Wikipedia

Primož Roglič

słoweński kolarz szosowy i skoczek narciarski

Primož Roglič (ur. 29 października 1989 w Trbovljach) – słoweński kolarz szosowy, mistrz olimpijski w jeździe indywidualnej na czas (2020), czterokrotny zwycięzca Vuelta a España (2019, 2020, 2021 i 2024), zwycięzca Giro d’Italia 2023. Do 2012 uprawiał skoki narciarskie. Drużynowy mistrz świata juniorów w skokach narciarskich (2007).

Primož Roglič
Informacje
Data i miejsce urodzenia29 października 1989
Trbovlje
KrajSłowenia
Obecna grupaRed Bull-Bora-Hansgrohe
Wzrost177 cm
Grupy zawodowe
2013-2015Adria Mobil
2016-2018LottoNL-Jumbo
2019Team Jumbo-Visma
2020-2023Jumbo-Visma
2024-6.2024Bora-Hansgrohe
6.2024-Red Bull-Bora-Hansgrohe
Dokumentacja
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 kolarstwo
(jazda ind. na czas)
Mistrzostwa świata
srebro Bergen 2017 jazda ind. na czas
Skoki narciarskie
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Planica 2007 drużynowo
srebro Kranj 2006 drużynowo
Strona internetowa

Kariera w kolarstwie szosowym

edytuj

10 marca 2013 zadebiutował jako profesjonalista w wyścigu Trofej Porec rozgrywanym w Chorwacji. Zajął w nim 106. miejsce. W tym samym roku zajął 10. miejsce w mistrzostwach Słowenii ze startu wspólnego. Sezon 2014 okazał się bardziej udany dla Primoža Rogliča. W maju wygrał drugi etap wyścigu Tour d’Azerbaïdjan. W czerwcu zajął 4. miejsce w mistrzostwach Słowenii ze startu wspólnego. W lipcu wygrał klasyfikację górską w rumuńskim Sibiu Cycling Tour. W sierpniu wygrał siódmą edycję wyścigu Croatia-Slovenia. W 2015 wygrał wyścigi dookoła Słowenii i Azerbejdżanu. Do tegoż roku jeździł w kontynentalnej grupie Adria Mobil, w 2016 przechodząc do worldtourowej drużyny Jumbo. W 2024 przeszedł do innej grupy najwyższej dywizji, Bora-Hansgrohe.

Primož Roglič ma na koncie wygrane etapy w trzech wielkich tourach – w 2016 i 2023 zwyciężył na etapie jazdy indywidualnej na czas w Giro d’Italia, a w 2017, 2018 i 2020 wygrywał po jednym górskim etapie Tour de France. W 2018 zajął 4. miejsce w TdF, a w 2019 po raz pierwszy stanął na podium wielkiego touru, zajmując 3. miejsce w Giro d’Italia. W 2019 wygrał 10. etap (jazdę indywidualną na czas) wyścigu Vuelta a España, obejmując tym samym prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyścigu, które utrzymał do jego zakończenia, zostając pierwszym słoweńskim zwycięzcą wielkiego touru. W 2020 po 9. etapie został liderem Tour de France, jednak po decydującym, 20. etapie, spadł na 2. miejsce (wyścig wygrał inny Słoweniec, Tadej Pogačar). W tym samym roku ponownie wygrał Vuelta a España (zwyciężając też na czterech etapach). Także rok później zwyciężył w tym wyścigu, również wygrywając cztery etapy. W 2022 ponownie wygrał etap VaE, jednak nie ukończył wyścigu. W 2023 wygrał Giro d’Italia i zajął 3. miejsce w VaE (w której wygrał dwa etapy). W 2024 po trzech latach ponownie wygrał Vuelta a España, wygrywając trzy etapy.

Ponadto w 2017 wygrał wyścig Volta ao Algarve, w 2018 i 2019 Tour de Romandie, w 2018 i 2021 Vuelta al País Vasco, w 2019 UAE Tour oraz Tre Valli Varesine, w 2019, 2021 i 2023 Giro dell’Emilia, w 2019 i 2023 Tirreno-Adriático, w 2020 Liège-Bastogne-Liège, w 2021 Mediolan-Turyn, w 2022 i 2024 Critérium du Dauphiné, ponadto w 2022 Paryż-Nicea oraz w 2023 Vuelta a Burgos. W 2016 został mistrzem Słowenii w jeździe indywidualnej na czas, a w 2020 w wyścigu ze startu wspólnego.

28 lipca 2021 został mistrzem olimpijskim w jeździe indywidualnej na czas na igrzyskach w Tokio, wyprzedzając kolejnych zawodników o ponad minutę[1].

Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy

edytuj
2014
2015
2016
2017
2018
2019
2020
2021
2022
2023
2024

Starty w Wielkich Tourach

edytuj
Grand Tour 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
  Giro d’Italia 58. – – 3. – – – 1. –
  Tour de France – 38. 4. – 2. DNF DNF – DNF
  Vuelta a España – – – 1. 1. 1. DNF 3. 1.

Rankingi

edytuj
  Rok20132014201520162017201820192020202120222023
UCI World Tour112. 27. 11.
World Ranking131. 21. 12. 1. 1. 3. 24. 4.
UCI Europe Tour890. 84. 10. 204. 71. 64. 1. 1. 3. 18. 4.
UCI Asia Tour - 327. 63. - - -
UCI America Tour - - - 75. - -
Źródło: UCI

Kariera w skokach narciarskich

edytuj

W Pucharze Kontynentalnym debiutował pod koniec sezonu 2004/2005 w norweskim Vikersund, gdzie był jedenasty. W zawodach tego cyklu dwukrotnie zwyciężał oraz pięciokrotnie zajmował miejsce wśród trzech najlepszych. W październiku 2006 zdobył indywidualny tytuł młodzieżowego mistrza Słowenii. W 2006 zdobył srebrny, a w 2007 złoty medal mistrzostw świata juniorów w drużynie.

10 lutego 2007 Primož Roglič ustanowił rekord skoczni Snowflake w Westby, oddając skok na 125,5 metra. Rekord ten rok później pobił Norweg Fredrik Bjerkeengen[2].

W 2007 został zgłoszony do kwalifikacji do konkursów Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy, jednak z powodu upadku w pierwszym treningu nie wystartował w nich[3]. W efekcie upadku doznał złamania kości nosowej, wstrząśnienia mózgu oraz licznych potłuczeń[4].

Ostatnimi zawodami na międzynarodowej arenie, w których wziął udział, był konkurs FIS Cup w Szczyrku rozegrany 16 stycznia 2011. Latem 2012 postanowił zakończyć karierę skoczka narciarskiego.

Rekord życiowy Słoweńca w długości skoku wynosi 146,5 metra[5].

Osiągnięcia

edytuj

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj

Letnie Grand Prix

edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP
edytuj

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

2006
                    punkty
- - - - - 31 21 25 - - 16
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Zwycięstwa w konkursach PK
edytuj
  1.   Planica – 7 stycznia 2006
  2.   Westby – 10 lutego 2007
Miejsca na podium konkursów PK
edytuj
  1.   Planica – 7 stycznia 2006 (1. miejsce)
  2.   Planica – 8 stycznia 2006 (3. miejsce)
  3.   Vikersund – 4 marca 2006 (3. miejsce)
  4.   Westby – 10 lutego 2007 (1. miejsce)
  5.   Westby – 11 lutego 2007 (2. miejsce)
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego
edytuj

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

Sezon 2004/2005
                                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 11 dq - 24
Sezon 2005/2006
                                                    punkty
dq 48 - - - - 1 3 - - - - - - - - - 27 45 18 8 - 3 10 13 7 351
Sezon 2006/2007
                                                punkty
69 34 15 15 35 10 6 17 - - - 6 22 1 2 15 8 33 30 5 22 - - - 444
Sezon 2007/2008
                                                        punkty
30 31 41 53 39 - - 26 13 45 46 - - - - - - 24 45 - - - - - - - - - 33
Sezon 2008/2009
                                                                  punkty
42 46 52 48 - - - - - - - - - 59 55 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 53 - - - - - - - 0
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego
edytuj

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

2003
                    punkty
23 45 - - - - - - - - 8
2005
                          punkty
16 11 36 14 27 - - 36 34 - - - - 61
2006
                punkty
17 37 - - - - - - 14
2007
                  punkty
- - - 27 58 31 46 - - 4
2008
                      punkty
17 32 38 - - 7 8 60 58 18 15 111
2009
                      punkty
27 35 - - - - - - - - - 4
2010
                              punkty
- - 34 - - - - - - - - - - 48 51 0
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup
edytuj

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

Sezon 2008/2009
                                            punkty
- - - - - - - - - 14 10 - - - - - - - - - - - 44
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
39 - - - - - - - - - - - - 14 23 - - - - - - - - - - - 26
Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - 36 17 - - - - - - - - 14
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Skład zespołu: Jurij Tepeš, Primož Roglič, Robert Hrgota i Jernej Košnjek
  2. ↑ Skład zespołu: Robert Hrgota, Primož Roglič, Jurij Tepeš i Mitja Mežnar
  3. ↑ Skład zespołu: Rok Mandl, Matic Kramaršič, Primož Roglič i Mitja Mežnar

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Tokio 2020. Roglič zdeklasował rywali w czasówce, faworyt bez medalu. onet.pl, 2021-07-28. [dostęp 2021-07-29].
  2. ↑ Westby. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-04-05]. (niem.).
  3. ↑ 30th World Cup Competition – Planica (SLO). fis-ski.com, 2007-03-23. [dostęp 2010-09-29]. (ang.).
  4. ↑ Sonia Kołaczkowska: Po upadkach Kosnjika i Roglica. skokinarciarskie.pl, 2007-04-17. [dostęp 2010-09-29].
  5. ↑ Personal Best. skisprungschanzen.com, 2011-11-22. s. 1. [dostęp 2012-04-05]. (ang.).
  6. ↑ a b c d Adam Kwieciński: ROGLIC Primoz. [dostęp 2020-07-27].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Primož_Roglič&oldid=74857287”