Stempel (broń)
Stempel także stępel[1] (arch.); inaczej pobojczyk. W historycznej broni odprzodowej – długi pręt (drewniany, metalowy – od 1730 w pruskiej piechocie, potem również w innych armiach) służył do ubijania prochu z ładunku i pocisku w lufie podczas ładowania broni. Używany także jako wycior do czyszczenia broni lub w połączeniu z grajcarem – także do rozładowania broni w przypadku niewypału. Zwykle mocowany pod lufą.

Stempel z wgłębieniem w głowicy, używany do przybijania ostrołukowych pocisków w dziewiętnastowiecznych karabinach, np. do pocisków typu Minié
PrzypisyEdytuj
- ↑ Błażej Lipowski: „PIECHOTNE ĆWICZENIE albo WOJENNOŚĆ PIESZA...”
BibliografiaEdytuj
- Błażej Lipowski, PIECHOTNE ĆWICZENIE albo WOJENNOŚĆ PIESZA, którą łacinnicy pedestrem militiam nazywają, Kraków: Jerzy Forster, 1660 [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] .