Strofant wdzięczny

Strofant wdzięczny
	; Strophanthus gratus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	goryczkowce
Rodzina	toinowate
Rodzaj	strofant
Gatunek	strofant wdzięczny
	Nazwa systematyczna
	Strophanthus gratus (Wall. & Hook.) Baill.; Bull. Sci. Soc. Philom. Paris iii. (1802) 122. t. 8
Synonimy
	Roupellia grata Wall. & Hook.;
	Roupellia grata Wall. & Hook.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Strofant wdzięczny, skrętnik wdzięczny (Strophanthus gratus) – gatunek rośliny z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Pochodzi z ciepłych regionów Afryki (Gabon, Kamerun, Nigeria, Sierra Leone). Jest uprawiany w wielu krajach.

Morfologia i biologia edytuj

Pnącze o pędach do 8 m długości i eliptycznych, owłosionych liściach. Są oliwkowozielone, mają wyraźną nerwację i czerwone ogonki liściowe. Kwiaty o dużym, dzwonkowatym i omszonym kielichu. Nasiona zawierają glikozyd strofantynę. Są białe z różowymi wybarwieniami, po przekwitnięciu stają się żółte. Długość kwiatów do 5 cm, średnica do 3,5 cm.

Zastosowanie edytuj

Roślina lecznicza używana w medycynie do sporządzania leków o silnym działaniu nasercowym.

Surowiec: Nasiona strofantu wdzięcznego - Semen Strophanthi grati - służą do otrzymywania uabainy.

Działanie: Uabainę, jak i strofantynę K stosuje się w sytuacjach, w których konieczne jest natychmiastowe zadziałanie kardenolidu: w ostrej niewydolności krążenia, w ostrym obrzęku płuc spowodowanym lewokomorową niewydolnością serca, ostrej duszności napadowej, ostrej zastoinowej niewydolności krążenia podczas chorób gorączkowych, silnej niemiarowości ponadkomorowej oraz w trzepotaniu przedsionków^[3].

Wyciąg z nasion używany jest przez miejscową ludność do zatruwania strzał.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
↑ AleksanderA. Ożarowski AleksanderA., Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy, Warszawa 1982: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, s. 252 .

Bibliografia edytuj

GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
Rośliny użytkowe, Wiedza Powszechna, W-wa, 1966

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).

[3] AleksanderA. Ożarowski AleksanderA., Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy, Warszawa 1982: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, s. 252 .

[1]

[2]

[3]