Szerokiej drogi, kochanie
Szerokiej drogi, kochanie – polski film psychologiczny z 1971 roku w reżyserii Andrzeja Jerzego Piotrowskiego.
Gatunek |
psychologiczny |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
18 kwietnia 1972 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
95 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Polska premiera odbyła się w podwójnym pokazie z reportażem „Ich miłość” Romana Wionczka z 1971 roku[1].
Opis fabułyEdytuj
Doktor Jaroń jedzie z kochanką Zuzanną nad morze. Awaria samochodu zmusza ich do zatrzymania w warsztacie. Właściciel, inżynier Maćkowski, zaprasza ich do siebie na nocleg. Poza nimi są dziennikarz Mucha i młodziutka Gabrysia, rzekomo siostrzenica gospodarza. Radio nadaje komunikat, w którym żona Jaronia wzywa go do natychmiastowego powrotu. Zuzanna spędza noc z mechanikiem Jankiem. Inżynier znika i zabiera ze sobą tajemniczą żółtą walizkę. Rankiem odjeżdża też Jaroń i Zuzanna z dziennikarzem.
ObsadaEdytuj
- Małgorzata Niemirska – pielęgniarka Zuzanna, kochanka Jaronia
- Wieńczysław Gliński – doktor Grzegorz Jaroń
- Leon Niemczyk – Adam Maćkowski, właściciel warsztatu samochodowego
- Witold Pyrkosz – dziennikarz Mucha
- Anna Dymna – Gabrysia, „siostrzenica” Maćkowskiego
- Jerzy Janeczek – Janek, mechanik w warsztacie Maćkowskiego
PrzypisyEdytuj
- ↑ Idziemy do kina. „Film”. 13, s. 15, 1972-03-26. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Szerokiej drogi, kochanie w bazie Filmweb
- Szerokiej drogi, kochanie w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Szerokiej drogi, kochanie w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”