Stożek Perkuna – forma wulkaniczna znajdująca się na wzgórzu Ciasnota (401 m n.p.m.) na Pogórzu Izerskim.

Stożek Perkuna
Ilustracja
Stożek Perkuna
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Pogórze Izerskie

Wysokość

401 m n.p.m.

Położenie na mapie powiatu lubańskiego
Mapa konturowa powiatu lubańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Stożek Perkuna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Stożek Perkuna”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Stożek Perkuna”
Ziemia51°01′03,8″N 15°14′01,8″E/51,017722 15,233833

Położenie edytuj

Stożek Perkuna znajduje się na wzgórzu Ciasnota na Pogórzu Izerskim, w województwie dolnośląskim, powiecie lubańskim, gminie Leśna, w pobliżu miejscowości Grabiszyce[1].

Charakterystyka edytuj

Stożek Perkuna zbudowany jest z bazanitu lub nefelinitu.

Układ skał najlepiej widoczny jest od strony zachodniej, gdzie obserwujemy dwie struktury bazanitu: dolna o nieco grubszych kolumnach i górna o drobniejszych.

Istnieją dwie teorie, wyjaśniające powstanie tego tworu: jedna mówiąca, że jest to dajka, a więc żyła bazaltu, która wcisnęła się niezgodnie pomiędzy starsze utwory i druga, głosząca, że jest to czop wulkaniczny o dwóch generacjach law – pomiędzy starszą, o grubszych kolumnach miałaby wcisnąć się lawa rzadsza, bardziej mobilna i szybciej stygnąca (stąd drobniejsze kolumny)[1].

Obiekt posiada także ciekawe walory botaniczne. Duża ekspozycja słoneczna oraz ciemna barwa mocno nagrzewających się słupów sprawia, że Stożek Perkuna porasta roślinność kserotermiczna (ciepłolubna), z przedstawicielami takich roślin jak rojniki, goździki, róże, głóg. Natomiast zacienioną stronę północną porasta m.in. paproć – podrzeń żebrowiec, wawrzynek wilczełyko oraz kilka gatunków bardzo małych paproci tzw. zanokcic np. zanokcica murowa, skalna, północna.

Stożek Perkuna jest jednym z najlepszych punktów widokowych Pogórza Izerskiego.

W 1954 r. został objęty ochroną jako pomnik przyrody[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej w Lubaniu [online], www.eko.luban.com.pl [dostęp 2020-11-11].

Linki zewnętrzne edytuj