Szymon Zuzak
Szymon Zuzak[a] (ur. 16 października 1850 w Białobrzegach, zm. 3 października 1887 w Sanoku) – polski duchowny rzymskokatolicki.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1876 |
Życiorys
edytujUrodził się 16 października 1850 w Białobrzegach[1][2]. Ukończył szkołę ludową w pobliskim Krośnie[2]. Do VII klasy kształcił się w C. K. Gimnazjum w Tarnowie[2]. Klasę VIII ukończył w C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie i tam zdał egzamin dojrzałości w 1872[2][3].
Wstąpił do seminarium duchownego i ukończył studia teologiczne[2]. W 1876 otrzymał sakrament święceń otrzymał w 1876 i został duchownym rzymskokatolickim[1][2]. Był wikarym w Komborni do 1878[2]. Posługując tamże namówił do dalszego kształcenia Jana Stapińskiego[4]. Następnie był wikarym w Gorlicach do 1881[2]. Pracował jako katecheta w czteroklasowej szkole etatowej męskiej w Gorlicach[5].
Dysponując egzaminem na katechetę w seminariach nauczycielskich 6 grudnia 1881 jako suplent został mianowany zastępcą katechety w C. K. Gimnazjum w Sanoku zajmując miejsce ks. Edwarda Dziubka[6][7][2]. Przez siedem lat katechizował w rozwijającym się gimnazjum (założonym w 1880) jako jedyny kapłan obrządku rzymskokatolickiego[8][9][10][11][12][13][14][1][15]. W połowie lat 80. był jednym z siedmiu rzymskokatolickich katechetów gimnazjalnych w diecezji przemyskiej[1]. Po zdaniu egzaminu na katechetę w gimnazjach w sierpniu 1887 został mianowany rzeczywistym katechetą i otrzymał posadę katechety w sanockim gimnazjum[14][2][16].
W 1880 wydał dzieło pt. Tablica Katechizmowa. Jej potrzeba, części składowe, używanie i powód przetłumaczenia[17]. Zawierała ona obraz w stylu gotyckim z wizerunkami Ukrzyżowanego Jezusa, Matki Boskiej i świętych, a dochód z jej sprzedaży przeznaczono na budowę kościoła parafialnego w Gorlicach[18][19][2]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 25 lutego 1882 polecono, aby tablica znajdowała się w każdej szkole ludowej, bo nie tylko służyłaby do przyozdobienia izby szkolnej, ale pobudzałaby nadto młodzież szkolną do odczytywania prawd katechizmowych i modlitw na niej umieszczonych, i zachowania ich w pamięci[20]. W 1883 Tablica Katechizmowa ks. Zuzaka była polecana na łamach branżowego tygodnika „Szkoła” do wykorzystania jako nagroda przy egzaminach[21]. Szymon Zuzak był autorem obszernej pracy zatytułowanej Nauka religii w szkołach, wydrukowanej w Sprawozdaniu C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1884[22][23], a później kolportowanej jego nakładem[24][2]. W trakcie pracy w Sanoku do końca życia był kooperatorem miejscowej parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku[25][26][27][28][1].
Zmarł po krótkiej chorobie na serce 3 października 1887 w Sanoku[15][14][29][2][30][31]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku 5 października 1887 w pogrzebie pod przewodnictwem ks. proboszcza Franciszka Salezego Czaszyńskiego[15][14]. We wspomnieniu w „Gazecie Przemyskiej” został określony jako mąż wielkiej nauki, niezmordowanej pracy, nieugiętego charakteru, ściśle trzymający się ustaw kościoła i szkolnych[14].
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji kościelnej diecezji przemyskiej był określany w języku łacińskim jako „Simon Zuzak”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1886. Przemyśl: 1885, s. 208, 229.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m III. Kronika zakładu. Ks. Szymon Zuzak. W: Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 69-70.
- ↑ Spis uczniów od r. 1800 do 1888. W: Jan Leniek: Książka pamiątkowa ku uczczeniu jubileuszu trzechsetnej rocznicy założenia Gimnazyum św. Anny w Krakowie. Kraków: 1888, s. 272.
- ↑ Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Jan Stapiński. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2020-03-16].
- ↑ Edmund Bączalski: Kalendarz dla nauczycieli i wykształceńszych stanów kraju naszego: na rok 1879. s. 1999.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1882. Sanok: Fundusz Naukowy, 1882, s. 58.
- ↑ Telegramy „Kurjera Lwowskiego”. „Kurjer Lwowski”. Nr 159, s. 3, 10 czerwca 1887.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1882. Sanok: Fundusz Naukowy, 1882, s. 49.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1883. Sanok: Fundusz Naukowy, 1883, s. 76.
- ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1884. Sanok: Fundusz Naukowy, 1884, s. 102.
- ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1885. Sanok: Fundusz Naukowy, 1885, s. 22.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1886. Sanok: Fundusz Naukowy, 1886, s. 60.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1887. Sanok: Fundusz Naukowy, 1887, s. 14.
- ↑ a b c d e Korespondencye. Sanok.. „Gazeta Przemyska”. Nr 20, s. 2, 9 października 1887.
- ↑ a b c Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 135 (poz. 140).
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1888). Przemyśl: 1888, s. 282.
- ↑ Karol Estreicher: Bibliografia Polska: XIX. stólecia. dopełnienia (P-Ż), Tom 7. s. 285.
- ↑ Ogłoszenie. „Niedziela”. Nr 292, s. 3264, 2 maja 1880.
- ↑ Ogłoszenie. „Niedziela”. Nr 396, s. 4242, 30 kwietnia 1892.
- ↑ Piśmiennictwo. Ks. Szymona Zuzaka Tablica Katechizmowa. „Szkoła”. Nr 28, s. 222, 15 lipca 1882.
- ↑ Czynności władz szkolnych. „Szkoła”. Nr 22, s. 176, 2 czerwca 1883.
- ↑ Szymon Zuzak: Nauka religii w szkołach. W: Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1884. Sanok: Fundusz Naukowy, 1884, s. 1-100.
- ↑ Religia. „Szkoła”. Nr 49, s. 408, 1884.
- ↑ Szymon Zuzak. „Przegląd polski”. Tom 19, s. 368, 1885.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1883). Przemyśl: 1882, s. 200.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1884). Przemyśl: 1883, s. 207.
- ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1885. Przemyśl: 1884, s. 207.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1887). Przemyśl: 1886, s. 208.
- ↑ Kronika. Zmarli. „Gazeta Przemyska”. Nr 20, s. 2, 9 października 1887.
- ↑ Wspomnienie pośmiertne. „Muzeum”. Z. 11, s. 708, 1887.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1888). Przemyśl: 1888, s. 269, 284.