Stożki (Conidae) – rodzina morskich ślimaków o bardzo okazałej muszli, osiągającej ponad 20 cm długości.

Stożki
Conidae
Rafinesque, 1815
Ilustracja
Muszle różnych gatunków stożków
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

przodoskrzelne

Rząd

Neogastropoda

Rodzina

stożki

Charakterystyka muszli

edytuj

Muszle stożków mają kształt dwóch złożonych ze sobą stożków – górny to skrętka, a dolny to ostatni skręt. W zależności od gatunku skrętka może być wysoka (np. Conus gloriamaris) lub praktycznie zupełnie płaska (Conus litteratus). Stożki tworzą zróżnicowane i bogate wzory na muszlach, składające się zazwyczaj z zygzaków, linii prostych, kropek lub ich kombinacji, przez co są uważane (obok porcelanek) za muszle najbardziej poszukiwane przez kolekcjonerów. Spore różnice w ubarwieniu i układzie wzorów mogą występować również w obrębie jednego gatunku, co sprawia iż praktycznie niemożliwe jest znalezienie dwóch identycznych okazów.

Tryb życia

edytuj

Stożki zamieszkują liczne morza tropikalne zarówno na płytkim dnie w pobliżu brzegu, jak i głębiej – zazwyczaj pod skałami, w szczelinach raf koralowych, na łąkach morskich.

Wszystkie znane gatunki stożków (ok. 500 w roku 2008) są drapieżnikami unieruchamiającymi swoje ofiary za pomocą jadu. Polują na inne ślimaki, robaki i ryby[1]. Zaopatrzone są w strzałkę jadową, przez którą wstrzykują do ciała ofiary neurotoksynę zwaną konotoksyną[2] lub konopeptydem[1]. Każda strzałka jadowa może być użyta tylko raz, po czym jest wymieniana na nową ze specjalnego zasobnika. Paraliż niewielkich zwierząt następuje praktycznie natychmiast. Ofiara jest następnie pochłaniana za pomocą ssawki i trawiona w ciągu 1–2 h. Następnie niestrawione pozostałości, np. łuski, kości oraz zużyta strzałka jadowa, są wydalane[3].

Toksyny stożków

edytuj

Toksyny stożków są bardzo silne i mogą zabić człowieka w ciągu kilku-kilkudziesięciu minut. Poszkodowani nie odczuwają silnego bólu, gdyż jad zawiera substancję znieczulającą. Do roku 2004 zarejestrowano 30 wypadków śmiertelnych spowodowanych przez stożki[2].

Konopeptydy zbudowane są z 10–60 reszt aminokwasowych. Ze względu na swoje właściwości farmakologiczne są badane jako potencjalne leki przeciwbólowe w schorzeniach układu nerwowego, nowotworach i bólu chronicznym oraz jako leki przeciwpadaczkowe. W roku 2004 jeden z konopeptydów, zikonotyna (pochodząca ze stożka Conus magus), został zarejestrowany przez FDA, a w różnych etapach badań klinicznych było 6 konotoksyn z różnych gatunków stożków[2].

Konotoksyny pozyskiwane są jako substancje naturalne, jednak ich zbiór jest niebezpieczny, a hodowla stożków w niewoli jest trudna[2]. Konopeptydy produkowane są również metodami chemicznymi, z wykorzystaniem techniki syntezy oligopeptydów na podłożu stałym lub metodami biotechnologicznymi[1].

Przegląd gatunków

edytuj

Systematyka

edytuj

Wszystkie wyróżnione rodzaje stożków (J.K. Tucker & M.J. Tenorio, 2009 oraz Bouchet et al., 2011) rodzaje stożków są następujące[4][5]:

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Becker, Stefan, Terlau, Heinrich. Toxins from cone snails: properties, applications and biotechnological production. „Appl Microbiol Biotechnol”. 79 (1), s. 1-9, 2008. DOI: 10.1007/s00253-008-1385-6. 
  2. a b c d Nelson, Laura. Venomous snails: One slip, and you're dead.... „Nature”. 429 (6994), s. 798-799, 2004. DOI: 10.1038/429798a. 
  3. Terlau, Heinrich, Shon, Ki-Joon, Grilley, Michelle, Stocker, Martin i inni. Strategy for rapid immobilization of prey by a fish-hunting marine snail. „Nature”. 381 (6578), s. 148-151, 1996. DOI: 10.1038/381148a0. 
  4. Tucker J.K. & Tenorio M.J.: Systematic classification of Recent and fossil conoidean gastropods. Conchbooks, 2009, s. 133.
  5. Bouchet P., Kantor Yu. I., Sysoev A. & Puillandre N.. A new operational classification of the Conoidea. „Journal of Molluscan Studies”. 77, s. 273-308, 2011. DOI: 10.1093/mollus/eyr017. 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj