Straconka (potok)
Straconka – potok, dopływ Białej[2]. Wypływa ze źródła na wysokości około 680 m na zachodnich stokach grzbietu opadającego od Gaików do przełęczy Przegibek w Beskidzie Małym. Spływa przez porośnięte lasem obszary Beskidu Małego (Grupa Magurki Wilkowickiej), przecina zabudowane obszary najwyżej położonych części Straconki (dzielnica Bielska-Białej), na krótkim odcinku znów spływa przez las wzdłuż drogi z Bielska-Białej na przełęcz Przegibek i ponownie wypływa na zabudowane obszary Straconki. Z lewej strony uchodzi tutaj do niej jej największy dopływ – potok Mraźnica. Od tego miejsca Straconka płynie już cały czas przez obszary zabudowane, początkowo w kierunku północno-zachodnim, później łukowato zakręca na południowy zachód i w centrum Bielska-Białej (w dzielnicy Leszczyny) uchodzi do Białej jako jej prawy dopływ. Następuje to na wysokości 338 m[3].
 Straconka przy leśniczówce w Bielsku-Białej | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Źródło | |
| Miejsce | zachodnie stoki grzbietu opadającego od Gaików do przełęczy Przegibek |
| Wysokość |
~680 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Biała |
| Miejsce |
Leszczyny |
| Wysokość |
338 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Bielska-Białej  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Straconkę przekracza jazem zielony szlak turystyczny z Bielska Białej do Schroniska PTTK na Magurce Wilkowickiej. Około 100 m powyżej jazu na Straconce znajduje się dostarczające smacznej wody źródło Straceńska Woda[4].
Ze Straconki pobierana jest woda dla potrzeb Bielska-Białej. Jej ujęcie znajduje się za dwoma jazami (jeden na Straconce, drugi na Mraźnicy). Budowę wodociągu ukończono w 1901 r. W latach 60. XX wieku uregulowano hydrotechnicznie koryto Straconki, co zabezpieczyło dzielnicę Straconka przed częstymi przedtem wylewami potoku[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 131635
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 272, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-04-01].
- ↑ a b Radosław Truś: Beskid Mały. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. ISBN 978-83-89188-77-9.