Tatra T3R.SLF – typ czeskiego, częściowo niskopodłogowego tramwaju, produkowanego przez Aliancí TW Team (Pragoimex, Krnovské opravny a strojírny i VKV Praha). Wywodzi się z typu Tatra T3 i jest wariantem modelu T3R.PLF.

Tatra T3R.SLF
Ilustracja
Tatra T3R.SLF w Libercu
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Czechy

Producent

Aliancí TW Team

Miejsce produkcji

Karniów
Praga

Lata produkcji

od 2012

Dane techniczne
Liczba członów

1

Długość

15 100 mm

Szerokość

2480 mm

Wysokość

3185 mm

Rozstaw wózków

1435 mm

Moc silników

4 × 44 kW

Typ silników

silnik prądu stałego

Napięcie zasilania

600 V

Prędkość maksymalna

65 km/h

Wnętrze
Liczba miejsc siedzących

22

Liczba miejsc ogółem

127

Niskopodłogowość

33%

Historia edytuj

Prototyp edytuj

Prototyp tramwaju T3R.SLF (S: wyposażenie elektryczne Škoda, LF: low floor, pol. „niska podłoga”) powstał w roku 2008. Do nowego pudła tramwaju T3R.PLF zamontowano wyposażenie elektryczne Škoda, pochodzące od węgierskiego producenta Ganz, który stał się w międzyczasie częścią przedsiębiorstwa Škoda Transportation. Prototyp dostarczono do Pilzna 29 sierpnia 2008 r., otrzymał on numer taborowy 114, który należy do serii numerów nadawanych testowanym tramwajom, niebędącym własnością firmy Plzeňské městské dopravní podniky. Wkrótce jednak zmieniono mu numer na 202. 21 października 2008 r. rozpoczęto jazdy testowe jako wagon pojedynczy lub w składzie z tramwajem Škoda 01T. 5 stycznia 2009 r. wagon wszedł do eksploatacji liniowej, jednak wkrótce został odstawiony. Po kilku miesiącach przeprowadzono jazdę próbną bez pasażerów, jednak w połowie czerwca 2009 r. na jaw wyszły wady konstrukcyjne i tramwaj po miesiącu został odebrany przez producenta z Pilzna. Wyposażenie elektryczne Škoda zastąpiono standardowym wyposażeniem Progress firmy Cegelec, a następnie jako typ T3R.PLF wszedł w połowie sierpnia 2009 r. do eksploatacji w Pilźnie, gdzie oznaczono go numerem 328[1].

Produkcja seryjna edytuj

W 2011 r. przedsiębiorstwo Dopravní podnik měst Liberce a Jablonce nad Nisou wyraziło chęć zakupu tego typu tramwaju, między innymi dlatego, że nowe wagony mogłyby być łączone w składy ze starszymi tramwajami typu T3M.04 z wyposażeniem Škoda (typ Škoda 02T). Tramwaje na licencji składane są w miejscowych warsztatach. Pierwszy wóz (nr 66) został zbudowany we wrześniu 2012 r. i od tego czasu liczba tramwajów T3R.SLF stale rośnie. W kwietniu 2016 r. po mieście kursowało 5 sztuk tego tramwaju, a 2 kolejne były w trakcie montażu. Wagony pochodzące z produkcji seryjnej nie doznały jak dotąd żadnej awarii.

Konstrukcja edytuj

Podobnie, jak w przypadku tramwaju T3R.PLF, do skonstruowania wozu T3R.SLF wykorzystano częściowo niskopodłogowe (33%) pudło typu VarCB3LF, wytworzone przez Aliancí TW Team. Wszystkie egzemplarze otrzymały czoła projektu Františka Kardause (klasyczne T3), wyposażenie elektryczne Škoda i pantograf połówkowy.

Wszystkie wyprodukowane wagony typu T3R.SLF są oficjalnie uznane za modernizacje starszych tramwajów T3. W rzeczywistości ze starszych wagonów T3 wykorzystano jedynie niektóre części.

Od tramwajów T3R.PLF typ ten odróżnia się jedynie rodzajem zamontowanego wyposażenia elektrycznego.

Dostawy edytuj

Państwo Miasto Typ Lata dostaw Liczba Numery taborowe Uwagi
  Czechy Liberec T3R.SLF 2012–2015 7 38, 43, 44, 65, 66, 69, 82 [2]
Pilzno T3R.SLF 2008 1 114 prototyp [3]
Łączna liczba: 8

Przypisy edytuj

  1. Jan Šlehofer: T3R.SLF. Plzensketramvaje.cz. [dostęp 2016-04-15].
  2. DP Liberec: tramvaje T3R.SLF. Seznam-autobusu.cz. [dostęp 2016-05-17].
  3. PMDP: tramvaje T3R.SLF. Seznam-autobusu.cz. [dostęp 2016-04-15].