Teleśnica Sanna
Teleśnica Sanna (lub Telesznica Sanna) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne. Teleśnica Sanna formalnie powstała w latach dziewięćdziesiątych XX wieku i ma status wsi[4][3][5]. Przed rokiem 1530 istniała wieś o tej samej nazwie w odległości ok 600 m od obecnego położenia.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-700[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RBI |
| SIMC |
0996330[3] |
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego  | |
 49°21′21″N 22°30′35″E/49,355833 22,509722[1]
| |
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej Teleśnica Sanna byli Józef Niesiołowski i spadkobiercy Trzecieskiego[6]. Do roku 1939 we wsi znajdował się dwór, którego właścicielami byli Emil Roiński i Jan Rutkowski,
Między 1945 a 1951 ówczesna Teleśnica Sanna była wsią w obrębie ZSRR. Bezpośrednio przed zmianą przebiegu granic państw, w 1951 roku, mieszkańców Teleśnicy Sannej wysiedlono, a w momencie zmiany granic wieś przestała istnieć. W 1952 w zabudowaniach nieistniejącej radzieckiej wsi Teleśnica Sanna utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. Zostało ono zlikwidowane w latach 60. XX wieku wraz z przygotowywaniem terenu pod zalanie przez wody Sanu. Do momentu zalania przetrwała część zabudowy wioski, dawne baraki dla pracowników PGR i budynek dawnej szkoły, natomiast bezpośrednio przed zalaniem rozebrano murowaną cerkiew teleśnicką. Pozostałości po wsi Teleśnica Sanna zostały całkowicie zalane w wyniku uruchomienia zapory na Sanie[7].
Z ówczesnej Teleśnicy Sannej pochodziła Aleksandra Niesiołowska, uczestniczka powstania styczniowego z lat 1863–1864, córka właściciela wsi Teleśnica i Sokole Anzelma Niesiołowskiego. We wsi mieszkał również syn Jana Rutkowskiego, Kazimierz Rutkowski, artysta malarz i legionista, założyciel grupy artystycznej „Zwornik”.
W latach 80. XX wieku na półwyspie zwanym potocznie „Półwyspem Brossa” zamieszkał Krzysztof Bross. Półwysep ten był wzgórzem, u stóp którego leżała dawna Teleśnica Sanna, i na którym znajdował się przysiółek gdzie wypasano bydło. Zasiedlenie tego miejsca przez jedną rodzinę stało się przyczynkiem do utworzenia wsi Teleśnica Sanna[7][8].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 175857
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1289 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji [dostęp 2023-08-20] (pol.).
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 221.
- ↑ a b Portal, Teleśnica Sanna. To jedna z tych wiosek, które po utworzenia Zalewu Solińskiego zniknęły na zawsze z krajobrazu [online], wBieszczady - bieszczadzki portal informacyjno-turystyczny, 19 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-20] (pol.).
- ↑ Edyta Wilk, Sanna piękniejsza niż życie… - "Burza nad Sanną" [online], Tygodnik Sanocki, 29 lutego 2020 [dostęp 2022-03-04] (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Teleśnica Sanna (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 283.
- Teleśnica Sanna – fotografie. foto.bieszczady.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-18)].