Andreas Wellinger
Andreas Wellinger (ur. 28 sierpnia 1995 w Traunstein[2]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Ruhpolding, członek kadry narodowej. Dwukrotny mistrz olimpijski: indywidualny na normalnej skoczni z 2018 i drużynowy z 2014, a także srebrny medalista indywidualnie na skoczni dużej i w drużynie z 2018. Mistrz świata w drużynie mieszanej oraz dwukrotny indywidualny srebrny medalista z 2017, drużynowy srebrny medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2013 i drugi zawodnik z 2016. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012. Indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2015, drużynowy srebrny medalista z 2015 oraz brązowy z 2013. Medalista mistrzostw kraju.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 28 sierpnia 1995 Traunstein | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | SC Ruhpolding | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | 24 listopada 2012 w Lillehammer (5. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 24 listopada 2012 w Lillehammer (5. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | 9 grudnia 2012 w Krasnej Polanie (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 16 stycznia 2014 w Wiśle | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | 245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Spis treści
- 1 Przebieg kariery
- 2 Igrzyska olimpijskie
- 3 Mistrzostwa świata
- 4 Mistrzostwa świata w lotach narciarskich
- 5 Mistrzostwa świata juniorów
- 6 Igrzyska olimpijskie młodzieży
- 7 Puchar Świata
- 7.1 Miejsca w klasyfikacji generalnej
- 7.2 Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
- 7.3 Miejsca na podium
- 7.4 Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
- 7.5 Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata
- 7.6 Turniej Czterech Skoczni
- 7.7 Raw Air
- 7.8 Willingen Five
- 7.9 Planica 7
- 8 Puchar Świata w lotach
- 9 Letnie Grand Prix
- 10 Puchar Kontynentalny
- 11 Letni Puchar Kontynentalny
- 12 Kombinacja norweska
- 13 Uwagi
- 14 Przypisy
- 15 Bibliografia
Przebieg karieryEdytuj
Lata 2010–2012Edytuj
Początkowo uprawiał kombinację norweską. We wrześniu i październiku 2010 wystartował w zawodach Alpen Cup. Zajmował w nich miejsca w czwartej i piątej dziesiątce[3].
W zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich zadebiutował 16 lipca 2011 roku, startując w konkursie FIS Cup w austriackim Villach. Dzień później zdobył pierwsze punkty, zajmując 23. miejsce. Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2012, w których zajął 4. miejsce indywidualnie, a także zdobył złoty medal w drużynie. W tym samym sezonie zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego, w których pierwsze punkty zdobył 19 lutego 2012 w Oslo po zajęciu 21. miejsca[4].
Sezon 2012/2013Edytuj
W 2012 wystartował w sześciu konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego. W pięciu z nich znalazł się w czołowej dziesiątce, z czego w trzech stanął na podium, a 8 września w Lillehammer odniósł zwycięstwo. Wystąpił również w Letnim Grand Prix. Najwyższe w sezonie, 26. miejsce zajął w Hakubie 26 sierpnia 2012[5]. Na Mistrzostwach Niemiec 2012 zdobył złoty medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Bawarię[6].
Został powołany przez trenera Wernera Schustera na inaugurujące Puchar Świata zawody w Lillehammer[7]. W swoim debiucie w Pucharze Świata ukończył zawody na 5. miejscu, po pierwszej serii zajmując pozycję lidera[8]. 9 grudnia na próbie przedolimpijskiej w Krasnej Polanie po raz pierwszy w karierze stanął na podium indywidualnych zawodów najwyższej rangi, zajmując 3. miejsce ze stratą 9,7 pkt do zwycięzcy – Andreasa Koflera[9]. Tydzień później w szwajcarskim Engelbergu po raz kolejny stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Poza tym jeszcze kilkukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[5]. 61. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej[10].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu. Indywidualnie zajął 5. miejsce[5], a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[11]. Po powrocie do startów w Pucharze Świata, w zawodach rozgrywanych w lutym i marcu, uzyskiwał gorsze rezultaty; najlepszym wynikiem Wellingera z tego okresu było 19. miejsce z Planicy[5]. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Val di Fiemme, ostatecznie jednak nie wystąpił w nich w żadnym z konkursów[12][5]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach narciarskich 2012/2013 znalazł się na 20. pozycji z 393 punktami[10].
Sezon 2013/2014Edytuj
28 lipca 2013 zajął drugie miejsce w konkursie w Hinterzarten, rozpoczynającym Letnie Grand Prix 2013. W kolejnych, rozgrywanych w sierpniu, zawodach indywidualnych odniósł dwa zwycięstwa w Wiśle i Courchevel oraz zajął trzecie miejsce w Einsiedeln. Stawał na podium również w zawodach drużynowych[13]. W tym momencie był zdecydowanym liderem klasyfikacji generalnej, z ponad stoma punktami przewagi nad drugim Kamilem Stochem[14]. W sześciu kolejnych zawodach LGP, rozgrywanych w Azji nie brał udziału[15]. W zamykającym sezon letni konkursie w Klingenthal Wellinger odniósł kolejne zwycięstwo[13] i mimo występu w mniej niż połowie konkursów wygrał cały cykl, wyprzedzając o 21 punktów Jerneja Damjana[16].
Starty w sezonie 2013/2014 Pucharu Świata rozpoczął dwukrotnym zajęciem drugiego miejsca w zawodach w Klingenthal – w konkursie mieszanym oraz indywidualnie. Po kilku słabszych wynikach po raz drugi na podium stanął 22 grudnia w Engelbergu, również zajmując drugą pozycję[13]. 16 stycznia 2014 w Wiśle odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W lutym w Willingen dwukrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Został zgłoszony do występu w zawodach skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi. 9 lutego zajął 6. pozycję w konkursie na skoczni normalnej, a 6 dni później był 45. na skoczni dużej[13]. 17 lutego zdobył złoty medal olimpijski w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Niemcy wraz z Andreasem Wankiem, Marinusem Krausem i Severinem Freundem. Oddał w nim skoki na odległość 133 oraz 134,5 m[17].
Podobnie jak rok wcześniej, pod koniec sezonu 2013/14 Wellinger osiągał gorsze rezultaty. W ośmiu ostatnich konkursach indywidualnych czterokrotnie zajmował miejsca poza czołową trzydziestką. Najwyżej znalazł się na 11. miejscu, 4 marca w Kuopio[13]. 601 punktów uzyskanych w trakcie całego sezonu pozwoliło mu zająć w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 9. pozycję[10].
Sezon 2014/2015Edytuj
W Letnim Grand Prix 2014 wystąpił w czterech konkursach, najwyższą, trzecią, pozycję zajmując 26 lipca w Wiśle[18]. Na Mistrzostwach Niemiec 2014 zdobył złoty medal w konkursie drużynowym[19].
Podczas inaugurujących sezon 2014/2015 Pucharu Świata konkursów w Klingenthal zajął 3. miejsce indywidualnie, a wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył zwycięstwo w konkursie drużynowym[18]. Podczas drugiego weekendu w zawodach Pucharu Świata na Rukatunturi w Finlandii miał poważny upadek. W rozgrywanych przy silnym wietrze zawodach stracił równowagę w początkowej fazie lotu i spadł ze sporej wysokości na zeskok. Nie stracił przytomności, ale skocznię opuścił na noszach[20]. Zdaniem trenera reprezentacji Niemiec Wernera Schustera upadek Wellingera wynikał ze zbyt szybkiego odbicia się z progu połączonego z trudnymi warunkami na skoczni[21]. Późniejsze badania wykazały, że konieczna będzie operacja barku, którą przeprowadzono w specjalistycznej klinice w Innsbrucku[22].
W lutym 2015 Wellinger powrócił do startów. W swoich pierwszych startach po kontuzji zdobył srebrne medale w zawodach indywidualnych, a następnie drużynowych na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 11. miejsce, a w pozostałych nie wystąpił z powodu problemów zdrowotnych niezwiązanych z poprzednią kontuzją[18][23]. Wystartował natomiast w marcowych konkursach Pucharu Świata, zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[18]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2014/2015 Wellinger zajął w cyklu 35. pozycję ze 137 punktami[10].
Sezon 2015/2016Edytuj
Wystąpił w pięciu konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2015. Zajmował w nich pozycje w pierwszej i drugiej dziesiątce, najwyższą – 4. – we wrześniu w Hinzenbach. Dwukrotnie stawał na podium w konkursach drużynowych[24]. Na Mistrzostwach Niemiec 2015 zdobył srebrny medal indywidualnie i złoty w drużynie[25][26].
Sezon 2015/2016 Pucharu Świata rozpoczął od zwycięstwa w konkursie drużynowym oraz 6. pozycji w zawodach indywidualnych w Klingenthal. W kolejnych zawodach cyklu rozgrywanych w grudniu i styczniu zajmował naprzemiennie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany indywidualnie został 10 stycznia 2016 w Willingen, zajmując 5. miejsce, zaś dzień wcześniej odniósł drugie zwycięstwo w konkursie drużynowym. W połowie stycznia wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, zajmując 14. miejsce indywidualnie, a także zdobywając, wraz z Stephanem Leyhe, Richardem Freitagiem i Severinem Freundem, srebrny medal w zawodach drużynowych[24].
W konkursach rozgrywanych w lutym i marcu notował gorsze wyniki niż w poprzednich miesiącach. Tylko raz ukończył konkurs indywidualny w pierwszej dziesiątce (28 lutego w Ałmaty), natomiast kilkukrotnie zajmował miejsca poza trzydziestką. Nie wystąpił w kończących Puchar Świata konkursach w Planicy[24]. W całym cyklu zajął 17. pozycję z 408 punktami[10].
Sezon 2016/2017Edytuj
Trzykrotnie stawał na podium zawodów indywidualnych Letniego Grand Prix 2016, zwyciężając w Hinterzarten oraz zajmując 3. miejsce w Wiśle i Hakubie. W trzech innych konkursach również zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[27]. 351 punktów pozwoliło Wellingerowi zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, ze stratą 229 punktów do Macieja Kota[28]. Podobnie jak rok wcześniej, na Mistrzostwach Niemiec 2016 zdobył srebro w zawodach indywidualnych i złoto w drużynie[29][30].
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata rozpoczął 22. miejscem w Kuusamo. W grudniowych zawodach indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji w Lillehammer, do połowy stycznia zawody kończył najczęściej w drugiej i trzeciej dziesiątce. Począwszy od konkursu w Wiśle 14 stycznia 2017, gdzie był trzeci, Wellinger zaczął regularnie zajmować miejsca w ścisłej czołówce. W kolejnym tygodniu w Zakopanem zwyciężył w zawodach drużynowych i był drugi indywidualnie. 29 stycznia w Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo w konkursie indywidualnym Pucharu Świata. W sześciu lutowych konkursach rozgrywanych w Oberstdorfie, Sapporo i Pjongczangu był czterokrotnie drugi, raz trzeci i raz czwarty[27].
Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zdobył srebrne medale w zawodach indywidualnych zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, w obu przypadkach przegrywając jedynie ze Stefanem Kraftem. W konkursie drużyn mieszanych wywalczył, wraz z Cariną Vogt, Markusem Eisenbichlerem i Svenją Würth, złoty medal, zaś drużynowy konkurs mężczyzn ukończył na 4. pozycji. Również w konkursach Raw Air 2017 stawał na podium, indywidualnie zajmując 2. miejsce w Oslo i 3. w Trondheim[27]. Przed ostatnią serią w Vikersund prowadził w konkursie i całym turnieju, ale po bardzo krótkim skoku zakończył zawody na 18., a Raw Air na 3. pozycji[31]. Podczas kończącego sezon weekendu w Planicy zajmował drugie miejsca[27]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął 4. pozycję z dorobkiem 1161 punktów, zaś Puchar Świata w lotach narciarskich 2016/2017 ukończył na 2. miejscu z 333 punktami[10].
Sezon 2017/2018Edytuj
W Letnim Grand Prix 2017 wystartował w trzech konkursach, raz stając na podium – zajął 2. miejsce w Klingenthal[32]. Na Mistrzostwach Niemiec 2017 zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym[33].
W pierwszych konkursach Pucharu Świata 2017/2018 regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 26 listopada 2017 w Kuusamo zajął 3. pozycję, 3 grudnia w Niżnym Tagile był 1., tym samym odnosząc trzecie w karierze zwycięstwo w tym cyklu, a 10 grudnia w Titisee Neustadt zajął 2. miejsce. Dwa austriackie konkursy 66. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 3. pozycji[32], a w klasyfikacji generalnej całego turnieju znalazł się na 2. miejscu[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 7. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie. 28 stycznia 2018 był 2. w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem[32].
Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zdobył złoty medal w konkursie na skoczni normalnej, w którym awansował z 5. pozycji w drugiej serii, a także srebrny na skoczni dużej, gdzie przegrał jedynie z Kamilem Stochem. W zawodach drużynowych, startując wraz z Karlem Geigerem, Stephanem Leyhe i Richardem Freitagiem, również zdobył srebrny medal. W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych po igrzyskach uzyskiwał gorsze wyniki niż we wcześniejszych miesiącach, indywidualnie tylko raz zajmując pozycję w najlepszej dziesiątce[32]. W klasyfikacji generalnej cyklu na koniec sezonu znalazł się na 6. miejscu z 828 punktami[10].
Sezon 2018/2019Edytuj
Na rozgrywanych w lipcu 2018 mistrzostwach Niemiec zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[34]. W czterech występach w Letnim Grand Prix 2018 najwyżej klasyfikowany był na 22. miejscu[35].
25 listopada 2018 zajął 2. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Kuusamo, a dzień wcześniej był 9. Mimo regularnych startów poza tymi zawodami w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata nie zajął żadnych miejsc w najlepszej dziesiątce, najwyżej klasyfikowanym będąc, dwukrotnie, na 11. miejscu[35]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 18. pozycji z 371 punktami[10]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 wystąpił jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, w którym zajął 32. miejsce[35].
W czerwcu 2019 podczas treningu doznał zerwania więzadła krzyżowego przedniego w prawym kolanie[36].
Igrzyska olimpijskieEdytuj
IndywidualnieEdytuj
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 6. miejsce (K-95), 45. miejsce (K-125) |
2018 Pjongczang | – | złoty medal (K-98), srebrny medal (K-125) |
DrużynowoEdytuj
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | złoty medal[a] |
2018 Pjongczang | – | srebrny medal[b] |
Starty A. Wellingera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 101,5 m | 257,1 pkt | 20,9 pkt | Kamil Stoch |
45. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 117,0 m | – | 96,6 pkt | 182,1 pkt | Kamil Stoch |
1. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[a] | 133,0 m | 134,5 m | 1041,1 pkt (257,1 pkt) | – | |
1. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 104,5 m | 113,5 m | 259,3 pkt | – | |
2. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 135,5 m | 142,0 m | 282,3 pkt | 3,4 pkt | Kamil Stoch |
2. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[b] | 140,0 m | 134,5 m | 1075,7 pkt (284,2 pkt) | 22,8 pkt | Norwegia |
Mistrzostwa świataEdytuj
IndywidualnieEdytuj
2015 Falun | – | 11. miejsce (K-90), nie wystartował (K-120)[37] |
2017 Lahti | – | srebrny medal (K-90), srebrny medal (K-116) |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 32. miejsce (K-120) |
DrużynowoEdytuj
2017 Lahti | – | złoty medal (drużyna mieszana/K-90)[c], 4. miejsce (K-116)[d] |
Starty A. Wellingera na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 91,0 m | 90,5 m | 226,0 pkt | 26,7 pkt | Rune Velta |
DNS | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | Nie wystartował. | – | Severin Freund | ||
2. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,5 m | 100,0 m | 268,7 pkt | 2,1 pkt | Stefan Kraft |
1. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix.[c] | 99,0 m | 98,0 m | 1035,5 pkt (276,2 pkt) | – | |
2. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 127,5 m | 129,0 m | 278,0 pkt | 1,3 pkt | Stefan Kraft |
4. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[d] | 130,5 m | 119,0 m | 1052,9 pkt (276,1 pkt) | 51,3 pkt | Polska |
32. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 119,5 m | – | 103,1 pkt | 176,3 pkt | Markus Eisenbichler |
Mistrzostwa świata w lotach narciarskichEdytuj
IndywidualnieEdytuj
2014 Harrachov | – | 13. miejsce |
2016 Tauplitz | – | 14. miejsce |
2018 Oberstdorf | – | 7. miejsce |
DrużynowoEdytuj
2016 Tauplitz | – | srebrny medal[e] |
2018 Oberstdorf | – | 4. miejsce[f] |
Starty A. Wellingera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 14–15 marca | 2014 | Harrachov | Čertak | K-185 | HS-205 | indywid. | 179,0 m | 178,0 m | –[g] | –[g] | 337,1 pkt | 53,9 pkt | Severin Freund |
14. | 15–16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 200,0 m | 205,0 m | 211,5 m | –[g] | 520,0 pkt | 120,1 pkt | Peter Prevc |
2. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[e] | 196,0 m | 193,0 m | 1357,3 pkt (320,3 pkt) | 110,4 pkt | Norwegia | ||
7. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 206,0 m | 207,0 m | 213,0 m | –[g] | 599,7 pkt | 52,3 pkt | Daniel-André Tande |
4. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[f] | 226,0 m | 212,0 m | 1581,2 pkt (402,2 pkt) | 80,8 pkt | Norwegia |
Mistrzostwa świata juniorówEdytuj
IndywidualnieEdytuj
2013 Liberec | – | 5. miejsce |
2015 Ałmaty | – | srebrny medal |
DrużynowoEdytuj
2013 Liberec | – | brązowy medal[h] |
2015 Ałmaty | – | srebrny medal[i] |
Starty A.Wellingera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | ind. | 100,0 m | 95,0 m | 256,0 pkt | 27,5 pkt | Jaka Hvala |
3. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[h] | 98,5 m | 103,0 m | 1038,5 pkt (273,5 pkt) | 48,0 pkt | Słowenia |
2. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,0 m | 101,0 m | 269,4 pkt | 0,5 pkt | Johann André Forfang |
2. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[i] | 98,5 m | 100,0 m | 869,6 pkt (225,7 pkt) | 23,7 pkt | Norwegia |
Igrzyska olimpijskie młodzieżyEdytuj
IndywidualnieEdytuj
2012 Innsbruck/Seefeld | – | 4. miejsce |
DrużynowoEdytuj
2012 Innsbruck/Seefeld | – | złoty medal (drużyna mieszana)[j] |
Starty A. Wellingera na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowoEdytuj
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 14 stycznia | 2012 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-68 | HS-75 | indywid. | 74,0 m | 73,0 m | 252,9 pkt | 33,2 pkt | Anže Lanišek |
1. | 21 stycznia | 2012 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-68 | HS-75 | druż. mix.[j] | 65,0 m | 73,5 m | 640,1 pkt (230,0 pkt) | – |
Puchar ŚwiataEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2012/2013 | 20. |
2013/2014 | 9. |
2014/2015 | 35. |
2015/2016 | 17. |
2016/2017 | 4. |
2017/2018 | 6. |
2018/2019 | 18. |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 16 stycznia | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 127,0 m | 128,5 m | 262,8 pkt | – |
2. | 29 stycznia | 2017 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 147,5 m | 135,0 m | 242,3 pkt | – |
3. | 3 grudnia | 2017 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 133,5 m | 275,7 pkt | – |
Miejsca na podiumEdytuj
Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2012/2013 | – | 1 | 1 | 2 |
2013/2014 | 1 | 2 | – | 3 |
2014/2015 | – | – | 1 | 1 |
2015/2016 | – | – | – | – |
2016/2017 | 1 | 8 | 3 | 12 |
2017/2018 | 1 | 2 | 3 | 6 |
2018/2019 | – | 1 | – | 1 |
Suma | 3 | 14 | 8 | 25 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 9 grudnia | 2012 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | 100,0 m | 102,5 m | 261,6 pkt. | 3. | 9,7 pkt | Andreas Kofler |
2. | 16 grudnia | 2012 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 130,0 m | 138,5 m | 270,3 pkt | 2. | 3,4 pkt | Gregor Schlierenzauer |
3. | 24 listopada | 2013 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 132,0 m | – | 132,8 pkt | 2. | 3,0 pkt | Krzysztof Biegun |
4. | 22 grudnia | 2013 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 131,0 m | 129,5 m | 270,8 pkt | 2. | 3,9 pkt | Kamil Stoch |
5. | 16 stycznia | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 127,0 m | 128,5 m | 262,8 pkt | 1. | – | |
6. | 23 listopada | 2014 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 140,0 m | 133,5 m | 270,7 pkt | 3. | 5,7 pkt | Roman Koudelka |
7. | 14 stycznia | 2017 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 120,5 m | 249,1 pkt | 3. | 18,9 pkt | Kamil Stoch |
8. | 22 stycznia | 2017 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 130,5 m | 133,0 m | 285,8 pkt | 2. | 1,6 pkt | Kamil Stoch |
9. | 29 stycznia | 2017 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 147,5 m | 135,0 m | 242,3 pkt | 1. | – | |
10. | 4 lutego | 2017 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-225 | 234,5 m | 222,5 m | 434,8 pkt | 2. | 5,1 pkt | Stefan Kraft |
11. | 5 lutego | 2017 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-225 | 238,0 m | – | 220,0 pkt | 2. | 12,6 pkt | Stefan Kraft |
12. | 12 lutego | 2017 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 140,5 m | 132,0 m | 255,3 pkt | 2. | 7,4 pkt | Kamil Stoch |
13. | 15 lutego | 2017 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-140 | 136,0 m | 136,0 m | 279,8 pkt | 2. | 13,7 pkt | Stefan Kraft |
14. | 16 lutego | 2017 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | 99,0 m | 112,0 m | 240,8 pkt | 3. | 15,4 pkt | Maciej Kot |
15. | 12 marca | 2017 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 133,5 m | 127,0 m | 258,6 pkt | 2. | 8,9 pkt | Stefan Kraft |
16. | 16 marca | 2017 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-140 | 133,0 m | 141,5 m | 289,6 pkt | 3. | 12,4 pkt | Stefan Kraft |
17. | 24 marca | 2017 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-225 | 235,0 m | 235,0 m | 480,4 pkt | 2. | 9,8 pkt | Stefan Kraft |
18. | 26 marca | 2017 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-225 | 238,5 m | – | 236,2 pkt | 2. | 8,1 pkt | Stefan Kraft |
19. | 26 listopada | 2017 | Kuusamo | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 140,0 m | 140,0 m | 293,0 pkt | 3. | 8,4 pkt | Jernej Damjan |
20. | 3 grudnia | 2017 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 133,5 m | 275,7 pkt | 1. | – | |
21. | 10 grudnia | 2017 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 139,5 m | – | 126,0 pkt | 2. | 2,4 pkt | Richard Freitag |
22. | 4 stycznia | 2018 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 133,0 m | 126,0 m | 253,5 pkt | 3. | 16,6 pkt | Kamil Stoch |
23. | 6 stycznia | 2018 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 129,0 m | 139,5 m | 270,5 pkt | 3. | 5,1 pkt | Kamil Stoch |
24. | 28 stycznia | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 119,5 m | 136,5 m | 242,0 pkt | 2. | 3,6 pkt | Anže Semenič |
25. | 25 listopada | 2018 | Kuusamo | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 136,0 m | 145,5 m | 288,4 pkt | 2. | 22,0 pkt | Ryōyū Kobayashi |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu ŚwiataEdytuj
stan po zakończeniu sezonu 2018/2019
Sezon 2012/2013 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5 | 17 | 5 | 11 | 3 | 12 | 2 | 10 | 9 | 21 | 19 | - | 31 | - | - | - | - | - | - | 28 | 35 | 32 | 43 | 20 | 38 | 19 | - | 393 | ||||||||||||||||||||||
Sezon 2013/2014 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 | 15 | 6 | 11 | 50 | 18 | 25 | 2 | 29 | 5 | 18 | 9 | 8 | 19 | 1 | 50 | - | - | 8 | 10 | 51 | 18 | 20 | 11 | 32 | 31 | 43 | 28 | 601 | |||||||||||||||||||||
Sezon 2014/2015 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | 14 | 50 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 15 | 11 | q | 25 | 18 | - | - | 137 | ||||||||||||||||||
Sezon 2015/2016 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
6 | 20 | 7 | 13 | 10 | 34 | 9 | 15 | 14 | 6 | 15 | 5 | 19 | 11 | 27 | 27 | 45 | q | q | 33 | 13 | 29 | 20 | 10 | 23 | 33 | - | - | - | 408 | ||||||||||||||||||||
Sezon 2016/2017 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
22 | 20 | 27 | 17 | 10 | 15 | 13 | 15 | 13 | 13 | 31 | 3 | 12 | 2 | 1 | 2 | 2 | 4 | 2 | 2 | 3 | 2 | 3 | 18 | 2 | 2 | 1161 | |||||||||||||||||||||||
Sezon 2017/2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
9 | 3 | 4 | 1 | 2 | 6 | 6 | 10 | 11 | 3 | 3 | 15 | 2 | 5 | 10 | 8 | 15 | 13 | 22 | 36 | q | 16 | 828 | |||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2018/2019 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
11 | 9 | 2 | 13 | 13 | 14 | 24 | 39 | 32 | 20 | 15 | 26 | 26 | - | 13 | 17 | 13 | q | 31 | 32 | 19 | 19 | 34 | 14 | 37 | 11 | 26 | 20 | 371 | |||||||||||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował |
Turniej Czterech SkoczniEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2012/2013 | 9. |
2013/2014 | 10. |
2015/2016 | 12. |
2016/2017 | 22. |
2017/2018 | 2. |
2018/2019 | 31. |
Raw AirEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2017 | 3. |
2018 | 19. |
2019 | 33. |
Willingen FiveEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2018 | 5. |
2019 | 19. |
Planica 7Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2018 | 24. |
2019 | 25. |
Puchar Świata w lotachEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2012/2013 | 45. |
2013/2014 | 12. |
2015/2016 | niesklasyfikowany |
2016/2017 | 2. |
2017/2018 | 26. |
2018/2019 | 22. |
Letnie Grand PrixEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej LGPEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2012 | 72. |
2013 | 1. |
2014 | 18. |
2015 | 12. |
2016 | 2. |
2017 | 16. |
2018 | 58. |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 3 sierpnia | 2013 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 132,5 m | 132,5 m | 281,8 pkt |
2. | 15 sierpnia | 2013 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-120 | HS-132 | 131,5 m | 131,5 m | 310,4 pkt |
3. | 3 października | 2013 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 133 m | 133,5 m | 257,5 pkt |
4. | 30 lipca | 2016 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | 99,5 m | 103,5 m | 269,4 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 28 lipca | 2013 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | 105,0 m | 104,5 m | 244,9 pkt | 2. | 2,0 pkt | Richard Freitag |
2. | 3 sierpnia | 2013 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 132,5 m | 132,5 m | 281,8 pkt | 1. | – | |
3. | 15 sierpnia | 2013 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-120 | HS-132 | 131,5 m | 131,5 m | 310,4 pkt | 1. | – | |
4. | 17 sierpnia | 2013 | Einsiedeln | Andreas Küttel-Schanze | K-105 | HS-117 | 114,5 m | 114,0 m | 259,4 pkt | 3. | 4,3 pkt | Kamil Stoch |
5. | 3 października | 2013 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 135,5 m | 133 m | 261,9 pkt | 1. | – | |
6. | 26 lipca | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 130,5 m | 131,5 m | 392,0 pkt[k] | 3. | 23,2 pkt | Peter Prevc |
7. | 23 lipca | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 126,0 m | 125,0 m | 241,8 pkt | 3. | 8,5 pkt | Maciej Kot |
8. | 30 lipca | 2016 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | 99,5 m | 103,5 m | 269,4 pkt | 1. | – | |
9. | 27 sierpnia | 2016 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | HS-131 | 122,0 m | 127,5 m | 239,6 pkt | 3. | 18,0 pkt | Anders Fannemel |
10. | 3 października | 2017 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 141,0 m | 127,5 m | 256,0 pkt | 2. | 6,4 pkt | Dawid Kubacki |
Miejsca w poszczególnych konkursach LGPEdytuj
stan po zakończeniu LGP 2018
2012 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | 29 | 26 | - | - | - | 30 | 8 | |||||||||||||||||
2013 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
2 | 1 | 1 | 3 | - | - | - | - | - | - | 1 | 440 | |||||||||||||||
2014 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
3 | - | 6 | - | - | - | - | q | 15 | 116 | |||||||||||||||||
2015 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
6 | 5 | 17 | 7 | - | - | - | - | - | - | 4 | 185 | |||||||||||||||
2016 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
7 | 3 | 1 | - | 3 | 9 | - | - | 4 | 15 | 351 | ||||||||||||||||
2017 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
19 | - | - | - | - | - | - | 4 | 2 | 142 | |||||||||||||||||
2018 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
27 | - | 22 | 26 | - | - | - | - | 41 | 18 | |||||||||||||||||
Legenda | ||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach |
Puchar KontynentalnyEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2011/2012 | 108. |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj
Sezon 2011/2012 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 34 | - | 21 | - | - | - | - | - | - | 10 | ||||||||||||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30
- – zawodnik nie wystartował - – dyskwalifikacja |
Letni Puchar KontynentalnyEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
Sezon | Miejsce |
---|---|
2012 | 7. |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 8 września | 2012 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-138 | 121,5 m | 130,5 m | 236,3 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznieEdytuj
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 10 sierpnia | 2012 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 124,5 m | 123,0 m | 236,0 pkt | 2. | 4,9 pkt | Tomaž Naglič |
2. | 11 sierpnia | 2012 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 128,0 m | 114,0 m | 228,1 pkt | 3. | 20,4 pkt | Jan Matura |
3. | 8 września | 2012 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-138 | 121,5 m | 130,5 m | 236,3 pkt | 1. | – |
Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj
2012 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
- | - | - | - | - | - | 2 | 3 | 1 | 10 | - | - | 19 | 7 | 314 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30
- – zawodnik nie wystartował - – dyskwalifikacja |
Kombinacja norweskaEdytuj
Alpen CupEdytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj
- sezon 2010/2011: niesklasyfikowany
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu AlpejskiegoEdytuj
UwagiEdytuj
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Marinus Kraus, Andreas Wellinger, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Carina Vogt, Markus Eisenbichler, Svenja Würth, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler, Richard Freitag
- ↑ a b c d Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Michael Dreher, Tobias Löffler, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Paul Winter, Martin Hamann, Sebastian Bradatsch, Andreas Wellinger
- ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Tom Lubitz, Andreas Wellinger
- ↑ W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Wellinger uzyskał w nich 126 m i notę 106,9 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów (pol.). skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Skoki Narciarskie – Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andreas Wellinger - Munzinger Biographie (niem.). munzinger.de. [dostęp 2018-02-17].
- ↑ WELLINGER Andreas - Athlete Information (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2012 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ a b c d e WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2013 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Adrian Dworakowski: Ekipa z Bawarii drużynowym Mistrzem Niemiec. skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Odmłodzony skład Niemców na Lillehammer. skijumping.pl, 2012-11-16. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Lillehammer: Freund wyprzedził Morgensterna i Bardala, słaby występ Polaków. skokinarciaskie.pl, 2012-11-24. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Konstancja Suchanek: PŚ w Soczi: Kofler triumfuje, dobry występ Kubackiego i Kota!. skijumping.pl, 2012-12-09. [dostęp 2012-12-15].
- ↑ a b c d e f g h i WELLINGER Andreas - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem!. skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Pierwsze nominacje na MŚ w Val di Fiemme. skijumping.pl, 2013-02-14. [dostęp 2013-05-06].
- ↑ a b c d e WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Klasyfikacja po konkursie: 17.08.2013, Einsiedeln K-105. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-10-12].
- ↑ Calendar & Results (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Letnia Grand Prix 2013. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-10-12].
- ↑ Andrzej Mysiak: ZIO Soczi: Niemcy wygrywają, Polska najlepiej w historii!. skokinarciarskie.pl, 2014-02-17. [dostęp 2014-03-03].
- ↑ a b c d WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Deutsche Meisterschaften Teamspringen – Adler Skistadion Hinterzarten Rothaus Schanze HS 108 – 07.09.2014 (niem.). sommerskispringen-hinterzarten.de, 2014-09-07. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ Paweł Guzik: PŚ w Kuusamo: Kasai i Ammann na najwyższym stopniu podium!. skijumping.pl, 2014-11-29. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Aleksandra Kruc: Wellinger na badaniach, Niemca boli ramię. skokinarciarskie.pl, 2014-11-29. [dostęp 2015-01-18].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Andreas Wellinger po operacji. skijumping.pl, 2014-12-05. [dostęp 2019-08-19].
- ↑ Klaudia Kaźmierczak: Bez Wellingera w konkursie. skokinarciarskie.pl, 2015-02-26. [dostęp 2016-04-18].
- ↑ a b c WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Deutsche Meisterschaft 2015 Skisprung Einzel – Garmisch-Partenkirchen – Samstag, 24. Oktober 2015 (niem.). rennmeldung.de, 2015-10-24. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ Deutsche Meisterschaft 2015 Skisprung Team – Garmisch-Partenkirchen – 23. Oktober 2015 (niem.). rennmeldung.de, 2015-10-23. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ a b c d WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Klasyfikacja Letniego Grand Prix w sezonie 2016/2017. skijumping.pl. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ David Siegel niespodziewanym mistrzem Niemiec. berkutschi.com, 2016-10-22. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ Dominik Formela: Bawarczycy górą w Niemczech. skijumping.pl, 2016-10-21. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Dominik Formela: Raw Air w Vikersund: Kamil Stoch wygrywa na Vikersundbakken! Stefan Kraft zwycięzcą turnieju. skijumping.pl, 2017-10-04. [dostęp 2019-08-19].
- ↑ a b c d WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Dominik Formela: Wellinger mistrzem Niemiec. skijumping.pl, 2017-10-05. [dostęp 2019-05-29].
- ↑ Dominik Formela: Bawarczycy najlepsi w Niemczech. skijumping.pl, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-24].
- ↑ a b c WELLINGER Andreas - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Dominik Formela: Bez Andreasa Wellingera w sezonie 2019/20!. skijumping.pl, 2019-06-07. [dostęp 2019-06-07].
- ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS (ang.). 2015-02-26. [dostęp 2014-02-09].
BibliografiaEdytuj
- WELLINGER Andreas - Athlete Information (Ski Jumping) (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06].
- WELLINGER Andreas - Athlete Information (Nordic Combined) (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2019-09-26].