Tadeusz Gicgier
Tadeusz Gicgier (ur. 19 września 1927 w Łodzi, zm. 4 maja 2005 tamże[1]) – polski pisarz, poeta i satyryk.
| Data i miejsce urodzenia |
19 września 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 maja 2005 |
| Zawód, zajęcie |
pisarz, poeta, satyryk |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Studiował filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Jako poeta zadebiutował w 1948 roku. Był redaktorem łódzkiej i białostockiej rozgłośni Polskiego Radia[2]. Jest autorem scenariuszy do trzech filmów animowanych[3]. Zmarł po wielomiesięcznej walce z chorobą – czerniakiem.
Pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.
Twórczość edytuj
Jest autorem trzydziestu książek, w tym dziesięciu zbiorów wierszy, siedmiu zbiorów reportaży literackich oraz kilku zbiorów satyr i fraszek[2]. Zbiór Satyry, fraszki, aforyzmy jest wyborem wierszy satyrycznych i fraszek wierszem i prozą publikowanych na przestrzeni dwudziestu pięciu lat w prasie satyrycznej i literackiej.
Poezja edytuj
- Garść ziemi (1957)
- Wyjmij mnie z czasu (1961)
- Zimowy owoc (1968)
- Ziemia białostocka i inne wiersze (1971)
- Pamięć genetyczna (1977)
- Przypowieści o podróży (1983)
- Mój drugi dom (1989)
- Nocny na Łódź Kaliską (1991)
- Herbarium (1992)[1]
- Wcielenia (1993)
Twórczość satyryczna edytuj
- Moje boje (1963)
- Szkiełko i oko (1970)
- Zwierciadełka (1979)
- Satyry, fraszki, aforyzmy (1986)
- Gałązki, fraszki i aforyzmy (1988)
- Pod okiem amora (1986)
- Fraszka dopowie przysłowie (1991)
- Absurdałki. Limeryki krajoznawcze, człekoznawcze i zwierzoznawcze – 1991
- Trudno nie pisać satyry (1993) – antologia, współautor Jan Czarny
- Mała rzecz a grzeszy (1998)
Powieści i opowiadania edytuj
- Gorzkie wody (1967)
- Człowiek na peronie (1979)
- Wąwóz Belzebuba (1986)
- Z różnych stron (1997)
Reportaże literackie edytuj
- Zaczęło się od legendy (1968)
- O człowieku, któremu wystarczył ogarek (1979)
- Pasjonaci (1987)
- Wędrując z mikrofonem. Dzielnice Łodzi (1994)
- Opowieści o dawnych poetach Łodzi (1995)
- Pierwsza bitwa i inne reportaże sieradzkie (1996)
Wyróżnienia edytuj
- Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za całokształt twórczości literackiej oraz pracy dziennikarskiej w Polskim Radiu (1981),
- Nagroda województwa sieradzkiego za całokształt twórczości (1985),
- Nagroda literackiej miasta Łodzi (1990),
- Złoty Krzyż Zasługi (1964),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981),
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1989)[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b filolog.uni.lodz.pl, s. 4. [dostęp 2016-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-12)].
- ↑ a b Tadeusz Gicgier. lo47.szkoly.lodz.pl. [dostęp 2016-11-18].
- ↑ Tadeusz Gicgier w bazie filmpolski.pl
- ↑ Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan, Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, t. 3, G - J, 1994, s. 39 [dostęp 2023-12-18].
