Wikipedia

Domen Prevc

słoweński skoczek narciarski

Domen Prevc (ur. 4 czerwca 1999 w Kranju) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SK Triglav Kranj. Drużynowy złoty (2022 i 2024) oraz srebrny (2018) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich. Srebrny indywidualnie i złoty w drużynie mieszanej medalista mistrzostw świata juniorów (2016), srebrny medalista indywidualny i złoty w drużynie z Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015.

Domen Prevc
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1999
Kranj[1]

Klub

SK Triglav Kranj

Wzrost

174 cm[2]

Debiut w PŚ indywidualnie

22 listopada 2015 w Klingenthal (8. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

21 listopada 2015 w Klingenthal (2. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

22 listopada 2015 w Klingenthal (8. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

19 grudnia 2015 w Engelbergu (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

25 listopada 2016 w Ruce

Rekord życiowy

245,5 m na Vikersundbakken w Vikersund
(16 marca 2019)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2022 drużynowo
złoto Tauplitz 2024 drużynowo
srebro Oberstdorf 2018 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Râșnov 2016 druż. miesz.
srebro Râșnov 2016 indywidualnie
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Tschagguns 2015 drużynowo
srebro Tschagguns 2015 indywidualnie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Brat Petera, Cene i Niki, również uprawiających skoki narciarskie[3].

Przebieg kariery edytuj

Początki (do 2015) edytuj

Początkowo trenował również kombinację norweską, notując dobre wyniki w zawodach krajowych i zdobywając medale Mistrzostw Słowenii w młodszych kategoriach wiekowych. W dyscyplinie tej jednak tylko dwa razy wziął udział w oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych pod egidą FIS. 1 września 2012 wystartował w FIS Schüler Grand Prix (Gundersen HS60/6 km, kategoria do lat 14) w Oberstdorfie i zajął 8. miejsce na 42 sklasyfikowanych zawodników – w skokach uzyskał 7. rezultat, a w biegu zanotował 15. czas. 13 stycznia 2013 wystartował w konkursie Alpen Cupu (Gundersen HS109/5 km), zajmując 52. lokatę[4] – w skokach uzyskał 44. rezultat w gronie 59 sklasyfikowanych zawodników, a w biegu pokonał dwóch ze swoich rodaków (54. czas rywalizacji)[5].

W skokach narciarskich uzyskiwał znaczące rezultaty w rywalizacji w młodszych kategoriach wiekowych – między innymi w lipcu 2011 był 2. indywidualnie (kategoria do lat 13) i 1. drużynowo w nieoficjalnych letnich mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen, a w lipcu 2013 w Hinterzarten zwyciężył w zawodach FIS Youth Cup[6]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS w tej dyscyplinie wystąpił po raz pierwszy 24 lutego 2013 w Kranju, gdzie w konkursie FIS Cup zajął 26. miejsce[7]. W lipcu 2014, również w Kranju, zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, plasując się na 35. i 8. pozycji. We wrześniu 2014 pierwszy w karierze stanął na podium konkursu cyklu Alpen Cup, zajmując trzecie miejsce w Tschagguns[8].

W sezonie zimowym 2014/2015 znalazł się w składzie reprezentacji Słowenii na konkursy w ramach Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015 w Tschagguns. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Finem Niko Kytösaho, natomiast w rywalizacji zespołowej zdobył złoty medal. Otrzymał również powołanie na Mistrzostwa Świata Juniorów 2015 rozgrywane w kazachskim Ałmaty. Nie wystąpił jednak w konkursie indywidualnym, a w drużynowym zajął 5. miejsce[8].

Sezon 2015/2016 edytuj

W sezonie letnim 2015 Domen Prevc uczestniczył w czterech konkursach Alpen Cup i został zwycięzcą każdego z nich[9]. 6 września 2015 podczas rywalizacji na skoczni im. Andreasa Küttela oddał najdłuższy skok w historii obiektu, wynoszący 125,5 metra, lecz nie zdołał go ustać[10]. W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego dwukrotnie stawał na podium w zawodach rozgrywanych na Vogtland Arenie w Klingenthal. 3 października był 2., a dzień później po raz pierwszy w karierze został zwycięzcą zawodów tej rangi[9].

Sezon zimowy 2015/2016 był pierwszym, w którym Prevc występował w konkursach z cyklu Pucharu Świata. W listopadzie 2015 został powołany na inaugurujące go zawody w Klingenthal. W debiucie stanął na drugim stopniu podium w konkursie drużynowym oraz zajął 8. pozycję w konkursie indywidualnym. Podczas pierwszego konkursu w Engelbergu – 19 grudnia 2015 – zajął 2. miejsce i pierwszy raz stanął na podium w zawodach indywidualnych Pucharu Świata; przegrał jedynie z bratem Peterem. Wynik ten powtórzył 30 stycznia 2016 w zawodach w Sapporo. 23 lutego zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, przegrywając różnicą czterech punktów z Davidem Siegelem. Dzień później zwyciężył w drużynowym konkursie mieszanym; w drużynie męskiej zajął 5. miejsce[9].

Prevc ukończył sezon 2015/2016 Pucharu Świata na 14. miejscu z 486 punktami[11], biorąc udział w 18 konkursach (w jednym z nich nie zdobył punktów do klasyfikacji łącznej cyklu). Dwukrotnie stanął na podium i dziewięciokrotnie uplasował się w pierwszej dziesiątce zawodów[9].

Sezon 2016/2017 edytuj

Startował w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2016. Raz zajął miejsce na podium – we wrześniu 2016 był 2. w zawodach w Wiśle[12].

25 listopada 2016 Domen Prevc odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, w inaugurujących sezon 2016/2017 zawodach w Ruce wyprzedzając Severina Freunda oraz swojego brata Petera[13]. Po zajęciu 13. miejsca w drugim konkursie w tej miejscowości utracił prowadzenie w klasyfikacji ogólnej cyklu na rzecz Freunda[14]. Odzyskał je po kolejnych zawodach, rozgrywanych 4 grudnia w Klingenthal[15]. W kolejnych tygodniach odniósł dwa dalsze zwycięstwa – w Lillehammer i Engelbergu; w drugiej z tych miejscowości stanął także na drugim stopniu podium[12].

W 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 9. miejsce[11]. W trakcie turnieju, po konkursie w Innsbrucku, stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Daniela-André Tande[16]. Odzyskał je po zawodach w Bischofshofen[17], by ostatecznie je utracić po kolejnym konkursie, rozgrywanym w Wiśle 14 stycznia 2017, tym razem na rzecz Kamila Stocha[18]. Dzień później na tej samej skoczni zajął 3. miejsce, po raz ostatni w sezonie stając na podium w zawodach indywidualnych[12].

W kolejnych tygodniach osiągał gorsze wyniki, niż na początku sezonu. W lutym i marcu 2017 łącznie trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce PŚ, za każdym razem na skoczniach mamucich. Tam najwyżej klasyfikowany w tym okresie był na 5. pozycji, w Oberstdorfie, a w pozostałych zawodach na 17. lokacie, w Pjongczangu. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Wystąpił tam tylko w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 34. miejsce[12]. Po jednej z serii treningowych na dużym obiekcie, gdzie, po problemach w fazie lotu, Prevc uzyskał niespełna 80 metrów, trener reprezentacji Goran Janus wycofał go z dalszego udziału w światowym czempionacie, a zawodnik powrócił do Słowenii[19], opuszczając także konkurs Pucharu Świata w Oslo[20] (jako jedyny w sezonie[12]).

Sezon Pucharu Świata Prevc zakończył na 6. miejscu z 963 punktami. Był też 9. w Pucharze Świata w lotach 2016/2017[11].

Sezon 2017/2018 edytuj

W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 raz stanął na podium: był 3. we wrześniu w Klingenthal. Starty w zimowej części sezonu rozpoczął pod koniec grudnia, gdy zajął miejsca w trzeciej dziesiątce w zawodach Pucharu Świata 2017/2018 w Engelbergu. W cyklu startował nieregularnie, a punkty zdobył jedynie w 6 konkursach. Najlepsze wyniki osiągnął na skoczniach mamucich: w Tauplitz był 11., a w Vikersund, w ramach Raw Air 2018, zajął 4. miejsce[21]. Sezon zakończył na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej z 81 punktami, zaś w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2017/2018 zajął 13. miejsce[11].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zajął tam 21. miejsce indywidualnie, zaś w zawodach drużynowych wraz z Jernejem Damjanem, Anže Semeničem i Peterem Prevcem zdobył srebrny medal. Wystartował również na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018. Zawody te zakończył na 10. pozycji indywidulalnie, 4. w drużynie męskiej i 5. w zespole mieszanym[21].

Sezon 2018/2019 edytuj

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W najlepszym występie w tym cyklu, 23 września 2018 w Râșnovie, zajął 19. miejsce. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od dwukrotnego zajęcia 4. pozycji w zawodach w Ruce, które odbyły się 24 i 25 listopada. W konkursach cyklu rozgrywanych w grudniu i styczniu zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, najwyżej klasyfikowanym będąc na 13. miejscu, w zawodach w Sapporo i Oberstdorfie[22].

Znalazł się poza składem reprezentacji Słowenii na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019[23]. Po powrocie do startów, w rozgrywanych w marcu 2019 zawodach Pucharu Świata, pięciokrotnie zajął miejsca w najlepszej dziesiątce zawodów indywidualnych, w tym dwa razy na podium: zwyciężył w zamykającym Raw Air 2019 konkursie w Vikersund, a w kończącym sezon konkursie w Planicy zajął 2. miejsce[22]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2018/2019 znalazł się ostatecznie na 13. miejscu z 542 punktami. W Pucharze Świata w lotach 2018/2019 był czwarty[11].

Sezon 2019/2020 edytuj

W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2019 dwukrotnie zwyciężył we wrześniowych zawodach w Klingenthal. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 4. pozycji, 1 lutego 2020 w Sapporo[24]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. lokacie z 361 punktami[11].

Sezon 2020/2021 edytuj

Starty w sezonie 2020/2021 rozpoczął od Mistrzostw Świata Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 21. lokatę indywidualnie i 4. w drużynie. W grudniowych i styczniowych zawodach Pucharu Świata punkty zdobywał nieregularnie, lepsze wyniki osiągał w lutym i marcu. Najwyżej w zawodach cyklu znalazł się na 4. miejscu, które zajął dwukrotnie w marcowych konkursach w Planicy[25]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2020/2021 Pucharu Świata zajął 22. pozycję z 241 punktami[11]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 wystąpił w drużynowym konkursie mężczyzn, w którym zajął 5. miejsce[25].

Sezon 2021/2022 edytuj

Na początku sezonu zimowego 2021/2022 nie zdobywał punktów Pucharu Świata i w styczniu 2022 przesunięty został do startów w Pucharze Kontynentalnym; był to debiut Prevca w zimowej edycji tego cyklu. W jego ramach czterokrotnie stanął na podium: w Iron Mountain dwukrotnie zwyciężył, a w Planicy był dwa razy drugi. W marcu 2022 powrócił do startów w Pucharze Świata, w którym najwyżej sklasyfikowany został na 7. miejscu, w zawodach w Planicy[26]. Sezon 2021/2022 ukończył na 44. pozycji w klasyfikacji generalnej z 60 punktami[11]. W marcu wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 6. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Peterem Prevcem, Timim Zajcem i Anže Laniškiem, zdobył złoty medal[26].

Sezon 2022/2023 edytuj

W lipcu 2022 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w pierwszej dziesiątce zawodów Letniego Grand Prix, konkurs w Wiśle kończąc na 7. pozycji[27].

Regularnie występował w Pucharze Świata 2022/2023, w większości startów zdobywając punkty. Lepsze wyniki uzyskiwał w drugiej połowie sezonu – między styczniem a kwietniem 2023 siedmiokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium, w konkursie w Bad Mitterndorf rozgrywanym 28 stycznia zajmując 3. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, gdzie zajął 21. miejsce[27]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 18. miejscu klasyfikacji generalnej z 449 punktami, zaś w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2022/2023 zajął 5. pozycję[11].

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Lahti – 34. miejsce (K-90)
2023   Planica – 21. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2021   Oberstdorf – 5. miejsce (K-120)[a]

Starty D. Prevca na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
34. 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 89,0 m – 108,1 pkt 162,7 pkt Stefan Kraft
5. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[a] 129,5 m 135,0 m 1010,0 pkt (252,4 pkt) 36,6 pkt Niemcy
21. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 130,0 m 127,5 m 246,8 pkt 40,7 pkt Timi Zajc

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Oberstdorf – 21. miejsce
2020   Planica – 21. miejsce
2022   Vikersund – 6. miejsce
2024   Tauplitz – 14. miejsce

Drużynowo edytuj

2018   Oberstdorf – srebrny medal[b]
2020   Planica – 4. miejsce[c]
2022   Vikersund – złoty medal[d]
2024   Tauplitz – złoty medal[e]

Starty D. Prevca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
21. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 179,5 m 187,5 m 192,5 m –[f] 501,1 pkt 150,8 pkt Daniel-André Tande
2.  21 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[b] 214,0 m 216,0 m 1615,8 pkt (406,3 pkt) 46,4 pkt Austria
21. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 206,0 m 206,5 m 201,5 m 207,5 m 712,7 pkt 164,5 pkt Karl Geiger
4. 13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[c] 211,0 m 226,0 m 1609,9 pkt (398,1 pkt) 117,8 pkt Norwegia
6. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 231,5 m 222,5 m 222,5 m 216,0 m 802,2 pkt 52,0 pkt Marius Lindvik
1.  13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[d] 222,0 m 217,0 m 1711,5 pkt (410,5 pkt) –
14. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 208,0 m 213,5 m 203,5 m –[f] 580,8 pkt 66,6 pkt Stefan Kraft
1.  28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[e] 232,0 m 194,0 m 1615,4 pkt (390,8 pkt) –

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Râșnov – srebrny medal
2018   Kandersteg – 10. miejsce

Drużynowo edytuj

2015   Ałmaty – 5. miejsce[g]
2016   Râșnov – 5. miejsce[h], złoty medal (drużyna mieszana)[i]
2018   Kandersteg – 4. miejsce[j], 5. miejsce (drużyna mieszana)[k]

Starty D. Prevca na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[g] 96,5 m 96,0 m 815,3 pkt (211,9 pkt) 78,0 pkt Norwegia
2.  23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 95,5 m 245,0 pkt 4,0 pkt David Siegel
1.  24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[h] 91,0 m 95,0 m 882,8 pkt (229,4 pkt) –
5. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[h] 92,5 m 88,5 m 808,0 pkt (218,1 pkt) 58,7 pkt Niemcy
10. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 92,5 m 249,5 pkt 41,9 pkt Marius Lindvik
4. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[j] 100,5 m 97,0 m 1021,7 pkt (257,8 pkt) 46,8 pkt Niemcy
5. 4 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż. mix.[k] 95,0 m 97,5 m 750,0 pkt (213,3 pkt) 119,3 pkt Norwegia

Igrzyska europejskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2023   Kraków/Zakopane[l] – 34. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)

Starty D. Prevca na igrzyskach europejskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
34. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 89,0 m – 100,5 pkt 169,8 pkt Daniel Tschofenig
22. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 128,0 m 124,5 m 232,5 pkt 46,6 pkt Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Indywidualnie edytuj

2015   Tschagguns – srebrny medal

Drużynowo edytuj

2015   Tschagguns – złoty medal[m]

Starty D. Prevca na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.  27 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 96,0 m 93,5 m 244,3 pkt 27,0 pkt Niko Kytösaho
1.  29 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 druż.[m] 102,5 m 103,0 m 1030,4 pkt (272,0 pkt) —

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[11]
2015/2016 14.
2016/2017 6.
2017/2018 33.
2018/2019 13.
2019/2020 19.
2020/2021 22.
2021/2022 44.
2022/2023 18.
2023/2024 13.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 25 listopada 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m 140,5 m 321,8 pkt –
2. 4 grudnia 2016   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 286,9 pkt –
3. 10 grudnia 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 142,5 m 141,5 m 301,2 pkt –
4. 18 grudnia 2016   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 144,0 m 141,5 m 305,9 pkt –
5. 17 marca 2019   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 241,0 m 232,5 m 454,7 pkt * RA 2019, Loty 2018/2019
6. 18 lutego 2024   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 136,5 m 139,5 m 273,6 pkt –

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2015/2016 – 2 – 2
2016/2017 4 1 1 6
2017/2018 – – – –
2018/2019 1 1 – 2
2019/2020 – – – –
2020/2021 – – – –
2021/2022 – – – –
2022/2023 – – 1 1
2023/2024 1 1 1 3
Suma 6 5 3 14

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 grudnia 2015   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 133,5 m 134,0 m 283,5 pkt 2. 13,6 pkt Peter Prevc
2. 30 stycznia 2016   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 129,5 m 134,5 m 282,8 pkt 2. 16,2 pkt Peter Prevc
3. 25 listopada 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m 140,5 m 321,8 pkt 1. –
4. 4 grudnia 2016   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 286,9 pkt 1. –
5. 10 grudnia 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 142,5 m 141,5 m 301,2 pkt 1. –
6. 17 grudnia 2016   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 132,0 m 137,5 m 301,6 pkt 2. 3,1 pkt Michael Hayböck
7. 18 grudnia 2016   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 144,0 m 141,5 m 305,9 pkt 1. –
8. 15 stycznia 2017   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 132,0 m 270,4 pkt 3. 1,3 pkt Kamil Stoch
9. 17 marca 2019   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 241,0 m 232,5 m 454,7 pkt 1. –
10. 24 marca 2019   Planica Letalnica K-200 HS-240 239,5 m 222,5 m 444,0 pkt 2. 20,9 pkt Ryōyū Kobayashi
11. 28 stycznia 2023   Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 236,0 m 224,0 m 425,4 pkt 3. 15,3 pkt Halvor Egner Granerud
12. 18 lutego 2024   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 136,5 m 139,5 m 273,6 pkt 1. –
13. 17 marca 2024   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 236,5 m – 245,4 pkt 3. 10,6 pkt Stefan Kraft
14. 24 marca 2024   Planica Letalnica K-200 HS-240 233,0 m 238,0 m 444,3 pkt 2. 43,4 pkt Daniel Huber

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2015/2016
                                                          punkty
8 8 12 - - 2 5 27 18 23 6 38 9 2 10 29 - - - 29 15 - - - 26 4 - - - 486
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
1 13 1 1 6 2 1 26 5 25 4 5 3 9 25 5 7 50 20 17 24 - 24 8 20 17 963
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - 29 28 - 41 44 29 11 35 - - 49 - - - 4 q - 81
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- 4 4 14 14 20 18 q q - - - - 23 24 13 20 13 16 - 39 32 6 7 q 1 5 2 542
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
23 11 37 40 30 13 19 9 17 10 9 13 14 20 27 22 4 23 14 25 5 - - 27 26 50 37 361
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- - - - - 32 17 12 37 30 38 40 42 8 30 - - 22 30 17 16 - 8 4 4 241
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
q q - - dq 42 q q 47 - - - - - - - - - - - - - 45 24 27 18 7 - 60
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
48 18 23 29 q 34 16 21 39 29 24 39 35 40 35 4 3 12 24 6 6 35 - 23 31 21 48 7 5 39 11 4 449
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
17 16 q 27 17 14 15 24 22 q 23 31 - 31 5 33 19 12 19 1 5 10 13 30 10 4 35 39 3 5 17 2 663
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan na 2 marca 2024

Sezon
2015/2016 		           
2 4 5 1 - -
Sezon
2016/2017 		           
5 3 4 - 4 5
Sezon
2017/2018 		               
- - - - - - 3 3
Sezon
2018/2019 		             
- 4 - - 6 1 3
Sezon
2019/2020 		         
- - 3 - -
Sezon
2020/2021 		         
- - - - 4
Sezon
2022/2023 		             
- - - 5 - 2 2
Sezon
2023/2024 		           
- 2 6 1 7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[11]
2015/2016 17.
2016/2017 9.
2017/2018 37.
2019/2020 7.
2020/2021 29.
2022/2023 29.
2023/2024 31.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[11]
2017 24.
2018 44.
2019 18.
2020 38.
2022 44.
2023 18.
2024 10.

Willingen Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2019 37. [28]
2020 11. [29]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 36. [30]
2019 5. [31]
2021 4. [32]
2022 33. [33]
2023 5. [34]
2024 10. [35]

Titisee-Neustadt Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2020 23. [36]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[11]
2016/2017 9.
2017/2018 13.
2018/2019 4.
2019/2020 9.
2020/2021 5.
2021/2022 17.
2022/2023 5.
2023/2024 5.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[37]
2018 62.
2019 53.
2022 29.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2016
                    punkty
- - - q - - - - - - 0
2018
                  punkty
37 28 38 37 - - dq 19 - 15
2019
                punkty
- - 25 37 - - - 17 20
2022
            punkty
15 7 - - - 49 52
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[38]
2021/2022 7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 5 lutego 2022   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 121,0 m 132,0 m 244,3 pkt
2. 6 lutego 2022   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 130,0 m 131,5 m 265,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 5 lutego 2022   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 121,0 m 132,0 m 244,3 pkt 1. –
2. 6 lutego 2022   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-119 HS-133 130,0 m 131,5 m 265,6 pkt 1. –
3. 26 lutego 2022   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 135,5 m 136,0 m 283,9 pkt 2.[n] 7,4 pkt Michael Hayböck
4. 27 lutego 2022   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 132,0 m – 145,4 pkt 2. 1,9 pkt Joacim Ødegård Bjøreng

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - - - - - 8 5 15 7 13 1 1 23 18 9 9 2 2 - - - - - 588
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[38]
2014 70.
2015 13.
2016 11.
2017 15.
2018 66.
2019 19.
2021 69.
2022 31.
2023 14.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 4 października 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,0 m 141,5 m 260,5 pkt
2. 28 września 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,0 m 131,5 m 261,8 pkt
3. 29 września 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 143,0 m 135,5 m 260,0 pkt
4. 23 września 2023   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 141,0 m 132,5 m 245,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 października 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,5 m 142,0 m 281,7 pkt 2. 8,4 pkt Daniel-André Tande
2. 4 października 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,0 m 141,5 m 260,5 pkt 1. –
3. 24 września 2016   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,5 m 125,5 m 268,2 pkt 2. 1,4 pkt Davide Bresadola
4. 30 września 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 130,0 m 242,0 pkt 3. 10,2 pkt Joachim Hauer
5. 28 września 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,0 m 131,5 m 261,8 pkt 1. –
6. 29 września 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 143,0 m 135,5 m 260,0 pkt 1. –
7. 23 września 2023   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 141,0 m 132,5 m 245,1 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

2014
                            punkty
35 8 - - - - - - - - - - - - 32
2015
                            punkty
21 34 52 31 - - - - 4 30 46 39 2 1 241
2016
                            punkty
24 30 - - - - 7 6 18 7 2 8 18 23 266
2017
                          punkty
- - - - - 8 14 11 13 - - 3 12 176
2018
                          punkty
25 21 - - - - - - - - - 16 46 31
2019
                                punkty
24 44 - - - - - - - - - - - - 1 1 207
2021
                        punkty
- - - - - - - - - - 18 21 23
2022
                  punkty
- - 46 22 11 9 - - - 62
2023
                  punkty
- - 20 23 1 8 20 16 13 197
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[39]
2012/2013 220.
2013/2014 240.
2014/2015 136.
2015/2016 149.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 26 - - 5
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - 23 - - - - - - - - - - - - - - - - 8
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
9 31 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 29
Sezon 2015/2016
                                                punkty
14 dq - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Cene Prevc, Peter Prevc, Domen Prevc, Anže Lanišek
  2. ↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Domen Prevc, Peter Prevc
  3. ↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Bor Pavlovčič i Anže Lanišek
  4. ↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Timi Zajc i Anže Lanišek
  5. ↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos, Peter Prevc, Domen Prevc i Timi Zajc
  6. ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
  7. ↑ a b Skład zespołu: Cene Prevc, Domen Prevc, Andraž Modic, Anže Lanišek
  8. ↑ a b c Skład zespołu: Anže Lanišek, Tilen Bartol, Bor Pavlovčič, Domen Prevc
  9. ↑ Skład zespołu: Nika Križnar, Bor Pavlovčič, Ema Klinec, Domen Prevc
  10. ↑ a b Skład zespołu: Bor Pavlovčič, Domen Prevc, Žak Mogel, Aljaž Osterc
  11. ↑ a b Skład zespołu: Katra Komar, Domen Prevc, Jerneja Brecl, Žak Mogel
  12. ↑ Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  13. ↑ a b Skład zespołu: Tine Bogataj, Bor Pavlovčič, Urban Rogelj, Domen Prevc
  14. ↑ Ex aequo z Jakubem Wolnym

Przypisy edytuj

  1. ↑ Domen Prevc (Słowenia). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-01-28].
  2. ↑ Domen Prevc. sport.de. [dostęp 2018-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-12)]. (niem.).
  3. ↑ Adrian Dworakowski: Nika Prevc: Peter to skoczek, który mnie zainspirował. skijumping.pl, 2020-12-26. [dostęp 2021-11-26].
  4. ↑ PREVC Domen - Athlete Information (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2019-11-18]. (ang.).
  5. ↑ OPA Alpen Cup Nordic Combined 8th Alpen Cup Competition Planica (SLO) NORMAL HILL INDIVIDUAL GUNDERSEN 5KM OFFICIAL RESULTS. fis-ski.com, 2013-01-13. [dostęp 2019-11-13]. (ang.).
  6. ↑ Adam Kwieciński: PREVC Domen 1999.06.04 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2019-11-13].
  7. ↑ PREVC Domen - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
  8. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
  9. ↑ a b c d PREVC Domen - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
  10. ↑ Schanzen Einsiedeln, Einsiedeln. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-11-03]. (pol. • niem. • ang.).
  11. ↑ a b c d e f g h i j k l m PREVC Domen - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e PREVC Domen - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
  13. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Premierowe zwycięstwo Domena Prevca, Maciej Kot piąty!. skijumping.pl, 2016-11-25. [dostęp 2016-11-25].
  14. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Zwycięstwo Severina Freunda, Maciej Kot ósmy. skijumping.pl, 2016-11-26. [dostęp 2019-11-06].
  15. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Klingenthal: Triumf Domena Prevca, Stoch czwarty, Kot piąty. skijumping.pl, 2016-12-04. [dostęp 2019-11-10].
  16. ↑ Adam Bucholz: TCS w Innsbrucku: Tande wygrywa i zostaje liderem cyklu, Stoch czwarty. skijumping.pl, 2017-01-04. [dostęp 2019-11-10].
  17. ↑ Adam Bucholz, Marcin Hentał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2019-11-10].
  18. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Wiśle: Kamil Stoch triumfuje i zostaje liderem Pucharu Świata!. skijumping.pl, 2017-01-14. [dostęp 2019-11-10].
  19. ↑ Malwina Wójciak, Bartosz Leja: Koniec mistrzostw świata dla braci Prevc, Domen: „Wyciągnę z tego naukę”. skokipolska.pl, 2017-02-28. [dostęp 2019-11-13].
  20. ↑ Tomasz Skrzypczyński: Domen Prevc nie wystartuje w Oslo. sportowefakty.wp.pl, 2017-03-09. [dostęp 2019-11-13].
  21. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
  22. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
  23. ↑ Piotr Bąk: Tande, Schlierenzauer i D. Prevc nie pojadą do Seefeld. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-11-11].
  24. ↑ PREVC Domen - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-09-14]. (ang.).
  25. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-15]. (ang.).
  26. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-06-11]. (ang.).
  27. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
  28. ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
  29. ↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  30. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  31. ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  32. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  33. ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  34. ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  35. ↑ Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
  36. ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
  37. ↑ PREVC Domen - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
  38. ↑ a b PREVC Domen - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
  39. ↑ PREVC Domen - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Domen_Prevc&oldid=73281988”