Tapiranga szkarłatna

Tapiranga szkarłatna[3] (Ramphocelus dimidiatus) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w Panamie, Kolumbii, oraz Wenezueli; introdukowany w Polinezji Francuskiej[4]. Jego środowiskiem życia są tropikalne i subtropikalne lasy nizinne i zdegradowane tereny po zniszczeniu lasów[4].

Tapiranga szkarłatna
Ramphocelus dimidiatus[1]
Lafresnaye, 1837
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

tanagrowate

Podrodzina

żałobniki

Rodzaj

Ramphocelus

Gatunek

tapiranga szkarłatna

Podgatunki
  • R. d. arestus Wetmore, 1957
  • R. d. limatus Bangs, 1901
  • R. d. dimidiatus Lafresnaye, 1837
  • R. d. molochinus Meyer de Schauensee, 1950
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Systematyka edytuj

Po raz pierwszy tapiranga szkarłatna została opisana przez francuskiego badacza Frederica de Lafresnaye w 1837 roku. Jest jednym z 9 gatunków z rodzaju Ramphocelus, najbliżej spokrewniona jest z tapirangą czarnobrzuchą (R. nigrogularis). Ich drogi rozeszły się około 800 000 lat temu[5]. Wyróżniono kilka podgatunków R. dimidiatus[6][7]:

  • R. dimidiatus arestusCoiba (na południe od Panamy).
  • R. dimidiatus limatusWyspy Perłowe.
  • R. dimidiatus dimidiatus – centralna Panama, północna Kolumbia i zachodnia Wenezuela.
  • R. dimidiatus molochinus – centralna Kolumbia.

Charakterystyka edytuj

Ptak ten mierzy około 18 cm długości[8]. Głowa i pierś jest ciemnoczerwona, odcień upierzenia jaśnieje w kierunku ogona. Sam ogon oraz skrzydła są czarne. Dorosłe samce mają srebrzysty połysk na żuchwie (dolnej części dzioba) oraz czarną środkową część brzucha; samice mają bardziej matowe upierzenie na całym ciele z niemal czarniawym gardłem i piersią, ale bez czarnej plamy na brzuchu, mają też czarniawy dziób[9].

Występowanie edytuj

Występuje w północnej i zachodniej Kolumbii, w regionie jeziora Maracaibo w Wenezueli[8], i na całym terytorium Panamy[10]. Zamieszkuje głównie lasy, ogrody i tereny krzewiaste[8].

Tryb życia edytuj

W okresie lęgowym samica składa dwa niebieskie jaja, pokryte czarnymi kropkami[9].

Status edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN tapiranga szkarłatna klasyfikowana jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2].

Przypisy edytuj

  1. Ramphocelus dimidiatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Ramphocelus dimidiatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Tachyphoninae Bonaparte, 1853 - żałobniki - Ornamented tanagers (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-14].
  4. a b Species factsheet: Ramphocelus dimidiatus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
  5. Kevin J. Burns, Rachel A. Racicot. Molecular phylogenetics of a clade of lowland tanagers: implications for avian participation in the great American interchange. „The Auk”. 126 (3), s. 635–648, 2009. DOI: 10.1525/auk.2009.08195. (ang.). 
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
  7. Crimson-backed Tanager (Ramphocelus dimidiatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-03)]. (ang.).
  8. a b c Robert S. Ridgely, Guy Tudor: Field Guide to the Songbirds of South America: The Passerines. University of Texas Press, 2009, s. 614. ISBN 0-292-71979-5.
  9. a b Steven L. Hilty, Bill Brown: A guide to the birds of Colombia. Princeton University Press, 1986, s. 624. ISBN 0-691-08372-X.
  10. Robert S. Ridgely, John A. Gwynne, A Guide to the Birds of Panama: With Costa Rica, Nicaragua, and Honduras, Princeton University Press, 1992, s. 403, ISBN 0-691-02512-6.

Linki zewnętrzne edytuj