Strengit

Strengit – minerał z gromady fosforanów, nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga J. A. Strenga, należy do grupy minerałów rzadkich.

Strengit

Kryształ o rozmiarach 3 mm
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Fe[PO4] x 2H2O uwodniony fosforan żelaza
Twardość w skali Mohsa	3-4
Przełam	muszlowy
Łupliwość	doskonała jednokierunkowa
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	2,87 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	fioletowa różowa czerwonawa rzadko: bezbarwny biały żółty
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Właściwości

Bardzo rzadko tworzy kryształy, najczęściej o pokroju pseudoośmiościennych kryształów tabliczkowych, słupkowych. Występuje w skupieniach ziemistych, zbitych, ziarnistych, kulistych, promienisto- włóknistych, skorupowych. Tworzy nacieki i naloty. Jest kruchy, przezroczysty, tworzy kryształy mieszane z waryscytem. Jego odmianą polimorficzną jest fosfosyderyt. Rozpuszcza się w kwasach (po sproszkowaniu), nie jest topliwy.

Występowanie

Jest produktem wtórnym procesów hipergenicznych i hydrotermalnych niskich temperatur. Bywa spotykany w szczelinach i pustkach skał osadowych, zwłaszcza gdy zawierają żelazo. Występuje w niektórych pegmatytach i złożach rud żelaza jako minerał wtórny. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: magnetyt, wiwianit, kwarc, hematyt, limonit, z fosforanami np. wavelitem.

Miejsca występowania: Niemcy – Turyngia, Nadrenia, USA – Kalifornia, Dakota Południowa, Wirginia, Szwecja – Kiruna, Portugalia, Czechy.

Zastosowanie

• poszukiwany kamień kolekcjonerski

Zobacz też

• fosfosyderyt, waryscyt

Bibliografia

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003
• Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002