Tafia to rodzaj taniego rumu, produkowanego z soku z trzciny cukrowej. W przeciwieństwie jednak do zwykłego rumu dojrzewającego w drewnianych beczkach, tafia nie leżakuje, co wpływa na zawartość w niej szkodliwego oleju fuzlowego. Jej nazwa pochodzi od toastu wygłaszanego przez Kreolów pochodzenia francuskiego.

Historia tafii sięga XVII wieku, kiedy to wytwarzana była na rozległych plantacjach trzciny cukrowej w Indiach Zachodnich. W erze kolonialnej, handel rumem stał się bardzo dochodowym przedsięwzięciem wzdłuż najbardziej uczęszczanych szlaków handlowych, produkcja tafii stała się również domeną niewolników.

W trakcie przygotowywania tafii, sok z trzciny cukrowej przerabiany jest do postaci syropu, w którym w wyniku energicznego mieszania powstają kryształki cukru. Po usunięciu warstwy krystalicznej, pozostałość (tzw. melasa) mieszana jest z wodą i drożdżami, w celu rozpoczęcia procesu fermentacji. Po przefermentowaniu mieszanina podlega destylacji. Oddestylowany produkt jest bezbarwny, charakterystyczny dla rumu kolor nadaje się tafii poprzez stosowanie naturalnych dodatków takich jak karmel.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj