Stożkówka omącznotrzonowa
Stożkówka omącznotrzonowa (Conocybe rickeniana P.D. Orton) – gatunek grzybów z rodziny gnojankowatych (Bolbitiaceae)[1].
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
stożkówka omącznotrzonowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Conocybe rickeniana P.D. Orton Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 195 (1960) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Conocybe, Bolbitiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Agaricus teneroides Peck 1878
- Conocybe spicula f. sordida Kühner 1935
- Galera teneroides (Peck) Sacc. 1887
- Galera teneroides var. naucorioides Rick 1930
- Galera teneroides (Peck) Sacc. 1887 var. teneroides
- Galerula teneroides (Peck) Murrill 1917
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3].
Morfologia edytuj
Średnica 1–3(4) cm. Kształt wypukły, półwypukły, dzwonkowaty lub stożkowaty, nigdy całkowicie wyprostowany. Powierzchnia gładka, błyszcząca, o barwie ochrowej, brązowej do ciemnobrązowej, nigdy złocistożółta. Wierzchołek ciemniejszy. Kapelusz prążkowany z prześwitującymi blaszkami, zwłaszcza podczas wilgotnej pogody[4][5].
Przyrośnięte, brzuchate, średnio gęste, początkowo jasnoochrowe, potem ochrowe i rdzawe. Liczba blaszek 16–20, pomiędzy nimi 1–3 międzyblaszki. Ostrza dość równe, za młodu kłaczkowate[6].
Wysokość 25–98 mm, średnica 0,5–2 mm[6], cylindryczny, kruchy, włóknisty, jasnobrązowy, ciemniejszy ku podstawie, biało oprószony[4][5].
- Cechy mikroskopowe
Komórki skórki kapelusza maczugowate 29,5–44,5 × 11,5 –20 μm, z brązowawym zabarwieniem. Pileocystydy 28–49 × 8,5 –16 μm, średnio 36 × 12 μm z szyjką o rozmiarach średnio 7 × 2,5 μm, brązowawe, ze sprzążką u podstawy. Baryłkowate cheilocystydy 20,57–31,75 × 9,66 –13,75 μm, średnio 26,5 × 11,71 μm z szyjką o rozmiarach średnio 2,6 × 2,2 μm. Pleurocystyd brak. Trama zbudowana z walcowatych strzępek o średnicy 2,5–5 μm ze sprzążkami na przegrodach. Podstawki 20–27 × 8,5 –10 μm, wrzecionowate, 4-zarodnikowe, bez sprzążek bazalnych. Brak bazydioli. Zarodniki 7,11–10,56 × 4,58 –5,7 μm, średnio 8,7 × 5,1 μm, o ścianie grubości do 1,2 μm. Pory rostkowe o średnicy do 1,8 μm,środkowe, nieznacznie wystające[5].
Występowanie i siedlisko edytuj
Znane jest występowanie stożkówki cienkotrzonowej w Ameryce Północnej, Europie i w Nowej Zelandii[7]. Na terenie Polski w piśmiennictwie naukowym liczne stanowiska[3].
W Polsce występuje na pastwiskach, łąkach, ogrodach, polach uprawnych, przy drogach, rzadziej w lasach iglastych i liściastych i na obrzeżach lasów pod jodłami. Rośnie na ziemi, wśród traw i mchów. W Puszczy Białowieskiej notowana na odchodach żubrów[3].
Znaczenie edytuj
Saprotrof. Wśród stożkówek nie ma grzybów jadalnych, niektóre są trujące. Prawdopodobnie również stożkówka omącznotrzonowa jest grzybem trującym[4].
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-20]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-12-20]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Gerieftes Samthäubchen, Flockenstieliges Samthäubchen, Rostgoldenes Samthäubchen, Orangebraunes Samthäubchen. [dostęp 2017-12-19].
- ↑ a b c Conocybe rickeniana. [dostęp 2017-12-20].
- ↑ a b P,D. Orton. Conocybe rickeniana sp.nv.. [dostęp 2017-12-20].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-12-15].
