Wikipedia

Tara Geraghty-Moats

amerykańska narciarka i biathlonistka

Tara Geraghty-Moats (ur. 12 kwietnia 1993 w Lebanon) – amerykańska zawodniczka uprawiająca skoki narciarskie, kombinację norweską, biathlon i biegi narciarskie. Uczestniczka mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (jako skoczkini). Medalistka mistrzostw Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, uczestniczka mistrzostw świata i Europy juniorów w biathlonie. Zdobywczyni Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.

Tara Geraghty-Moats
Ilustracja
Tara Geraghty-Moats podczas zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich w Hinzenbach (2015)
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1993
Lebanon[1]

Klub

Lebanon Outing Club[2]

Debiut w PŚ

Skoki narciarskie:
5 grudnia 2014 w Lillehammer (33. miejsce)
Kombinacja norweska:
18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)

Pierwsze punkty w PŚ

Skoki narciarskie:
11 stycznia 2015 w Sapporo (29. miejsce)
Kombinacja norweska:
18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)

Pierwsze podium w PŚ

Kombinacja norweska:
18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)

Rekord życiowy

125 m Park City[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Kombinacja norweska
Puchar Świata
Kryształowa kula
2020/2021
Puchar Świata (najlepsza biegaczka)
Mała Kryształowa Kula
2020/2021
Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2018/2019
złoto 1. miejsce
2019/2020
srebro 2. miejsce
2020/2021
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2018
srebro 2. miejsce
2019
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg kariery

edytuj

Początki kariery (do 2009)

edytuj

Skoki narciarskie zaczęła uprawiać w wieku 9 lat. W wieku 15 lat została wybrana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie sportu. Rok później doznała dwóch kontuzji kolana, po których, w opinii jej ówczesnych lekarzy, miała już nigdy nie oddać skoku narciarskiego. W związku z tym przerwała dalszą karierę skoczkini narciarskiej[1].

Do momentu tego zdarzenia zadebiutowała już w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską. W 2007 była zgłoszona do udziału w dwóch konkursach cyklu Pucharu Kontynentalnego w Lake Placid, jednak w obu nie stanęła na starcie. Ostatecznie zadebiutowała w zawodach tej samej rangi w sierpniu 2007[a], gdy w tej samej miejscowości zajęła 18. i 23. pozycję. Dzięki zdobytym wówczas 21 punktom została sklasyfikowana na 54. pozycji tego cyklu w sezonie 2007/2008. W grudniu 2008 wzięła udział także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Park City, gdzie dwukrotnie uplasowała się na 27. pozycji. Zdobyte wówczas 8 punktów pozwoliło jej zająć 75. miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2008/2009. Start w zawodach w Park City był jej ostatnim na arenie międzynarodowej przed przerwą w uprawianiu skoków narciarskich[2].

Kontuzja i rywalizacja w biathlonie (2009–2013)

edytuj

Po przerwaniu kariery skoczkini narciarskiej Geraghty-Moats zaczęła uprawiać biathlon i biegi narciarskie. W biegach narciarskich zdobyła szereg medali mistrzostw Stanów Zjednoczonych w juniorskich kategoriach wiekowych. W 2011 została powołana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w biathlonie, w składzie której pozostała do 2014[1]. W tym czasie czterokrotnie wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w biathlonie. Indywidualnie najlepszą pozycją, jaką zajęła w zawodach tej rangi było 18. miejsce w sprincie w edycji z 2012. Z kolei w rywalizacji sztafet najlepszym miejscem, jaki zajęła była 11. pozycja w 2014. W tym samym roku wystartowała także w rywalizacji juniorek podczas biathlonowych mistrzostw Europy[b], gdzie plasowała się indywidualnie w czwartej dziesiątce[3].

W latach 2012–2013 przebywała w Szwecji, gdzie uczęszczała do Sollefteå Skigymnasium[1]. W tym czasie uprawiała biathlon, trenując w miejscowym klubie I21 Biathlon Club. W 2013 zdobyła tytuł mistrzyni Szwecji juniorek w konkurencji biathlonowego sprintu. Latem 2013 powróciła do Stanów Zjednoczonych[4]. Po zakończeniu wieku juniora w rywalizacji biathlonowej zakończyła swoją karierę w tej dyscyplinie sportu[5].

Powrót (od 2013)

edytuj

Sezon 2013/2014

edytuj

Po powrocie do Stanów w 2013 wznowiła treningi skoków narciarskich[6]. Jeszcze w tym samym roku zajęła 5. miejsce w konkursie kobiet na skoczni normalnej podczas mistrzostw Stanów Zjednoczonych[1]. Zaczęła także uprawiać kombinację norweską[5]. W styczniu 2014 zajęła 4. miejsce podczas mistrzostw Ameryki Północnej w tej dyscyplinie sportu – z racji braku oddzielnej kategorii dla kobiet startowała w tych zawodach wspólnie z mężczyznami[7]. W tym samym roku zdobyła także mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie w rywalizacji kobiet[8].

W lutym 2014, po ponad pięcioletniej przerwie i po raz pierwszy poza Stanami Zjednoczonymi, ponownie wystąpiła w konkursach Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. W fińskim Lahti uplasowała się na 10. i 12. pozycji, zdobywając w sumie 48 punktów, które pozwoliły jej zająć w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2013/2014 26. miejsce[2]. Przed sezonem 2014/2015 została włączona do składu seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich[1]. We wrześniu 2014 wystartowała w konkursach cyklu Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zajmując dwukrotnie 11. miejsce. Dzięki 48 zdobytym punktom uplasowała się na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej edycji z 2014[2].

Sezon 2014/2015

edytuj

W sezonie letnim 2014 zdobyła także dwa brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej[9], jak i normalnej[10].

5 grudnia 2014 zadebiutowała w kobiecym Pucharze Świata w skokach narciarskich, zajmując w Lillehammer 33. pozycję. Tydzień później wystartowała także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego rozgrywanych w Notodden, gdzie uplasowała się 24. i 13. miejscu[2].

W styczniu 2015 wzięła udział w kolejnych zawodach Pucharu Świata. 10 stycznia w Sapporo uplasowała się na 40. pozycji, a dzień później zajęła 29. miejsce[2], zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu[11].

W kolejnych czterech startach w Pucharze Świata plasowała się w czwartej dziesiątce, zajmując 38. pozycję w Zaō, 39. i 36. miejsce w Oberstdorfie oraz 33. pozycję w Hinzenbach. W drugim konkursie, który odbył się w ostatniej z tych miejscowości po raz drugi w karierze zdobyła punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce. W następnych dwóch konkursach tego cyklu, rozegranych w rumuńskim Râșnovie także zapunktowała, dwukrotnie poprawiając najlepszy wynik w Pucharze Świata w karierze – 7 lutego była 19., a dzień później, pierwszy raz zajmując miejsce w czołowej „dziesiątce”, uplasowała się na 9. pozycji. Punkty ponownie zdobyła w konkursach rozegranych tydzień później w słoweńskim Ljubnie, gdzie zajęła 17. i 23. miejsce[2].

W lutym 2015 została powołana do składu amerykańskiej reprezentacji w rywalizacji skoczkiń w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015[12]. Zawody te ukończyła na 18. pozycji[2].

Starty międzynarodowe w sezonie 2014/2015 zakończyła w marcu 2015 w Oslo, zajmując w finałowym konkursie Pucharu Świata 28. pozycję. W klasyfikacji generalnej sezonu uplasowała się na 31. pozycji z dorobkiem 73 punktów[2].

Sezon 2015/2016

edytuj

W sezonie letnim 2015 zdobyła srebrny medal mistrzostw Stanów Zjednoczonych na skoczni dużej[13].

Skoki narciarskie

edytuj

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
18. 20 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 ind. 85,0 m 87,5 m 208,8 pkt 28,1 pkt Carina Vogt
10. 26 lutego 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[c] 78,5 m – 291,6 pkt (66,4 pkt) 607,3 pkt Niemcy
DSQ 27 lutego 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 ind. dyskwalifikacja w kwalifikacjach Maren Lundby

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2014/2015 30.[14]
2015/2016 28.[15]
2016/2017 40.[16]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

edytuj
Sezon 2014/2015
                          punkty
33 40 29 38 39 36 33 26 19 9 17 23 28 73
Sezon 2015/2016
                                  punkty
17 32 21 21 35 33 31 40 q 29 q q 34 35 15 11 15 92
Sezon 2016/2017
                                      punkty
q q 32 38 q 30 q 24 q 29 26 26 27 26 26 18 27 30 - 52
Sezon 2017/2018
                              punkty
q q - q 37 q q 46 - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
                                                punkty
q q q - - q 39 43 40 33 35 q q q 51 - - - - - 31 - - - 0
Sezon 2019/2020
                                punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
                          punkty
- - - - - - - - - q q - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2016 19.[17]
2017 40.[18]

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

edytuj
2016
      punkty
35 13 15 36
2017
          punkty
27 24 39 - - 11
2018
          punkty
- - - - dq 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2007/2008 54.[19]
2008/2009 75.[20]
2013/2014 26.[21]
2014/2015 34.[22]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Sezon 2005/2006
                                    punkty
- - - - - - dq - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2007/2008
                                  punkty
- - - - 18 23 - - - - - - - - - - - 21
Sezon 2008/2009
                                    punkty
27 27 - - - - - - - - - - - - - - - - 8
Sezon 2013/2014
            punkty
- - 10 12 - - 48
Sezon 2014/2015
        punkty
24 13 - - 27
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2014 10.[23]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj
2014
    punkty
11 11 48
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2016/2017 101.[24]
2019/2020 94.[25]

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

edytuj
Sezon 2016/2017
                      punkty
27 - - - - - - - - - - 4
Sezon 2019/2020
                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - 24 22 16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodniczka nie wystartowała

Kombinacja norweska

edytuj

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
5. 27 lutego 2021   Oberstdorf Gundersen HS106/5 km 13:10,4 +1:09,4   Gyda Westvold Hansen

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2020/2021 1.
Miejsca na podium chronologicznie
edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 18 grudnia 2020   Ramsau Gundersen HS98/5 km 13:58,3 min 1. - -

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2018/2019 1.
2019/2020 1.
2020/2021 2.
Miejsca na podium chronologicznie
edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 14 grudnia 2018   Steamboat Springs Gundersen HS75/5 km 15:54,6 min 1. - -
2. 15 grudnia 2018   Steamboat Springs Gundersen HS75/5 km 15:49,5 min 1. - -
3. 19 grudnia 2018   Park City Gundersen HS100/5 km 15:30,1 min 1. - -
4. 5 stycznia 2019   Otepää Gundersen HS97/5 km 14:05,1 min 1. - -
5. 6 stycznia 2019   Otepää Gundersen HS97/5 km 14:16,9 min 1. - -
6. 16 lutego 2019   Rena Gundersen HS111/5 km 14:27,2 min 1. - -
7. 17 lutego 2019   Rena Gundersen HS111/5 km 14:32,3 min 1. - -
8. 8 marca 2019   Niżny Tagił Gundersen HS100/5 km 13:34,4 min 1. - -
9. 9 marca 2019   Niżny Tagił Start masowy HS100/5 km 107,0 pkt 1. - -
10. 10 marca 2019   Niżny Tagił Gundersen HS100/5 km 14:59,4 min 1. - -
11. 13 grudnia 2019   Park City Gundersen HS100/5 km 17:52,1 min 1. - -
12. 14 grudnia 2019   Park City Start masowy HS100/5 km 84,6 pkt 1. - -
13. 15 grudnia 2019   Park City Gundersen HS100/5 km 15:23,7 min 1. - -
14. 22 lutego 2020   Eisenerz Start masowy HS109/5 km 103,9 pkt 2. -0,4 pkt   Anju Nakamura
15. 23 lutego 2020   Eisenerz Gundersen HS109/5 km 15:16,1 min 2. +4,0 s   Gyda Westvold Hansen
16. 11 marca 2020   Niżny Tagił Gundersen HS97/5 km 14:14,4 min 1. - -
17. 12 marca 2020   Niżny Tagił Gundersen HS97/5 km 15:24,8 min 1. - -
18. 12 marca 2021   Niżny Tagił Gundersen HS97/5 km 15:28,8 min 1. - -
19. 13 marca 2021   Niżny Tagił Start masowy HS97/5 km 103,6 pkt 1. - -
20. 14 marca 2021   Niżny Tagił Gundersen HS97/7,5 km 22:08,7 min 1. - -

Miejsca w poszczególnych konkursach

edytuj
2018/2019
                      punkty
1 1 1 dns 1 1 1 1 1 1 1 1000
2019/2020
                  punkty
1 1 1 dns dns 2 2 1 1 660
2020/2021
            punkty
- - - 1 1 1 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodniczka nie wystartowała

DNF – zawodniczka nie ukończyła biegu

DNS – zawodniczka nie wystartowała do biegu

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2018 1. (ex aequo ze Stiefaniją Nadymową)
2019 2. (2.)[26]

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 18 sierpnia 2018   Oberwiesenthal Gundersen HS106/4,5 km 12:21,4 min 2. +3,0 s   Stiefanija Nadymowa
2. 19 sierpnia 2018   Oberwiesenthal Gundersen HS106/4,5 km 11:04,8 min 1. - -
3. 25 sierpnia 2019   Oberwiesenthal Gundersen HS106/4,5 km 15:49,4 min 1. - -
4. 28 sierpnia 2019   Klingenthal Gundersen HS85/5 km 13:32,1 min 1. - -
5. 31 sierpnia 2019   Oberhof Gundersen HS100/5 km 13:23,0 min 1. - -

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Grand Prix

edytuj
Sezon 2018
    punkty
2 1 180
Sezon 2019
        punkty
1 1 1 dq 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja

– – zawodniczka nie wystartowała

DNF – zawodniczka nie ukończyła biegu

DNS – zawodniczka nie wystartowała do biegu

Biathlon

edytuj

Mistrzostwa świata

edytuj
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2023 Oberhof – 86. – – – – –

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2022/2023 niesklasyfikowana

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Zawody letnie Pucharu Kontynentalnego nie były wówczas wyróżniane jako oddzielny cykl, zaliczano je do klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.
  2. ↑ Biathlonowe mistrzostwa Europy mają charakter otwarty, dopuszcza się w nich możliwość startu zawodników spoza tego kontynentu.
  3. ↑ Skład zespołu: Nita Englund, Tara Geraghty-Moats, Nina Lussi i Logan Sankey.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g TARA GERAGHTY-MOATS. wsjusa.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i GERAGHTY-MOATS Tara. fis-ski.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  3. ↑ PROFILE - TARA GERAGHTY-MOATS (USA). biathlonworld.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  4. ↑ Chelsea Little: Now a Swedish National Champion, Geraghty-Moats Says She’s ‘Still the American,’ Plans Return. fasterskier.com, 2013-05-10. [dostęp 2014-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)]. (ang.).
  5. ↑ a b Ladies in the Spotlight: Tara Geraghty-Moats (USA). fis-ski.com, 2014-08-01. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  6. ↑ 2014-2015 World Championship And World Cup Season. rallyme.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  7. ↑ 2014 North American Nordic Combined Championships Eau Claire, WI Jump January 17, 2014 XC January 18, 2014 - Eau Claire, WI Nordic Combined Official Results. ec-skiclub.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  8. ↑ US Ski Jumping & Nordic Combined Championships 2015 in Lake Placid Sunday 12 OCT 2014 OFFICIAL RESULTSNORDIC COMBINED. weltcup-b.org. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  9. ↑ Dominik Formela: USA: Życiowy sukces Friberga, Jerome po raz drugi. skijumping.pl, 2014-08-04. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).
  10. ↑ Martyna Szydłowska: Hendrickson i Fairall mistrzami USA. skokinarciarskie.pl, 2014-10-12. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).
  11. ↑ Stephen, Shiffrin, Kearney in ski spotlight. stowetoday.com, 2015-01-15. [dostęp 2015-01-17]. (ang.).
  12. ↑ Dominik Formela: Sarah Hendrickson: "Ten sezon uważam za przejściowy". skijumping.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-17]. (pol.).
  13. ↑ Adam Bucholz: Will Rhoads i Lea Lemare najlepsi w Mistrzostwach USA. skijumping.pl, 2015-08-02. [dostęp 2015-12-02].
  14. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2014/2015 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2015-03-13. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  15. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2015/2016 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2016-02-28. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  16. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2016/2017 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2017-03-12. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  17. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2016 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2016-09-11. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  18. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2017 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2017-09-10. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  19. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2007/2008. fis-ski.com, 2008-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  20. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2008/2009. fis-ski.com, 2009-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)]. (ang.).
  21. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2013/2014. fis-ski.com, 2014-03-02. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  22. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014/2015. fis-ski.com, 2015-01-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  23. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014. fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (ang.).
  24. ↑ FIS Cup Women - Standings 2016/2017. fis-ski.com, 2017-01-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  25. ↑ FIS Cup Women - Standings 2019/2020. fis-ski.com, 2020-02-16. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  26. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczane były tylko zawodniczki, które wystartowały we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodniczki nie uwzględniając tej reguły.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tara_Geraghty-Moats&oldid=73137380”