Martin Höllwarth, Andreas Kofler, Andreas Widhölzl i Florian Liegl
  10. ↑ a b Skład drużyny: Wolfgang Loitzl, Andreas Widhölzl, Thomas Morgenstern i Martin Höllwarth
  11. ↑ Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl i Thomas Morgenstern
  12. ↑ Skład zespołu: Martin Koch, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler i Andreas Widhölzl
  13. ↑ Skład zespołu: Gerhard Schallert, Ingemar Mayr, T. Kuglitsch i Andreas Widhölzl
  14. ↑ Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Reinhard Schwarzenberger, Richard Foldl i Andreas Beck
  15. ↑ Wyniki Zawodnika, www.wyniki-skoki.hostingasp.pl [dostęp 2021-03-25].
  16. ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 1705. [dostęp 2014-02-10]. (niem.).
  17. ↑ a b Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013). sportministerium.at. s. 69. [dostęp 2014-02-11]. (niem.).
  18. ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 1213. [dostęp 2014-02-10]. (niem.).

Linki zewnętrzneEdytuj

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andreas_Widhölzl&oldid=69326912”