Wikipedia

Tilen Bartol

słoweński skoczek narciarski

Tilen Bartol (ur. 17 kwietnia 1997 w Lublanie[2]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Sam Ihan. Złoty medalista mistrzostw świata juniorów (2017) oraz mistrzostw kraju.

Tilen Bartol
Ilustracja
Tilen Bartol (2017)
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1997
Lublana

Klub

SSK Sam Ihan

Debiut w PŚ

29 grudnia 2015 w Oberstdorfie (47. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

19 listopada 2017 w Wiśle (21. miejsce)

Rekord życiowy

247,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2018)[1][a]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Park City 2017 drużynowo
złoto Park City 2017 druż. miesz.
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny
srebro 2. miejsce
2017
Multimedia w Wikimedia Commons

Jego starszy brat Gašper Bartol, również był skoczkiem narciarskim[3].

Przebieg kariery edytuj

W zawodach rangi FIS Cupie zadebiutował na zakończenie sezonu 2012/2013 na skoczni normalnej Schattenbergschanze w Oberstdorfie. Obydwa konkursy ukończył na miejscach w ósmej dziesiątce. Jego następne starty w FIS Cupie miały miejsce niespełna rok później na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, gdzie po raz pierwszy zdobył punkty w zawodach tej rangi za zajęcie 21. miejsca[4].

W sezonie 2014/2015 po raz pierwszy wziął udział w zawodach Pucharu Kontynentalnego. W sezonie tym zanotował łącznie pięć startów, z których dwa ukończył wśród trzydziestu najlepszych (był 28. w Planicy oraz 6. w Niżnym Tagile). Został powołany do składu na mistrzostwa świata juniorów rozgrywane w Ałmaty w 2015. W konkursie indywidualnym zajął 41. miejsce, natomiast nie znalazł się w składzie na konkurs drużynowy[5].

Na inaugurację zimowej części sezonu 2015/2016 trzykrotnie plasował się na podium Pucharu Kontynentalnego w Renie, gdzie dwukrotnie zwyciężył i raz zajął 3. miejsce. Na podium cyklu w grudniu 2015 stanął jeszcze w Rovaniemi, zajmując 3. pozycję[6]. Otrzymał powołanie od trenera słoweńskiej kadry Gorana Janusa na 64. Turniej Czterech Skoczni[7]. W swoim debiucie w Pucharze Świata w Oberstdorfie 29 grudnia 2015 zajął 47. miejsce. W dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, nie zajmując już miejsc na podium. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2016, zajmując 27. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[6].

W sezonie 2016/2017 stawał na podium Pucharu Kontynentalnego w ramach letniej (2. miejsce we wrześniu 2016 w Lillehammer) i zimowej edycji (1. miejsce w lutym 2017 w Planicy i 3. w marcu w Renie). Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017 zajął 9. miejsce indywidualnie, zaś w konkursach drużynowych, zarówno w zespole męskim, jak i drużynie mieszanej, zdobył złote medale. 11 marca 2017 wystąpił w drużynowym konkursie Pucharu Świata w Oslo i zajął 6. miejsce[8].

W sierpniu 2017 dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów Letniego Grand Prix w Hakubie. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 sześciokrotnie stawał na podium, odnosząc jedno zwycięstwo[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 2. pozycji, o 73 punkty za Klemensem Murańką[10].

19 listopada 2017 w otwierającym sezon 2017/2018 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zdobył pierwsze w karierze punkty tego cyklu, zajmując 21. miejsce. Przez całą zimową część sezonu regularnie startował w zawodach najwyższej rangi. W indywidualnych konkursach Pucharu Świata dwukrotnie plasował się w najlepszej dziesiątce. W najlepszym występie, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen rozgrywanych w ramach 66. Turnieju Czterech Skoczni, zajął 5. miejsce[9]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 25. pozycji ze 185 punktami[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, gdzie był 39. indywidualnie, a także na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie indywidualnie zajął 16. miejsce na skoczni normalnej i 17. na dużej, a zawody drużynowe ukończył na 5. pozycji[9].

16 marca 2016 w drugiej próbie podczas testów Letalnicy oddał skok na odległość 252 metrów (pół metra dalej od ówczesnego nieoficjalnego rekordu świata), jednak nie ustał tej próby[12]. Rekord życiowy Bartola wynosi 247,5 metra i został ustanowiony 25 marca 2018 w Planicy, podczas serii próbnej na Letalnicy przed ostatnim konkursem Pucharu Świata 2017/2018[1].

28 marca 2023 poinformował o zakończeniu kariery[13].

Jest medalistą mistrzostw Słowenii. Indywidualnie zdobył brązowe medale w 2018[14] i latem 2017[15], zaś w drużynie srebrne w 2014[16], 2015[17], 2016[18], 2017[19] oraz, w ramach letnich mistrzostw kraju, w 2014[20] i 2015[21].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – 16. miejsce (K-98), 17. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2018   Pjongczang – 5. miejsce[b]

Starty T. Bartola na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 106,0 m 102,0 m 220,8 pkt 38,5 pkt Andreas Wellinger
17. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 130,5 m 130,0 m 247,5 pkt 38,2 pkt Kamil Stoch
5. 19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[b] 129,5 m 122,0 m 967,8 pkt (231,6 pkt) 130,7 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Oberstdorf – 39. miejsce

Starty T. Bartola na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
39. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 144,0 m – – –[c] 95,3 pkt 556,6 pkt Daniel-André Tande

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2015   Ałmaty – 41. miejsce
2016   Râșnov – 27. miejsce
2017   Park City – 9. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Râșnov – 5. miejsce[d]
2017   Park City – złoty medal[e], złoty medal (drużyna mieszana)[f]

Starty T. Bartola na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
41. 5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 92,5 m – 108,9 pkt 161,0 pkt Johann André Forfang
27. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 88,5 m 83,0 m 207,8 pkt 41,2 pkt David Siegel
5. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[d] 84,0 m 85,5 m 808,0 pkt (192,1 pkt) 58,7 pkt Niemcy
9. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 91,0 m 245,3 pkt 17,9 pkt Viktor Polášek
1.  3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[e] 92,5 m 91,5 m 932,3 pkt (243,6 pkt) –
1.  5 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż. miesz.[f] 89,0 m 91,5 m 925,3 pkt (226,1 pkt) –

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2017/2018 25.
2018/2019 61.
2019/2020 69.
2020/2021 47.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[23]
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - 47 q 49 q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 31 - - 38 - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
21 29 35 25 36 36 21 16 5 36 q 18 - 10 17 30 28 24 33 13 q 18 185
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - 39 42 44 q 29 q 24 32 - - - - - - - 31 - 9
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
29 q 38 43 q dq 30 49 q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 3
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
39 33 32 q 24 21 43 - - - 31 34 37 12 40 43 29 47 26 31 34 25 25 47 - 58
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
42 43 q 46 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 33 - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

Źródło[23]
Sezon
2016/2017 		           
- - - 6 - -
Sezon
2017/2018 		               
6 - 4 - 6 6 3 -
Sezon
2020/2021 		         
- 4 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2015/2016 60.
2017/2018 28.
2019/2020 62.
2020/2021 61.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2017 62.
2018 14.

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 10. [24]
2021 37. [25]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 40. [26]
2019 43. [27]
2021 52. [28]
2022 46. [29]
2023 53. [30]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2017/2018 19.
2018/2019 40.
2020/2021 37.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[31]
2017 30.
2019 21.
2021 32.
2022 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[23]
2017
                  punkty
- - - 9 5 - - - - 74
2018
                  punkty
36 - dq - - - - - - 0
2019
                punkty
9 - 4 36 18 17 27 37 110
2021
                punkty
dq 5 22 - - - 26 41 59
2022
            punkty
17 15 31 - - - 30
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

Źródło[23]
2018    
4 -
2019      
2 - 5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[32]
2014/2015 80.
2015/2016 13.
2016/2017 24.
2018/2019 18.
2020/2021 30.
2021/2022 30.
2022/2023 19.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 grudnia 2015   Rena Renabakkene K-99 HS-111 108,5 m 106,5 m 269,7 pkt
2. 13 grudnia 2015   Rena Renabakkene K-124 HS-139 130,5 m 140,0 m 274,2 pkt
3. 19 lutego 2017   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 138,0 m 138,0 m 274,3 pkt
4. 6 stycznia 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,5 m 131,0 m 233,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 grudnia 2015   Rena Renabakkene K-99 HS-111 102,5 m 107,0 m 262,0 pkt 3. 15,7 pkt Andrzej Stękała
2. 12 grudnia 2015   Rena Renabakkene K-99 HS-111 108,5 m 106,5 m 269,7 pkt 1. –
3. 13 grudnia 2015   Rena Renabakkene K-124 HS-139 130,5 m 140,0 m 274,2 pkt 1. –
4. 20 grudnia 2015   Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 95,0 m 94,5 m 245,8 pkt 3. 2,5 pkt David Siegel
5. 19 lutego 2017   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 138,0 m 138,0 m 274,3 pkt 1. –
6. 4 marca 2017   Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,5 m 134,5 m 270,5 pkt 3. 13,4 pkt Clemens Aigner
7. 6 stycznia 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,5 m 131,0 m 233,8 pkt 1. –
8. 16 lutego 2019   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 135,5 m 132,0 m 298,0 pkt 2. 2,5 pkt Clemens Aigner
9. 27 grudnia 2020   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 132,0 m 270,5 pkt 2. 0,9 pkt Jakub Wolny
10. 28 grudnia 2020   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 280,0 pkt 2. 0,1 pkt Maximilian Steiner

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[23]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - 56 44 - - - - - - 28 - - - - - - - - - - - - 37 6 43
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
3 1 1 10 3 - - - - 22 32 45 38 29 - - 6 13 8 38 - - - 18 29 24 39 471
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - 22 19 11 29 7 16 25 20 - - - - - - - - - 41 1 - - 3 5 - - - - 320
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - 1 51 - - - - - - - 6 8 15 4 2 19 12 34 13 - - - - 372
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - 2 2 - - - - - - - - - - - - - - 160
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - 31 45 32 35 16 24 14 14 9 27 21 13 23 38 26 19 10 20 17 21 19 22 228
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
14 21 10 7 19 15 13 38 7 20 18 19 40 24 21 - - 36 36 17 25 10 5 9 28 350
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[32]
2015 46.
2016 10.
2017 2.
2018 80.
2019 77.
2020 9.
2022 67.

Zwycięstwa w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 1 października 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 145,0 m 308,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 września 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 130,5 m 130,0 m 237,0 pkt 2. 22,2 pkt Markus Eisenbichler
2. 9 września 2017   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 112,5 m 119,5 m 253,4 pkt 3. 9,6 pkt Stefan Kraft
3. 16 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 130,0 m 134,0 m 258,4 pkt 2. 2,2 pkt Pius Paschke
4. 17 września 2017   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 142,5 m 146,0 m 277,0 pkt 2. 1,5 pkt Timi Zajc
5. 24 września 2017   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 102,0 m 95,0 m 249,1 pkt 2. 6,8 pkt Pius Paschke
6. 30 września 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 128,5 m 128,5 m 247,2 pkt 2. 5,0 pkt Joachim Hauer
7. 1 października 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 145,0 m 308,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[23]
2015
                            punkty
24 36 - - 16 10 - - - - - - 20 44 59
2016
                            punkty
23 17 23 5 - - 4 2 42 37 8 10 21 24 280
2017
                          punkty
10 7 - - - 3 5 2 2 6 2 2 1 627
2018
                          punkty
22 25 - - - - - - - - - - - 15
2019
                                punkty
10 30 - - - - - - - - - - - - - - 27
2020
    punkty
13 7 56
2022
                  punkty
26 40 34 55 - - - - - 5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[33]
2013/2014 234.
2015/2016 44.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 13 września 2015   Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 116,0 m 109,5 m 256,9 pkt 3. 2,7 pkt Killian Peier

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

Źródło[23]
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 74 71 0
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 21 64 10
Sezon 2015/2016
                                                punkty
40 - 38 16 - - 45 3 9 10 - - - - - - - - - - - - - - 130
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ 16 marca 2016 w Planicy Bartol oddał skok na odległość 252 metry, lecz zakończył go upadkiem.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Tilen Bartol i Peter Prevc
  3. ↑ Seria konkursowa została odwołana.
  4. ↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Tilen Bartol, Bor Pavlovčič i Domen Prevc
  5. ↑ a b Skład zespołu: Žiga Jelar, Tilen Bartol, Aljaž Osterc i Bor Pavlovčič
  6. ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Tilen Bartol, Ema Klinec i Žiga Jelar

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-23]. (pol.).
  2. ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended Start List. fis-ski.com. [dostęp 2020-09-17]. (ang.).
  3. ↑ Paulina Kukurenda: Pokal Cockta w Kranju i Mislinji. skoki24.pl, 2016-06-30. [dostęp 2018-09-25].
  4. ↑ BARTOL Tilen - Athlete Information. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  5. ↑ BARTOL Tilen - Athlete Information; Season 2015. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  6. ↑ a b BARTOL Tilen - Athlete Information; Season 2016. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  7. ↑ Andrzej Mysiak: Przed nami 64. Turniej Czterech Skoczni, 69 skoczków na starcie w Oberstdorfie. skokinarciarskie.pl, 2015-12-27. [dostęp 2015-12-27].
  8. ↑ BARTOL Tilen - Athlete Information; Season 2017. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  9. ↑ a b c BARTOL Tilen - Athlete Information. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  10. ↑ Klasyfikacja Letniego Pucharu Kontynentalnego w sezonie 2017/2018. skijumping.pl. [dostęp 2018-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-25)].
  11. ↑ BARTOL Tilen - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-09-25]. (ang.).
  12. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Tilen Bartol nie ustał rekordowego lotu!. skijumping.pl, 2016-03-16. [dostęp 2016-03-16].
  13. ↑ Adam Bucholz: Pavlovcic i Bartol kończą kariery. Kadra gospodarzy na finał PŚ w Planicy. skijumping.pl, 2023-03-28. [dostęp 2023-03-29].
  14. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-12-23]. (słoweń.).
  15. ↑ Državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2017-10-09]. (słoweń.).
  16. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2016-11-11]. (słoweń.).
  17. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2016-11-11]. (słoweń.).
  18. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2016-11-11]. (słoweń.).
  19. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2016-12-23]. (słoweń.).
  20. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2016-11-11]. (słoweń.).
  21. ↑ Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2016-11-11]. (słoweń.).
  22. ↑ a b c d BARTOL Tilen - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).
  23. ↑ a b c d e f g Adam Kwieciński: BARTOL Tilen 1997.04.17 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-03-29].
  24. ↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  25. ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
  26. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  27. ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  28. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  29. ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  30. ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  31. ↑ BARTOL Tilen - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).
  32. ↑ a b BARTOL Tilen - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).
  33. ↑ BARTOL Tilen - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tilen_Bartol&oldid=72458013”