Wikipedia

Thomas Morgenstern

austriacki skoczek narciarski

Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski, ośmiokrotny mistrz świata, trzykrotny mistrz świata w lotach, trzykrotny mistrz świata juniorów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata 2007/2008 oraz 2010/2011. Zwycięzca 59. Turnieju Czterech Skoczni (sezon 2010/2011). W 2014 otrzymał medal Holmenkollen[4]. 26 września 2014 podczas konferencji prasowej w Salzburgu oficjalnie ogłosił zakończenie swojej kariery[5].

Thomas Morgenstern
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1986
Spittal an der Drau

Klub

SV Villach

Debiut w PŚ

29 grudnia 2002 w Oberstdorfie (9. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

29 grudnia 2002 w Oberstdorfie (9. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

11 stycznia 2003 w Libercu (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

11 stycznia 2003 w Libercu

Rekord życiowy

232,0 m na Letalnicy w Planicy (19 marca 2011)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 duża
złoto Turyn 2006 duża druż.
złoto Vancouver 2010 duża druż.
srebro Soczi 2014 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Oberstdorf 2005 normalna druż.
złoto Oberstdorf 2005 duża druż.
złoto Sapporo 2007 duża druż.
złoto Liberec 2009 duża druż.
złoto Oslo 2011 normalna
złoto Oslo 2011 normalna druż.
złoto Oslo 2011 duża druż.
złoto Val di Fiemme 2013 duża druż.
srebro Oslo 2011 duża
srebro Val di Fiemme 2013 normalna miesz.
brąz Sapporo 2007 normalna
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Oberstdorf 2008 drużynowo
złoto Planica 2010 drużynowo
złoto Vikersund 2012 drużynowo
brąz Planica 2004 drużynowo
brąz Tauplitz 2006 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sollefteå 2003 indywidualnie
złoto Sollefteå 2003 drużynowo
złoto Stryn 2004 drużynowo
srebro Stryn 2004 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar świata w skokach
Kryształowa kula
2007/2008
Kryształowa kula
2010/2011
3. miejsce
2009/2010
Puchar świata w lotach
3. miejsce
2010/2011
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
2010/2011
srebro 2. miejsce
2007/2008
srebro 2. miejsce
2011/2012
srebro 2. miejsce
2013/2014
brąz 3. miejsce
2004/2005
Turniej Nordycki
złoto 1. miejsce
2006
brąz 3. miejsce
2010
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2003
złoto 1. miejsce
2007
złoto 1. miejsce
2011
brąz 3. miejsce
2005
Turniej Czterech Narodów
złoto 1. miejsce
2007
srebro 2. miejsce
2010
Lotos Poland Tour
złoto 1. miejsce
2011
Inne
złoto Medal Holmenkollen
2014
Skok Roku
złoto 1. miejsce
2005[1]
złoto 1. miejsce
2008[2]
złoto 1. miejsce
2011[3]
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Odznaki Honorowej za Zasługi Odznaka Zasługi I Klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Przebieg kariery edytuj

Sezon 2002/2003 edytuj

W grudniu 2002 zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego w Lahti, zajmując drugie, a następnie pierwsze miejsce. Tydzień później odniósł podwójne zwycięstwo na skoczni dużej w Libercu, ustanawiając rekord czeskiego obiektu, uzyskując odległość 139 metrów. W czterech startach zgromadził 380 punktów, co pozwoliło na zajęcie 18. miejsca w klasyfikacji generalnej PK.

Udane występy w PK sprawiły, że Morgenstern dostał szansę startu w Turnieju Czterech Skoczni. W swoim debiucie w Oberstdorfie zajął 9. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen był 25., w Innsbrucku 12., a konkurs w Bischofshofen zakończył na szóstej pozycji, co pozwoliło mu zająć miejsce w czołowej dziesiątce turnieju.

11 stycznia 2003 wygrał konkurs PŚ w Libercu. Był to dopiero jego piąty start w zawodach tej rangi. Potem wystartował w Zakopanem, gdzie zajął 7. i 12. pozycję. Do rywalizacji powrócił dopiero w Turnieju Nordyckim. W swoim debiucie na mamuciej skoczni w Planicy zajął dziewiąte i ósme miejsce. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów. Triumfował zarówno w konkurencji indywidualnej (wyprzedził Roka Benkoviča i Jana Mazocha) oraz drużynowo wraz z Manuelem Fettnerem, Christophem Stricknerem i Rolandem Müllerem.

Podczas mistrzostw świata w 2003 Morgenstern wystąpił tylko na skoczni K–95. W swoim debiucie w imprezie tej rangi zajął 16. pozycję po skokach na 95,5 i 96,5 m. Podczas Turnieju Nordyckiego 2003 zajął 13. miejsce w Oslo, a w Lahti piąty raz w swojej karierze ukończył rywalizację w czołowej dziesiątce zawodów. W drugim konkursie na fińskiej skoczni zajął 13. miejsce. W klasyfikacji generalnej Turnieju Nordyckiego zajął 9. miejsce.

Sezon 2002/2003 zakończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej PŚ.

Sezon 2003/2004 edytuj

W sierpniu 2003 wziął udział w pierwszym w swojej karierze Letnim Grand Prix. Zwyciężył dwa konkursy otwarcia w Hinterzarten (indywidualnie i drużynowo). W konkursie w Courchevel stanął na drugim stopniu podium. W Predazzo znalazł się na 8. miejscu, a w Innsbrucku zamknął drugą dziesiątkę. Ogółem zdobył 223 punkty i zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2003.

Sezon 2003/2004 zaczął od występów w Ruce, gdzie w pierwszym konkursie był dziewiąty. Następnego dnia przy silnie wiejącym wietrze doznał poważnego upadku. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki.

Do rywalizacji powrócił podczas 52. Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszy występ po pauzie zakończył na drugim miejscu, tuż za Sigurdem Pettersenem. W Bischofshofen był czwarty i na tej pozycji zakończył rywalizację w całym turnieju. W kilku następnych konkursach nie wypadł poza czołową dziesiątkę, przerywając tę serię dopiero w styczniu 2004 w Sapporo, gdzie znalazł się na miejscu siedemnastym.

W 2004 wziął udział w kolejnych mistrzostwach świata juniorów w Strynie. W konkursie drużynowym zdobył złoty medal. Indywidualnie zajął drugie miejsce, przegrywając złoty medal z Mateuszem Rutkowskim o 12,5 punktu. Pod koniec sezonu PŚ Morgenstern klasyfikowany był na odległych lokatach. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy zdobył brązowy medal z drużyną. Sezon zakończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ.

Sezon 2004/2005 edytuj

W Letniej Grand Prix 2004 zajął czwartą pozycję w klasyfikacji ogólnej, nie wygrywając żadnego z turniejów indywidualnych. W listopadzie w Ruce zajął drugą i piątą lokatę. W Engelbergu i Garmisch-Partenkirchen przegrał z Janne Ahonenem. W Titisee-Neustadt był trzeci, ulegając także Jakubowi Jandzie. Na pozycji numer dwa znalazł się także podczas konkursu w Sapporo, przegrywając Kazuyoshim Funakim różnicą 0,1 punktu. Morgenstern był także w drużynie Austrii, która wygrała próbę przedolimpijską w Pragelato.

Podczas mistrzostw świata 2005 w Oberstdorfie reprezentacja Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła dwa złote medale. Na skoczni normalnej pokonała Niemców, a na dużej Finów i Norwegów. Indywidualnie Morgenstern nie zdobył żadnego medalu.

Podczas Turnieju Nordyckiego 2005 zajął trzecie miejsce w konkursie w Lahti – za Mattim Hautamäkim i Roarem Ljøkelsøyem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce.

Sezon 2005/2006 edytuj

W LGP 2005 zajął trzecie miejsce, triumfując w Courchevel. W Zakopanem był drugi za Jakubem Jandą.

W 2006 w Garmisch-Partenkirchen znalazł się po raz pierwszy w karierze poza czołową trzydziestką konkursu (36. miejsce). W połowie stycznia w Kulm zdobył indywidualnie brązowy medal mistrzostw świata w lotach. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Turynie. 18 lutego 2006 zdobył złoty medal olimpijski na dużej skoczni po skokach na odległość 133 i 140. Swojego rodaka, Andreasa Koflera, wyprzedził o 0,1 punktu. Drugi złoty medal zdobył w konkursie drużynowym. Indywidualnie na skoczni normalnej był dziewiąty.

Po zakończeniu igrzysk w Turynie zajmował wyłącznie miejsce w pierwszej dziesiątce konkursów, co zakończyło się dopiero trzynastą lokatą w Planicy. Ponadto Austria była niepokonana we wszystkich konkursach drużynowych. W klasyfikacji na koniec sezonu PŚ Morgenstern zajął piątą pozycję.

Sezon 2006/2007 edytuj

Latem 2006 ograniczył się do trzech startów w Letniego Grand Prix, głównie z powodu operacji kontuzjowanego kolana. Jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w październiku w Oberhofie.

Sezon zimowy 2006/2007 rozpoczął od 22. miejsca w Ruce. W Lillehammer był trzeci, za Simonem Ammannem i Andreasem Küttelem. Zajął 2. miejsca w Innsbrucku (za Andersem Jacobsenem) oraz w Vikersund i Oberstdorfie (za Adamem Małyszem). W lutym 2007 podczas mistrzostw świata w Sapporo zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie został brązowym medalistą na obiekcie normalnym. Wyprzedzili go Adam Małysz i Simon Ammann. Do występów w Planicy jego szczytowym osiągnięciem było trzecie miejsce w Kuopio za Małyszem i Koflerem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął szóstą lokatę.

Sezon 2007/2008 edytuj

Latem 2007 po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację Letniego Grand Prix.

W sezonie 2007/2008 wygrał sześć pierwszych konkursów PŚ, co było wyrównaniem rekordu Mattiego Hautamäkiego i Janne Ahonena. Próba pobicia tego wyniku podczas drugich zawodów w Engelbergu nie powiodła się – Morgenstern zakończył konkurs na najniższym stopniu podium. W 56. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkurs w Oberstdorfie. Ostatecznie zajął w całym turnieju 2. miejsce, przegrywając z Janne Ahonenem. W kolejnych konkursach Pucharu Świata regularnie stawał na podium. Wygrał trzy konkursy z rzędu (dwa w Sapporo i jeden w Libercu), powiększając swój dorobek zwycięstw w sezonie 2007/2008 do dziesięciu. Po tych zwycięstwach do końca sezonu nie stanął już na podium. Dziesięć zwycięstw i szesnaście miejsc na podium wystarczyło do zdobycia pierwszej w karierze Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Sezon 2008/2009 edytuj

W sezonie 2008/2009 zajął dwukrotnie miejsca na podium w zawodach PŚ. W klasyfikacji 57. Turnieju Czterech Skoczni zajął 8. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był 7. Na mistrzostwach świata w Libercu zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 10. (duża skocznia).

Sezon 2009/2010 edytuj

W sezonie 2009/2010 ośmiokrotnie zajmował miejsca na podium w zawodach PŚ (w tym zwycięstwa w Bischofshofen i Sapporo). W klasyfikacji 58. Turnieju Czterech Skoczni zajął 6. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był trzeci. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Vancouver. Zdobył tam trzeci w karierze złoty medal olimpijski – w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 5. (duża skocznia).

Sezon 2010/2011 edytuj

 
Morgenstern podczas benefisu Adama Małysza

Na rozpoczęciu letniego sezonu 2010 zdobył dwukrotnie drugie miejsce – w Hinterzarten i Courchevel. W Einsiedeln zajął 14. miejsce. W Zakopanem znalazł się na 6. i 5. miejscu. W Libercu ukończył konkurs na szóstej pozycji, a w Klinghental po raz trzeci w tym sezonie stanął na podium, zdobywając drugie miejsce. Z dorobkiem 383 punktów znalazł się na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej LGP.

 
Thomas Morgenstern podczas zawodów PŚ

Sezon zimowy 2010/2011 rozpoczął od konkursu w Ruce, gdzie zdobył drugie miejsce. W Kuopio zajął piątą pozycję. Po tym konkursie znajdował się na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, dzieląc ją z Mattim Hautamaekim. Następnie wygrał cztery konkursy z rzędu – w Lillehammer i Engelbergu. W trzecim konkursie w Engelbergu zdobył drugie miejsce.

Podczas 59. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkursy w Oberstdorfie i Innsbrucku, a w Bischofshofen zdobył drugie miejsce. Wyniki te dały mu jedyne w karierze zwycięstwo w klasyfikacji generalnej turnieju.

W kolejnych konkursach PŚ w Harrachovie dwukrotnie stał na podium – raz zdobył drugie i raz pierwsze miejsce. W Sapporo także udało mu się stanąć na podium – został tam sklasyfikowany na drugim i trzecim miejscu. 21 stycznia 2011 w Zakopanem po raz pierwszy od konkursu w Ga-Pa nie stanął na podium – zajął 5. miejsce. W Willingen znalazł się zaraz za podium, a w Klingenthal zaliczył swoje piętnaste podium w tym sezonie – zajął 2. miejsce. 5 lutego 2011 w Oberstdorfie i 12 lutego w Vikersund znalazł się w drugiej dziesiątce. Nazajutrz w tym samym miejscu zdobył piąte miejsce, podobnie w jak w Lahti. 18 marca 2011 w Planicy znów stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Finałowy konkurs sezonu zakończył na 7. miejscu

Łącznie w tym sezonie był szesnaście razy na podium zawodów PŚ (w tym siedem zwycięstw). Dzięki tym wynikom po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację generalną PŚ.

Na mistrzostwach świata w 2011 zdobył cztery medale. Na skoczni normalnej osiągnął 101,5 m i 107,0 m i zdobył jedyny w karierze indywidualny złoty medal MŚ. Na dużej skoczni zajął 2. miejsce, przegrywając ze swoim rodakiem Gregorem Schlierenzauerem. Drużyna Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła też złote medale w konkursach drużynowych na obu skoczniach.

Sezon 2011/2012 edytuj

Sezon letni rozpoczynał Lotos Poland Tour (kolejno konkursy w Wiśle, Szczyrku i Zakopanem). W pierwszym konkursie tego cyklu zajął pierwsze miejscem, wyprzedzając Pawła Karielina i Gregora Schlierenzauera. Podczas drugiego konkursu znowu stanął na najwyższym stopniu podium, tym razem wyprzedzając swojego rodaka Gregora Schlierenzauera i Kamila Stocha. Na skoczni w Zakopanem wystąpił w konkursie drużynowym. Drużyna austriacka w składzie z Morgensternem wygrała, wyprzedzając Niemców i Rosjan. Dzień później w konkursie indywidualnym po raz trzeci triumfował w sezonie Letniego Grand Prix, tym samym wygrywając Lotos Poland Tour i wyprzedzając Gregora Schlierenzauera oraz Kamila Stocha. W kolejnych dwóch konkursach w Hinterzarten i Courchevel ponownie zajmował pierwsze miejsca. W Einsiedeln uzyskał drugi wynik zawodów, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. Morgenstern nie wystąpił w azjatyckich konkursach w Hakubie i Ałmaty. 1 października 2011 wziął udział w konkursie w Hinzenbach, w którym uplasował się na 6. pozycji. Nie wziął udziału w finałowym konkursie Letniego Grand Prix 2011 w Klingenthal. Morgenstern po raz trzeci w karierze wygrał cykl Grand Prix, wyrównując rekord Adama Małysza.

W sezonie 2011/2012 kilka razy zajął miejsce na podium oraz 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni. Był to pierwszy sezon w jego karierze, w którym dwukrotnie nie awansował do drugiej serii zawpodów. Miało to miejsce w Zakopanem i w Oslo. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zdobył 1014 punktów i zajął siódme miejsce.

Sezon 2012/2013 edytuj

Sezon letni 2012 Morgenstern rozpoczął od startu w zawodach FIS Cup 2012/2013 w rumuńskiej miejscowości Râșnov. Po skokach na 62,5 i 68,5 m zajął 4. miejsce, tracąc 23,9 pkt do zwycięzcy Jure Šinkovca[6].

Podczas sezonu zimowego 2012/2013 tylko 13 razy wystąpił w konkursach Pucharu Świata. W dwóch pierwszych startach w Lillehammer zajmował miejsca na podium. Po nieudanych konkursach w Wiśle i Zakopanem zrezygnował z udziału w zawodach i skupił się na treningu przed mistrzostwami świata. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme bronił złotego medalu wywalczonego dwa lata wcześniej w Oslo na skoczni normalnej. W konkursach indywidualnych zajął 5. i 16. miejsce. W konkursie drużyn mieszanych zajął drugie miejsce. Podczas zawodów drużynowych zdobył wraz z kolegami złoty medal. W czasie lądowania po drugim skoku Morgenstern nabawił się kontuzji kolana i nie pojawił się na skoczni do końca sezonu.

Sezon 2013/2014 edytuj

Podczas sezonu 2013/2014 cztery razy zajmował miejsce na podium w zawodach PŚ. Po prawie dwóch latach wygrał konkurs Pucharu Świata w Titisee-Neustadt. 15 grudnia 2013, podczas drugiego z konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt uległ wypadkowi, w wyniku którego stracił przytomność. Badania wykazały złamany mały palec i mocne potłuczenia[7]. Zrezygnował z udziału w konkursach w Engelbergu, by przygotować się do 62. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas turnieju nie wypadł z czołowej dziesiątki konkursów i zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Thomasem Diethartem.

10 stycznia 2014 podczas treningu przed kwalifikacjami do konkursu Pucharu Świata na skoczni Kulm, Morgenstern uległ drugiemu w tym sezonie wypadkowi. Upadł tuż po wyjściu z progu, uderzając głową i barkiem w zeskok. Doznał urazu czaszki oraz płuc i cierpiał na zaniki pamięci[8]. Szóstego dnia po upadku opuścił szpital w Salzburgu i rozpoczął rehabilitację[9].

Po upadku nie wystartował w żadnych zawodach Pucharu Świata. Wziął jedynie udział w konkursach zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi, podczas których zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[10]. W sezonie letnim 2014 powrócił do treningów. 18 września 2014 roku w Stams oddał ostatni skok w karierze[11], a 26 września 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery[5].

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów edytuj

Turniej 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003
Puchar Świata 15 25 7 1 3 7 1 6 5 7 6 20
Puchar Świata w lotach – – 7 3 18 18 9 5 11 7 – 17
Turniej Czterech Skoczni 2 16 2 1 6 8 2 4 20 3 4 10
Turniej Nordycki X X X X 3 8 6 17 1 8 9 9
Letnie Grand Prix – 22 1 4 52 7 1 26 3 4 1
Turniej Czterech Narodów X X X X 2 40 4 1 – X X X

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2006   Turyn/Pragelato – 9. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)
2010   Vancouver/Whistler – 8. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125)
2014   Soczi/Krasnaja Polana – 14. miejsce (K-95), 40. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2006   Turyn/Pragelato – złoty medal[a]
2010   Vancouver/Whistler – złoty medal[b]
2014   Soczi/Krasnaja Polana – srebrny medal[c]

Starty T. Morgensterna na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
9. 12 lutego 2006   Pragelato Trampolino a Monte K-95 HS-106 indywid. 103,5 m 99,5 m 259,5 pkt 7,0 pkt Lars Bystøl
1.  18 lutego 2006   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 indywid. 133,0 m 140,0 m 276,9 pkt –
1.  20 lutego 2006   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 druż.[a] 129,5 m 140,5 m 984,0 pkt (267,5 pkt) –
8. 13 lutego 2010   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 101,5 m 258,5 pkt 18,0 pkt Simon Ammann
5. 20 lutego 2010   Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 129,0 m 129,5 m 246,7 pkt 36,9 pkt Simon Ammann
1.  22 lutego 2010   Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[b] 135,5 m 135,0 m 1107,9 pkt (270,9 pkt) –
14. 9 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 101,0 m 251,6 pkt 26,4 pkt Kamil Stoch
40. 15 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 122,0 m – 106,3pkt 172,4 pkt Kamil Stoch
2.  17 lutego 2014   Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[c] 129,0 m 133,5 m 1038,4 pkt (254,2 pkt) 2,7 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2003   Val di Fiemme/Predazzo – 16. miejsce (K-95)
2005   Oberstdorf – 18. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-120)
2007   Sapporo – 5. miejsce (K-120), brązowy medal (K-90)
2009   Liberec – 8. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-120)
2011   Oslo – złoty medal (K-95), srebrny medal (K-120)
2013   Val di Fiemme/Predazzo – 5. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-120)

Drużynowo edytuj

2005   Oberstdorf – złoty medal (K-90)[d], złoty medal (K-120)[a]
2007   Sapporo – złoty medal[e]
2009   Liberec – złoty medal[f]
2011   Oslo – złoty medal (K-95)[g],złoty medal (K-120)[g]
2013   Val di Fiemme/Predazzo – srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[h], złoty medal (K-120)[i]

Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 28 lutego 2003   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 – indywid. 95,5 m 96,5 m 235,0 pkt 44,0 pkt Adam Małysz
18. 19 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 89,5 m 239,0 pkt 17,0 pkt Rok Benkovič
1.  20 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 druż.[d] 100,0 m 82,5 m 970,5 pkt (230,0 pkt) –
15. 25 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 132,5 m 128,0 m 267,9 pkt 45,3 pkt Janne Ahonen
1.  26 lutego 2005   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[a] 135,0 m 137,5 m 1137,3 pkt (286,5 pkt) –
5. 24 lutego 2007   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 indywid. 122,0 m 131,5 m 255,3 pkt 10,8 pkt Simon Ammann
1.  25 lutego 2007   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[e] 126,0 m 125,0 m 1000,2 pkt (248,3 pkt) –
3.  3 marca 2007   Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 95,0 m 95,0 m 254,5 pkt 22,5 pkt Adam Małysz
8. 21 lutego 2009   Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 101,5 m 101,5 m[j] 260,5 pkt 21,5 pkt Wolfgang Loitzl
10. 27 lutego 2009   Liberec Ještěd K-120 HS-134 indywid. 129,0 m –[k] 130,4 pkt 10,9 pkt Andreas Küttel
1.  28 lutego 2009   Liberec Ještěd K-120 HS-134 druż.[f] 123,0 m 123,0 m 1034,3 pkt (241,3 pkt) –
1.  26 lutego 2011   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 107,0 m 269,2 pkt –
1.  27 lutego 2011   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[g] 105,0 m 108,0 m 1025,5 pkt (262,1 pkt) –
2.  3 marca 2011   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 133,0 m 131,0 m 277,2 pkt 0,3 pkt Gregor Schlierenzauer
1.  5 marca 2011   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[g] 140,5 m – 500,0 pkt (141,0 pkt) –
5. 23 lutego 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 100 m 100,5 m 242 pkt 10,6 pkt Anders Bardal
2.  24 lutego 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix[h] 99,5 m 100,0 m 986,7 pkt (256,1 pkt) 24,3 pkt Japonia
16. 28 lutego 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 126,0 m 125,5 m 271,8 pkt 24,0 pkt Kamil Stoch
1.  2 marca 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[i] 121,0 m 129,5 m 1135,9 pkt (281,5 pkt) –

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2004   Planica – 13. miejsce
2006   Tauplitz – brązowy medal
2008   Oberstdorf – 7. miejsce
2010   Planica – 7. miejsce
2012   Vikersund – 8. miejsce

Drużynowo edytuj

2004   Planica – brązowy medal[l]
2006   Tauplitz – 4. miejsce[a]
2008   Oberstdorf – złoty medal[m]
2010   Planica – złoty medal[f]
2012   Vikersund – złoty medal[n]

Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
13. 20-21 lutego 2004   Planica Velikanka K-185 – indywid. 170,0 m 205,5 m 209,5 m 204,0 m 757,8 pkt 74,3 pkt Roar Ljøkelsøy
  22 lutego 2004   Planica Velikanka K-185 – druż.[l] 214,0 m 206,0 m 1620,8 pkt (413,5 pkt) 91,0 pkt Norwegia
  13-14 stycznia 2006   Tauplitz Kulm K-185 HS-203 indywid. 195,5 m 195,5 m 182,0 m 210,5 m 752,2 pkt 35,8 pkt Roar Ljøkelsøy
4. 15 stycznia 2006   Tauplitz Kulm K-185 HS-203 druż.[a] 201,0 m 203,0 m 1290,6 pkt (396,3 pkt) 207,3 pkt Norwegia
7. 22-23 lutego 2008   Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 205,0 m 213,5 m 194,5 m 193,5 m 784,3 pkt 51,1 pkt Gregor Schlierenzauer
  24 lutego 2008   Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 druż.[m] 192,0 m 190,5 m 1553,3 pkt (366,5 pkt) –
7. 19-20 marca 2010   Planica Letalnica K-185 HS-215 indywid. 196,5 m 211,5 m 225,5 m 215,5 m 855,4 pkt 80,4 pkt Simon Ammann
  21 marca 2010   Planica Letalnica K-185 HS-215 druż.[f] 215,5 m 198,0 m 1641,1 pkt (407,8 pkt) –
8. 24-25 lutego 2012   Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 199,5 m 212,5 m –[k] –[k] 360,2 pkt 48,5 pkt Robert Kranjec
  26 lutego 2012   Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[n] 224,5 m 225,5 m 1648,4 pkt (431,2 pkt) –

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2003   Sollefteå – złoty medal
2004   Stryn – srebrny medal

Drużynowo edytuj

2003   Sollefteå – złoty medal[o]
2004   Stryn – złoty medal[p]

Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.  6 lutego 2003   Sollefteå Hallstabacken K-107 druż.[o] 115,5 m 119,5 m 945,2 pkt (266,2 pkt) –
1.  8 lutego 2003   Sollefteå Hallstabacken K-107 indywid. 118,5 m 115,0 m 261,0 pkt –
1.  5 lutego 2004   Stryn Bjørkelibakken K-90 druż.[p] 97,0 m 95,5 m 955,0 pkt (265,5 pkt) –
2.  7 lutego 2004   Stryn Bjørkelibakken K-90 indywid. 97,0 m 96,5 m 261,0 pkt 12,5 pkt Mateusz Rutkowski

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2002/2003 20.
2003/2004 6.
2004/2005 7.
2005/2006 5.
2006/2007 6.
2007/2008 1.
2008/2009 7.
2009/2010 3.
2010/2011 1.
2011/2012 7.
2012/2013 25.
2013/2014 15.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 11 stycznia 2003   Liberec Ještěd K-120 – 131,0 m 129,0 m 271,0 pkt –
2. 10 marca 2006   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 138,0 m 132,5 m 289,0 pkt * T. Nordycki 2006
3. 1 grudnia 2007   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 146,5 m 137,0 m 308,8 pkt –
4. 8 grudnia 2007   Trondheim Granåsen K-120 HS-131 133,0 m 131,0 m 275,5 pkt –
5. 9 grudnia 2007   Trondheim Granåsen K-120 HS-131 134,0 m 128,0 m 269,6 pkt –
6. 13 grudnia 2007   Villach Alpenarena K-90 HS-98 94,5 m 96,0 m 254,5 pkt –
7. 14 grudnia 2007   Villach Alpenarena K-90 HS-98 95,0 m 95,0 m 249,5 pkt –
8. 22 grudnia 2007   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 132,5 m 133,0 m 260,4 pkt –
9. 30 grudnia 2007   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 136,5 m 141,5 m 295,9 pkt * TCS 2007/2008
10. 2 lutego 2008   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 125,5 m 131,5 m 261,1 pkt –
11. 3 lutego 2008   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 135,0 m 139,0 m 288,7 pkt –
12. 8 lutego 2008   Liberec Ještěd K-120 HS-134 132,0 m 128,5 m 272,4 pkt –
13. 6 stycznia 2010   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,0 m 136,0 m 264,7 pkt * TCS 2009/2010
14. 16 stycznia 2010   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 131,5 m 131,0 m 271,5 pkt –
15. 4 grudnia 2010   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 138,5 m 137,5 m 281,4 pkt –
16. 5 grudnia 2010   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 135,0 m 137,0 m 283,0 pkt –
17. 17 grudnia 2010   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 137,0 m –[q] 134,4 pkt –
18. 18 grudnia 2010   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135,0 m 135,5 m 291,0 pkt –
19. 29 grudnia 2010   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 131,5 m 138,0 m 289,6 pkt * TCS 2010/2011
20. 3 stycznia 2011   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 129,5 m 126,5 m 266,5 pkt * TCS 2010/2011
21. 9 stycznia 2011   Harrachov Čertak K-185 HS-205 211,5 m 193 m 414,5 pkt * Loty 2010/2011
22. 6 stycznia 2012   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 135,0 m –[q] 138,7 pkt * TCS 2011/2012
23. 14 grudnia 2013   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,5 m 139,0 m 284,1 pkt –

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
2002/2003 1 - - 1
2003/2004 - 2 - 2
2004/2005 - 4 4 8
2005/2006 1 3 1 5
2006/2007 - 3 2 5
2007/2008 10 3 3 16
2008/2009 - 2 - 2
2009/2010 2 1 5 8
2010/2011 7 8 1 16
2011/2012 1 2 4 7
2012/2013 - 1 1 2
2013/2014 1 1 2 4
suma 23 30 23 76

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 stycznia 2003   Liberec Ještěd K-120 – 131,0 m 129,0 m 271,0 pkt 1. –
2. 29 grudnia 2003   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 – 132,5 m 129,0 m 272,7 pkt 2. 22,5 pkt Sigurd Pettersen
3. 10 stycznia 2004   Liberec Ještěd K-120 – 126,0 m – 127,3 pkt 2. 1,3 pkt Janne Ahonen
4. 28 listopada 2004   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 135,5 m 133,5 m 288,2 pkt 2. 20,1 pkt Janne Ahonen
5. 18 grudnia 2004   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 136,5 m 137,5 m 278,2 pkt 2. 1,1 pkt Janne Ahonen
6. 1 stycznia 2005   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 HS-125 119,5 m 122,5 m 254,1 pkt 2. 12,9 pkt Janne Ahonen
7. 22 stycznia 2005   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 139,0 m 134,0 m 278,4 pkt 3. 5,1 pkt Janne Ahonen
8. 5 lutego 2005   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 135,5 m – 143,9 pkt 2. 0,1 pkt Kazuyoshi Funaki
9. 6 lutego 2005   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 123,5 m 126,0 m 243,1 pkt 3. 49,0 pkt Roar Ljøkelsøy
10. 11 lutego 2005   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 125,0 m 126,5 m 233,7 pkt 3. 29,4 pkt Matti Hautamäki
11. 6 marca 2005   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 126,0 m 125,5 m 266,1 pkt 3. 3,9 pkt Matti Hautamäki
12. 29 stycznia 2006   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 127,5 m 268,9 pkt 3. 8,6 pkt Matti Hautamäki
13. 4 lutego 2006   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 135,5 m 145,0 m 270,4 pkt 2. 3,9 pkt Andreas Kofler
14. 7 marca 2006   Kuopio Puijo K-120 HS-127 131,0 m 129,5 m 271,9 pkt 2. 1,4 pkt Andreas Küttel
15. 10 marca 2006   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 138,0 m 132,0 m 289,0 pkt 1. –
16. 12 marca 2006   Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 129,0 m 124,0 m 276,9 pkt 2. 2,1 pkt Adam Małysz
17. 2 grudnia 2006   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 126,5 m 134,5 m 258,0 pkt 3. 7,9 pkt Simon Ammann
18. 4 stycznia 2007   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 128,5 m 129,5 m 269,3 pkt 2. 1,1 pkt Anders Jacobsen
19. 13 stycznia 2007   Vikersund Vikersundbakken K-185 HS-207 206,0 m 189,5 m 384,1 pkt 2. 4,2 pkt Anders Jacobsen
20. 27 stycznia 2007   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 134,0 m 131,5 m 279,9 pkt 2. 3,2 pkt Adam Małysz
21. 13 marca 2007   Kuopio Puijo K-120 HS-127 116,5 m 117,5 m 217,7 pkt 3. 11,3 pkt Adam Małysz
22. 1 grudnia 2007   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 146,5 m 137,0 m 308,8 pkt 1. –
23. 8 grudnia 2007   Trondheim Granåsen K-120 HS-131 133,0 m 131,0 m 275,7 pkt 1. –
24. 9 grudnia 2007   Trondheim Granåsen K-120 HS-131 134,0 m 128,0 m 269,6 pkt 1. –
25. 13 grudnia 2007   Villach Alpenarena K-90 HS-98 94,5 m 96,0 m 254,5 pkt 1. –
26. 14 grudnia 2007   Villach Alpenarena K-90 HS-98 95,0 m 95,0 m 249,5 pkt 1. –
27. 22 grudnia 2007   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 132,5 m 133,0 m 260,4 pkt 1. –
28. 23 grudnia 2007   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 124,5 m 135,0 m 246,6 pkt 3. 6,1 pkt Andreas Küttel
29. 30 grudnia 2007   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 136,5 m 141,5 m 295,9 pkt 1. –
30. 5 stycznia 2008   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 138,0 m 132,5 m 271,4 pkt 2. 11,1 pkt Janne Ahonen
31. 6 stycznia 2008   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 121,0 m 135,5 m 242,7 pkt 3. 8,9 pkt Janne Ahonen
32. 13 stycznia 2008   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 128,5 m 120,5 m 247,7 pkt 2. 5,7 pkt Tom Hilde
33. 25 stycznia 2008   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,0 m 132,0 m 264,9 pkt 3. 11,6 pkt Gregor Schlierenzauer
34. 27 stycznia 2008   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 135,0 m – 145,0 pkt 2. 4,1 pkt Anders Bardal
35. 2 lutego 2008   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 125,5 m 131,5 m 261,6 pkt 1. –
36. 3 lutego 2008   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 135,0 m 139,0 m 288,7 pkt 1. –
37. 8 lutego 2008   Liberec Ještěd K-120 HS-134 132,0 m 128,5 m 272,4 pkt 1. –
38. 25 stycznia 2009   Whistler Whistler Olympic Park Ski Jump K-125 HS-140 140,5 m 141,0 m 291,7 pkt 2. 1,5 pkt Gregor Schlierenzauer
39. 31 stycznia 2009   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 112,0 m 123,5 m 216,9 pkt 2. 36,4 pkt Gregor Schlierenzauer
40. 5 grudnia 2009   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 130,0 m 134,0 m 265,4 pkt 2. 3,5 pkt Gregor Schlierenzauer
41. 18 grudnia 2009   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 132,5 m 125,0 m 243,5 pkt 3. 26,9 pkt Simon Ammann
42. 29 grudnia 2009   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 124,5 m 126,5 m 250,3 pkt 3. 14,9 pkt Andreas Kofler
43. 6 stycznia 2010   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,0 m 136,0 m 264,7 pkt 1. –
44. 16 stycznia 2010   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 131,5 m 131,0 m 271,5 pkt 1. –
45. 22 stycznia 2010   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,5 m 128,5 m 266,2 pkt 3. 23,6 pkt Gregor Schlierenzauer
46. 23 stycznia 2010   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,5 m 130,5 m 276,2 pkt 3. 19,4 pkt Gregor Schlierenzauer
47. 7 marca 2010   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,5 m 130,0 m 272,4 pkt 3. 12,0 pkt Simon Ammann
48. 28 listopada 2010   Ruka Rukatunturi K-120 HS-134 142,0 m 145,5 m 328,3 pkt 2. 2,9 pkt Andreas Kofler
49. 4 grudnia 2010   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 138,5 m 137,5 m 281,4 pkt 1. –
50. 5 grudnia 2010   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 135,0 m 137,0 m 283,0 pkt 1. –
51. 17 grudnia 2010   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 137,0 m – 134,4 pkt 1. –
52. 18 grudnia 2010   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135,0 m 135,5 m 291,0 pkt 1. –
53. 19 grudnia 2010   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 124,5 m 134,0 m 258,8 pkt 2. 6,3 pkt Andreas Kofler
54. 29 grudnia 2010   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 131,5 m 138,0 m 289,6 pkt 1. –
55. 3 stycznia 2011   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 129,5 m 126,5 m 266,5 pkt 1. –
56. 6 stycznia 2011   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 136,0 m 135,0 m 277,1 pkt 2. 1,6 pkt Tom Hilde
57. 8 stycznia 2011   Harrachov Čertak K-185 HS-205 196,5 m 190,5 m 421,9 pkt 2. 3,3 pkt Martin Koch
58. 9 stycznia 2011   Harrachov Čertak K-185 HS-205 211,5 m 193,0 m 414,5 pkt 1. –
59. 15 stycznia 2011   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 124,5 m 124,5 m 248,2 pkt 2. 1,4 pkt Severin Freund
60. 16 stycznia 2011   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 110,0 m 136,5 m 222,4 pkt 2. 10,5 pkt Andreas Kofler
61. 22 stycznia 2011   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,5 m 125,5 m 268,9 pkt 2. 7,4 pkt Simon Ammann
62. 2 lutego 2011   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 134,0 m 264,0 pkt 2. 0,6 pkt Kamil Stoch
63. 18 marca 2011   Planica Letalnica K-185 HS-215 217,5 m 224,0 m 448,1 pkt 2. 2,8 pkt Gregor Schlierenzauer
64. 27 listopada 2011   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 130,0 m 137,0 m 256,3 pkt 3. 7,9 pkt Andreas Kofler
65. 11 grudnia 2011   Harrachov Čerťák K-125 HS-142 129,5 m 136,0 m 283,9 pkt 2. 8,5 pkt Richard Freitag
66. 17 grudnia 2011   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 128,5 m 129,5 m 257,4 pkt 3. 8,8 pkt Anders Bardal
67. 30 grudnia 2011   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 128,0 m 128,5 m 264,3 pkt 3. 19,0 pkt Gregor Schlierenzauer
68. 6 stycznia 2012   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 135,0 m – 138,7 pkt 1. –
69. 15 stycznia 2012   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 200,5 m – 206,8 pkt 2. 5,7 pkt Robert Kranjec
70. 4 lutego 2012   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 123,5 m 130,0 m 227,5 pkt 3. 22,3 pkt Gregor Schlierenzauer
71. 24 listopada 2012   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 99,0 m 102,0 m 267,2 pkt 2. 1,3 pkt Severin Freund
72. 25 listopada 2012   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 135,0 m 134,0 m 269,4 pkt 3. 6,1 pkt Gregor Schlierenzauer
73. 29 listopada 2013   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 127,5 m 133,5 m 272,3 pkt 3. 0,9 pkt Gregor Schlierenzauer
74. 14 grudnia 2013   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,5 m 139,0 m 284,1 pkt 1. –
75. 1 stycznia 2014   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 139,0 m 139,0 m 285,1 pkt 2. 11,0 pkt Thomas Diethart
76. 6 stycznia 2014   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 137,0 m 142,0 m 293,6 pkt 3. 2,9 pkt Thomas Diethart

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[13]
Sezon 2002/2003
                                                      punkty
- - - - - - - - 9 25 12 6 1 7 12 - - - - - - - 13 9 13 9 8 385
Sezon 2003/2004
                                              punkty
9 - - - - 2 8 7 4 2 4 4 9 5 17 6 - 12 6 12 9 12 10 696
Sezon 2004/2005
                                                        punkty
5 2 5 18 13 7 2 22 11 2 4 5 19 4 5 3 6 12 12 2 3 3 3 13 18 6 12 26 1138
Sezon 2005/2006
                                            punkty
6 6 9 8 9 12 7 36 25 4 8 - - 7 3 2 5 2 1 2 9 13 846
Sezon 2006/2007
                                                punkty
22 3 12 10 7 10 11 2 5 2 10 2 7 13 - - - 37 3 17 9 15 12 5 756
Sezon 2007/2008
                                                      punkty
1 1 1 1 1 1 3 1 6 2 3 4 2 5 3 2 1 1 1 8 5 12 8 8 4 19 17 1794
Sezon 2008/2009
                                                      punkty
4 6 4 12 19 6 7 11 6 5 16 6 9 - - 5 2 2 11 - - 8 9 6 23 27 21 795
Sezon 2009/2010
                                              punkty
20 2 21 3 8 6 3 9 14 1 12 15 1 30 3 3 - - 4 3 5 5 5 944
Sezon 2010/2011
                                                    punkty
2 5 1 1 1 1 2 1 14 1 2 2 1 2 3 5 2 7 4 2 16 12 5 5 2 7 1757
Sezon 2011/2012
                                                    punkty
3 12 6 9 2 3 5 3 6 6 1 2 4 47 11 16 9 3 6 13 15 7 7 39 21 12 1014
Sezon 2012/2013
                                                      punkty
2 3 33 4 15 15 30 40 11 18 6 23 27 - - - - - - - - - - - - - - 312
Sezon 2013/2014
                                                        punkty
15 3 34 5 1 31 - - 5 2 8 3 - - - - - - - - - - - - - - - - 438
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

Sezon
2002/2003 		   
1 3
Sezon
2003/2004 		   
6 5
Sezon
2004/2005 		     
3 1 3
Sezon
2005/2006 		   
2 1
Sezon
2006/2007 		   
- 1
Sezon
2007/2008 		     
2 3 3
Sezon
2008/2009 		           
2 1 - 1 1 4
Sezon
2009/2010 		       
1 - - 2
Sezon
2010/2011 		         
1 1 1 1 1
Sezon
2011/2012 		           
1 2 2 2 1 1
Sezon
2012/2013 		             
- 2 3 - - - -
Sezon
2013/2014 		         
5 2 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2002/2003 10.
2003/2004 4.
2004/2005 3.
2005/2006 20.
2006/2007 4.
2007/2008 2.
2008/2009 8.
2009/2010 6.
2010/2011 1.
2011/2012 2.
2012/2013 16.
2013/2014 2.

Turniej Nordycki edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2003 13.
2004 9.
2005 8.
2006 1.
2007 17.
2008 6.
2009 8.
2010 3.

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2008/2009 18.
2009/2010 18.
2010/2011 3.
2011/2012 7.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[14]
2003 1.
2004 4.
2005 3.
2006 26.
2007 1.
2008 7.
2009 52.
2010 4.
2011 1.
2012 22.

Zwycięstwa w konkursach LGP edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 10 sierpnia 2003   Hinterzarten Adlerschanze K-95 – 109,0 m 107,5 m 289,0 pkt
2. 14 sierpnia 2005   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 127,0 m 127,0 m 262,7 pkt
3. 12 sierpnia 2007   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 104,0 m 104,5 m 272,0 pkt
4. 18 sierpnia 2007   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 104,0 m 114,5 m 248,3 pkt
5. 24 sierpnia 2007   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 121,5 m 126,0 m 244,0 pkt
6. 17 lipca 2011   Wisła Skocznia im. Adama Małysza K-120 HS-134 119,5 m 129,0 m 236,7 pkt
7. 20 lipca 2011   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 101,5 m 103,0 m 268,0 pkt
8. 23 lipca 2011   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 125,5 m 128,0 m 262,1 pkt
9. 7 sierpnia 2011   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 108,5 m 104,5 m 268,9 pkt
10. 12 sierpnia 2011   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 126,5 m 132,0 m 283,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach LGP edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 10 sierpnia 2003   Hinterzarten Adlerschanze K-95 – 109,0 m 107,5 m 289,0 pkt 1. –
2. 14 sierpnia 2003   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 – 124,5 m 116,0 m 233,9 pkt 2. 20,6 pkt Sigurd Pettersen
3. 31 lipca 2004   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 110,0 m 101,0 m 276,0 pkt 2. 1,5 pkt Adam Małysz
4. 7 sierpnia 2005   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 100,0 m 103,5 m 260,5 pkt 3. 3,5 pkt Wolfgang Loitzl
5. 14 sierpnia 2005   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 127,0 m 127,0 m 262,7 pkt 1. –
6. 27 sierpnia 2005   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 127,5 m 134,0 m 273,7 pkt 2. 10,2 pkt Jakub Janda
7. 10 września 2005   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 118,5 m 121,5 m 232,5 pkt 3. 22,3 pkt Jakub Janda
8. 11 września 2005   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 124,0 m 127,5 m 255,7 pkt 2. 14,6 pkt Jakub Janda
9. 12 sierpnia 2007   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 104,0 m 104,5 m 272,0 pkt 1. –
10. 16 sierpnia 2007   Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 131,5 m 143,0 m 271,6 pkt 2. 5,6 pkt Gregor Schlierenzauer
11. 18 sierpnia 2007   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 104,0 m 114,5 m 248,3 pkt 1. –
12. 24 sierpnia 2007   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 121,5 m 126,0 m 244,0 pkt 1. –
13. 25 sierpnia 2007   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 137,0 m 133,5 m 290,9 pkt 2. 5,5 pkt Adam Małysz
14. 3 października 2007   Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 HS-140 132,5 m 139,5 m 287,1 pkt 3. 8,4 pkt Kamil Stoch
15. 26 lipca 2008   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 99,5 m 104,0 m 259,0 pkt 3. 18,0 pkt Georg Späth
16. 1 sierpnia 2008   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 115,5 m – 135,4 pkt 3. 4,0 pkt Andreas Kofler
17. 8 sierpnia 2010   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 107,0 m 106,0 m 261,8 pkt 2. 3,8 pkt Adam Małysz
18. 13 sierpnia 2010   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 130,0 m 131,5 m 249,1 pkt 2.[r] 7,2 pkt Daiki Itō
19. 3 października 2010   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,5 m 133,5 m 259,4 pkt 2. 1,3 pkt Kamil Stoch
20. 17 lipca 2011   Wisła Skocznia im. Adama Małysza K-120 HS-134 119,5 m 129,0 m 236,7 pkt 1. –
21. 20 lipca 2011   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 101,5 m 103,0 m 268,0 pkt 1. –
22. 23 lipca 2011   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 125,5 m 128,0 m 262,1 pkt 1. –
23. 7 sierpnia 2011   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 108,5 m 104,5 m 268,9 pkt 1. –
24. 12 sierpnia 2011   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 126,5 m 132,0 m 283,8 pkt 1. –
25. 14 sierpnia 2011   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 112,5 m – 133,5 pkt 2. 3,5 pkt Kamil Stoch
26. 3 października 2012   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 130,0 m 137,0 m 256,9 pkt 3. 15,6 pkt Severin Freund

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[13]
2003
        punkty
1 2 8 20 223
2004
              punkty
2 4 19 16 10 5 5 273
2005
                punkty
3 5 1 2 8 22 3 2 466
2006
                    punkty
- - - - 15 11 - - 15 6 96
2007
                    punkty
1 6 2 1 1 2 - - 3 22 569
2008
                    punkty
3 3 5 9 15 11 - - - - 234
2009
                  punkty
26 14 - - - - - - - 23
2010
                  punkty
2 2 14 6 5 - - 6 2 383
2011
                      punkty
1 1 1 1 1 2 - - - 6 - 620
2012
                  punkty
- - - - - - - 7 3 96
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

2003  
1
2004    
1 2
2005  
3
2007  
1
2008  
1
2009  
5
2010  
6
2011    
1 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2007 1. [15]
2008 4. [16]
2009 40. [17]
2010 2. [18]

Lotos Poland Tour edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2011 1. [19]

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[20]
2002/2003 18.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 grudnia 2002   Lahti Salpausselkä K-116 129,5 m 123,5 m 267,3 pkt 2. 9,8 pkt Mathias Hafele
2. 15 grudnia 2002   Lahti Salpausselkä K-116 124,0 m 132,0 m 278,2 pkt 1. –
3. 21 grudnia 2002   Liberec Ještěd K-120 129,0 m 139,0 m 278,9 pkt 1. –
4. 22 grudnia 2002   Liberec Ještěd K-120 124,5 m 129,5 m 260,7 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[13]
Sezon 2000/2001
                                                                                punkty
- - q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2002/2003
                                                                      punkty
2 1 1 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 380
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[21]
2012/2013 102.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

Źródło[13]
Sezon 2012/2013
                                          punkty
4 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 50
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Odznaczenia edytuj

Życie prywatne edytuj

Thomas pochodzi ze sportowej rodziny. Jego dziadek był skoczkiem narciarskim, a stryj Alois zdobył siódme miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1976 roku w slalomie. Ojciec także uprawiał narciarstwo. Thomas ma dwie starsze siostry, Christinę i Verenę. 26 grudnia 2012 urodziła się jego córka Lilly[25], a w roku 2021 został ojcem bliźniaczek - Sary i Tiny[26].

Morgenstern posiada także licencję pilota[27]. Jego ulubionymi wykonawcami są szwedzki muzyk Basshunter oraz Summoning – austriacki zespół black metalowy.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b c d e f Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Kofler, Martin Koch, Thomas Morgenstern
  2. ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer
  3. ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Thomas Morgenstern, Thomas Diethart, Gregor Schlierenzauer
  4. ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Widhölzl, Thomas Morgenstern, Martin Höllwarth
  5. ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern
  6. ↑ a b c d Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Martin Koch, Thomas Morgenstern i Gregor Schlierenzauer
  7. ↑ a b c d Skład zespołu: Gregor Schlierenzauer, Martin Koch, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern
  8. ↑ a b Skład zespołu: Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Jacqueline Seifriedsberger, Gregor Schlierenzauer
  9. ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Manuel Fettner, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer
  10. ↑ Upadek tuż po lądowaniu
  11. ↑ a b c Seria została odwołana.
  12. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern
  13. ↑ a b Skład zespołu: Martin Koch, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer
  14. ↑ a b Skład zespołu: Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer i Martin Koch
  15. ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Christoph Strickner, Roland Müller i Thomas Morgenstern
  16. ↑ a b Skład zespołu: Roland Müller, Christoph Lenz, Nicolas Fettner i Thomas Morgenstern
  17. ↑ a b 2. seria odwołana z powodu silnych opadów śniegu
  18. ↑ Ex aequo z Davidem Zaunerem

Przypisy edytuj

  1. ↑ Skok roku 2005: Morgenstern najlepszy - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  2. ↑ Morgenstern zdobywcą nagrody SKOK SAS ROKU 2008 - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  3. ↑ Trzeci „Skok roku” dla Morgensterna - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  4. ↑ Holmenkollmedaljen til Thomas Morgenstern (norw.)
  5. ↑ a b Tadeusz Mieczyńsk: Thomas Morgenstern kończy karierę. skijumping.pl, 2014-09-26. [dostęp 2014-09-26].
  6. ↑ Andrzej Mysiak: FIS Cup: Sinkovec wygrywa inaugurację w Rumunii. Skokinarciarskie.pl, 2012-06-09. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
  7. ↑ Morgenstern mocno potłuczony, ale przytomny
  8. ↑ Aleksandra Kruc: Lekarz Morgensterna: Odwołujemy stan alarmowy. skokinarciarskie.pl, 2014-01-13. [dostęp 2014-01-18].
  9. ↑ Anna Szczepankiewicz: Thomas Morgenstern opuścił szpital w Salzburgu. skijumping.pl, 2014-01-16. [dostęp 2014-01-18].
  10. ↑ Anna Szczepankiewicz: Thomas Morgenstern: „Bez igrzysk nie osiągnąłbym nic”. skijumping.pl, 2014-02-23. [dostęp 2014-09-26].
  11. ↑ Telewizja Polska S.A, "Dostałem drugie życie". Rozmowa z Morgensternem [online], sport.tvp.pl, 30 października 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
  12. ↑ a b c d MORGENSTERN Thomas - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
  13. ↑ a b c d Adam Kwieciński: MORGENSTERN Thomas. [dostęp 2023-12-26].
  14. ↑ MORGENSTERN Thomas - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
  15. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2007 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2007-08-18. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  16. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2008 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2008-08-05. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  17. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  18. ↑ The Nations Grand Prix. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  19. ↑ FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Lotos Poland Tour. fis-ski.com, 2011-07-23. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-11)]. (ang.).
  20. ↑ MORGENSTERN Thomas - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
  21. ↑ MORGENSTERN Thomas - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
  22. ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 1741. [dostęp 2014-01-10]. (niem.).
  23. ↑ a b Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013). sportministerium.at. s. 41. [dostęp 2014-02-11]. (niem.).
  24. ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 1623. [dostęp 2014-01-10]. (niem.).
  25. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Thomas Morgenstern został ojcem!. skijumping.pl, 2012-12-26. [dostęp 2012-12-27].
  26. ↑ k, Zwillinge! Morgenstern strahlt über zwei Töchter [online], Heute.at, 23 grudnia 2021 [dostęp 2023-06-20] (niem.).
  27. ↑ Thomas Morgenstern: „Na pewno szybciej dorosłem” - Skijumping.pl [online], skijumping.pl [dostęp 2017-11-27].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Thomas_Morgenstern&oldid=73064000”